Της Χριστίνας Αμερικάνου
Τίτλοι ειδήσεων: “Ελληνας πολιτικός δωροκήθηκε για συγκάλυψη σκανδάλου” “Πρόεδρος μεγάλου συλλόγου εμπλέκεται σε κύκλωμα διαφθοράς”.
Δεν χρειάζεται να μου πείτε τί σκέφτεστε. Ξέρω! Θέλετε να μάθετε πρώτα συγκεκριμένα ονόματα στις άνωθεν περιπτωσιολογίες. Η κρίση σας δεν μπορεί να αναπτυχθεί μόνο με αυτά τα δεδομένα. Πρέπει να γνωρίζετε και το “ποιος είναι ο Ελληνας πολιτικός” και το “ποιός είναι ο πρόεδρος μεγάλης ομάδας”, ώστε να αποφανθείτε αν θα κατακρίνετε ή αν θα αρχίσετε τις δικαιολογίες.
Είναι πολύ δύσκολο για οποιονδήποτε από εμάς, να εκφράσει τελείως αυθόρμητα την κατακραυγή του ακόμα και για μία γενικώς αποδεκτή αξιόποινη πράξη. Χρειαζόμαστε παραπάνω πληροφόρηση για να καταλήξουμε ποια θέση θα υποστηρίξουμε, αν η ζυγαριά μας θα γείρει υπέρ του αντικειμενικά ορθού ή θα αρχίσουμε τον “ναιαλλαδισμό”. Τα “ναι, αλλά…” είναι έτοιμα όταν στην όποια πράξη προσθέτουμε και το “ποιος”, “πως”, “γιατί”, “πότε” δημιουργώνταςτο αφήγημα που βολεύει έκαστον εξ ημών.
Επομένως στην πρώτη ερώτηση ο οπαδός της Νέας Δημοκρατίας περιμένει να μάθει αν πρόκειται για πολιτικό του κόμματος που υποστηρίζει, όπως και ο οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ. Στη δεύτερη ερώτηση ο οπαδός του Ολυμπιακού εύχεται να μην είναι ο δικός του πρόεδρος, ο οπαδός του ΠΑΟ και της ΑΕΚ επίσης και μπαίνουμε όλοι μαζί σε έναν φαύλο κύκλο ετεροκατευθυνόμενης σκέψης, βασισμένοι περισσότερο στο θυμικό παρά στη λογική μας.
Έτσι ο Βαγγέλης Μαρινάκης, είναι “κακός και άξιος τιμωρίας” (μόνο από τους… αντίπαλους), ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος “θα χει σίγουρα δίκιο” (σύμφωνα με τους αμέτρητους γκρούπις του), ο Μελισσανίδης “έχει πολύ χιούμορ ο ατιμος” (όταν μιλάει για “γκρανκάσες” και “μάο μάο”) και ο υιός Σαββίδης είναι “μάγκας, κιμπάρης και καραμπουζουκλής” (αρκεί να στηρίζει την ΠΑΟΚάρα μας).
Για τους οπαδούς του Παναθηναϊκού ο τάδε είναι “αυθεντικός”, για εκείνους του Ολυμπιακού ο δείνα είναι “μάγκας”, για τους φίλους της ΑΕΚ ο “ψι” είναι “είδωλο”…
Φυσικά ο δικός μας ο πρόεδρος είναι θύμα πλεκτάνης της Κυβέρνησης, των εξωγήινων, του διαπλανητικού συστήματος, του διαγαλαξικού σύμπαντος και όλων των δυνάμεων της φύσης που έβαλαν στο μάτι για να τον αφανίσουν, ενώ ο ίδιος δεν ευθύνεται σε τίποτα! Δεν παρανομεί, δεν βρίζει, δεν θίγει τιμές και υπολήψεις ατόμων και οικογενειών, δεν απειλεί, δεν εμπλέκεται σε ποινικά κολάσιμες δραστηριότητες κ.οκ.
