Του Γιάννη Θεοφίλη
«Ίγκόρ, είσαι τρελός; Τι κάνεις ακόμη εδώ; Ξέρουμε όλοι ότι είσαι ευγενικός, αλλά δεν γίνεται να ακούς δύο ώρες αφηγήσεις για την ιστορία της Γεωργίας”. Ήταν η φωνή του Βίκτορ Σανικίτζε που προσπαθούσε να σηκώσει τον πρώτο Ευρωπαίο head coach του ΝΒΑ από ένα παγκάκι και να τον σώσει από τις αφηγήσεις ενός ηλικιωμένου Γεωργιανού για την ιστορία της χώρας και κάποιους Βασιλείς του παρελθόντος. Ο Κοκόσκοφ παρέμενε πεισματικά στο παγκάκι, άκουγε ιστορίες στα ρώσικα -τα οποία γνωρίζει στο ελάχιστο- και συνέχιζε την κουβέντα γεμίζοντας ασφυκτικά το κεφάλι του με πληροφορίες που πιθανότατα δε θα χρειαζόταν ποτέ να ανακαλέσει.
Ο τρόπος που ο νέος, πρώτος προπονητής των Φοίνιξ Σανς λειτουργεί στις διαπροσωπικές του σχέσεις μπορεί να διαβαστεί και ως μικρογραφία του τι κάνει στο μπάσκετ. Άλλωστε, το μπάσκετ ήταν πάντα η μεγάλη εικόνα της ζωής του κι όλα τα υπόλοιπα το περιτύλιγμα. Η πρώτη του δουλειά, στα τμήματα υποδομής της ΟΚΚ Βελιγραδίου, εξασφάλιζε για την τσέπη του 100 ευρώ. Αυτή που ανέλαβε 26 χρόνια αργότερα θα έχει αρκετά μηδενικά στην ουρά. Ο Κοκόσκοφ άντλησε πληροφορίες από όλους όσους είχε στο πλευρό της προπονητικής του πορείας από το 1992 μέχρι σήμερα, χρησιμοποίησε αυτές που άξιζαν, δεν πέταξε, αλλά αξιολόγησε διαφορετικά όσες δεν άξιζαν και η ανταμοιβή ήταν να γράψει το όνομά του στην ιστορία.
Στις 2 Μαΐου του 2018 η ομάδα του Φοίνιξ ανακοίνωσε πως ο Κοκόσκοφ θα γίνει ο πρώτος head coach στην ιστορία του ΝΒΑ που έχει γεννηθεί εκτός Βορείου Αμερικής. Λίγους μήνες νωρίτερα, ήταν αυτός που οδήγησε τον σλοβενικό αθλητισμό στην μεγαλύτερη επιτυχία που έχει σημειώσει με την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Eurobasket 2017.
Μοιάζει με παιχνίδι της μοίρας, αφού ένα τροχαίο ατύχημα ανάγκασε τον ταλαντούχο Κοκόσκοφ να σταματήσει το μπάσκετ πριν καν γίνει 20 ετών κι ενώ είχε αρχίσει να λάμπει μαζί με μία φουρνιά νεαρών Γιουγκοσλάβων παικτών που μεγαλώνοντας έγιναν θρύλοι όπως ο Βλάντε Ντίβατς και ο Τόνι Κούκοτς. Αν το ατύχημα είχε αποφευχθεί, το μπάσκετ δεν θα γνώριζε έναν, εκ των πιο καινοτόμων κι ευέλικτων, προπονητών και η προσμονή για να δούμε έναν Ευρωπαίο στο τιμόνι ομάδα του ΝΒΑ ίσως παρατεινόταν επ’ αόριστον. Το ατύχημα τον ανάγκασε να αφήσει τα σορτσάκια και τα χοντροκομμένα sneakers στην άκρη και να πιάσει στα χέρια του τα πινακάκια.
