Επιλογή Σελίδας

Του Βασίλη Σκουντή

Eν γνώσει μου παραχαράσω την αλήθεια και αυθαδιάζω, αλλά ακόμη κι όταν είχε φύγει από εδώ και τον έβλεπα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ποτέ μου δεν μπόρεσα να τον πω Κέρτ Ράμπις…

Για εμένα και για όλο τον κόσμο στην Ελλάδα, ήταν, παραμένει και θα είναι πάντοτε ο Κυριάκος ο Ραμπίδης, ο γιος του Μιχαήλ και της Ρεβέκκας, γεννηθείς στο Μπουγιούκ των Πριγκιπονήσων στις 25 Φεβρουαρίου του 1958, Ρωμηός στην εθνικότητα και Ορθόδοξος στο θρήσκευμα!

Ήταν, παραμένει και θα είναι και πολλά άλλα πράγματα…

Ο άνθρωπος που έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στον πρώτο τίτλο της ΑΕΚ μετά από έντεκα άγονα χρόνια και μάλιστα έμελλε να μείνει στοιχειωμένος για άλλα δέκα εννέα και βεβαίως εκείνος ο οποίος σε κάθε χειραψία σου πληγώνει το χέρι!

Ε, διάβολε με τέσσερα δαχτυλίδια πρωταθλητή του ΝΒΑ που φοράει, αυτό το χέρι είναι για το ασφαλίσει στους Lloyds!

Ο Ραμπίδης λοιπόν…

Ο Ραμπίδης, που βρίσκεται αυτές τις μέρες στην Αθήνα, προσκεκλημένος της ΑΕΚ για το Final 4 του Basketball Champions League…

Ο Ραμπίδης ο οποίος επιστρέφει για δεύτερη φορά μετά την ούτως ή άλλως σύντομη θητεία του στην ΑΕΚ, στην οποία πίστευε ότι θα παίζει σε όλη του τη ζωή και θα έμενε για πάντα στην Ελλάδα!

Ο Ραμπίδης που υπήρξε εξ ορισμού αξιοθέατος, τόσο με την ξανθιά χαίτη και τη μουστάκα του, όσο και επειδή στην Ελλάδα δεν είχαμε ξαναδεί παίκτη να αγωνίζεται φορώντας γυαλιά!

Ο Ραμπίδης που ακόμη χρωστάει στον Μηνά Γκέκο εκείνες τις υπεσχημένες, πλην ανεκπλήρωτες διακοπές στην Κέρκυρα!

Ο Ραμπίδης που άθελα του (εκείνο το αξέχαστο βράδυ μέσα στο καμίνι της Γλυφάδας) ανάγκασε τον Βασίλη Γκούμα να την πέσεθι στον συχωρεμένο τον Φαίδωνα Ματθαίου επειδή ως πρόεδρος της κριτικής επιτροπής τον ανακήρυξε πολυτιμότερο παίκτη του τελικού του Κυπέλλου ανάμεσα στην ΑΕΚ και στον Ηρακλή.

Ο Ραμπίδης που μαζί με τον Ντέηβιντ Στεργάκο κάποιο απόγευμα στο γήπεδο του Αμερικανικού Κολεγίου Ελλάδος (Deree) έδωσαν ένα μοναδικό ρεσιτάλ το οποίο οι ρέκτες και οι μερακλήδες του μπάσκετ δεν θα το ξεχάσουν ποτέ στη ζωή τους…

Ο Ραμπίδης που ξαναγύρισε στην Ελλάδα για να μας θυμίσει σε μια vintage εκδοχή τα χρόνια της αθωότητας και της Belle Époque…

O κατά κόσμον Κερτ Ράμπις που βαπτίστηκε και έμεινε Ραμπίδης!

Ο Κυριάκος Ραμπίδης, ο γιος του Μιχαήλ και της Ρεβέκκας, γεννηθείς στο Μπουγιούκ των Πριγκιπονήσων στις 25 Φεβρουαρίου του 1958 και βαπτισθείς εν τω Ναώ του Αγίου Μηνά Υψωμαθείων, Ισταμπούλ, Τουρκίας, άγαμος, Ρωμηός Ορθόδοξος, κάτοικος Αθηνών, οδός Σπάρτης 1.

Με αυτά τα στοιχεία την εγκυρότητα των οποίων υπέγραφαν ο Δημογέρων της συνοικίας Μαντέν και το Γραφείο Θρησκευτικών Πράξεων έμελλε ο κατά κόσμον Darrell Kurt Rambis που είχε γεννηθεί στο Τερ Οτ της Ιντιάνα να παρεισφρήσει στο ελληνικό μπάσκετ.