Ο δικός μας ο πρόεδρος είναι θύμα σκευωρίας, συνωμοσίας, αλητείας, αγυρτείας! Ο δικός μας πρόεδρος αδικείται κατάφωρα όταν οι Νόμοι εφαρμόζονται γι’ αυτόν. Όταν όμως οι ίδιοι Νόμοι δεν εφαρμόζονται για τον άλλον πρόεδρο, της αντιπάλου ομάδας, τότε πρόκειται για σκάνδαλο πρώτου μεγέθους και ο κόσμος μας πρέπει να αντιδράσει δυναμικά για να διαφυλάξει την ομαδάρα μας.
Eτσι οι αδελφοί Αγγελόπουλοι είναι “γραφικοί” επειδή φοράνε μπλουζάκια με συνθήματα, ενώ ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι ένας απόλυτα ήρεμος και λογικός άνθρωπος. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης είναι ένας “εξαιρετικός επιχειρηματίας”, τη στιγμή που ο Μελισσανίδης είναι ένας “λαδιάρης ανεπάγγελτος”. Ο Ιβάν Σαββίδης διαπλέκεται με την Κυβέρνηση, ενώ οι υπόλοιποι ακούν διαπλοκή και φτύνουν στον κόρφο τους. Όλα τα παραπάνω φυσικά έχουν και την ανάποδη ανάγνωσή τους: Ο Γιαννακόπουλος είναι “τρελός” ενώ οι Αγγελόπουλοι “ψύχραιμοι”, ο Μαρινάκης “αρχηγός εγκληματικής”, ο Σαββίδης είναι “εξυγιαντής” και όλοι υπόλοιποι “διεφθαρμένοι” και τα λοιπά, και τα λοιπά, και τα λοιπά.
Κάθε ένας από μας έχει την αλήθεια του. Κάθε ένας από μας κάνει τους συμψηφισμούς του. Όσο κι αν η συμπεριφορά παραμένει η ίδια, η αντίδραση δεν είναι αντίστοιχη, καθώς αυτή, όπως προείπαμε, καθορίζεται από το πρόσωπο.
Το να βρίσκεται η αλήθεια πάντα εκεί κάπου στην μέση και να μην είναι ούτε “μαύρη”, ούτε “λευκή” δεν το εξετάζει κανείς. Το να φταίει τελικά και ο δικός μας άνθρωπος, ο “πρόεδρος”, ο “παίκτης”, ο “βουλευτής” είναι μία μακρινή πιθανότητα!
ΥΓ1: Όταν εμείς οι ίδιοι θα κρίνουμε αυστηρά τους “δικούς μας”, είτε αυτοί είναι μέσα στην οικογένειά μας, είτε είναι φίλοι μας, είτε μέλη του κόμματος που προτιμούμε, είτε ηγέτες των ομάδων που ακολουθούμε, τότε όλη η κοινωνία θα γίνει καλύτερη. Γιατί όσοι θα επιχειρήσουν να μετέρθουν παρά, θα ξέρουν ότι δεν θα έχουν κατ’ αρχήν τη στήριξη των οπαδών τους και θα αποτρέπονται από αξιόποινες πράξεις και παραλείψει.
ΥΓ2: Ο “ναιαλλαδισμός” ήταν στα φόρτε του τις τελευταίες ημέρες λόγω της βίαης επίθεσης που δέχτηκε ο Γιάννης Μπουτάρης από “πατριώτες” σε εκδήλωση μνημης για τη γενοκτονία των Ποντίων. Προφανώς όλοι αυτοί που διαφώνησαν, αλλά έσπευσαν να τονίσουν ότι ο Δήμαρχος ήταν προκλητικός, θα θεωρούν πως δικαίως καταδικαστήκε και σε θάνατο ο Σωκράτης, γιατί “προακαλούσε” τα ήθη της εποχής του. Τι όχι;