«Ήταν δύσκολο στην αρχή για τον ίδιο, όπως θα ήταν και για κάθε άνθρωπο που ζει για και από το μπάσκετ. Η προπονητική όμως ήταν αυτή που τον έκανε να ξεπεράσει τόσο γρήγορα το ατύχημα» θυμάται o Ζόραν Ράντοβιτς που ήταν παρών στις πρώτες μέρες της προπονητικής δημιουργίας του Κοκόσκοφ. Ο παλαίμαχος Σέρβος γκαρντ αγωνιζόταν στην ανδρική ομάδα της ΟΚΚ Βελιγραδίου το 1992, όταν ο Κοκόσκοφ ανέλαβε τα τμήματα υποδομής της.
Ακόμη κι ο ίδιος ο Σέρβος κόουτς είχε ξεκαθαρίσει, σε συνέντευξή του στο SDNA, πως δεν θα άλλαζε την προπονητική του διαδρομή για να μάθει πόσο μακριά θα μπορούσε να φτάσει ως παίκτης. «Δεν θα το έκανα. Δεν είμαι αχάριστος, εκτιμώ την κάθε μέρα από όσες έχω ζήσει ως προπονητής και δεν θα άλλαζα όσα έχω κάνει κι έχω πετύχει με τίποτα» είχε πει με πρωτοφανή για τα δεδομένα του απολυτότητα.
«Ήταν απλά ένας πρωτάρης διψασμένος για μάθηση κι επιτυχίες»αναφέρει ο Ράντοβιτς για τις πρώτες εικόνες που του έρχονται στη μνήμη από τον 21χρονο Κοκόσκοφ που προσαρμοζόταν στη νέα του ζωή έξω απ’ τις τέσσερις γραμμές του παρκέ. «Είναι δύσκολο να πω αν από τότε ονειρευόταν μία τέτοια διαδρομή, γιατί η επιτυχία πάντα προεκτείνει τις φιλοδοξίες ενός επαγγελματία».
Ο Ράντοβιτς είχε ρόλο βετεράνου στην ΟΚΚ το 1994/1995, όταν ο Κοκόσκοφ έγινε assistant coach της ανδρικής ομάδας. Ήταν η πρώτη εμπειρία του νέου προπονητή των Σανς με άνδρες, ακολούθησε η προαγωγή του σε πρώτο προπονητή για τη σεζόν 1995/1996 αλλά λίγο αργότερα ήρθε η πρόταση της κραταιάς Παρτιζάν για να αναλάβει σημαντικό ρόλο στις δικές της ακαδημίες. «Θυμάμαι πως δούλευε για 100 ευρώ τότε. Όταν μου είπε για την πρόταση της Παρτιζάν, που περιλάμβανε καλύτερους οικονομικούς όρους, τον προέτρεψαν να το κάνει αμέσως. Τότε κατάλαβα πως είναι ένας προπονητής χωρίς ταμπού, ένας νέος έτοιμος να κάνει νέα βήματα στην καριέρα του και να εξερευνήσει νέες προοπτικές».
Η δουλειά του, στα έξι χρόνια πορείας του στους πάγκους, εκτιμήθηκε με αποτέλεσμα να γίνει βοηθός και σε μία εκ των μικρών Εθνικών ομάδων της χώρας. «Η ομοσπονδία μπάσκετ της χώρας σε συνεργασία με τον σύνδεσμο προπονητών τον έστειλε στις ΗΠΑ για ένα ταξίδι επιμόρφωσης στην προπονητική» ανακαλεί ο πρωταθλητής Ευρώπης του 1989. Ο Κοκόσκοφ άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά και το ταξίδι αυτό αποτέλεσε την εναρκτήρια σκηνή του δικού του, προπονητικής υφής, American Dream.
Ο άνθρωπος που ενώνει το πρώτο με το τελευταίο βήμα…
Ο 46χρονος κόουτς πέρασε το πρώτο του διάστημα ως παρατηρητής κι επισκέπτης στις προπονήσεις αρκετών ομάδων. Μια εξ αυτών ήταν και η κολεγιακή ομάδα του Duke. Η σεζόν 1998/1999 έφυγε με τον Κοκόσκοφ να περνά πολλές ημέρες κι ώρες βλέποντας από κοντά πώς δουλεύει ο θρυλικός Μάικ Σιζέφσκι με το team του. Σε αυτό, βρισκόταν ο Κουίν Σνάιντερ που ήταν παίκτης του Coach K από το 1985 μέχρι το 1989 και συνεργάτης του από το 1993 μέχρι το 1999.
