Του Αλέξανδρου Σόμογλου
Από που να ξεκινήσει και που να τελειώσει κανείς το σχολιασμό όσων ζήσαμε στον τέταρτο τελικό της Stoiximan.gr Basket League. Από τα νέα επεισόδια στο «Ειρήνης και Φιλίας» που μάλλον θα πρέπει να μετονομαστεί σε «Στάδιο Πολέμου και Μολότοφ»; Από το νέο θλιβερό φαινόμενο… εμπορίας ψευτο-οπαδισμού από έναν επαγγελματία αθλητή, όπως ο Γιώργος Μπόγρης; Από την ανακοίνωση του Παναθηναϊκού μετά το τέλος του ντέρμπι, στην οποία εκτός των άλλων το μόνο που δεν πληροφορηθήκαμε είναι ότι ο Βασίλης Σκουντής εμφανιζόταν μικρός στο πλευρό του Τάκη Τσουκαλά στην εκπομπή της Θύρας 7; Από το νέο πόλεμο των δύο «αιωνίων» για τη διαιτησία;
Πως είπατε; Υπάρχει και το μπάσκετ; Γιατί, ποια από τις δύο ομάδες ασχολείται σε αυτή τη σειρά τελικών με το μπάσκετ για να ασχοληθούμε εμείς; Ένα ζευγάρι πολύ υψηλών απαιτήσεων, ένα δικό μας ευρωπαϊκό “clasicο” είχαμε να περηφανευόμαστε, το φέραμε κι αυτό στα μέτρα της καθημερινής μιζέριας που τρώει το σαράκι αυτής της χώρας.
Θα ήθελα, όμως, με όλο το σεβασμό να απευθύνω προς τις διοικήσεις τόσο του Ολυμπιακού, όσο και του Παναθηναϊκού: Ειλικρινά, δεν έχετε βαρεθεί μετά από τόσο χρόνια να… ξεκατινιάζεστε; Ρε αδελφέ ακόμη και δύο νοικοκυρές η κυρά Κατίνα και η κυρά Ματίνα που πλακώνονται κάθε πρωί στα μπαλκόνια τους για τα κουτσομπολιά της γειτονιάς, μετά από τόσα χρόνια θα είχαν βαρεθεί. Εσείς, δεν έχετε κουραστεί;
Επιπλέον, υπάρχει κανένας στις διοικήσεις των δύο ομάδων να προβληματίζεται από το γεγονός ότι δεν έχει υπάρξει ούτε ένα sold out στη φετινή σειρά των τελικών; Στον Ολυμπιακό, υπάρχει κανείς που προβληματίζεται για τη χθεσινή αποκαρδιωτική εικόνα του ΣΕΦ και τα χιλιάδες άδεια καθίσματα;
Δεν θέλω να κάνω υποδείξεις. Άλλωστε δικά σας είναι τα εκατομμύρια που βάζετε, δικαίωμα σας να επιλέγετε πως θα διοικείτε τις ομάδες σας. Ειλικρινά, όμως, δεν κουραστήκατε;
Μέσα από τις γιγαντομαχίες των δύο «αιωνίων» είχαμε τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε ως αθλητική κοινότητα ένα ζευγάρι που θα καθήλωνε κάθε χρόνο την μπασκετική Ευρώπη. Πλέον, πολύ φοβάμαι ότι έχουμε δημιουργήσει για πολλοστή φορά ένα «αθλητικό τέρας» που σε λίγο καιρό θα αφορά αποκλειστικά τυφλωμένους από μίσος οπαδούς και θα αφήνει παγερά αδιάφορο κάθε υγιή φίλαθλο. Ίσως, βέβαια, αυτό να είναι τελικά το κοινό που έχουν επιλέξει όλοι οι Έλληνες παράγοντες ότι τους ενδιαφέρει. Και για να είμαι ειλικρινής, διαβάζοντας πολλά κείμενα στον καθημερινό αθλητικό διαδικτυακό Τύπο, ίσως τελικά να είναι και το κοινό που ενδιαφέρει και τους περισσότερους από εμάς στα ΜΜΕ…
ΥΓ 1: Το φαινόμενο «Γιώργος Μπόγρης», δεν είναι δυστυχώς πρωτόγνωρο στα ελληνικά γήπεδα. Και σχετίζεται απόλυτα με τον αθλητισμό που λανσάρουν οι ίδιες οι διοικήσεις των ομάδων. Ένας αθλητής που αγωνιστικά δεν έχει προσφέρει το παραμικρό στην ομάδα του, επιχειρεί να εδραιώσει την παρουσία του σε αυτή πουλώντας οπαδιλίκι! Τραμπουκίζοντας δημοσιογράφους, πουλώντας καφριλίκι, πουλώντας μαγκιά στον… εχθρό! Συνταγή διαχρονική και, δυστυχώς… πετυχημένη σε ουκ ολίγες περιπτώσεις. Και το οξύμωρο είναι ότι επισκιάζει ακόμη και την αυταπάρνησή του το τελευταίο δίμηνο και την παρουσία του στις αγωνιστικές υποχρεώσεις του Ολυμπιακού, παρά το σοβαρό πρόβλημα τραυματισμού που αντιμετωπίζει. Κρίμα…
ΥΓ 2: Τελικά η υπέροχη σειρά τελικών που συνέπεσε με την αποχώρηση του Δημήτρη Διαμαντίδη, μάλλον… χάλασε τους διοικούντες των δύο «αιωνίων». Ήταν, φαίνεται, δυσβάσταχτο το βάρος να διοργανώσουμε στο σημερινό ελληνικό αθλητισμό της αρρωστημένης καφρίλας μια πολιτισμένη σειρά αγώνων, στην οποία ο ηττημένος να συγχαίρει το νικητή, ο νικητής να αντιμετωπίζει με σεβασμό τον ηττημένο και στο τέλος της ημέρας να πρωταγωνιστεί μόνο το ίδιο το μπάσκετ.
Πηγή: Sport DNA
