Της Πηνελόπης Παπαδήμου
Το κτήμα ήταν σε κακό χάλι. Το γεγονός ότι ήταν χρόνια ακατοίκητο φαινόταν στα σημάδια εγκατάλειψης. Εκεί όμως που οι άλλοι έβλεπαν μια «ζούγκλα» η Ντόνα Τζόνσον είχε βρει την όαση για εκείνη και τα πέντε παιδιά της όλα γεννημένα στην Τζαμάικα.
Η μικρή πισίνα που είχε το σπίτι στο Μαϊάμι έδωσε την ευκαιρία στα τρία αγόρια και τα δύο κορίτσια να μάθουν κολύμπι έτσι ώστε να μην πνιγούν όσο η Ντόνα έλειπε στη δουλειά της όπου εργαζόταν. Σε εκείνη τη μικρή πισίνα γνώρισε το νερό για πρώτη φορά η Άσλεϊ Τζόνσον.
Η Τζόνσον θα μπορούσε να γίνει μια εξαιρετική κολυμβήτρια. Στα Εθνικά πρωταθλήματα των ΗΠΑ κολύμπησε τα 50 μέτρα σε χρόνο 23.43 σε ηλικία 15 ετών μόλις 10 δέκατα του δευτερόλεπτου κάτω από το χρόνο της Σιμόν Μάνουελ που έγραψε ιστορία ως η πρώτη αφρο-αμερικανή που κατέκτησε χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο σε ατομικό αγώνισμα στους Ολυμπιακούς αγώνες.
Η Τζόνσον κατάφερε να κερδίσει το χρυσό μετάλλιο στους αγώνες της πολιτείας της Φλόριντα. «Είναι απλό. Αν είχε συνεχίσει κανείς δε θα μιλούσε για την Σιμόν Μάνουελ σήμερα» ομολόγησε ο Μαρκ Ντε Ανγκούλο προπονητής κολύμβησης της Τζόνσον.
Το κακό με την Τζόνσον ήταν ότι μισούσε το κολύμπι. «Έπρεπε να τη σύρουμε κάθε φορά για να πάει στην προπόνηση» εξομολογήθηκε η μητέρα της Ντόνα. «Κάθε φορά που έβρισκε και διαφορετική δικαιολογία. Μια ξεχνούσε τα γυαλιά της, άλλη φορά το μαγιό». Τα 50 μέτρα που κολύμπησε στο πρωτάθλημα του 2009 ήταν και τα τελευταία της στην αγωνιστική κολύμβηση.
«Το πρόβλημά της δεν ήταν ότι βαριόταν να προπονηθεί» είπε ο Ντε Ανγκούλο στην Washington Post «Τα περισσότερα παιδιά το βάζουν στα πόδια επειδή βαριούνται και οι προπονήσεις είναι δύσκολες. Για την Άσλεϊ ήταν ακριβώς το αντίθετο. Δεν της άρεσαν οι αγώνες. Ήθελε περισσότερο να αισθάνεται μέλος μιας ομάδας».
Κάπως έτσι η Άσλεϊ ξεκίνησε να παίζει πόλο. Μαζί με την αδερφή της Τσέλσι, μετά τους πρώτους αγώνες παραπονέθηκαν στη μητέρα τους ότι οι αντίπαλες προσπαθούσαν να τις… πνίξουν. «Νιώθω σα να μη διάλεξα εγώ το πόλο αλλά με διάλεξε εκείνο. Απλά έπεσα στην πισίνα και μου άρεσε» ομολόγησε η ίδια η Άσλεϊ.
Τα εντυπωσιακά της σωματικά προσόντα (έχει ύψος 1.85) σε συνδυασμό με τον τρόπο που διάβαζε το παιχνίδι της επέτρεψαν να ξεχωρίσει στη θέση της τερματοφύλακα. Έγινε δεκτή στο πανεπιστήμιο του Πρίνστον όπου και ξεκίνησε σπουδές ψυχολογίας. Βοήθησε σημαντικά στο να κατακτήσει η ομάδα της τέσσερις σερί τίτλους. Ενδεικτικό της σπουδαίας της ποιότητας είναι το γεγονός ότι το 2014 δέχτηκε μόλις δύο γκολ σε 30 παιχνίδια που αγωνίστηκε.
Την ίδια χρονιά το «World Swimming Magazine» την ανέδειξε την κορυφαία παίκτρια πόλο του κόσμου. Ήταν η χρονιά που έκανε το ντεμπούτο της με την Εθνική ομάδα των ΗΠΑ. Έγινε έτσι η πρώτη αφρο-αμερικανή που γινόταν διεθνής με τις ΗΠΑ, κατακτώντας μάλιστα το χρυσό μετάλλιο και κάνοντας 27(!) αποκρούσεις σε τέσσερα παιχνίδια. Το 2015 ήρθε η ώρα να λάμψει στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Καζάν. Οι ΗΠΑ κατέκτησαν το χρυσό παίζοντας εντυπωσιακό πόλο με την Άσλεϊ Τζόνσον να αναδεικνύεται πολυτιμότερη παίκτρια του τουρνουά. Την επόμενη χρονιά στο Ρίο ήταν και πάλι από τις καλύτερες.
Με το ποσοστό αποκρούσεών της να φτάνει το εντυπωσιακό 64,6% η Άσλεϊ βοήθησε σημαντικά την ομάδα της να φτάσει το δεύτερο σερί χρυσό μετάλλιο σε διοργανώσεις Ολυμπιακών αγώνων, κάτι που δεν είχε συμβεί ξανά στο τουρνουά γυναικών λαμβάνοντας παράλληλα και το βραβείο της πολυτιμότερης. Ο προπονητής της Άνταμ Κρικόριαν εξήγησε στο περιοδικό Time: «Παίζει τη θέση του τερματοφύλακα όπως δεν την είχε παίξει καμία άλλη στο παρελθόν. Τώρα πλέον όλοι μπορούν να κοιτούν την Άσλεϊ και να λένε “μπορώ κι εγώ”».
«Το να μπω στην Ολυμπιακή ομάδα ήταν ακόμη ένα βήμα για μένα στην αποστολή μου να γίνω πρότυπο για όλες τις αφρο-αμερικανές και όλους τους ανθρώπους να ασχοληθούν με αυτό το άθλημα» ομολόγησε η Άσλεϊ: «Σίγουρα αισθάνομαι την ευθύνη του να είμαι ένα πρότυπο για τους άλλους έγχρωμους ανθρώπους και τις μειονότητες γιατί είναι τόσο λίγοι σαν εμάς στα σπορ. Ακριβώς επειδή είμαι μαύρη κεντρίζω την προσοχή. Αλλά το ότι είμαι διαφορετική δε σημαίνει ότι πρέπει να παίζω διαφορετικά ή έχω να αποδείξω κάτι σε κάποιον. Όταν παίζω νιώθω ο εαυτός μου και παίζω όσο καλύτερα μπορώ».
Πηγή: Sport DNA
