Επιλογή Σελίδας

Του Αλέξανδρου Σόμογλου

Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω το σημερινό μου blog με μια προσωπική εμπειρία. Πριν από οκτώ χρόνια, είχα συναντηθεί με την προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων, Ελένη Μπάνου, που έγινε διάσημη το 2016 καθώς ήταν η αρχαιολόγος που ξενάγησε τον Μπαράκ Ομπάμα στην Ακρόπολη.

Αντικείμενο της συνέντευξης που της είχα πάρει, ήταν η εγκατάλειψη των Αρχαιολογικών Χώρων του Μαραθώνα, με αφορμή έρευνά μου για ένα βιβλίο που θα πρόβαλλε τη μοναδικότητα του ιστορικού Δήμου (μην… σταματήσετε να διαβάζετε, σε αθλητισμό θα καταλήξω)…

«Ο Τύμβος είναι πνιγμένος στα αγριόχορτα και ουσιαστικά παρατημένος, η αρχαιολογική πόλη του Ραμνούντα μη προσβάσιμη προς το κοινό, ο ναός των Αιγύπτιων Θεών στην Μπρεξίζα κλειδωμένος και παρατημένος. Αφού δεν μπορείτε εσείς ως Αρχαιολογική Υπηρεσία να τα μετατρέψετε σε πόλο τουριστικής έλξης – όπως κάνουν στο εξωτερικό εκατοντάδες πόλεις με τους δικούς τους αρχαιολογικούς χώρους – γιατί δεν έρχεστε σε συμφωνία με έναν ιδιωτικό φορέα, ή τον ίδιο τον Δήμο, μήπως μπορέσουν να βρουν μια λύση και να τους αξιοποιήσουν. Να εξασφαλίσετε την προστασία και τη συντήρηση των μνημείων, αλλά να δώσετε την ευκαιρία σε κάποιον άλλον φορέα να τους αναδείξει. Μου λέτε ότι δεν έχετε χρήματα να τους λειτουργείτε, δεν έχετε χρήματα να τους φροντίζετε, και ταυτόχρονα η υπηρεσία σας απορρίπτει οποιαδήποτε άλλη λύση»…

Η απάντηση που έλαβα ήταν η ακόλουθη: «Μα τι λέτε κύριε Σόμογλου; Οι αρχαιολογικοί χώροι ανήκουν στο Υπουργείο Πολιτισμού και την Αρχαιολογική Υπηρεσία. Αν δεν μπορούμε εμείς, δεν έχει το δικαίωμα κανένας άλλος»…

Ομολογώ ότι είχα μείνει… άφωνος με την κυνική απάντηση! «Αν δεν μπορούμε εμείς, τότε κανείς». Και δεν ήταν απάντηση που βγήκε από το στόμα κάποιου τυχαίου, αλλά μιας καλλιεργημένης γυναίκας, της διευθύντριας της Εφορείας Αρχαιοτήτων.

Θυμήθηκα εκείνη τη συνάντηση διαβάζοντας τις δηλώσεις του Σπύρου Καπράλου, με τις οποίες εκφράζει την κάθετη αντίθεσή του στο ενδεχόμενο παραχώρησης – με τη μορφή ενοικίασης – του ΟΑΚΑ.

«Κανείς δεν μπορεί να αποφασίσει χωρίς τον ιδιοκτήτη του ΟΑΚΑ. Και ιδιοκτήτης είναι η ΕΟΕ. Εμείς περιμένουμε να δούμε τι ακριβώς θέλουν. Είμαστε αντίθετοι όμως, γιατί θέλουμε το ΟΑΚΑ να μείνει στους αθλητές και τον υψηλό Αθλητισμό. Δεν θα αφήσουμε στον δρόμο τους Έλληνες αθλητές. Πώς είναι δυνατόν να μας ζητούν για παράδειγμα το ποδηλατοδρόμιο και να αφήσουμε στον δρόμο χωρίς να υπάρχει άλλο αθλητικό κέντρο τους αθλητές; Είμαστε αντίθετοι σε αυτό το σενάριο».

Πόση υποκρισία να αντέξει, αλήθεια, αυτή η χώρα; Τον Σπύρο Καπράλο τον εκτιμώ ως παράγοντα, αλλά ειλικρινά δεν είναι δυνατόν να υποστηρίζει πραγματικά τις παραπάνω κουβέντες! Ξαφνικά θυμήθηκαν οι αρμόδιοι του ελληνικού αθλητισμού το Ποδηλατοδρόμιο! Την ίδια ώρα που ο πρωταθλητής της ποδηλασίας, Χρήστος Βολικάκης, απευθύνει μηνύματα απελπισίας σε ραδιόφωνα και ιστοσελίδες, αποκαλύπτοντας στα ΜΜΕ ότι η διεύθυνση του ΟΑΚΑ ενημέρωσε τα μέλη της εθνικής ομάδας ότι δεν μπορούν πλέον να προπονούνται στο Ολυμπιακό Ποδηλατοδρόμιο λόγω των υπέρογκων χρεών του και της αδυναμίας να λειτουργήσει η εγκατάσταση, ο – κατά δήλωσή του – «ιδιοκτήτης» του ΟΑΚΑ χρησιμοποιεί τη φράση «πως μας ζητούν να αφήσουμε στο δρόμο αθλητές», όταν τους… έχει πετάξει στο δρόμο ο ίδιος.