Κοκόσκοφ και Σνάιντερ κόλλησαν από νωρίς. Δεν ήταν ίδιοι, δεν τα έβρισκαν σε όλα, αλλά απέκτησαν χημεία με το μπάσκετ και τις ιδέες τους γι’ αυτό να αποτελούν τον κώδικα επικοινωνίας τους, για τον οποίο αρκούσαν μερικά μόνο βλέμματα. Όταν ο Σνάιντερ επιλέχθηκε από το κολέγιο Missouri για να αναλάβει χρέη προπονητή, δεν το σκέφτηκε πολύ και πρότεινε στην ομάδα να προσλάβει τον Κοκόσκοφ στο staff του.
Ο Σέρβος ήταν μόλις 28 ετών τότε, αλλά ο νυν head coach των Γιούτα Τζαζ τον χαρακτήριζε ήδη δάσκαλο. «Είναι ένας σπουδαίος δάσκαλος με τρομερή γνώση των βασικών του μπάσκετ, γεγονός που είναι σήμα κατατεθέν του ευρωπαϊκού μπάσκετ» είχε δηλώσει στην ιστοσελίδα της ομάδας. Έπειτα από έναν χρόνο στο Missouri, ο Κοκόσκοφ έγινε γνωστός στους προπονητικούς κύκλους του ΝΒΑ και ο Άλβιν Τζέντρι, το 2000, τού έδωσε την ευκαιρία να γίνει ο πρώτος μη Αμερικανός assistant coach στην ιστορία της λίγκας, μπαίνοντας στο staff των Λος Άντζελες Κλίπερς.
Έμεινε στο Λος Άντζελες μέχρι το 2003, μετακόμισε στο Ντιτρόιτ για τους Πίστονς και μαζί τους κέρδισε το πρωτάθλημα του 2004. Σε πέντε χρόνια παρουσίας στους πάγκους ομάδων των ΗΠΑ, ο Κοκόσκοφ κατάφερε να φτάσει στην απόλυτη κορυφή. Όπως ήταν λογικό, καθιερώθηκε στην προπονητική σκηνή του «μαγικού κόσμου» και θεωρήθηκε ευρέως ως ένας από τους κορυφαίους assistant coaches με ειδίκευση στο να δουλεύει με τους γκαρντ.
Δύο από τους γκαρντ που τον σημάδεψαν είχαν την πρώτη γνωριμία μαζί του στο Φοίνιξ. Ο Κοκόσκοφ πήγε στην Αριζόνα το 2008 κι έμεινε εκεί μέχρι το 2013, προλαβαίνοντας να εργαστεί αρχικά με τον Στιβ Νας και αργότερα με τον, χαμηλότερου αγωνιστικού επιπέδου μα εξίσου σημαντικό για την πορεία του, Γκόραν Ντράγκιτς. Ο Κοκόσκοφ ήταν μάλιστα ο άνθρωπος που είχε την πρώτη συνάντηση με τον Σλοβένο, όταν αυτός είχε προσγειωθεί για πρώτη φορά στις ΗΠΑ και θα έκανε το work out με τους Σανς για το draft.
«Είναι προπονητής που του αρέσει να χρησιμοποιεί παραδείγματα για να κινητοποιεί τους παίκτες του» δηλώνει στο SDNA ο Βίκτορ Σανικίτζε που είχε για προπονητή τον Κοκόσκοφ από το 2008 μέχρι το 2015 στην Εθνική Γεωργίας. «Ειδικά ο Στιβ Νας είναι το αγαπημένο του παράδειγμα και λέει στους παίκτες του πόσο αφοσιωμένος ήταν αυτός ο σπουδαίος παίκτης. Όταν σου λένε πως ένας από τους κορυφαίους πλέι μέικερ στην ιστορία του ΝΒΑ δούλεψε για τα πάντα, δεν μπορείς να μένει αδρανής».