Aποφοιτώντας από το πανεπιστήμιο της Σάντα Κλάρα στην Καλιφόρνια ο Ραμπίδης υπέπεσε στα ραντάρ του συμπατριώτη του, τότε προπονητή της ΑΕΚ, Φρανκ Ντέβελι και κινήθηκαν αμέσως οι διαδικασίες ελληνοποίησης του…

Ο συχωρεμένος έφορος και γενικός αρχηγός της ΑΕΚ, Δημοσθένης Πασχαλίδης έλαβε τηλεφωνικώς το ok από τον τότε πρόεδρο της ερασιτεχνικής ΑΕΚ, Μάκη Χατζηχαραλάμπους, που βρισκόταν στη Μύκονο και ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη για να εκδώσει τα απαραίτητα πιστοποιητικά, με τη συνδρομή του Πατριαρχείου στο Φανάρι.

Τα πιστοποιητικά εκδόθηκαν και επικυρώθηκαν στις 22 Οκτωβρίου του 1980, ωστόσο η ΕΟΚ ακύρωσε το δελτίο του, λόγω αμφισβητούμενων στοιχείων. Η ΑΕΚ δεν παράτησε την υπόθεση και προσέφυγε στο ΑΣΕΑΔ από το οποίο δικαιώθηκε με το πόρισμα ότι «ο κ. Ραμπίδης τυγχάνει ομογενής εκ Κωνσταντινουπόλεως και νομίμως εξεδόθη δελτίο»!

Παρεμπιπτόντως μετά από δώδεκα χρόνια, στις 2 Νοεμβρίου του 1992, όταν η ΑΕΚ επιχείρησε να τον φέρει πίσω και να τον εντάξει πάλι στο δυναμικό της, η ΕΟΚ απάντησε αρνητικά με το εξής σκεπτικό: «Ο Ντάρλε Κερτ Ράμπις έχει γεννηθεί στο Τερ Οτ της Ιντιάνα και δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής στο εθνικό πρωτάθλημα, παρά μόνο ως αλλοδαπός, καθώς τα παλαιά στοιχεία πόρρω απέχουν της πραγματικότητος».

Κοινώς μαϊμού ομογενής, αλλά σάμπως ήταν ο πρώτος; Η ο τελευταίος; Η ο μόνος;

Στην υπόθεση υπάρχει μπόλικο παρασκήνιο. Ο αείμνηστος Κώστας Κερεστεντζής, ο οποίος είχε στενές σχέσεις με την Εκκλησία και εκείνη την εποχή ήταν μέλος της Επιτροπής Πρωταθλήματος της ΕΟΚ, ερεύνησε το θέμα και ιδού η μαρτυρία του: «Ο Πρωτοσύγκελος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, Αγάπιος μου αποκάλυψε ότι τα στοιχεία είχαν ξαναγραφτεί με διαφορετικό στυλό»!

Πίσω στο 1980, μετά την απόφαση του ΑΣΕΑΔ, ο Δημοσθένης Πασχαλίδης ανέβηκε στο πρώτο αεροπλάνο που βρήκε μπροστά του και πήγε στη Νέα Υόρκη για να του ανακοινώσει τα χαρμόσυνα νέα και να τον φέρει στην Αθήνα.

«Συναντηθήκαμε και του έδωσα τα εισιτήρια για να έρθει μόνος του επειδή εγώ θα έμενα μια δυο μέρες ακόμα, αλλά πού να ήξερα τι θα συνέβαινε», μου είχε αποκαλύψει ο επονομαζόμενος «Σαπόρτα» το 2000. «Πήγε κανονικά στο αεροδρόμιο Κένεντι, αλλά τον πήρε ο ύπνος στην αίθουσα τράνζιτ και όταν ξύπνησε κατάλαβε ότι είχε χάσει την πτήση. Βγάλαμε καινούργια εισιτήρια, έφυγε την άλλη μέρα και έφτασε στην Αθήνα το Σάββατο το μεσημέρι»…

Εκείνη την ημέρα, 31 Ιανουαρίου του 1981, η ΑΕΚ αντιμετώπιζε τον Πανελλήνιο στο γήπεδο του Ιωνικού Νέας Φιλαδέλφειας. Ο αγώνας άρχιζε στις 19.30 και ο Ραμπίδης εμφανίστηκε φάντης μπαστούνι στη λήξη του πρώτου ημιχρόνου και ενώ το σκορ ήταν 39-38…

Η ΑΕΚ τον είχε δηλώσει στο φύλλο αγώνος και μόλις έσκασε μύτη στο γήπεδο του έδωσαν τη φανέλα με το Νο 6 και τον έριξαν στο γήπεδο, χωρίς να ξέρει ούτε τους συμπαίκτες του, ούτε τα συστήματα, ούτε τους κανονισμούς.

