Του Βασίλη Σκουντή
Δεν ξέρω εάν και κατά πόσον, ο Λούκα Μπάνκι ανεβάζει τον πήχη της ΑΕΚ. Προφανώς τον ανεβάζει, διότι εάν σώνει και καλά πρέπει να φέρει μια ταμπέλα, ο νεόκοπος στα καθ’ ημάς Ιταλός είναι προπονητής (επιπέδου) Euroleague, με ό,τι αυτό συνεπάγεται…
Η με ό,τι αυτό δεν συνεπάγεται, στο βαθμό που τάχα κάθε επαγγελματίας του χώρου ετικετοποιείται ως κάποιος που είναι ή ως κάποιος που θέλει να γίνει.
Ο Μπάνκι, λοιπόν, δεν είναι wannabe προπονητής της υψηλής βαθμίδας, αλλά ανήκει σε αυτήν: προέρχεται από τα πάνω ράφια και μένει να φανεί προϊούσης της σεζόν, εάν θα κάνει τη δουλειά καλύτερα απ’ όσο την έκαναν οι προκάτοχοι του και δη ο Ντράγκαν Σάκοτα, ο οποίος σε κάθε περίπτωση αποτελεί το προπονητικό φετίχ της ΑΕΚ.
Τα βιογραφικά στοιχεία, η διαδρομή, οι επιτυχίες, αλλά ακόμη και οι αστοχίες του Ιταλού προπονητή ο οποίος σε έναν μήνα θα κλείσει τα 53 χρόνια του έχουν ήδη αναφερθεί, οπότε δεν συντρέχει λόγος να επαναληφθούν εδώ. Ο Μπάνκι θα καθίσει στον πάγκο της (νικήτριας του Champions League, Κυπελλούχου Ελλάδος και αποτυχούσας στο ελληνικό πρωτάθλημα) ΑΕΚ με στόχο να τη βάλει σε μια άλλη διαδικασία και σε μια διαφορετική αγωνιστική κατεύθυνση.
Δεν θα μπορούσε άραγε να κάνει αυτή τη δουλειά κάποιος άλλος και δη ένας Ελληνας; Δεν διεισδύω περισσότερο στο τριπάκι της ονοματολογίας η οποία σύρθηκε από τη στιγμή που ανακοινώθηκε επισήμως η μετάβαση του Σάλε στο προηγούμενο πόστο του (βλέπε Πρίφτης, Ζούρος, Πάτρικ, Ναβάρο κοκ), άλλωστε όποιοι έχουν τα γένια σε μια τέτοια περίπτωση, έχουν και τα χτένια!
Τι σόι προπονητής είναι ο Μπάνκι που αριθμεί 82 ματς στη Euroelague, με ρεκόρ 39 νίκες και 43 ήττες; Απ’ όσο ξέρω και απ’ ό,τι έμαθα, ζητώντας πληροφορίες από την Ιταλία, αλλά και από ανθρώπους που έχουν συνεργασθεί μαζί του, πρόκειται για έναν κολλημένο με το μπάσκετ!
Αρρωστάκι του μπάσκετ, έτσι μου τον είπανε, έτσι σας τον λέω όπως είχε πει κάποτε ο Μανώλης Μαυρομάτης…
Δεν είναι παίκτης για να χαρακτηρίζεται «αρουραίος των αποδυτηρίων» (gym rat), αλλά λένε πως είναι αρουραίος των γραφείων, όπου κάθεται με τις ώρες, βλέπει βίντεο, σχεδιάζει, ενημερώνεται, προβληματίζεται, ψάχνεται γενικώς και αδιακρίτως.
Είναι φανατικός με το προπονητιλίκι, διαθέτει πολύ καλή γνώση της διεθνούς αγοράς, αγαπάει παθιασμένα τη δουλειά του, της είναι αφοσιωμένος και όντως ασχολείται νυχθημερόν με όλες τις διαστάσεις της…
Όπως μου είπε κάποιος, τρώγεται διαρκώς με τα ρούχα του είτε στον πάγκο, είτε στο γραφείο!
