Του Κώστα Κεφαλογιάννη
Αντιλαμβάνομαι ότι το εύρος των ΠΑΟΚτσήδικων συναισθημάτων, μετά την απόρριψη της έφεσης για το παιχνίδι με την ΑΕΚ, κυμαίνεται από την απογοήτευση έως την ανεξέλεγκτη οργή. Φοβάμαι, πώς θα σας θα ξενερώσω αλλά εγώ ένιωσα μονάχα ανακούφιση. Έφυγε ένα βάρος από πάνω μου, για να το πω απλά.
Για εμένα, έτσι κι αλλιώς, τα πάντα είχαν τελειώσει τη στιγμή που ο Ιβάν Σαββίδης μπήκε στον αγωνιστικό χώρο μετά το γκολ του Βαρέλα. Ο ΠΑΟΚ το πρωτάθλημα το έχασε εκεί, οριστικά και αμετάκλητα, ό,τι κι αν γινόταν στη συνέχεια στις δικαστικές αίθουσες.
Μη σας πω ότι το έχασε ακόμα νωρίτερα: Τη στιγμή που εκείνο το καταραμένο ρολό πετύχαινε τον Όσκαρ Γκαρσία. Αυτό ήταν το σημείο όπου το πρωτάθλημα των αγωνιστικών χώρων μετατράπηκε σε πρωτάθλημα των δικαστηρίων. Και η αφετηρία για ένα γαϊτανάκι ασχήμιας, χυδαιότητας, προκλητικών δηλώσεων, δικολαβικών ερμηνειών της πραγματικότητας και υπερβολικής έντασης, το οποίο κατέληξε στην πανελλήνια κατακραυγή για τον ΠΑΟΚ.
Το ερώτημα προς κάθε ΠΑΟΚτσή, θυμωμένο ή ψύχραιμο είναι απλό; Αλήθεια ρε παιδιά θεωρείτε ότι αδικηθήκαμε; Σε αντίστοιχη περίπτωση στο ΟΑΚΑ, με τον Μελισσανίδη να μπουκάρει ή στο «Καραϊσκάκης» με τον Μαρινάκη, και με ένα γκολ εις βάρος μας να μετράει τελικά στα αποδυτήρια, τι θα λέγαμε; Ότι κακώς διεκόπη το ματς; Ότι χάσαμε στο χορτάρι δίκαια και καθαρά; Μην απαντήσετε φωναχτά, αν δεν θέλετε. Μέσα σας ξέρετε την απάντηση.
Και ακόμα ένα: Πώς γίνεται να υποστηρίζουμε με πάθος ότι οι αγώνες πρέπει να παίζονται στους αγωνιστικούς χώρους, λίγους μήνες αφότου ο Ίβιτς έφυγε με καροτσάκι από τη Λεωφόρο; Δεν βλέπει κάποιος την αντίφαση; Δηλαδή τι λέμε εμείς της ουσίας; Ότι θέλουμε τα παιχνίδια να κρίνονται στο χορτάρι, εκτός κι αν ο χτυπημένος προπονητής είναι δικός μας, εξεταστεί από τον γιατρό του ματς επί τόπου και διακομιστεί σε δημόσιο νοσοκομείο, οπότε τότε ας κριθούν και στα χαρτιά, δεν τρέχει τίποτα; Αλλά αν ο προπονητής είναι του αντιπάλου, εξεταστεί από τον γιατρό με εικοσάλεπτη καθυστέρηση και πάει σε ιδιωτικό νοσοκομείο, τότε πρόκειται για την κλοπή του αιώνα ; Με αυτά τα επιχειρήματα φωνάζουμε για αδικία και θέλουμε να χωριστεί η Ελλάδα στα δύο;
Αν πρόκειται να θυμώσουμε, ας θυμώσουμε με τα σωστά πράγματα. Ας θυμώσουμε με όλους εκείνους που μας έπρηξαν όλο το χρόνο με τις θεωρίες περί νέου «Χαλίφη» και δεν βγήκαν να παραδεχτούν ότι έλεγαν μ..κίες, όταν το γκολ του Βαρέλα ακυρώθηκε (προτού μετρήσει ξανά). Χαλίφης που παίζει ματς τίτλου στην έδρα του και του ακυρώνεται γκολ – μισό πρωτάθλημα, στο 90ο σε φάση, κατά τον Δημήτρη Μελισσανίδη 50-50, δεν υπάρχει! Θα το πει κάποιος από τους επαγγελματίες προπαγανδιστές; Όχι φυσικά. Εκείνοι την δουλειά τους την έκαναν, παίζοντας με το μυαλό του Κομίνη και προκαλώντας τελικά την – καταστροφική για τον ΠΑΟΚ – σύγχυση.
