Του Γιώργου Καραμάνου
Πρόκειται για αυτά τα θέματα που προκύπτουν από το πουθενά και εντελώς αναίτια. Πάντα όμως υπάρχει αυτή η ανόητη αφορμή που σε βάζει στην πρίζα. Αυτή τη φορά ήταν ένα απλό χαζολόγημα με σημαντικά γκολ στο Youtube. Και φυσικά μεταξύ αυτών ήταν και εκείνο του Χόρχε Μπουρουσάγα. Κάπως έτσι άρχισε να σχηματίζεται και ολόκληρη η εικόνα. Εκείνη που ξεφεύγει από το αρχικό πλάνο του νικητήριου γκολ αυτού καθ’ αυτού. Αλλωστε, στα κολλημένα ποδοσφαιρικά μυαλά ορισμένων από εμάς, τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τον Θεό της μπάλας.
Προφανώς και το ερώτημα του τίτλου του κειμένου είναι ρητορικό. Ο Μαραντόνα είναι αυτός που είναι. Δεν θα άλλαζε τίποτα στα μάτια όσων τον παρακολούθησαν. Ωστόσο, πώς και πόσο θα είχε κλονιστεί άραγε η υστεροφημία του Ντιεγκίτο, εάν δεν είχε σκοράρει ο Χορχίτο το 3-2 στον τελικό με τη Δυτική Γερμανία και δεν είχε καταστεί έκτοτε το αγαπημένο Νο7 όλων των εποχών για την Αλμπισελέστε;
Καθώς Χοσέ Λουίς Μπράουν (23′) και Χόρχε Βαλδάνο είχαν δώσει στην Αργεντινή καθαρό προβάδισμα 2-0, ήταν διάχυτη η ευτυχία στις εξέδρες του «Αστέκα» στην Πόλη του Μεξικό, όπου είχαν κατακλυστεί από Λατίνους. Ωστόσο, το αίμα τους πάγωσε, καθώς το ακόμα πιο κρύο αίμα των Καρλ-Χάιντς Ρουμενίγκε (74′), Ρούντι Φέλερ (81′) έφερνε τον τελικά στα ίσα έπειτα από δύο κόρνερ.
Τρία λεπτά μετά την ισοφάριση όμως, ο Μαραντόνα κατέβασε την μπάλα στο κέντρο ακριβώς και την πέταξε μπροστά, τόσο, όσο να την προλάβει ο Μπουρουσάγα. Ο αγαπημένος παρτενέρ του Ντιέγκο στην Εθνική, κάλπασε. Δύο ανοίγματα στο τόπι και ο θρυλικός αμυντικός Χανς Πέτερ Μπρίγκελ (πρωταθλητής στην Ιταλία με τη Βερόνα) δεν μπορούσε να τον προλάβει. Το τελείωμά του Αργεντινού μεσοεπιθετικού με το μυτάκι ήταν άριστο και αρκετό για να χαρίσει στη χώρα του το δεύτερο παγκόσμιο τρόπαιο και να ανεβάσει τον Μαραντόνα στην κορυφή του Πάνθεον.
Ποιος ήταν όμως εκείνος ο ταχύς μεσοεπιθετικός με τον ανοιχτό δρασκελισμό (γεννημένος το 1962); Η περιπέτεια του στον κόσμο της μπάλας υπήρξε περίεργη από το ξεκίνημα. Αν και μεγάλο ταλέντο, το ξεπέταγμά του και την πρώτη παρουσία στη μεγάλη κατηγορία τα έκανε στα 20 του, μιας και έπρεπε μέχρι τότε να εργάζεται ως οικοδόμος, ενώ λίγο πιο μικρός μοίραζε εφημερίδες στο δρόμο. Εχοντας μετακομίσει τότε από την Αρσεναλ Σαράντι στην Ιντεπεντιέντε, βρέθηκε να στήνει ένα τέλειο δίδυμο με τον θρύλο των Κόκκινων Διαβόλων, Ρικάρντο Μποκίνι.
Με την Ιντεπεντιέντε ο Μπουρουσάγα κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1983, αλλά η επόμενη χρονιά ήταν μυθική. Η ομάδα σήκωσε το 7ο Κόπα Λιμπερταδόρες και το Διηπειρωτικό, νικώντας τη μεγάλη Λίβερπουλ στο Τόκιο. Από το 1985 έως και το 1993 μετακόμισε στη Γαλλία για τις Ναντ (κορυφαίος παίκτης του Σαμπιονά στην πρώτη του κιόλας χρονιά), Βαλανσιέν και επιστρέφοντας στην Ιντεπεντιέντε, πανηγύρισε το 1995 το Ρεκόπα Σουδαμερικάνα και το Σουπερκόπα Σουδαμερικάνα.
Το highlight της εξαιρετικής καριέρας αυτού του γεννημένου νικητή, υπήρξε η συνολική παρουσία του στο Μουντιάλ του 1986. Εκεί σκόραρε δύο φορές (στον τελικό και με τη Βουλγαρία στους ομίλους), παίζοντας και στα επτά παιχνίδια της χώρας του. Νωρίτερα, το 1983, είχε αναδειχτεί πρώτος σκόρερ όλου του Κόπα Αμέρικα, ενώ το 1990 βρήκε δίχτυα και στο Μουντιάλ της Ιταλίας, όπου έφτασε ξανά μέχρι τον τελικό (με τη Σοβιετική Ενωση και στα πέναλτι με τη Γιουγκοσλαβία). Κανονικά θα εμφανιζόταν και στις ΗΠΑ το 1994, αλλά ήταν τιμωρημένος για δύο χρόνια από τη FIFA για τη συμμετοχή του σε στημένα παιχνίδια.
Ο Χόρχε Μπουρουσάγα υπήρξε ένας εξαιρετικός μεσοεπιθετικός, που μπορούσε να παίζει και ως περιφερειακός επιθετικός. Είχε άνεση στο γκολ, ήταν πεισματάρης, γρήγορος, σκληρός, όπως οι Αργεντινοί εκείνης της εποχής, αλλά στην Ευρώπη δεν αναγνωρίστηκε τόσο πολύ η αξία του. Στη συλλογική καριέρα του σκόραρε 116 φορές σε 456 αγώνες πρωταθλήματος, ενώ με την Εθνική το έκανε 13 φορές σε 57 αγώνες. Πάνω απ’ όλα όμως υπήρξε εκείνος που πήρε την ασίστ από τον Μαραντόνα και του χάρισε ένα Μουντιάλ στο 86′, το ’86.
Πηγή: Gazzetta – Four Four Two
