Ήρθαν από το πουθενά και σάρωσαν σε Μουντιάλ

Τζεφ Χαρστ (1966)
Η ζωή θα μπορούσε να εξελιχθεί διαφορετικά για τον Χαρστ αλλά τα πάντα συνωμότησαν για να γίνουν όπως τα ήθελε το καλοκαίρι του 1996. Ο ανταγωνισμός για τις θέσεις της επίθεσης στην εθνική Αγγλίας ήταν έντονος και ο στράικερ της Γουέστ Χαμ έκανε το ντεμπούτο του με την Αγγλία μόλις τον Φεβρουάριο του ’66, μόνο τέσσερις μήνες πριν την έναρξη του Μουντιάλ. Στην προεπιλογή του Μαΐου κλήθηκαν 28 παίκτες αλλά έξι έμειναν εκτός της τελικής λίστας. Ο Χαρστ “νίκησε” τους Μπόμπι Τάμπλινγκ και Τζον Μπερν για να μπει στην αποστολή. Αρχισε το τουρνουά ως αλλαγή των Τζίμι Γκριβς και Νόρμαν Χαντ, αλλά ο Γκριβς τραυματίστηκε στο τελευταίο ματς του ομίλου και ο Χαρστ αποδείχθηκε καθοριστικός. Εβαλε το νικητήριο κόντρα στην Αργεντινή στον προημιτελικό και έκανε το θρυλικό χατ-τρικ στον τελικό με τη Γερμανία.

Γιαν Γιόνγκμπλουντ (1974)
Σε αντίθεση με τους παίκτες των άλλων θέσεων, οι οποίοι ξέρουν ότι μπορεί να είναι βασικοί ή αναπληρωματικοί με βάση τη φόρμα τους, οι τερματοφύλακες βασικά ξέρουν πάντα ποια είναι η σειρά προτίμησης. Το 1974 ο Γιαν Γιόνγκμπλουντ δεν ήταν ο βασικός τερματοφύλακας της Ολλανδίας. Εκανε ντεμπούτο με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα το 1962 και είχε μόνο ακόμη μία συμμετοχή μέχρι το 1974, όταν ήρθε η ώρα για το Μουντιάλ. Αν και ήταν μεγαλύτερος σε ηλικία (33) σε σχέση με τους άλλους δύο, ο Γιόνγκμπλουντ είχε λιγότερες συμμετοχές από αμφότερους, αλλά κανείς τους δεν είχε περισσότερες από… πέντε! Και οι δύο ήταν ψηλότεροι και πιο… κανονικοί τερματοφύλακες, αλλά ο Ρίνους Μίχελς προτίμησε τον Γιόνγκμπλουντ για την ικανότητα του να καθαρίζει σαν αμυντικός πίσω από την άμυνα. Ηταν βασικός σε όλα τα ματς της διοργάνωσης και δέχθηκε μόλις ένα γκολ στην πορεία προς τον τελικό, όπου η Ολλανδία ηττήθηκε από τη Γερμανία παρά το 0-1 από το πέναλτι του Νέεσκενς στο 1ο λεπτό.

Αντόνιο Καμπρίνι (1978)
Είναι σπάνιο το να έρχεται ένας παίκτης από το πουθενά για να κερδίσει ξαφνικά μια θέση στην αποστολή μιας ομάδας για το Μουντιάλ, πόσω μάλλον όταν αυτός ο παίκτης δεν έχει κάνει ακόμη ντεμπούτο με την εθνική. Αυτή ήταν η κατάσταση που ζούσε ο Αντόνιο Καμπρίνι το καλοκαίρι του 1978, μετά την κλήση από τον Εντσο Μπεαρζότ. Ο 20χρονος αριστερός μπακ της Γιουβέντους έπαιξε για πρώτξη φορά στο ματς της 1ης αγωνιστικής ανάμεσα σε Ιταλία και Γαλλία. Οι Ατζούρι νίκησαν 2-1 και ο Καμπρίνι κράτησε θέση βασικού ως το τέλος του τουρνουά, με την Ιταλία να τερματίζει στην 4η θέση. Ο Καμπρίνι εντυπωσίασε με την απόδοση του και κέρδισε τον τίτλο του καλύτερου νεαρού της διοργάνωσης, για να γίνει στη συνέχεια ένας από τους αστέρες της Σκουάντρα Ατζούρα, με την οποία κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1982.

