Του Θάνου Σαρρή
Το 1977 ο Γιασουχίκο Οκούντερα υπέγραψε στην Κολωνία και έγινε ο πρώτος Ιάπωνας ποδοσφαιριστής που έπαιξε στο γερμανικό πρωτάθλημα και την Ευρώπη. Στους «Μπλε Σαμουράι» που αναδείχθηκαν ισόπαλοι 2-2 με την Σενεγάλη και έφτασαν τους 4 βαθμούς στον πιο απρόβλεπτο όμιλο του φετινού Παγκοσμίου Κυπέλλου, το… γερμανικό στοιχείο έχει φτάσει να θεωρείται αυτονόητο. Ο Οσακό, ο βασικός φορ αγωνίζεται στην ομάδα που έκανε το πρώτο άνοιγμα στην χώρα του ανατέλλοντος ηλίου. Ο Χαραγκούτσι, ο Χασέμπε, ο Καγκάουα, ο Ινούι, ο Σακάι, ο Οκαζάκι, ο Ουσάμι, ο Μούτο, ο Γιαμαγκούσι, παίζουν ή έχουν παίξει σε γερμανικές ομάδες.
Οι δεσμοί του γερμανικού ποδοσφαίρου με τους Ιάπωνες χρονολογούνται πίσω στη δεκαετία του ’60, όταν ο προπονητής Ντέτμαρ Κράμερ ανέλαβε στις αρχές της να προετοιμάσει την Ολυμπιακή ομάδα της Ιαπωνίας για τους Αγώνες στο Τόκιο το 1964. Αρκετοί τον θεωρούν ως τον πατέρα του ποδοσφαίρου της χώρας.
Στην πιο πρόσφατη ιστορία, ο δρόμος άνοιξε με την μεταγραφή του Μακότο Χασέμπε το 2008 στη Βόλφσμπουργκ, με την οποία πήρε το πρωτάθλημα την ίδια σεζόν. Υπεύθυνος για την μεταγραφή του στους «Λύκους» ήταν ο Τόμας Κροθ. Ο πρώην διεθνής Γερμανός μέσος έκλεισε την καριέρα του στη Μπορούσια Ντόρτμουντ και από το 1978 μέχρι το 1982 έπαιξε στην Κολωνία. Ήταν συμπαίκτης του Οκούντρα και του Λιτμπάρσκι, που αργότερα έγινε προπονητής στην εθνική Ιαπωνίας. Γνώρισε λοιπόν καλύτερα την κουλτούρα της χώρας και μετά το πρώτο του ταξίδι στοο Τόκιο, το έκανε… συνήθεια. Ξεκίνησε να πηγαίνει μία ή δύο φορές το χρόνο, να αναζητά παίκτες και να δουλεύει τις μεταγραφές τους στην Ευρώπη. «Στην αρχή ήταν δύσκολο, επειδή οι ευρωπαϊκοί σύλλογοι δεν ήταν θετικοί στους Ασιάτες. Πολλοί από αυτούς έλεγαν: “Καλά, πώς θα μας βοηθήσει ένας Ιάπωνας; Εκείνη τη στιγμή η εθνική της χώρας ήταν πολύ χαμηλά στη βαθμολογία της FIFA και οι σύλλογοι δεν ήξεραν πολλά για την ασιατική αγορά», σημειώνει ο Κροθ στο FFT, προσθέτοντας ότι και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές που έψαχναν το βήμα στην Ευρώπη, προτιμούσαν την Αγγλία.
Ο Νοτιοκορεάτης Μπουμ Κουν Τσα, με δηλώσεις του στο επίσημο σάιτ της Μπουντεσλίγκα πριν από τέσσερα χρόνια αναφέρθηκε στο πως άλλαξε αυτή η πεποίθηση: «Η επιτυχία τ ων γερμανικών συλλόγοων στο Champions League και η απόδοση της εθνικής τους ομάδας εντυπωσίασαν πολύ κόσμο στην Ασία. Μέχρι πρόσφατα, η Premier League ήταν το πιο ελκυστικό πρωτάθλημα, αλλά η Bundsliga κέρδισε έδαφος. Επίσης, το στιλ της ταιριάζει στους Ασιάτες περισσότερο και σιγά-σιγά περισσότεροι είδαν ότι οι Ιάπωνες και οι Κορεάτες μπορούν να σταθούν σε γερμανικές ομάδες».
Ο Κροθ έκανε την αρχή καταφέρνοντας να πείσει τον Αμβούργο να πάρει τον Τακαχάρα το 2003, όμως η ένταξη του Χασέμπε στην πρωταθλήτρια Βόλφσμπουργκ λειτούργησε καταλυτικά. Πέρυσι, έγινε ο Ιάπωνας με τις περισσότερες συμμετοχές στη Bundesliga, ξεπερνώντας τον Οκούντερα Ο Γερμανός πλέον έχει στο πελατολόγιο τού δεκάδες ποδοσφαιριστές από την Ασία, μεταξύ των οποίων ο Καγκάουα, ο Οκαζάκι, αλλά και ποδοσφαιριστές όπως ο Νόιερ. Έγραψε ιστορία, ωστόσο, ως ο ατζέντης που άνοιξε το δρόμο προς τη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου.
