Του Βασίλη Σαμπράκου
Και τώρα που ολοκληρώνεται η 2η αγωνιστική, ευκαιρία για μια ανακεφαλαίωση. Πριν από όλα κανείς πρέπει να σταθεί στα πιο σημαντικά, δηλαδή στο περιβάλλον διεξαγωγής των αγώνων. Στα γήπεδα της Ρωσίας όλα κυλούν, ως στιγμής, πιο ήσυχα, πιο πολιτισμένα και πιο οργανωμένα από όσο κανείς μπορούσε να φανταστεί αν έδινε σημασία στα όσα κατέγραφαν οι ξένοι απεσταλμένοι μέχρι και μερικές εβδομάδες πριν από την έναρξη της διοργάνωσης. Το “τηλεοπτικό σκηνικό”, δηλαδή η γηπεδική εικόνα είναι παραπάνω από “ικανοποιητική”, και την ίδια ώρα στην συντριπτική πλειονότητά τους οι ταξιδιώτες στη Ρωσία στέλνουν εικόνες που συμπίπτουν με τις τηλεοπτικές. Η κάθε μορφής βία για την ώρα απουσιάζει, κι αυτό είναι πολύ καλό νέο.
Το δεύτερο, σχετικό με το περιβάλλον διεξαγωγής των αγώνων, συμπέρασμα είναι το σχετικό με τη χρήση του VAR. Εκεί, που το πρωτόκολλο είναι πιο ώριμο συγκριτικά με αυτό που εφαρμόστηκε στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα στη διάρκεια της σεζόν που έφυγε, δηλαδή εκεί όπου οι χειριστές του VAR εφαρμόζουν την “ελάχιστη παρέμβαση, μέγιστο όφελος προκειμένου ο διαιτητής να αποφασίζει σωστά για γκολ, πέναλτι, κόκκινες κάρτες και σωστή αναγνώριση του “δράστη”” αρχή, η τεχνολογία έχει βοηθήσει την Διαιτησία στην απόδοση δικαιοσύνης. Ακόμη δηλαδή και αν σε ενοχλεί το γεγονός ότι το τεχνολογικό βοήθημα αλλοιώνει τη φύση του αθλήματος, οφείλεις να παραδεχθείς ότι μέχρι σήμερα το VAR στο Μουντιάλ έχει αποδώσει δικαιοσύνη και δεν έχει οδηγήσει στη λήψη λανθασμένων αποφάσεων. Και τώρα πάμε παρακάτω, στο ποδόσφαιρο.
Μετά την ολοκλήρωση και της 2ης αγωνιστικής η αρχική διαπίστωση, που είχε εξαχθεί μετά από την 1η αγωνιστική, δεν αλλάζει: στα τερέν της Ρωσίας δεν έχει εμφανιστεί το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Κατά τη διάρκεια της 2ης αγωνιστικής όμως, κι ενώ αρχίσαμε να βλέπουμε καλύτερο θέαμα και περισσότερο ποδόσφαιρο, οι ομάδες άρχισαν να καθαρίζουν την εικόνα τους και να οδηγούν τον παρατηρητή σε πιο καθαρές εκτιμήσεις για την προοπτική τους.
Αν κάνουμε την κουβέντα ανά όμιλο, η Ρωσία αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη, την οποία στο εξής πρέπει να πάρει κανείς στα σοβαρά διότι πλέον, τώρα που έχουν απαλλαγεί από την πίεση να σταθούν αντάξιοι των προσδοκιών ως διοργανωτές, οι Ρώσοι θα παίξουν πιο απελευθερωμένα και συνεπώς είναι ικανοί, μολονότι δεν έχουν μεγάλη ποιότητα σε όλες τις γραμμές και τις θέσεις, να πάνε ακόμη μακρύτερα. Ως στιγμής η Ουρουγουάη κάνει τα αυτονόητα, αλλά πρέπει να περιμένουμε τα πιο σοβαρά ματς για να καταλάβουμε από τι μέταλλο είναι φτιαγμένη. Μια τέτοια ευκαιρία θα μας δώσει η δοκιμασία που της βάζει η Ρωσία, δεδομένου ότι μέχρι εδώ οι Ουρουγουανοί δεν βρήκαν σοβαρή αντίσταση. Η Ισπανία και η Πορτογαλία δεν έχουν πείσει μέχρι ώρας ότι είναι ικανές να πάνε μακριά. Και για τους δύο όμως υπάρχουν λογικές προσδοκίες. Οι Ισπανοί έχουν λόγο να περιμένουν ότι ο Ιέρο, που απαλλάσσεται από τον εκνευρισμό της αιφνίδιας ανάληψης της τεχνικής ηγεσίας, θα βρει τρόπο για να τακτοποιήσει καλύτερα την Ισπανία στο τερέν και να την ξανακάνει λειτουργική, και οι Πορτογάλοι έχουν λόγους να περιμένουν ότι η μεσαία τους γραμμή θα λειτουργήσει καλύτερα από όσο λειτούργησε απέναντι στο Μαρόκο· χειρότερα άλλωστε, λογικά, δεν γίνεται.
