Του Αλέξη Σπυρόπουλου
Φάνηκε πόσο (συναρπαστική), στο πρώτο εικοσάλεπτο του τελικού της Λιόν. Η Ατλέτικο δεν παίζει ποδόσφαιρο ελευθέρας ροής, παίζει ποδόσφαιρο δρόμου. Το στοιχείο της είναι, να υποφέρει. Φάνηκε πόσο (είναι το στοιχείο της), επίσης στο πρώτο εικοσάλεπτο.
Τα γεγονότα, με τη σειρά. Εξοχο εισόδιο της Ολεμπίκ, αεράτο, κυριαρχικό, Παγέτ διευθυντής ορχήστρας, βάλ’ το αγόρι μου, ο Ζερμέν το ‘χασε. Και αμέσως μετά απ’ όλο αυτό το 1’-20’, τι; Γκολ στο 21’ η Ατλέτικο! Ένα γκολ που ξεκίνησε απ’ τα πόδια του Μαντάντα και κατέληξε στα δίχτυα, προφανώς, του Μαντάντα. Μεσολάβησαν ένα άτσαλο πάρσιμο του Ζάμπο, η οξυδέρκεια του Γκάμπι να σερβίρει σε χρόνο ντε-τε, το άχαστο τελείωμα του Γκριζμάν. Και τότε; Η μασσαλιώτιδα φλόγα έσβησε.
Ο,τι φαίνεται κακό, το πιο εύκολο είναι να γίνεται καθ’ οδόν όλο και χειρότερο. Ο Παγέτ, τόσο σημαντικός που τον έβαλαν μέσα ενώ δεν ευρισκόταν στο 100%, (ξανα)τραυματίστηκε. Ακόμη και ο στρατηγός-άνεμος, έστρεψε τη βροχή μες στα μούτρα των ultras. Τους αποτελείωσε το δεύτερο γκολ, νωρίς. Εδώ η αφετηρία ήταν μαρσεγέζικα χέρια. Ένα πλάγιο άουτ, δικό τους! Ένα κλέψιμο του Σαούλ, η μετάβαση-ραψωδία με Γκριζμάν και Κόκε, στο τέλος του δρόμου ο Γκριζμάν έκανε «ένα Μέσι».
Με 2-0 στο 49’, με Ατλέτικο αντίπαλο, με τον σολίστ αφοπλισμένο, στο β’ ημίχρονο του 61ου αγώνα τους μες στη σεζόν, όλο ύστερα ήταν μια ματαιοπονία. Για την περίπτωση που κάποιος δεν το κατάλαβε, το δοκάρι στην κεφαλιά του Μήτρογλου ήταν μία ανελέητη υπενθύμιση. Μη το παλεύετε! Ο Γάμπι έμπηξε το τελευταίο καρφί. Η Ατλέτικο, πρώτα έσωσε και μετά κέρδισε την παρτίδα. Με ό,τι έχει. Ακόμη περισσότερο, με ό,τι της δόθηκε. Ακριβώς όπως συμβαίνει στην αληθινή ζωή του δρόμου. Στην Ατλέτικο, όλα είναι δρόμος.
Ο Γκριζμάν, σε τούτο τον δρόμο, είχε τρεις ονειρεμένους σωματοφύλακες. Τον Γάμπι, τον Κόκε, τον Σαούλ. Ο ίδιος, ήταν το χαρισματικό αλητάκι. Σκίστηκε, πολύ πέρα από τα δύο γκολ. Αφομοιωμένος και αφοσιωμένος κατάβαθα, στον τρόπο του Τσόλο. Του μέτρησαν, του Γκριζμάν, οκτώ κλεψίματα. Σαν να είναι εξάρι. Του μέτρησαν 41/48 πάσες, δηλαδή 85% ακρίβεια, όχι σε πάσες στην άπλα ανοιχτού χωραφιού, μόνο μες στο ναρκοπέδιο, εκεί που κυκλοφορούν ένα τσούρμο αντίπαλοι. Ενας Μέσι, σιγά-σιγά πάει να βρει τον Μέσι.
Εκεί, είναι εντελώς άλλη η διάσταση της ιστορίας. Τον Μέσι, εάν ονειρεύεσαι να τον έχεις συμπολεμιστή, το νούμερο-ένα προαπαιτούμενο είναι να τον αντέχεις για συμπολεμιστή. Όχι όπως τα ‘ξερες, που λένε, αλλ’ όπως εδώ τα βρήκες. Η Ατλέτικο στο μεταξύ, όσο τσολίζει, θα ευημερεί υπεράνω των εκάστοτε προσώπων. Ο Σιμεόνε τη βρήκε, στο σκαλί-23 του ευρωπαϊκού club ranking. Σήμερα, η Ατλέτικο είναι στο σκαλί-2. Πίσω, μονάχα, απ’ την αναπόφευκτη Ρεάλ.
Γάλλοι, έχουν κατακτήσει το Γιουρόπα Λιγκ. Πολλοί. Αλλ’ οι Γάλλοι δεν θα κατακτήσουν το Γιουρόπα Λιγκ…ποτέ. Από τη Μπαστιά του Ρεπ και τη Μπορντό του Ζιντάν ως το 0/3 της Ολεμπίκ σε τελικούς (άλλοτε με τον Μπλαν και τον Πιρές, άλλοτε με τον Ντρογκμπά και τον Μπαρτέζ, ή τώρα με τον Παγέτ), πάντα κάποιος είναι απέναντι, κάποιος ήταν, κάποιος θα είναι, να το χαλάει. Οι Φαν Ντε Κέρκχοφ της PSV, ο Ματέους και ο Καν της Μπάγερν, ο Αγιάλα κι ο Κανιθάρες της Βαλένθια, το ανσάμπλ της Πάρμα με Τουράμ, Βερόν, Μπουφόν, Καναβάρο, Κρέσπο. Δεν είναι, πια, αστείο. Θυμίζει κατάρα-Μπενφίκα….
Πηγή: Sport DNA