Ο Μηνάς Γκέκος πέτυχε επτά απανωτούς πόντους στο τέλος και η ΑΕΚ νίκησε τον Πανελλήνιο με 76-75, ενώ ο Ραμπίδης σκόραρε 9 πόντους με 3/5 σουτ και 3/8 βολές και έκανε 4 φάουλ. Η εμφάνιση του δεν ήταν απαστράπτουσα, αλλά υπήρξε καθοριστική στη νίκη της ΑΕΚ, χάρη στην άμυνα, στα ριμπάουντ και στα σκριν που έκανε για να σουτάρουν ο Γκέκος και ο Γιάννης Κανακάκης

Στην πραγματικότητα ο Ραμπίδης ήταν ένας καρατερίστας ολκής, άλλωστε με αυτή την ιδιότητα και την αδιαμφισβήτητη ικανότητα του έδρεψε δάφνες στο ΝΒΑ.

Εκανε τη δουλειά του σε εκείνο το παρθενικό ματς της καριέρας του στην Ελλάδα, αλλά ήθελε να πληρωθεί κιόλας επί τόπου γι αυτήν! Ηταν όμως Σάββατο βράδυ, τότε δεν υπήρχαν ΑΤΜ και οι παράγοντες της ΑΕΚ, για να μην τον κακοκαρδίσουν, έκαναν έρανο στην εξέδρα, μάζεψαν 150.000 δραχμές και του τις έδωσαν!

Τη σεζόν 1980-81 η ΑΕΚ τερμάτισε στην τέταρτη θέση του πρωταθλήματος της Α’ Εθνικής με ρεκόρ 16 νίκες και 10 ήττες (Παναθηναϊκός 23-3, Ολυμπιακός 21-5, Αρης 19-7), ενώ στο Κύπελλο Κόρατς αποκλείσθηκε στον πρώτο γύρο από τη Σταντάρ Λιέγης, γνωρίζοντας δυο ήττες στο τσακ.

Κόντρα στον Παναθηναϊκό, σε ένα συγκλονιστικό ντέρμπι, που έληξε με σκορ 105-107, η επική μονομαχία του Ραμπίδη με τον Στεργάκο αποτέλεσε το talk of the town για πολύ καιρό, όπως επίσης και η εμφάνιση του διοπτροφόρου σέντερ απέναντι στον Αρη τον οποίο, παρόντος του Γκάλη, νίκησε με 109-93!

To two-man show του Ραμπίδη με τον Στεργάκο επαναλήφθηκε μερικές εβδομάδες αργότερα στο Deree, σε έναν φιλικό αγώνα της Εθνικής ομάδας με μια ομάδα επιλέκτων, στην οποία αγωνιζόταν και ο Ντέηβιντ Καλιγκάρις: επρόκειτο για μια μπασκετική βεγκέρα στην οποία αναστέναξαν τα καλάθια και οι ιαχές θαυμασμού των τυχερών θεατών ακούγονταν μέχρι το υπερπέραν!

Ήμουν κι εγώ εκεί, τυχερό δημοσιογραφικό μειράκιον 18 ετών!

Μετά τον αγώνα πρωταθλήματος και πριν από το φιλικό ματς στο Κολέγιο ο Στεργάκος και ο Ραμπίδης ξαναβρέθηκαν ενώπιος ενωπίω στους προημιτελικούς Κυπέλλου, που εξελίχθηκαν σε μια ραψωδία του σέντερ της ΑΕΚ…

Ο Παναθηναϊκός νίκησε στον πρώτο αγώνα με 110-97, αλλά πίσω είχε η (κιτρινόμαυρη) αχλάδα την ουρά: στον επαναληπτικό αγώνα, ο Ραμπίδης δάγκωνε καρωτίδες και οδήγησε την ΑΕΚ σε μια φαντασμαγορική επικράτηση με 101-73!

