Του Νίκου Παπαδογιάννη
H αγωνιστική περίοδος που ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο με το Εurobasket και ολοκληρώθηκε πριν από λίγες μέρες θα μείνει στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ ως «έτος Ντόντσιτς».
Ο θαυματουργός τινέιτζερ που γαλουχήθηκε στη Σλοβενία και διεκδικήθηκε από άλλες δύο «πατρίδες» (Σερβία, Ισπανία) ξεκίνησε από τα θρανία της Εβδόμης, όπως θα έλεγαν παλιά και κατέκτησε μέσα σε 9 μήνες ολόκληρη την Ευρώπη, την οποία εγκαταλείπει καβαλάρης για να πάει να κουρσέψει το Τέξας.
Τέξας την έκανε, τη «γηραιά ήπειρο»!
Πλέον, θα βαδίσει στα βήματα του Ντιρκ Νοβίτσκι, αλλά και των πολλών αποτυχημένων Ευρωπαίων που φόρεσαν για λίγο τη φανέλα των Μάβερικς πριν χαρακτηριστούν «busts» (αποτυχημένοι) και κινήσουν για άλλες πολιτείες, με την ουρά κρυμμένη στα σκέλια.
Είδαν κι έπαθαν, ο Ντον Νέλσον και ο γιος του, μέχρι να τραβήξουν τον σωστό αριθμό του λαχείου από την αλλοδαπή κληρωτίδα για να εντοπίσουν τον επόμενο Ντέτλεφ Σρεμπφ.
Ποιος θυμάται πια, στο ΝΒΑ, τον Ούβε Μπλαμπ, τον Μπρούνο Σούντοβι, τον Ουάνγκ Ζιζί, τον Γκόρνταν Γκίριτσεκ, τον Μλάντεν Σεκουλάρατς, τον Μίλοβαν Ράκοβιτς και τον …Βασίλη Σπανούλη;
Ναι, επιλογή των «Μαβς» ήταν ο Έλληνας σταρ, όχι πια επί Νέλσον, αλλά το 2004, όταν η Αθήνα ζούσε το Ολυμπιακό της όνειρο και ο Σπανούλης το Παναθηναϊκό του.
Ακόμα και ο μέγας Ντιρκ ήταν επιλογή άλλης ομάδας στο ντραφτ το 1998: των Μιλγουόκι Μπακς, οι οποίοι όμως ενεργούσαν για λογαριασμό των Μάβερικς, κατόπιν συμφωνίας, όπως έγινε φέτος με τους Ατλάντα Χοκς.
Στα πλαίσια μάλιστα των ίδιων βυζαντινισμών, τότε, το Ντάλας πήρε και τον Στηβ Νας, με αντάλλαγμα τους Μπάμπα Ουέλς, Μάρτιν Μιούρσεπ, Πατ Γκάριτι και ένα μελλοντικό ντραφτ πικ. Πώς είπατε;
Είκοσι χρόνια αργότερα, ο Νας είναι απόμαχος ΜVP, αλλά ο Νοβίτσκι παραμένει στις επάλξεις και ετοιμάζεται να παίξει ρόλο μέντορα για το next big thing που έβγαλε η Ευρώπη, τον παίκτη που σύμφωνα με πολλούς, ειδήμονες και μη, μπορεί να γίνει ένας καινούριος Ντράζεν Πέτροβιτς.
Περισσότερο και από το «yes» των Μάβερικς ξάφνιασε το «no» του Ιγκόρ Κοκοσκόφ για λογαριασμό των Φίνιξ Σανς και του Βλάντε Ντίβατς στο όνομα των Σακραμέντο Κινγκς.
Γιατί έκλεισαν την πόρτα σε ένα «δικό τους παιδί», οι δύο Σέρβοι;
Η απάντηση είναι περίπλοκη και ασφαλώς ξεκινάει από τα αγωνιστικά δεδομένα των Σανς (οι οποίοι χτίζουν την ομάδα τους γύρω από τον σπουδαίο νεαρό γκαρντ Ντέβιν Μπούκερ και ξέρουν ότι οι πολυσύνθετοι ψηλοί τύπου Έιτον είναι είδος εν ανεπαρκεία) και από τις χρόνιες παθογένειες των Κινγκς (οι οποίοι σπανίως ξέρουν τι τους γίνεται).
Oι 3οι της λίστας Χοκς προτίμησαν έναν έτοιμο σκόρερ όπως ο Τρέι Γιανγκ, παρά κάποιον που στα μάτια τους είναι project.
Κατά κανόνα, οι ομάδες της λοταρίας χρειάζονται βοήθεια επειγόντως και δεν έχουν την πολυτέλεια να ξοδέψουν ένα από τα πρώτα «πικ» για παίκτη που ίσως να μην τους βγει, και μάλιστα Ευρωπαίο.
Φαίνεται πάντως ότι η αγωνιστική ταυτότητα του Ντόντσιτς και το δείγμα γραφής των τελευταίων εβδομάδων δημιούργησαν δισταγμούς.