Η Γαλλία δεν αποτελεί εξαίρεση, είναι ένα φαβορί του οποίου το ποδόσφαιρο δεν έχει πείσει, κι ας έχει κάνει το “2 στα 2”. Σε αντίθεση με τα άλλα φαβορί όμως η Γαλλία δεν έχει φανερώσει μεγάλη, χτυπητή αδυναμία στο παιχνίδι της. Είναι βέβαιο ότι στερείται μιας μεγάλης προσωπικότητας, δηλαδή ότι δεν έχει leader στο τερέν για να παρασύρει τους υπόλοιπους σε στιγμές μεγάλης δοκιμασίας. Αν όμως κλείσει τον όμιλο μόνο με νίκες, δεν αποκλείεται αυτή η φόρα να αποδειχθεί ικανή για να την πάει μακριά. Η Δανία του Ερικσεν και των άλλων δέκα είναι μια “τίμια” ομάδα, αλλά για την ώρα δεν μπορείς να της δώσεις περισσότερους πόντους ούτε να τη δεις να φτάνει πολύ μακριά.
Η Κροατία δείχνει ως στιγμής στη Ρωσία κάτι παραπάνω από αυτό που “δικαιολογούσε” το σχετικό ζόρι που τράβηξε για να βρεθεί στην τελική φάση. Η αγωνιστική εικόνα της, ειδικά στο ματς με την Αργεντινή, είναι δείγμα που οδηγεί στην εκτίμηση ότι Ζλάτκο Ντάλιτς καταφέρνει αυτό που δεν κατάφερναν οι προκάτοχοί του: να χρησιμοποιήσει όλα αυτά τα ποιοτικά υλικά για να φτιάξει ένα σύνολο που θα συμπεριφέρεται σαν κανονική ομάδα. Με την εικόνα που είχε απέναντι στην Αργεντινή η Κροατία αγόρασε για τον εαυτό της το τεκμηριωμένο δικαίωμα να κοιτάζει μακριά. Φυσικά δεν θα πει κανείς το ίδιο για την 2η ομάδα του 4ου ομίλου, εκτός και αν αυτή είναι η Νιγηρία που θα έχει νικήσει την Αργεντινή. Η Αργεντινή, η μεγαλύτερη απογοήτευση των πρώτων δύο αγωνιστικών, δεν είναι πραγματική απογοήτευση, αφού αυτή ήταν και στην προκριματική φάση και στα φιλικά προετοιμασίας. Ακόμη και αν συμβεί το θαύμα, δεν θα έχει πείσει κανέναν ότι μπορεί να πάει μακριά. Είναι κρίμα αν αυτό αποδειχθεί το τελευταίο Μουντιάλ του Μέσι, αλλά έτσι κι αλλιώς είναι κρίμα να ταλαιπωρείται και να ταλαιπωρεί ένας Μέσι που δεν αντέχει να παίζει για την Αργεντινή και να σηκώνει το βάρος του “εκλεκτού”.