Στο Φοίνιξ, ο Κοκόσκοφ θα επιστρέψει πλέον, αλλά αυτή τη φορά ως πρώτος προπονητής. Για να φτάσει σε αυτό το σημείο όμως έπρεπε να συνεργαστεί ξανά με τον άνθρωπο του πεπρωμένου του, Κουίν Σνάιντερ. Αφού είχε μικρά περάσματα από Καβαλίερς και Μάτζικ, ο Σέρβος κόουτς αποδέχθηκε την πρόσκληση του φίλου του ώστε να συνυπάρξουν στην Γιούτα. Και στους Τζαζ ο Κοκόσκοφ κατάφερε να εισπράξει τον σεβασμό και να τον εξαργυρώσει δυο χρόνια αργότερα με την προαγωγή του σε head coach έστω κι άλλης ομάδας. «Του φώναζα συνέχεια πως εδώ και καιρό είναι έτοιμος γι’ αυτό το βήμα» λέει και ξαναλέει ο Σνάιντερ που θα χάσει ίσως τον πιο πολύτιμο συνεργάτη του, αλλά δεν επιτρέπει στον εαυτό του να… δακρύσει για την συγκλονιστική πρόοδο του φίλου ζωής που έκανε πριν από 20 χρόνια στο Duke.
Ένας Αμερικανός στριμωγμένος στο κεφάλι ενός Σέρβου
Μία 20ετία ισούται με μισή ζωή για τον νέο κόουτς των Σανς. Τόση ακριβώς έχει περάσει στις ΗΠΑ και το μεγάλο ερώτημα που δεν μπορούν να απαντήσουν ούτε οι πιο κοντινοί του άνθρωποι είναι αν παραμένει Σέρβος ή έχει αφομοιωθεί πλήρως στην αμερικανική κουλτούρα. Εξάλλου, έχει την υπηκοότητα και η σύζυγός του είναι από τις ΗΠΑ.
«Είναι το ιδανικότερο μείγμα Αμερικανού με Σέρβο που μπορείς να συναντήσεις εκεί έξω (γέλια). Θέλει τέχνη για να συνδυάσει τα καλά κάθε κουλτούρας» σχολιάζει ο Ράντο Τριφούνοβιτς, άμεσος συνεργάτης του στο πρόσφατο Eurobasket και νυν head coach της Εθνικής Σλοβενίας. Από την πλευρά του, ο Βίκτορ Σανικίτζε που έχει ζήσει και για λίγο στις ΗΠΑ εκτιμά πως «δεν είναι ο τυπικός Σέρβος. Ιδιαίτερα ως προπονητής, απέχει πολύ από το συνηθισμένο πρότυπο. Οι περισσότεροι Σέρβοι προπονητές που έχω γνωρίσει είναι πιο σκληροί, περισσότερο αυστηροί. Η κουλτούρα του Ιγκόρ είναι διαφορετική».
Τι λέει όμως κι ένας άνθρωπος που τον γνωρίζει για περισσότερα από 25 χρόνια; Ο Ντέγιαν Μιλόγεβιτς είναι προπονητής της Μέγκα Λεκς, ενώ ήταν παίκτης της Εθνικής Σερβίας στο Eurobasket 2005, όταν ο Κοκόσκοφ ήταν assistant της ομάδας στο πλευρό του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Η προσέγγιση του Σέρβου κόουτς στο sdna.gr είναι περισσότερο μπασκετική.