Ο Σλοβένος δεν έχει την έκρηξη και την ταχύτητα των γκαρντ που θα κληθεί να αντιμετωπίσει στο ΝΒΑ, οπότε θα χρειαστεί αρκετή δουλειά για να τους κυνηγήσει στην άμυνα ή να τους ξεφύγει με το πρώτο βήμα ή να τελειώσει φάσεις μέσα στο μποτιλιάρισμα.
Τα μεγάλα του προσόντα, η ωριμότητα, η τεχνική, το διάβασμα του παιχνιδιού, το θάρρος, η πληθωρικότητα, ο δυναμισμός κάνουν θραύση στην Ευρώπη αλλά δεν αποτελούν πυρηνικά όπλα για τα δεδομένα του ΝΒΑ.
Έτσι, τουλάχιστον, φαίνεται ότι σκέφτηκαν όσοι του γύρισαν την πλάτη.
Επιπρόσθετα, ο Ντόντσιτς του τελευταίου τριμήνου έχασε το μυαλό του και βάλθηκε να παίζει για τον εαυτό του και για τους «κατασκόπους» που τον παρακολουθούσαν από την εξέδρα. Τότε και μόνο τότε φάνηκε η τρυφερή ηλικία του.
Στα πλέι-οφ της Euroleague, στο final-4 του Βελιγραδίου και στους τελικούς της ισπανικής ACB είχε τις αναπόφευκτες εκτυφλωτικές εκλάμψεις, αλλά όχι σταθερή καλή και αξιόπιστη απόδοση.
Το MVP που κέρδισε στη Μπεογκράντσκα Αρένα θα πρέπει να θεωρηθεί συνδυασμός σταρ-σύστεμ, τεμπέλικης σκέψης και καθαρής ασχετοσύνης των ψηφοφόρων.
Τον Νικ Καλάθη, στην κανονική περίοδο, τον ξεπέρασε μόνο και μόνο επειδή ο Παναθηναϊκός αποκλείστηκε από τη Ρεάλ στα πλέι-οφ.
Βεβαίως, η Ρεάλ κατέκτησε τα πάντα φέτος σκαρφαλωμένη στους ώμους ενός 19χρονου και μάλιστα υπό αντίξοες συνθήκες: με άλωση του φλογισμένου ΟΑΚΑ, με θρίαμβο μπροστά σε 10.000 Τούρκους στον ευρωπαϊκό τελικό, με δύο διπλά στη Βιτόρια στο ισπανικό πρωτάθλημα.
Ο Ντόντσιτς ήταν μπροστάρης σε αυτές τις κρυστάλλινες νίκες, ενώ έπαιζε πότε δεύτερο και πότε πρώτο βιολί στο θαύμα της Εθνικής Σλοβενίας τον περασμένο Σεπτέμβριο. Το παλμαρέ του είναι εντυπωσιακό και το σακούλι του γεμάτο.
Όταν τα 19χρονα Αμερικανάκια αντιμετώπιζαν άλλα 19χρονα Αμερικανάκια στις μάλλον νερόβραστες κολεγιακές αρένες του Δεκέμβρη και του Γενάρη, ο Ντόντσιτς έδειχνε την πλάτη του στους μπαρουτοκαπνισμένους 30άρηδες των ευρωπαϊκών γηπέδων, που -σήμερα τουλάχιστον- θέλουν τρεις Μπάγκλεϊ και τέσσερις Μο Μπάμπα στην καθισιά τους.
Οι έπαινοι αντίπαλων προπονητών όπως ο Ομπράντοβιτς, ο Ιτούδης και ο Σάρας («ο μικρός βλέπει πράγματα μέσα στο γήπεδο που κανένας άλλος δεν μπορεί να δει») είναι το καλύτερο διαπιστευτήριο για το ανφάν τερίμπλ του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Εάν θέλετε την προσωπική μου εκτίμηση, οι Μάβερικς ήταν οι νικητές του ντραφτ του 2018, αυτοί που θα γελάσουν τελευταίοι, άρα καλύτερα.
Όσο για τον Κώστα Αντετοκούνμπο, δυνάμει μέλος των ίδιων Μάβερικς που απέκτησαν τα δικαιώματά του με το νούμερο 60 του ντραφτ, ο δρόμος είναι μακρύς και ανηφορικός.
Το παιδί δεν είναι ακόμη έτοιμο για ΝΒΑ, αλλά έχει τουλάχιστον ανοιχτή πόρτα μπροστά του και την ψήφο εμπιστοσύνης ενός αξιόλογου οργανισμού.
Η πρόοδος και η επιτυχία είναι στο χέρι του και στα πόδια του, τα δικά του και της καταπληκτικής οικογένειας που τον υποστηρίζει ολόθερμα.
Στο κάτω κάτω, πόσοι πίστευαν ότι ο Γιάννης ήταν έτοιμος για μεγάλα (ή ακόμη και για …μικρομέγαλα) πράγματα, όταν οι Μπακς του αφιέρωσαν το 15ο «πικ» πριν από 5 χρόνια;
Πηγή: Gazzetta