Ο Μπάνκι ο οποίος τον Οκτώβριο του 2016 (μετά το διαζύγιο με τον Αργύρη Πεδουλάκη και πριν από την πρόσληψη του Τσάβι Πασκουάλ) είχε προταθεί στον Παναθηναϊκό βγαίνει για δεύτερη φορά έξω από την πατρίδα του. Προηγήθηκε η εφετινή ούτως ή άλλως βραχύβια θητεία του στην Μπρόζε Μπάμπεργκ, όπου πήρε τη σκυτάλη από τον συμπατριώτη του Αντρέα Τρινκιέρι και από τον αντικαταστάτη του πρώην προπονητή της Εθνικής ομάδας, Ηλία Καντζούρη, ο οποίος έμεινε στο πλάι του στη συνέχεια.
Μάλιστα ο Ιταλός προπονητής κάθισε για πρώτη φορά στον πάγκο της ομάδας της Βαμβέργης με αντίπαλο τον Ολυμπιακό, στις 9 Μαρτίου του 2018 στο Νέο Φάληρο (σκορ 87-79) και στα έξι ματς στα οποία την καθοδήγησε σημείωσε δυο νίκες και τέσσερις ήττες, ενώ ακολούθησε η αποτυχία στο γερμανικό πρωτάθλημα.
Ο νέος προπονητής της ΑΕΚ δίνει μεγάλη έμφαση τόσο στο αγωνιστικό σκέλος, όσο και στο ψυχολογικό και πνευματικό, μάλιστα μαλλιάζει η γλώσσα του να τονίζει στους παίκτες του ότι δεν πρέπει να εγκαταλείπουν ποτέ τη μάχη, ό,τι κι αν συμβεί σε έναν αγώνα. «Μην τα παρατάτε, διεκδικήστε κάθε μπάλα, πολεμήστε για κάθε κατοχή, παίξτε μέχρι τελικής πτώσεως» φωνάζει και το εννοεί.
Ο Μπάνκι εστιάζει παρά πολύ στην προσέγγιση στα δεδομένα και στα συνεπαγόμενα ζητούμενα ενός αγώνα και στη νοοτροπία που πρέπει να εμφυσήσει ο ίδιος και να διακατέχει τους παίκτες του.
Εάν σώνει και καλά πρέπει να κατηγοριοποιηθεί με κάποιον τρόπο, νομίζω ότι ανήκει στους προπονητές που υιοθετούν και επιδιώκουν το επιθετικό μπάσκετ και στις δυο άκρες του γηπέδου: του αρέσει το up tempo game στην επίθεση και την ίδια στιγμή ομνύει στις αρχές της επιθετικής άμυνας.
Στην επίθεση είναι θιασώτης της ιεραρχίας και της ελευθερίας υπό την έννοια ότι επιδιώκει να δώσει την μπάλα στα χέρια των παικτών που αναδεικνύουν την δημιουργική και εκτελεστική ικανότητα τους μέσα από το παιχνίδι και μπορούν να κουβαλήσουν την ομάδα, χωρίς μάλιστα να τους καταπιέζει ώστε να ακολουθήσουν οπωσδήποτε το σύστημα και τις οδηγίες του.
Στην άμυνα ο Μπάνκι φτιάχνει διάφορα σενάρια και συν τοις άλλοις χρησιμοποιεί συχνά διάφορα τρικ, με σκοπό να προκαλέσει σύγχυση στον αντίπαλο, συμπεριλαμβανομένων και διαφόρων παραλλαγών στη ζώνη προσαρμογής, η οποία παρεμπιπτόντως θεωρείται το trademark του Ντέιβιντ Μπλατ.
Πριν από πέντε χρόνια τέτοιες μέρες (28-30 Ιουνίου 2013) ο Μπάνκι βρισκόταν στην Ελλάδα, όχι για να αναλάβει την τεχνική ηγεσία κάποιας ομάδας, αλλά ως ομιλητής στο διεθνές σεμινάριο του ΣΕΠΚ.
Αυτά ως μια πρώτη γνωριμία με τον Λούκα Μπάνκι, δίκην συστατικής επιστολής. Τα υπόλοιπα θα φανούν εκ ευθέτω χρόνω και σε κάθε περίπτωση, όπως συμβαίνει με το σινάφι του, θα κριθεί κι ελόγου του εκ του αποτελέσματος.
Πηγή: Gazzetta