Προσωπικά θυμώνω και με τους ΑΕΚτσήδες που γράφουν και ισχυρίζονται ότι πήραν το πρωτάθλημα στο γήπεδο. Ας πουν ότι το πήραν δίκαια, νόμιμα, ότι δεν φταίνε για τις τιμωρίες του ΠΑΟΚ και ότι εντέλει το άξιζαν. Σε όλα αυτά ίσως και να έχουν δίκιο. Αλλά με βάση όσα ποδοσφαιρικά συνέβησαν στο χορτάρι, μόνο ποδοσφαιρικά, ο ΠΑΟΚ στη χειρότερη περίπτωση βρίσκεται δυο πόντους πίσω με έναν αγώνα λιγότερο. Συγχαρητήρια, λοιπόν, αλλά στο γήπεδο δεν το πήρατε. Και δεν θα μάθουμε και ποτέ αν θα το παίρνατε τελικά.
Στην πραγματικότητα βέβαια, δεν μου φταίει ουδείς εξ΄αυτών. Μου φταίει ο ΠΑΟΚ που δεν έβαλε ένα δίχτυ πάνω από τον πάγκο του Ολυμπιακού ενώ οι περισσότεροι ξέραμε τι μπορούσε να συμβεί. Ο ΠΑΟΚ που πέρυσι ακολούθησε την τακτική που ακολούθησε στην ιστορία του Ίβιτς. Ο Ιβάν που δεν συγκράτησε τα νεύρα του. Όλοι όσοι λαϊκίζουν και σπεκουλάρουν πάνω στην οργή του κόσμου, κρατώντας δέσμιο τον σύλλογο στην λογική του αιωνίως αδικημένου και διαμαρτυρόμενου «μακεδονομάχου». Με συγχωρείται, αλλά δεν θα πάρω.
Ο ΠΑΟΚ και ο Ιβάν αντιμετώπισαν πράγματι μια συντονισμένη επίθεση από ανθρώπους και συμφέροντα. Η ολοένα και αυξανόμενη δυναμική και των δυο ενόχλησε κάποια συστήματα δεκαετιών. Αλλά ο ΠΑΟΚ και ο Ιβάν έφταιξαν και τιμωρήθηκαν. Οτιδήποτε άλλο, ακόμα κι αν οδηγούσε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, θα ήταν ένα τεράστιο στίγμα για την ιστορία του συλλόγου.
Και σας λέω ειλικρινά ότι δε με νοιάζουν οι εντυπώσεις και η κοινή γνώμη – μια κοινή μια πόρνη που έλεγε και ο Πανούσης. Με νοιάζει μόνο για τη δική μου ευχαρίστηση, τη δική μου κ..α, όταν ο ΠΑΟΚ στεφθεί πρωταθλητής, να το κάνει με ωραίο, καθαρό και ποδοσφαιρικό τρόπο. Ο φετινός, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα δεν θα ήταν τέτοιος.
Για αυτό η απόρριψη της έφεσης αποτελεί δώρο για τον ΠΑΟΚ: Του δίνει την ευκαιρία να μηδενίσει, να αλλάξει σελίδα και με αφετηρία τον τελικό του κυπέλλου να αποδείξει σε όλη την Ελλάδα ποιος είναι και τι πρεσβεύει.
Αν διδαχθεί από τα λάθη του, ολόκληρος ο οργανισμός, τότε το πρωτάθλημα είναι θέμα χρόνου. Και ουδείς από όσους πολεμούν τον ΠΑΟΚ δεν θα καταφέρει την επόμενη φορά να αλλάξει τη ροή των πραγμάτων.
Πηγή: Sport DNA