«Έχει ακόμη τη δική του φιλοσοφία, η οποία δεν αλλοιώνεται και αυτό μπορείτε να το δείτε σε στιγμές κι επιτυχίες, όπως όταν οδήγησε την Σλοβενία. Είναι ένας έξυπνος άνθρωπος κι έχει το χάρισμα να αντλεί από κάθε τι που βλέπει την κατάλληλη πληροφορία προς αξιοποίηση. Είναι άνθρωπος που πιστεύει στο ότι πρέπει κανείς να μαθαίνει σε όλη του τη ζωή πράγματα κι αυτό τον έκανε να γίνει ένας από τους καλύτερους προπονητές στον κόσμο» αναφέρει, ενώ αποκαλύπτει παράλληλα την επίδραση που άσκησε στον Κοκόσκοφ η συνεργασία του με τον «Ζοτς»: «Το διάστημα που συνυπήρξαν δεν ήταν μεγάλο, αλλά μπορώ με βεβαιότητα να πω πως ο Ιγκόρ έμαθε πολλά και εμπνεύστηκε από τον Ζέλικο».
Ανεβαίνοντας level τα καλοκαίρια…
Για πολλά χρόνια, ο Κοκόσκοφ ήταν ένας προπονητής με διπλή ταυτότητα, ένας επαγγελματίας που δούλευε non-stop για 12 μήνες τον χρόνο. Αυτή η προοπτική του δινόταν μέσω των Εθνικών ομάδων, στις οποίες είχε την ευκαιρία να εργάζεται ως πρώτος προπονητής τα καλοκαίρια και να αφήνει τα καθήκοντα του assistant που ασκούσε στο ΝΒΑ ώστε να πάρει τον απόλυτο έλεγχο. Το 2008 έκανε την αρχή αναλαμβάνοντας τα ηνία της Γεωργίας και 10 χρόνια αργότερα όλοι συμφωνούν πως ο Σέρβος εκτόξευσε την τιμή της μετοχής του μ’ αυτόν τον τρόπο.
«Ήταν το στοιχείο που άλλαξε δραστικά τον τρόπο που και ο ίδιος βλέπει την προπονητική. Χρειάστηκε να κάνει τεράστιες θυσίες, αφού το χειμώνα ήταν assistant στο ΝΒΑ κι όλο το καλοκαίρι το περνούσε ως πρώτος προπονητής σε μία Εθνική ομάδα που “μεγάλωνε” μαζί του. Το γεγονός πως τα συνδύασε, πέρα από το ότι ήταν μία πράξη αυτοθυσίας, τόνωσε εντυπωσιακά την αυτοπεποίθησή του» παρατηρεί ο Ζόραν Ράντοβιτς με τον Ντέγιαν Μιλόγεβιτς να συμφωνεί πως «αυτός αποδείχθηκε ότι ήταν ο σωστός δρόμος».
«Στην Γεωργία, μας έμαθε να βλέπουμε το μπάσκετ αλλιώς»παραδέχεται νοσταλγικά ο Σανικίτζε. «Βλέπαμε έναν άνθρωπο που ήξερε όλα τα plays όλων των ομάδων του ΝΒΑ και τα αξιοποιούσε στις πιο απίθανες στιγμές. Μας έλεγε “εδώ θα παίξουμε ένα σύστημα απομόνωσης που έχουν οι Χιτ για τον Λεμπρόν”, αλλά κι άλλα τέτοια πράγματα. Παράλληλα, ήταν ο απόλυτος επαγγελματίας, αφού εξέλιξε όλους τους παίκτες που δούλεψαν μαζί του κι ερχόταν πάντα 1 – 1,5 μήνα νωρίτερα για να προετοιμάσει ατομικό πρόγραμμα για κάθε παίκτη».
Πράγματι, ο τρόπος με τον οποίο ο Κοκόσκοφ χειρίζεται την επαφή του με τους παίκτες του είναι από τα δυνατά του στοιχεία. Ο Τριφούνοβιτς μάλιστα δηλώνει ξετρελαμένος μ’ αυτό το στοιχείο: «Μπορεί να σε τρελάνει το πόσο καλά χειρίζεται τις διαπροσωπικές του σχέσεις με τους παίκτες. Έχει έναν τρόπο να κερδίζει την εμπιστοσύνη τους και αυτός πηγάζει από την ειλικρίνεια με την οποία τους προσεγγίζει».