Πάολο Ρόσι (1982)
Η κλήση του Ρόσι για το Μουντιάλ του 1982 προκάλεσε διάφορες συζητήσεις στην Ιταλία, αφού είχε μόλις επιστρέψει από ποινή δύο ετών -η οποία είχε μειωθεί- για τη συμμετοχή του σε σκάνδαλο στημένων αγώνων. Επέστρεψε για τα τελευταία ματς της σεζόν 1981-82 και κλήθηκε για το Μουντιάλ παρά την ανησυχία για το αν είναι σε καλή κατάσταση έπειτα από τόσο μεγάλη απουσία. Η Σκουάντρα Ατζούρα, όπως και ο Ρόσι, δεν έδειξε… τίποτα στον όμιλο, αλλά στη συνέχεια ξύπνησε και ανέτρεψε τα πάντα. Ο Μπεαρζότ αντιστάθηκε στις διαμαρτυρίες για τη θέση του Ρόσι στην 11άδα και ο Πάολο αντάμειψε τον προπονητή για την εμπιστοσύνη του με το χατ-τρικ κόντρα στη Βραζιλία, τα δύο γκολ στο 2-0 επί της Πολωνίας στον ημιτελικό και το πρώτο γκολ στον τελικό (3-1) κόντρα στη Γερμανία. Με τα 6 γκολ, έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής και πρώτος σκόρερ του τουρνουά.

Ροζέ Μιλά (1990)
Ο 38χρονος επιθετικός είχε αποσυρθεί από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, έτοιμος να ζήσει μια ήρεμη ζωή στο νησί Reunion, όταν ήρθε η τηλεφωνική κλήση. Ηταν ο πρόεδρος του Καμερούν, Πολ Μπιγιά, ο οποίος επέμενε ότι ο πρώτος σκόρερ της εθνικής ομάδας της χώρας έπρεπε να κάνει μια δραματική επιστροφή στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα για το Μουντιάλ του 1990 στην Ιταλία. Ο προπονητής και κάποιοι συμπαίκτες του δεν ήταν εξαρχής ενθουσιασμένοι με την ιδέα, αλλά ο Μιλά γρήγορα απέδειξε την αξία του οδηγώντας το Καμερούν ως τα προημιτελικά του Μουντιάλ! Ερχόμενος από τον πάγκο, έβαλε δύο γκολ για τη νίκη επί της Ρουμανίας, άλλα δύο για τη νίκη επί της Κολομβίας στην παράταση στη φάση των “16”, ενώ κέρδισε και ένα πέναλτι στη δραματική ήττα με 3-2 από την Αγγλία. Ηταν ένας από τους σταρ του τουρνουά και ο χορός του στο σημαιάκι του κόρνερ έπειτα από κάθε γκολ έγινε διάσημος αφού πολλοί τον μιμήθηκαν σε κάθε σημείο του πλανήτη.

Τότο Σκιλάτσι (1990)
Αν και η καριέρα του στην εθνική ομάδα διήρκεσε κάτι παραπάνω από ένα χρόνο, άφησε ένα βαθύ σημάδι στην ιταλική συνείδηση. Εξυπνος αλλά τεχνικά περιορισμένων δυνατοτήτων στράικερ, ήρθε από το πουθενά και καθόρισε την πορεία της Ιταλίας στο Μουντιάλ. Αφού τερμάτισε ως πρώτος σκόρερ στη Serie B με τη Μεσίνα, ο Σκιλάτσι κέρδισε τη μεταγραφή στη Γιουβέντους. Μετέφερε αυτό το μομέντουμ στην πρώτη του σεζόν στο τοπ επίπεδο, πετυχαίνοντας 15 γκολ σε 30 συμμετοχές. Ο Σκιλάτσι άρχισε το Μουντιάλ στον πάγκο, αλλά έστω κι έτσι σκόραρε το γκολ της νίκης στην πρεμιέρα με την Αυστρία. Αρχισε δίπλα στον Ρομπέρτο Μπάτζιο στο τελευταίο ματς του ομίλου με την Τσεχοσλοβακία, σκοράροντας ξανά. Ετσι μονιμοποιήθηκε στην 11άδα, πετυχαίνοντας έξι γκολ καθώς η Σκουάντρα Ατζούρα έφτασε ως τον ημιτελικό, όπου ηττήθηκε στα πέναλτι από την Αργεντινή. Ο Σκιλάτσι αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ αλλά και καλύτερος παίκτης του τουρνουά για όσα έκανε.

Τιερί Ανρί (1998)
Νικολά Ανελκά και Ανρί μονομάχησαν για την τελευταία θέση στην εθνική Γαλλίας του Αϊμέ Ζακέ. Υππήρχε χώρος μόνο για έναν επιθετικό και δύο νεαροί ήταν σε άμεσο ανταγωνισμό. Ο Ανελκά είχε απολαύσει τη σεζόν στην Αρσεναλ, την οποία βοήθησε να κάνει νταμπλ, σκοράροντας και στον τελικό του κυπέλλου με τη Νιούκασλ. Δεν ήταν αρκετό όμως. Αυτός που επιλέχθηκε ήταν ο Αντί, ο οποίος δεν είχε καταφέρει να σκοράρει στις πρώτες τρεις εμφανίσεις με την εθνική ομάδα. Ολα αυτά, όμως, άλλαξαν όταν άρχισε το Μουντιάλ, με τον 20χρονο να είναι βασικός και να σκοράρει στο πρώτο ματς της Γαλλίας με τη Ν. Αφρική. Εβαλε το τρίτο γκολ στη νίκη και μετά έβαλε άλλα δύο στο 4-0 επί της Σαουδικής Αραβίας. Μπορεί να μην σκόραρε ξανά σε εκείνο το τουρνουά, αλλά ήταν έστω κι έτσι ο πρώτος σκόρερ της Γαλλίας ενώ ευστόχησε και σε ένα κρίσιμο πέναλτι στη σχετική διαδικασία του προημιτελικού με την Ιταλία.

