Του Βασίλη Σκουντή
Πελέ η Μαραντόνα; Η μήπως Κρόιφ;
Μέσι ή Ρονάλντο; Εδώ μάλλον στους δυο τρίτους δεν χωρεί…
Τζόρνταν ή Μάτζικ; Εδώ χωράει όχι τρίτος, αλλά και τέταρτος και πέμπτος και δεν συμμαζεύεται!
Και για να φτάσω στο ψητό μου: Ρονάλντο ή μήπως… Λεμπρόν;
Χωρίς να τον γνωρίζω και φοβούμενος ότι ποτέ δεν θα το εισπράξει, οφείλω να πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στον Τζιόρτζιο Κελίνι, ο οποίος με τη χθεσινή δήλωση του μου πρόσφερε μια πρώτης τάξεως αφορμή για να γράψω αυτό το κείμενο…
Τι είπε ο σέντερ μπακ της … χαροκαμένης (από τους Μαδριλένους) Γιουβέντους; Ιδού ο σύντομος, αλλά περιεκτικός και ασφαλώς εγκωμιαστικός λόγος του: «Αυτά που έκανε σήμερα ο Ρονάλντο θα συζητιούνται για δεκαετίες. Δεν είχα ακούσει ποτέ τους οπαδούς στο Τορίνο να χειροκροτούν παίκτη της αντίπαλης ομάδας μέχρι που το έκαναν σήμερα. Για μένα, είναι ο καλύτερος παίκτης στην ιστορία».
Ο Μέσι είναι καλλιτεχνική φύση. Ίσως πιο μπαλαδόρος από τον Ρονάλντο. Έλκοντας την αντιπαραβολή μου από την αρχαιοελληνική αρχιτεκτονική τολμώ να γράψω ότι ο Αργεντινός δεξιοτέχνης μοιάζει βγαλμένος από τον ιωνικό ρυθμό και ο Πορτογάλος killer από τον δωρικό!
Μπορεί να ‘χω δίκιο, μπορεί και να κάνω λάθος. Μπορεί να κάνει λάθος και ο Κιελίνι, επηρεασμένος από το γεγονός ότι έφαγε στη μάπα το ρεσιτάλ του Ρονάλντο και είδε μπροστά στα μάτια του να εξελίσσεται η φάση που παρήγαγε ένα από τα καλύτερα γκολ στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Κρίμα που δεν ζει πια ο σπουδαίος Ουρουγουανός συγγραφέας, Εδουάρδο Γκαλεάνο, ώστε να προβεί σε μια νέα έκδοση του βιβλίου του «Τα χίλια πρόσωπα του ποδοσφαίρου» και να συμπεριλάβει και το «ψαλιδάκι» του CR7 στις στιγμές τις οποίες με μοναδική λογοτεχνική μαεστρία περιγράφει…
Βεβαίως ο μέγας μύστης του ποδοσφαίρου προτίμησε να ανακαλέσει στιγμές του παρελθόντος που ήταν καταχωνιασμένες στα ράφια, ενώ το «absolutely incredible» γκολ του λεγάμενου σε αυτή τη βαπούργεια νύχτα (όπως τη χαρακτήρισε ο συνάδελφος Γιώργος Νασμής στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ») είναι πλέον κτήμα της παγκόσμιας συλλογικής μνήμης!
Βεβαίως εδώ που τα λέμε δεν έκανε και τίποτε φοβερό η πρωτοφανές ο Ρονάλντο!
Τέτοια ψαλιδάκια ο Αναστό τα έκανε όχι μονάχα με τα ποδοσφαιρικά παπούτσια του, αλλά ακόμη και με τα καστόρινα μοκασίνια του!
Για τον Ζλάταν Ιμπραίμοβιτς δεν το συζητώ: είχε βάλει γκολ με ψαλίδι (στον αγώνα της Σουηδίας με την Αγγλία) από σαράντα μέτρα ο μπαγάσας!
Πάμε τώρα και στο φλέγον μπασκετικό θέμα, καθότι-με το συμπάθιο κιόλας για το αγοραίον ύφος τέτοιες άγιες μέρες- με τρώει ο… κώλος μου να γράψω κάτι…
Με το φτωχό μου το μυαλό λοιπόν θαρρώ πως στο τέλος της καριέρας του ο Λεμπρόν θα έχει γαργαλήσει για τα καλά τις πατούσες του Τζόρνταν και δεν αποκλείεται να τον έχει βγάλει κιόλας από το άβατον του.
Εδώ οφείλω να επισημάνω ότι δεν ήμουν ποτέ φανατίλα Τζορντανικός. Τον θαύμαζα, έμεινα πολλές φορές ενεός με τα κατορθώματα του, αλλά στο δίλημμα της εποχής ψήφιζα αναφανδόν και δαγκωτό Μάτζικ.
Αιρετικός; Μπορεί, αν και σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν υπάρχει δα και κάποιο θέσφατον που να ισχύει ως αξίωμα και να μην επιδέχεται αμφισβήτησης.
Τις προάλλες οι συντάκτες της έγκυρης αμερικανικής ιστοσελίδας ESPN καταπιάστηκαν με αυτή την υπόθεση σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο, που εμπεριείχε και μια δημοσκόπηση.