Με τη φόρα που πήρε η ΑΕΚ από την πρόκριση επί του Παναθηναϊκού, ξεπέρασε στους ημιτελικούς το εμπόδιο του Ιωνικού Νικαίας (82-75 και 113-89) και προκρίθηκε στον τελικό, όπου έμελλε να ξορκίσει τα φαντάσματα που την κατέτρυχαν από το 1970, όταν είχε κατακτήσει τον τελευταίο τίτλο της, νικώντας τον Ηρακλή με 84-78 στον αλήστου μνήμης τελικό στη Γλυφάδα.

Κανονικά βεβαίως θα έπρεπε να γράψω στον αλήστου… ζέστης τελικό, διότι εκείνες τις ημέρες στην Αθήνα επικρατούσε καύσωνας, το γήπεδο δεν είχε κλιματισμό και το ματς έγινε με σαράντα βαθμούς υπό σκιάν!

Εκτός από ιδρώτα, η ζέστη προκάλεσε και τον εκνευρισμό του Βασίλη Γκούμα, ο οποίος σκόραρε 30 πόντους, αλλά με το που ανακοινώθηκε η ανακήρυξη του Ραμπίδη σε πολυτιμότερο παίκτη του τελικού, ο αψύς «Αυτοκράτωρ» μουντάρισε στον πρόεδρο της κριτικής επιτροπής, Φαίδωνα Ματθαίου και άρχισε να κατεβάζει καντήλια!

Μιλάμε ότι τα μπινελίκια του Γκούμα πρέπει να ακούστηκαν μέχρι το πατρικό του στο Βόλο!

Το 1999 που βρέθηκα στο Λος Αντζελες και συνάντησα τον Ραμπίδη του θύμισα εκείνη τη σκηνή και έβαλε τα γέλια. «Α, ο Μπίλι. Τρομερός σκόρερ και τρομερός τύπος. Ολο φώναζε, νευρίαζε, έβριζε όλο τον κόσμο και βαριόταν να κάνει προπόνηση, αλλά όταν έπαιρνε την μπάλα στα χέρια του την έστελνε συστημένη στο καλάθι»!

Ο δε Γκούμας το βιολί του. Ακόμη και τώρα μετά από τριάντα επτά χρόνια το φυσάει και δεν κρυώνει. «Οι σοφοί οι προπονητάδες είχαν απωθημένα μαζί μου επειδή τους έκραζα και συν τοις άλλοις στον τελικό είχα πλακωθεί με έναν παίκτη του Ηρακλή. Για να με εκδικηθούν λοιπόν έβγαλαν πολυτιμότερο παίκτη τον Ραμπίδη επειδή, λέει, ήταν ομαδικός παίκτης. Σιγά τα ωά»!

Είχε κι άλλα… ράμματα για τη γούνα του Ραμπίδη ο Γκούμας, αλλά αυτά δεν είχαν σχέση με το μπάσκετ. «Το παιδί ήταν ξενέρωτο και όχι μονάχα δεν ερχόταν μαζί μας να ξενυχτήσουμε και να αλητέψουμε, αλλά ρωτούσε πού μπορεί να παίξει μπέιζμπολ στην Αθήνα, πήγαινε από τον Μάρτιο για κολύμπι στο Εδεμ και μου φαίνεται ότι για ένα διάστημα είχε σπιτώσει δυο γκόμενες μαζί»!

Ένας laid back τύπος, όπως αποκαλούν οι Αμερικανοί αυτούς που εμείς τους λέμε «αραχτούς»!

Όντως ο Ραμπίδης είχε αρχίσει να κολυμπάει και να παίρνει χρώμα από τον Μάρτιο, βουτώντας στην παραλία του Καλαμακίου, όπου έκανε κιόλας την ηλιοθεραπεία του. «Καθόταν εκεί με τις ώρες και διάβαζε κιόλας κάτι περίεργα βιβλία» θυμάται ο Γκέκος, ο οποίος έκανε πολλή παρέα μαζί του και μάλιστα είχαν κανονίσει να πάνε μαζί διακοπές.

Τότε ο πατέρας του Μηνά είχε ένα εστιατόριο στην Κέρκυρα, αλλά αυτό το ταξίδι δεν έγινε ποτέ και όποτε μιλούν ή συναντιούνται (όπως το 1996 στο Λος Αντζελες), ο Γκέκος δεν παραλείπει να τον τσιγκλάει!