Γιατί όμως η Bundesliga ταιριάζει περισσότερο στους Ασιάτες, όπως δήλωσε ο Μπουμ Κουν Τσα; «Οι Ιάπωνες είναι πραγματικά καλοί στο να δουλεύουν συλλογικά και να είναι ομαδικοί παίκτες. Όταν βλέπω την Εθνική Γερμανίας, βλέπω το ίδιο πράγμα. Οπότε, υπό αυτή την αίσθηση, οι Ιάπωνες ταιριάζουν στο γερμανικό σύστημα», δήλωνε στο Vice ο Γκοτόκου Σακάι, ο οποίος γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, ήρθε στην Ευρώπη για την Στουτγκάρδη και από το 2015 είναι στο Αμβούργο. «Δεν είναι ότι οι Ιάπωνες ποδοσφαιριστές ακολουθούμε τους κανόνες τυφλά, αλλά υπάρχει μια στάνταρ πειθαρχία και είναι κάτι που έχουν επίσης οι Γερμανοί», προσθέτει ο Ουτσίντα.
Η ιαπωνική κουλτούρα της θυσίας του «εγώ» για το «εμείς», η πειθαρχία, ο υψηλός δείκτης εργατικότητας και η προθυμία του να ακούσουν, να μάθουν και να ενταχθούν γρήγορα σε έναν νέο ποδοσφαιρικό κόσμο, είναι μερικά κοινά στοιχεία που συναντά κανείς στους παίκτες που κάνουν το ταξίδι. Ο Σακάι, για παράδειγμα, έγινε από δεξί μπακ αμυντικό χαφ στο 4-2-3-1 του Αμβούργου, καταφέρνοντας να ανταποκριθεί επαρκώς σε ό,τι του ζήτησε ο προπονητής του.
Ρόλο παίζει φυσικά και το αγωνιστικό στιλ, που βεβαίως δεν είναι κοινό για όλες τις ομάδες, αλλά στις σύγχρονες μέρες της Bundesliga ευνοεί κι άλλα χαρακτηριστικά από το physical παιχνίδι. Ο Χοσογκάι, για παράδειγμα, που έπαιξε αριστερό μπακ και αμυντικό χαφ για αρκετά χρόνια στη Γερμανία πριν επιστρέψει στο 2017 στη χώρα του, τόνιζε ότι η ταχύτητα και η ευελιξία του αντιστάθμιζαν την απουσία δύναμης και σωματικής παρουσίας, που σε χώρες όπως η Αγγλία ή Ιταλία να μην αρκούσαν. Η απόδοσή και η σταθερότητά τους στη Γερμανία έκανε κι άλλες «μεγάλες» ποδοσφαιρικά χώρες να τους εμπιστευτούν. Ο Οκαζάκι έγινε μεταγραφή από τη Μάιντς στην πρωταθλήτρια Λέστερ, ο Γιοσίντα έριξε άγκυρα στη Σαουθάμπτον, ο Χόντα φόρεσε τη φανέλα της Μίλαν και ο Ναγκαμότο της Ίντερ, ο Ινούι και ο Σιμπασάκι πέρασαν στην Primera.
Ένας μάνατζερ που άνοιξε το δρόμο, οι ιστορικοί δεσμοί, η φιλοσοφία και το αγωνιστικό στιλ έκαναν τους Ιάπωνες ποδοσφαιριστές συνηθισμένο φαινόμενο στη Γερμανία, η οποία τα τελευταία χρόνια μελετά ενδελεχώς την ασιατική αγορά, φροντίζοντας να πραγματοποιήσει και εμπορικό άνοιγμα, αφού βλέπει τη δημοτικότητά της να αυξάνεται και τους δεσμούς να γίνονται ισχυρότεροι. Από την πλευρά τους, οι ποδοσφαιριστές εκτίθενται σε μια διαφορετική τακτική παιδεία και έναν επαγγελματισμό, ο οποίος έχει άμεσο αντίκτυπο στην εθνική τους, όπου επιστρέφουν για να παίξουν ξανά ένας για όλους και όλοι για έναν. Οι κινήσεις στον κενό χώρο, η κατοχή, η ταχύτητα, αποτελούν πλέον καθιερωμένα στοιχεία στους «Μπλε Σαμουράι». Όταν ο Νισίνο ρωτήθηκε για το πως η ομάδα του θα αντιμετωπίσει τη Σενεγάλη, απάντησε: «Τις τελευταίες μέρες είπα στους παίκτες μου να ψηλώσουν 5 εκατοστά και να βάλουν 5 κιλά. Δεν μπορούσαν να το κάνουν, οπότε πρέπει να προσπαθήσουμε χρησιμοποιώντας καλά τη μπάλα».
Όχι μόνο κατάφεραν να επιστρέψουν δύο φορές στο ματς, αλλά συνεχίζουν αήττητοι στο Μουντιάλ και με σοβαρές πιθανότητες πρόκρισης…
Πηγή: Gazzetta – Four Four Two