Aπό το 2015 μέχρι το 2017, ο Κοκόσκοφ δούλεψε στην Σλοβενία και την οδήγησε στο πρώτο της χρυσό μετάλλιο σε Eurobasket. Αυτή η ιστορία όμως είναι χιλιοειπωμένη και ο κόσμος γνωρίζει τις περισσότερες παραμέτρους της. Όσα κατάφερε όμως στο διάστημα παρουσίας του στην ομάδα της Γεωργίας είναι εξίσου αξιομνημόνευτα και ο Σανικίτζε καταφέρνει να εξηγήσει γλαφυρά τι ίσχυε από το 2008 μέχρι το 2015.
«Θα σου πω μία ιστορία. Μου το έχει διηγηθεί ένας διεθνής παίκτης σπουδαίας Εθνικής ομάδας, τον οποίο όμως προτιμώ να μην κατονομάσω. Η ομάδα του προετοίμαζε ένα παιχνίδι για να μας αντιμετωπίσει, οι παίκτες κλείστηκαν στην αίθουσα του βίντεο και 30 λεπτά αργότερα είχαν βγει λέγοντας για τον Ιγκόρ πως “είναι τρελός. Έχει τόσα plays που είναι σκέτος μπελάς να τον διαβάσουμε”».
Με τον Σέρβο κόουτς στην άκρη του πάγκου της, η Εθνική ομάδα της Γεωργίας έκανε την πρώτη της εμφάνιση σε Eurobasket το 2011, ενώ επέστρεψε στη διοργάνωση και το 2013 και το 2015, με αποτέλεσμα να μπει στη συνείδηση του κόσμου ως ομάδα της ελίτ. Το πόσο σπουδαία θέση κατέχει ο Κοκόσκοφ στην ιστορία του αθλητισμού της Γεωργίας αποτυπώνεται κι από το γεγονός πως το 2011 ο πρόεδρος της χώρας τον τίμησε σε λαμπρή τελετή για όσα έχει προσφέρει.
Και πάλι ο Σανικίτζε είναι αυτός που έρχεται για να ρίξει ακόμη περισσότερο φως στο τι σημαίνει ο Κοκόσκοφ για τον αθλητισμό της χώρας. «Όταν αποκτήσω εγγόνια, θα τους λέω πόσο σπουδαίος ήταν αυτός ο άνθρωπος για την χώρα μας, ώστε να μάθουμε πώς ακριβώς λειτουργούν οι Εθνικές ομάδες. Και θα τους ζητήσω να το μεταφέρουν στα δικά τους εγγόνια».
Για τη Σλοβενία, τα πράγματα είναι περισσότερο προφανή, αφού ανάγκασε μία ολόκληρη χώρα να μην κοιμηθεί για ένα ή και περισσότερα βράδια οδηγώντας την Εθνική στην κορυφή της Ευρώπης με ηγέτες του Ντράγκιτς και Ντόντσιτς. «Μία προπόνηση αρκούσε για να καταλάβουμε ότι ο άνθρωπος που έχουμε απέναντί μας έχει ασύλληπτη γνώση του αθλήματος» σχολιάζει ο Τριφούνοβιτς που εξηγεί το μυστικό του Κοκόσκοφ: «Έκανε τους παίκτες να καταλάβουν ότι η Εθνική ομάδα είναι η δική τους ομάδα κι αυτή που εξαρτάται περισσότερο από κάθε σύλλογο από το τι θα κάνουν οι ίδιοι».
«Πήρε τον τίτλο, αλλά το πιο σημαντικό είναι πως τα κατάφερε παίζοντας ένα μπάσκετ που ο κόσμος θα μνημονεύει για πολλά χρόνια, αφού η Σλοβενία ήταν μία από τις πιο διασκεδαστικές ομάδες στην ιστορία των Eurobasket» υπερθεματίζει ο Ζόραν Ράντοβιτς που είναι ένας άνθρωπος που ξέρει καλά πρόσωπα και καταστάσεις στην FIBA.