Τι συνέβη τότε; Μετά τον τελικό του Κυπέλλου, ο Ραμπίδης γύρισε στο Λος Αντζελες, καθότι ήταν κιόλας τσιμπημένος με τη γραμματέα του ιδιοκτήτη των Λέικερς, Τζέρι Μπας. Μολονότι ήταν ενθουσιασμένος με τη ζωή στην Ελλάδα και ήθελε να ξαναγυρίσει στην ΑΕΚ, κλήθηκε στο training camp των Λέικερς και του ΄φεξε!

Ετυχε να τραυματισθούν ταυτόχρονα ο Μιτς Κάπτσακ και ο (μετέπειτα σέντερ του Πανιωνίου) Μαρκ Λάντσμπεργκερ και τότε ο «τρελός επιστήμων» Πολ Ουέστχεντ που βρισκόταν στον πάγκο -και μεσούσης της σεζόν αντικαταστάθηκε από τον Πατ Ράιλι-αποφάσισε να κρατήσει στο ρόστερ τον Ραμπίδη.

Τον κράτησε για να καλύψει προσωρινά το κενό στη ρακέτα και έμελλε ο λεγάμενος να μείνει στο Forum επτά χρόνια και να κατακτήσει τέσσερα πρωταθλήματα (συν άλλα δυο ως ασίσταντ το 2002 και το 2009) , όντας ο σκληροτράχηλος παίκτης που λάτρευε ο Ράιλι και μολονότι έμοιαζε με… παραφωνία στο show time, έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην εδραίωση της δυναστείας.

Ο Ραμπίδης με μέσο όρο 5.2 πόντους και 5.6 ριμπάουντ και 1.1 ασίστ υπήρξε ένας κλασικός χαμάλης πολυτελείας, τον αντικομφορμισμό του οποίου εξύμνησε κάποτε ο Ρόμπερτ Ριντ με τον πλέον εύγλωττο και παραστατικό τρόπο: «Μοιάζει με έναν εργάτη σε οικοδομή που μετά τη δουλειά, βάζει το σμόκιν του και πηγαίνει στην Όπερα για να ακούσει τον Παβαρότι»!!!

Ξαναμίλησα στο τηλέφωνο με τον Ραμπίδη στις 4 Απριλίου του 2000, με αφορμή το γεγονός ότι η ΑΕΚ είχε κατακτήσει και πάλι το Κύπελλο Ελλάδος και έτυχε να τον ξαναδώ στην Αθήνα πριν από οκτώ χρόνια.

Στις 30 Μαίου του 2010 ο Ραμπίδης εμφανίσθηκε στο ΟΑΚΑ, με την ιδιότητα του πρώτου προπονητή των Μινεσότσα Τίμπεργουλβς, μαζί με τον ιδιοκτήτη της ομάδας Ντέηβιντ Καν, για να παρακολουθήσουν τον δεύτερο τελικό του πρωταθλήματος της Α1 ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και στον Ολυμπιακό (79-72).

Ο λόγος της επίσκεψης του είχε ονοματεπώνυμο: λεγόταν Νίκολα Πέκοβιτς!

Το ταξίδι του δεν πήγε στράφι, καθότι ο Μαυροβούνιος σέντερ τον οποίο οι Γουλβς είχαν επιλέξει στο ντραφτ του 2008 του γυάλισε για τα καλά και μετά από λίγες εβδομάδες τον υποδεχόταν στο προπονητήριο των Γουλβς.

Οκτώ χρόνια αργότερα ο Κυριάκος Ραμπίδης ξαναβρίσκεται στην Ελλάδα και του ταιριάζει γάντι ένα παλιό νοσταλγικό τραγούδι που το είπαν ο Σώτος Παναγόπουλος και ο Τζίμης Μακούλης και μάλιστα ήταν το αγαπημένο του Κωνσταντίνου Καραμανλή…

Ένας φίλος ήρθε απόψε απ’ τα παλιά, φορτωμένος με χιλιάδες αναμνήσεις, είχε γκρίζα τα σγουρά του τα μαλλιά και μου είπε πως απόψε θα γυρίσεις!

Απλώς τα δικά του μαλλιά τότε δεν ήταν σγουρά, αλλά ξανθά και μετά από τριάντα επτά χρόνια που ξαναβρίσκεται σε ΑΕΚτζίδικο περιβάλλον, εκείνη η παλιά χαίτη του μοιάζει βγαλμένη από το σεντούκι των αναμνήσεων μιας περασμένης, μα όχι ξεχασμένης εποχής…

Πηγή: Gazzetta

Pin It on Pinterest

Shares
Share This