Η πραγματικότητα είναι μία: Οι Ολυμπιακός Εγκαταστάσεις στο Μαρούσι φυτοζωούν εδώ και χρόνια! Παρατημένες στο έλεος του Θεού, στο έλεος της οργανωτικής ανυπαρξίας του ελληνικού αθλητισμού, στο έλεος ανίκανων κυβερνήσεων που ουδέποτε εκπόνησαν ένα σοβαρό σχέδιο βιωσιμότητας και ουσιαστικής αξιοποίησης του ΟΑΚΑ.

Από την πρώτη στιγμή που βγήκε στην επιφάνεια το όραμα της δημιουργίας μιας «πράσινης πολιτείας» στο ΟΑΚΑ τάχθηκα 100% υπέρ της συγκεκριμένης πιθανότητας, καθώς αποτελούσε μονόδρομο λύτρωσης και για τον Παναθηναϊκό και για τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις.

Το σχέδιο Athens Alive που παρουσιάστηκε ξεπέρασε ακόμη και τις δικές μου προσδοκίες. Η δημιουργία ενός αθλητικού και πολιτιστικού πάρκου (σαν αυτό που είδα στις μακέτες που δημοσίευσε το SDNA και το οποίο εξασφαλίζει εκτός των άλλων και την κάλυψη αναγκών μαζικού αθλητισμού για τους πολίτες) σε έναν χώρο που θα κινδυνεύσει με ολοκληρωτικό αφανισμό, όταν τον εγκαταλείψει και η ποδοσφαιρική ΑΕΚ, μοιάζει λυτρωτική και ολοκληρωτικά… μη ελληνική.

Αν είχαμε ένα οργανωμένο κράτος, αυτή τη στιγμή οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις στο Μαρούσι θα έσφυζαν από ζωή! Θα είχε δημιουργηθεί εκεί μουσείο του ελληνικού αθλητισμού, θα είχαν κατασκευαστεί ξενοδοχεία, συνεδριακά κέντρα, χώροι αναψυχής. Επειδή όμως δεν έχουμε οργανωμένο κράτος 14 χρόνια μετά τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων συναντάς παρατημένες εγκαταστάσεις, ξερά χόρτα, εγκαταλελειμμένες σιδεριές και έναν κρανίου τόπο που σε κάνει να μελαγχολείς.

Όσοι, λοιπόν, εμφανίζονται ως υπεύθυνοι λειτουργίας του ΟΑΚΑ έχουν ΑΠΟΤΥΧΕΙ ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ στο έργο τους. Και όχι μόνο δεν δικαιούνται να έχουν λόγο στην υλοποίηση ενός σύγχρονου project όπως το Athens Alive, αλλά καλό θα είναι κάποια στιγμή να αναλάβουν τις ευθύνες τους για τη σημερινή κατάντια…

Άλλωστε, ως Έλληνας πολίτης που συντηρώ το ΟΑΚΑ με τα χρήματά μου (όπως υποστηρίζει ο Σπύρος Καπράλος) περιμένω κάποια στιγμή να μάθω πως αξιοποιήθηκαν τα χρήματα του ελληνικού λαού στην περίπτωση των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων και που… κατέληξαν αυτά. Γιατί στο ΟΑΚΑ σίγουρα δεν πήγαν. Κι απ’ ότι καταλαβαίνω από την κραυγή απόγνωσης του Χρήστου Βολικάκη δεν κατέληξαν ούτε στους αθλητές…

Y.Γ.: Όταν η Daily Mail και δεκάδες άλλα μεγάλα ευρωπαϊκά ΜΜΕ έστελναν απεσταλμένους στην Αθήνα και πρόβαλλαν αφιερώματα για την εγκατάλειψη των ολυμπιακών εγκαταστάσεων, δεν θυμάμαι κανέναν Έλληνα παράγοντα να δηλώνει… ιδιοκτήτης του ΟΑΚΑ και περήφανος για το έργο του. Τότε άπαντες κρύβονταν… πιθανότατα από ντροπή!

Πηγή: Sport DNA

Pin It on Pinterest

Shares
Share This