Φρανκ Ριμπερί (2006)
Οκτώ χρόνο μετά, ο Ανρί ήταν ένας από τους καλύτερους της εθνικής Γαλλίας και ο Φρανκ Ριμπερί τον έχει ευχαριστήσει για το πώς τον βοήθησε να μπει εύκολα σε αυτά τα αποδυτήρια. Επειτα από μια δύσκολη σεζόν στην Τουρκία με τη Γαλατασαράι, ο Γάλλος εξτρέμ ξαναβρήκε την καλύτερη φόρμα του στη Μαρσέιγ. Παρά το γεγονός ότι είχε κληθεί στα φιλικά με Μεξικό, Δανία και Χιλή όμως, αναμενόταν να παίξει μόνο ως αλλαγή στο Μουντιάλ. Προς έκπληξη όλων, τελικά, άρχισε σε όλα τα ματς στην πορεία των Τρικολόρ προς τον τελικό, όπου ηττήθηκαν από την Ιταλία στα πέναλτι. Ο Ριμπερί πέτυχε το κρίσιμο γκολ της ισοφάρισης στο ματς με την Ισπανία στους “16” και στο τέλος του τουρνουά, 23χρονος τότε, ήταν για όλους ένας από τους καλύτερους ανερχόμενους αστέρες.

Τόμας Μίλερ (2010)
Μετά την πρόσληψη του από την Μπάγερν Μονάχου το καλοκαίρι του 2009, ο Λουίς Φαν Χάαλ αποφάσισε να αλλάξει πολλά από την προηγούμενη, αποτυχημένη, σεζόν των Βαυαρών με τον Γιούργκεν Κλίνσμαν. Ο Ολλανδός καθιέρωσε στην πρώτη ομάδα δύο νεαρούς, τους Τόμας Μίλερ και Χόλγκερ Μπάντστουμπερ, καθώς η Μπάγερν κατέκτησε το νταμπλ και έφτασε στον τελικό του Champions League. Αμφότεροι κλήθηκαν από τον Γιόακιμ Λεβ για το Μουντιάλ του 2010 στη Ν. Αφρική. Ο Μίλερ είχε κληθεί μόνο δύο φορές στα Πάντσερ πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο αλλά εκεί έπεσε αμέσως στα βαθιά. Εντυπωσίασε, σκοράροντας πέντε γκολ (δύο στην πρόκριση επί της Αγγλίας) στην πορεία της Γερμανίας ως τον ημιτελικό. Παράλληλα είχε και τρεις ασίστ, με τον απολογισμό να είναι ο τίτλος του πρώτου σκόρερ και του καλύτερου νέου παίκτη του τουρνουά.

Κέβιν Πρινς Μπόατενγκ (2010)
Ο Γκανέζος μέσος έπαιξε κόντρα στον Μίλερ αλλά και στον αδερφό του, Ζερόμ Μπόατενγκ, σε αγώνα ομίλου στο Μουντιάλ 2010. Ο Κέβιν-Πρινς ήταν διεθνής με τις μικρές εθνικές ομάδες της Γερμανίας ως το 2009, όταν ανακοίνωσε ότι δεν ενδιαφέρεται πλέον για να εκπροσωπεί τη χώρα στην οποία γεννήθηκε. Η Γκάνα είχε προσπαθήσει να τον “κερδίσει” για το Μουντιάλ 2006 και τέσσερα χρόνια αργότερα έκανε την ίδια προσπάθεια, με τον Μπόατενγκ να αποδέχεται την πρόταση. Ο 23χρονος ήταν μια αποκάλυψη, κάνοντας τα πάντα στο κέντρο της Γκάνας. Πέτυχε ένα εκπληκτικό γκολ απέναντι στις ΗΠΑ στη φάση των “16”, αλλά η αφρικανική ομάδα αποκλείστηκε με πόνο από την Ουρουγουάη στον προημιτελικό στη διαδικασία των πέναλτι. Είχε προηγηθεί το άστοχο πέναλτι του Ασαμόα Γκιάν στο τελευταίο λεπτό της παράτασης, μετά το χέρι του Λουίς Σουάρεζ.

Πηγή: Gazzetta – Four Four Two