Του Νίκου Παπαδογιάννη
Όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζει κανείς για τον τρόπο με τον οποίο ο Ολυμπιακός διαχειρίστηκε το ματς με τη Μπαρτσελόνα -το οποίο μύριζε σάπια μπανανόφλουδα από χιλιόμετρα- συμπυκνώνονται σε ένα στιγμιότυπο, που συνέβη γύρω στο 3ο λεπτό του β’ ημιχρόνου.
Οι Ισπανοί έβγαλαν 2-3 συνεχόμενες άμυνες οι οποίες ολοκληρώθηκαν με άστοχα σουτ του Μάντζαρη και πήραν προβάδισμα 5 πόντων, αμέσως μετά το μοναδικό «ερυθρόλευκο» προσπέρασμα.
«Αλλαγή», ζήτησε ο Γιάννης Σφαιρόπουλος. Δεν απέσυρε όμως το εύκολο θύμα, αλλά τον Βασίλη Σπανούλη, ο οποίος είχε εκνευριστεί και μουρμούριζε. Το μήνυμά του, προς πάσα κατεύθυνση, ήταν σαφές και ηχηρό.
Ο Ολυμπιακός του Μαρτίου έχει την πολυτέλεια να χάσει ένα ματς (όπως και έχασε, με το 0-17 που ακολούθησε), αλλά όχι έναν πολύτιμο για τη χημεία και την ομαδική λειτουργία του παίκτη.
Δεν τον κέρδισε, βέβαια, τον Μάντζαρη. Ο διεθνής γκαρντ, που παίζει όλη τη χρονιά τραυματίας, μοιάζει επηρεασμένος από τη συμπεριφορά της εξέδρας (η οποία, ας μη κρυβόμαστε, δεν θα του συγχωρήσει ποτέ το «πράσινο» οπαδιλίκι παρελθούσης εποχής) και δυσκολεύεται να βρει τον γνωστό, καλό εαυτό του.
Σκέφτεται διπλά και τρίδιπλα κάθε σουτ, κάθε ενέργεια, κάθε πρωτοβουλία. Δεν είναι πάντοτε εύκολο να κλείσει ο αθλητής τα αυτιά στη γκρίνια της κερκίδας και τα μάτια στον καννιβαλισμό των social media.
Ο Σπανούλης κατόρθωσε να το πράξει όταν βρέθηκε στο στόχαστρο, αλλά δεν έχουν όλοι τη δική του πνευματική δύναμη (και αγωνιστική κλάση).
Αλήθεια, ποιος είναι ο επόμενος στην ουρά; Μήπως ο Παπαπέτρου, που απόψε υστέρησε;
Ας είμαστε ρεαλιστές. Με αυτό το υλικό, με αυτή την απόδοση των ξένων του και με αυτό το σερί τραυματισμών που τον ταλανίζει όλη τη σεζόν, ο Ολυμπιακός δεν έχει καμία δουλειά να διεκδικεί την 1η και 2η θέση της βαθμολογίας.
Oύτε βέβαια είναι υποχρεωμένος να λύσει τα υπαρξιακά κάθε πονεμένου, που θεωρεί την ήττα ντροπή, τους αθλητές άχρηστους και τον προπονητή μάγειρα, οπότε αποχωρεί από το ΣΕΦ 5 λεπτά πριν το τέλος…
Το εκπληκτικό ρεκόρ του στη φετινή Εuroleague, με κορωνίδα τις 5 νίκες επί ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ, Φενέρ και το διπλό στο ΟΑΚΑ, αποτελεί τίτλο τιμής για τον προπονητή και για τους λίγους παίκτες που τράβηξαν το κουπί.
Η ομάδα δεν πρόκειται να νικήσει ποιοτικό και σωστά προετοιμασμένο αντίπαλο αν δεν καταθέσει στο γήπεδο τα στοιχεία που την εκτόξευσαν στην κορυφογραμμή. Δεν θα πάρει μεγάλες νίκες με τη φανέλα ή με το όνομα.
Οφείλει να δουλέψει σκληρά στο παρκέ και στη σκακιέρα για να καλύψει τις αδυναμίες της. Θα πρέπει, επίσης, να πάρει πολλά από πολλούς σε κάθε ματς.
Τον Παναθηναϊκό τον νίκησε χάρη στη συνεισφορά του Ρόμπερτς, του Παπαπέτρου, του Στρέλνιεκς, του Μπράουν και άλλων παικτών της δεύτερης γραμμής.
Στην Πόλη και στη Μαδρίτη κέρδισε επειδή οι δευτεραγωνιστές και οι ρολίστες κάλυψαν το κενό του Σπανούλη.
Ολυμπιακός που δέχεται 90άρα στην έδρα του, Ολυμπιακός που χάνει 18 αμυντικά ριμπάουντ, Ολυμπιακός που εισπράττει 52 πόντους από τη μπροστινή γραμμή του αντιπάλου του (με 20/36 σουτ και 9/9 βολές), πολύ απλά δεν είναι Ολυμπιακός.
Για τίποτε από τα παραπάνω δεν ευθύνεται ο Μάντζαρης…
Επιπρόσθετα, η εικόνα του αποψινού αγώνα υπογράμμισε τη σπουδαιότητα του Κώστα Παπανικολάου στο παιχνίδι αυτής της ομάδας.
Αυτό το γρανάζι δεν αντικαθίσταται εύκολα, ιδίως τώρα που βρίσκεται εκτός νυμφώνος -πνευματικά και αγωνιστικά- ο Τόμπσον.
Η απουσία του «Παπ» έκανε τον Ολυμπιακό πιο αδύναμο σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς του παιχνιδιού, με πρώτο εμφανές θύμα την, αίφνης ανήμπορη να σταματήσει οποιονδήποτε, άμυνα με αλλαγές.
Δεν είναι φυσικά τυχαίο, ότι ο Παπανικολάου είναι πρώτος σε λεπτά συμμετοχής στην ομάδα. Εάν ήμουν ο μάνατζερ του, θα κρατούσα το dvd του αποψινού αγώνα εύκαιρο, για μελλοντική χρήση.
Βαθμολογικά, δεν φαίνεται να υπάρχει πρόβλημα. Υπήρχε και υπάρχει ακόμη λίπος για κάψιμο.
Η αναμενόμενη ήττα της ελαφρώς ξεφουσκωμένης Ζαλγκίρις στη Βιτόρια εξανεμίζει τις όποιες ανησυχίες και στερεώνει τη θέση του Ολυμπιακού στην προνομιούχο τετράδα, τέσσερις αγωνιστικές πριν το νήμα της κανονικής περιόδου.
Η Ρεάλ είναι η μοναδική ομάδα που μπορεί να κινδυνεύσει αλλά και αυτό φαίνεται δύσκολο. Το τοπίο σιγά σιγά ξεκαθαρίζει και οι υπολογισμοί για τα ζευγαρώματα ξεκινούν.
Το αποψινό αποτέλεσμα μείωσε τις πιθανότητες για «αιώνια» ελληνική αναμέτρηση στα προημιτελικά, χωρίς πάντως να τις ελαχιστοποιήσει.
Νομίζω ότι η άψητη στο μπαρούτι των πλέι-οφ Ζαλγκίρις θα είναι ο ιδανικός αντίπαλος του Ολυμπιακού στον δρόμο προς το Βελιγράδι.
Αυτή δεν πρόκειται να τον νικήσει με 30 πόντους ούτε στο Κάουνας ούτε βέβαια στον Πειραιά.
Πηγή: Gazzetta