Για την Βραζιλία θα επαναλάβω την αρχική εκτίμησή μου: είναι μια ευρωπαϊκή έκδοση, από έναν πολύ ικανό και σύγχρονο προπονητή, έναν εκ των καλύτερων που κυκλοφορούν αυτές τις μέρες στους πάγκους των ρωσικών γηπέδων. Κι όσο αντέχει και ανέχεται τα προβλήματα του Νέιμαρ, η Βραζιλία σε ψήνει ότι είναι ικανή να πάει μακριά, ειδικά μάλιστα αν ο Τίτε αποδειχθεί συμβατός με τις απαιτήσεις της νοκ άουτ φάσης που έχει ιδιαίτερη φύση. Η Ελβετία σε ψήνει περισσότερο από την Σερβία, αλλά ας περιμένουμε την 3η αγωνιστική.
Το Μεξικό είναι μια από τις καλύτερες ομάδες που έχουν εμφανιστεί στη Ρωσία, κι αυτό δεν είναι έκπληξη. Ο Χουάν Κάρλος Οσόριο είναι ένας εκ των ικανότερων και πιο “φορμαρισμένων” τεχνικών αυτές τις μέρες στη Ρωσία, η επιρροή του στο παιχνίδι της ομάδας του είναι εμφανής, όπως και το γεγονός ότι έχει διαβάσει τον αντίπαλό του και του δημιουργεί εκπλήξεις στους αγώνες. Θα μου προκαλέσει κατάπληξη ο αποκλεισμός του, και αντίθετα δεν θα εκπλαγώ αν το δω να φτάνει με άνεση μέχρι τους “8”. Η Γερμανία του ματς με τη Σουηδία ήταν μια άλλη ομάδα συγκριτικά με αυτό το κακέκτυπο Γερμανίας που είχε εμφανιστεί στην πρεμιέρα απέναντι στο Μεξικό. Και τούτο δεν συνέβη μόνο επειδή ο Λεβ έκανε αλλαγές προσώπων· συνέβη κυρίως επειδή η Γερμανία ξαναβρήκε πείσμα, πάθος, ενέργεια, κίνητρα για να παίξει και να μην αποχαιρετήσει τόσο νωρίς ένα Μουντιάλ. Αυτή η Γερμανία λογικά θα προκριθεί. Και τότε θα μοιάζει ικανή να πάει αρκετά πιο μακριά, αλλά δύσκολα θα μοιάζει ξανά με μεγάλο φαβορί.
Για το ενδιαφέρον του project της Αγγλίας αναφερόμουν σε προηγούμενο σημείωμα. Εξακολουθώ να το αντιμετωπίζω ως τέτοιο, και γι’ αυτό είμαι περίεργος και ανυπόμονος να διαπιστώσω αν και πόσο θα ζαλιστεί αυτή η τόσο νεανική ομάδα του Σάουθγκέιτ από την τρέλα των αγγλικών media και social media. Η Αγγλία έχει αδυναμίες στην ανασταλτική λειτουργία της, κι αυτό μπορούσε κανείς να το διαβάσει ακόμη και στο παιχνίδι με τον Παναμά. Θα είναι τύχη για τον Σάουθγκέιτ να του δώσει το ματς με το Βέλγιο την ευκαιρία να δοκιμάσει την άμυνα και να βρει πιο αποτελεσματικό σχέδιο, δηλαδή να πάρει ένα καλό μάθημα με το μικρότερο ή και με ελάχιστο κόστος και να κάνει βελτιώσεις. Το ίδιο ενδιαφέρον παραμένει και το βελγικό project, αλλά και σε αυτό κανείς πρέπει να βάλει τον αστερίσκο των αντιπάλων χαμηλής δυναμικότητας. Αν κάτι του λείπει του Βελγίου είναι μια μεγάλη προσωπικότητα, ένας leader, ψημένος winner σε μεγάλες παραστάσεις, αλλά οι νίκες σε Μουντιάλ χτίζουν και σκληραίνουν τον χαρακτήρα μιας ομάδας. Συνεπώς αν οι Βέλγοι ολοκληρώσουν με καλή εικόνα τη φάση των ομίλων και μπουν με καλή ψυχολογία στα νοκ άουτ, ουδείς θα μπορεί να τους βγάλει από την κουβέντα. Ο 8ος όμιλος έχει μείνει ανοικτός, και γι’ αυτό θα περιμένω την ολοκλήρωση της 3ης αγωνιστικής.
Πηγή: Gazzetta