Πάντα μία επιτυχία στον αθλητισμό γεννά αγιογραφίες. Τα συνεχόμενα success stories του Κοκόσκοφ έχουν προκαλέσει εκατοντάδες άρθρα σε μέσα από όλον τον πλανήτη και τα περισσότερα εξ αυτών παρουσιάζουν την ιδανική εκδοχή του ευγενικού Σέρβου κόουτς. Η αλήθεια όμως είναι πως κανένα εξ αυτών δεν είναι επιτηδευμένο, αφού είναι σχεδόν αδύνατο για έναν δημοσιογράφο να σηκώσει το τηλέφωνο και να βρει στην άλλη άκρη της γραμμής έστω και… μισό άνθρωπο που δεν θα αποθεώσει τον άνθρωπο και προπονητή Κοκόσκοφ.
«Ποτέ δεν άλλαξε την συμπεριφορά του, ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές. Εδώ και 20 χρόνια, αν σηκώσεις το τηλέφωνό σου και τον καλέσεις, θα σου απαντήσει ο ίδιος άνθρωπος» αποκρίνεται σχετικά ο φίλος του, Ντέγιαν Μιλόγεβιτς, με τον Ράντο Τριφούνοβιτς να ξεκαθαρίζει πως «ο Ιγκόρ μένει πάντα ο Ιγκόρ ανεξαρτήτως ώρας, ημέρας και κατάστασης».
Τον επίλογο βάζει ο Βίκτορ Σανικίτζε που ξεκινά λέγοντας πως «είναι ο πιο ευγενικός άνθρωπος που έχω γνωρίσει ποτέ» και ενισχύει την άποψή του με μία ιστορία, που αποδεικνύει την εγκυρότητα του ισχυρισμού του.
«Όταν ο Ιγκόρ ήρθε στην Γεωργία, είπε στην ομοσπονδία ότι πρέπει να δοθεί έμφαση στον τομέα της εκγύμνασης των παικτών. Ο γυμναστής που είχαμε ήταν ένας Γεωργιανός με ιδιαίτερο σουλούπι και προχωρημένης ηλικίας για τα δεδομένα. Δεν ήξερε αγγλικά, μιλούσε μόνο ρώσικα. Ο Ιγκόρ ήξερε μόνο ελάχιστες λέξεις από ρώσικα. Παρ’ όλα αυτά, δεν ήθελε να αφήσουμε τον συγκεκριμένο γυμναστή, γιατί ήξερε την ιστορία που είχε στην Εθνική ομάδα. Τελικά, βρήκαμε την λύση, αφού πρότεινα εγώ έναν Ιταλό γυμναστή που ήξερα και άρεσε και στον κόουτς. Μια μέρα, λοιπόν, προχωρούσα σε ένα πάρκο κοντά στο γήπεδο. Βλέπω τον Ιγκόρ να κάθεται σε ένα παγκάκι με τον ηλικιωμένο γυμναστή. Σου θυμίζω ότι ήξερε ΜΗΔΕΝ αγγλικά. Πλησίασα, τον άκουσα να διηγείται ιστορίες στον Ιγκόρ για την ιστορία της Γεωργίας, κάποιους βασιλείς του παρελθόντος. Περίμενα για ώρα να δω πού θα καταλήξουν. Το θέμα είναι ότι ο Ιγκόρ τού απαντούσε. Πλησίασα και είπα: “Ιγκόρ, είσαι τρελός; Τι κάνεις ακόμη εδώ; Ξέρουμε όλοι ότι είσαι ευγενικός, αλλά δεν γίνεται να ακούς δύο ώρες αφηγήσεις για την ιστορία της Γεωργίας”. Εκείνος όμως δεν το πήρε με καλό μάτι και μου εξήγησε ότι η κουβέντα τους είναι πολύ σοβαρή και θα συνεχιστεί για ώρα».
Ο Σανικίτζε δυσκολεύεται να συγκρατήσει τα γέλια αφηγούμενος την ιστορία, αλλά την ολοκληρώνει λέγοντας: «Αν σε ρωτήσει ποτέ κανείς πόσο καλός άνθρωπος είναι ο Ιγκόρ, πες του αυτή την ιστορία»…