Ποια αποτελέσματα προέκυψαν; Κατά πλειοψηφία οι εμπειρογνώμονες που κατέθεσαν την άποψη τους, εκτίμησαν ότι ο Λεμπρόν θα παίξει άλλες πέντε σεζόν, θα κατακτήσει ακόμη έναν τίτλο, θα συνεχίσει την καριέρα του στους Καβαλίερς και σε κάθε περίπτωση, όταν αποσυρθεί από την ενεργό δράση θα βρίσκεται μέσα στο Τοp 5.
Σε ποσοστό 34.1% οι ψηφοφόροι τον τοποθετούν στο Νο 2 και σε ποσοστό 12.2% στο Νο 1, ενώ ταυτόχρονα εκφράζουν την άποψη τους για το άλλο πρέπει να πετύχει για να θεωρείται ως ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών…
Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι σε ένα ανάλογο γκάλοπ, το 2016, το ESPN είχε κατατάξει τον Λεμπρόν στο Νο 3, πίσω από τον Καρίμ Αμπντουλ Τζαμπάρ (Νο 1) και τον Μάικλ Τζέιμς (Νο 2), αλλά –όπως σχολιάζεται στο πρόσφατο άρθρο-τότε ο Τζέιμς δεν είχε οδηγήσει τους Καβαλίερς στην κατάκτηση του τίτλου, με την εική ανατροπή από το 1-3 κόντρα στους Γουόριορς, που είχαν τελειώσει την κανονική περίοδο με ρεκόρ 73-9…
Το έχω ξαναγράψει κάμποσες φορές ότι είμαι φόλα Λεμπρονικός, άρα μπορεί η άποψη μου να πάσχει σε αντικειμενικότητα. Σίγουρα πάντως ο Λεμπρόν δεν πάσχει ούτε στην αποτελεσματικότητα, ούτε στη συνέπεια, ούτε στις αντοχές και στις αντιστάσεις, ούτε στα ατομικά επιτεύγματα του, ούτε βεβαίως στην αξιοθαύμαστη αφοσίωση του στο παιχνίδι.
Δεν πάσχει επίσης -σε σύγκριση με κάποιους άλλους διεκδικητές της πρωτοκαθεδρίας στη λίστα των κορυφαίων παικτών όλων των εποχών- στην προσωπική ζωή του. Δεν βρέθηκε μπλεγμένος σε σκάνδαλα, δεν έχει επιτρέψει να τσαλακωθεί η υπόληψη του και υπ’ αυτήν την έννοια προστατεύει την υστεροφημία του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται…
Και με ό,τι δεν συνεπάγεται, διότι η εξ ορισμού ριψοκίνδυνη σύγκριση ανάμεσα σε παίκτες διαφορετικών εποχών, δεν μπορεί να έχει ως κριτήρια τον χαρακτήρα τους, το αν κουβαλάνε αμαρτίες, ή ακόμη και το αν βγαίνουν δημοσίως και στηλιτεύουν τα κακώς κείμενα της κοινωνίας, αποκηρύσσοντας με τη στάση ζωής τους το «shut up and dribble»!
O Λεμπρόν λατρεύει το μπάσκετ, αλλά και το μπάσκετ λατρεύει τον Λεμπρόν. Οσες φορές έτυχε να βρεθώ κοντά του, να του μιλήσω ή απλώς να τον ακούσω εντυπωσιάσθηκα από την αντίληψη που διαθέτει σε ό,τι αφορά το παιχνίδι, από τις ιστορικές γνώσεις του, από το πώς προσπαθεί να εφεύρει νέες κινήσεις, ώστε να εμπλουτίσει το ρεπερτόριο και να ενισχύσει την πανοπλία του.
Τις προάλλες ο King James ξεπέρασε τον Μάικλ Τζόρνταν σε σερί αγώνων με διψήφιο νούμερο πόντων. Χθες άφησε πίσω του και τον Κόμπε Μπράιαντ σε σερί αγώνων με σκοράρισμα άνω των 20 πόντων. Εβγαλε ολόκληρο μήνα, τον Μάρτιο, με μέσο όρο σε triple double figure και πάει λέγοντας…
Ε, λοιπόν, στα δικά μου μέτρα, το κορυφαίο παράσημο που πρέπει να του επιδαψιλευθεί είναι ένα άλλο ρεκόρ, το οποίο ίσως δεν εντυπωσιάζει όσο τα υπόλοιπα, αλλά αναδεικνύει το πόσο γουστάρει και το πόσο αντέχει να μάχεται: τα ξημερώματα κόντρα στους Ράπτορς έγραψε την 78η συμμετοχή του σε ισάριθμους αγώνες και κατά πάσα πιθανότητα θα τελειώσει την κανονική περίοδο με το απόλυτο ρεκόρ (82/82).
Σε μια εποχή που όλες οι ομάδες, όλοι οι προπονητές και όλοι οι παίκτες, είτε λόγω τραυματισμών και ασθενειών, είτε εξαιτίας της ανάγκης τους να ξεκουραστούν χάνουν κάποια ματς, αυτός δεν διανοείται να απουσιάσει ούτε από προπόνηση!
Και διανύει τη 15η σεζόν του στο ΝΒΑ ο αθεόφοβος…
Και περπατάει στα 34 του ο μπαγάσας…
Πηγή: Gazzetta
