Του Αλέξανδρου Σόμογλου
Είμαστε περίεργη ράτσα οι Έλληνες ποδοσφαιρόφιλοι. Δεν είμαστε, φυσικά, οι μόνοι… περίεργοι στον πλανήτη, ιδιαίτερα σε ότι αφορά τη μεταγραφική ενίσχυση των ομάδων μας, καθώς πολύ ακόμη φίλαθλοι σε ολόκληρο τον κόσμο… δεν ξέρουν τι θέλουν όταν η συζήτηση αφορά αγοραπωλησίες. Απλά, όπως το πράττουμε σε όλα τα επίπεδα, εμείς πάμε το κουσούρι ένα level παραπάνω…
Όση προσπάθεια κι αν καταβάλλουν τα media να προωθήσουν την έως τώρα πραμάτεια των μεγάλων ομάδων στο μεταγραφικό παζάρι, εισπράττεις από παντού μια γενική… μουρμούρα. Και στην ΑΕΚ και στον Ολυμπιακό και στον ΠΑΟΚ, παντού. Οι κατηγορίες που βαραίνουν – κυρίως στα social media – Μελισσανίδη και Μαρινάκη είναι ότι δεν βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη και αυτές που βαραίνουν τον Σαββίδη ότι δεν έχει μάθει από τα λάθη του παρελθόντος και επιτρέπει σε στενούς του συνεργάτες (βλέπε Μίχελ) να πετάνε… εκατομμύρια στα σκουπίδια και να τινάζουν στον αέρα τον προγραμματισμό της ομάδας.
Ούτε πρωτόγνωρο είναι το φαινόμενο, ούτε αφύσικο. Για κάποιους ίσως είναι και δικαιολογημένο, καθώς καμιά από τις τρεις διεκδικήτριες του τίτλου δεν βρίσκεται εντός πλάνου και εντός χρονοδιαγράμματος, με δεδομένο ότι όλες έχουν να αντιμετωπίσουν μέσα στο καλοκαίρι σοβαρότατες ευρωπαϊκές προκλήσεις και ξεκίνησαν την προετοιμασία τους με κομβικά γρανάζια του ρόστερ τους να απουσιάζουν.
Ωστόσο, επιτρέψτε μου να σταθώ σε ένα σκέλος της μουρμούρας που – στα δικά μου μάτια τουλάχιστον – αγγίζει τα όρια της παράνοιας. Αναφέρομαι στην υποτίμηση των μεταγραφών Ελλήνων ποδοσφαιριστών (σ.σ. δεν αναφέρομαι φυσικά στα «βαριά ονόματα» της εγχώριας βιομηχανίας), φαινόμενο ιδιαίτερα έντονο και στις τελευταίες περιπτώσεις της απόκτησης του Μάριου Οικονόμου από την ΑΕΚ και του Γιάννη Μασούρα από τον Ολυμπιακό.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, η συντριπτική πλειοψηφία των φιλάθλων ζητά ελληνικό στοιχείο στις ομάδες μας. Αν, μάλιστα, κάποιος ξένος δεν ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του κοινού το πρώτο επιχείρημα που ακούγεται σε εξέδρες και διαδίκτυο είναι «καλά ρε, γιατί δεν βάζουμε τα δικά μας παιδιά από το να έχουμε αυτόν τον άχρηστο;»…
Επίσης, επειδή όλοι μας έχουμε είτε κάποιον γιο, κάποιον ανιψιό, κάποιον «κολλητό» σε ακαδημία ποδοσφαίρου, ζητούμε από τις ομάδες μας να αναπτύξουν τα τμήματα υποδομής τους, προκειμένου να αυξηθούν οι πιθανότητες και των δικών μας προσώπων να διεκδικήσουν τα όνειρά τους. Μην μου πείτε ότι δεν ισχύει το παραπάνω φαινόμενο…
Όλο το χρόνο ζητάμε Ελληνόπουλα στις ομάδες μας. Κι όταν επενδύουν οι ομάδες στο ελληνικό στοιχείο… μουτρώνουμε, γκρινιάζουμε, γράφουμε για… καβούρια και αχινούς, κράζουμε και οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι «ο πρόεδρος δεν βάζει λεφτά».
Ας βάλουμε ένα φρένο, λοιπόν, ειδικά σε ότι αφορά τη γκρίνια για τους Έλληνες ποδοσφαιριστές. Κάποια στιγμή θα πρέπει οι ίδιοι οι φίλαθλοι να απαιτούν επενδύσεις στο ελληνικό στοιχείο, οι οποίες φυσικά να συνοδεύονται από απόκτηση ποιοτικών ξένων παικτών που θα κάνουν τη διαφορά.
Προφανώς και θέλουμε και Λιβάγια, Τσιγκρίνσκι, Σιμόες, Λέο Μάτος, Πρίγιοβιτς, Βιεϊρίνια, Μιλιβόγεβιτς, Μέλμπεργκ, Τσόρι αλλά κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε ότι από τον κάθε Παρέδες, ή τον κάθε Λεβέκ (που, μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, έχρονται πλέον κατά δεκάδες στα μέρη μας κάθε καλοκαίρι) είναι χίλιες φορές προτιμότερο να επενδύουν οι ομάδες μας στον Κούτρη, τον Μασούρα, τον Λημνιό, τον Γαλανόπουλο, τον Οικονόμου.
Και κάποια στιγμή θα πρέπει το καλοκαίρι να θυμόμαστε τους λόγους για τους οποίους… γκρινιάζουμε το χειμώνα. Γιατί η αλήθεια είναι ότι η χειμερινή με την καλοκαιρινή μας γκρίνια… απέχουν αρκετά!
ΥΓ. Ο όρος Financial Fair Play είναι… ανέραστος ποδοσφαιρικά στα μάτια κάθε φιλάθλου, πλην όμως αποτελεί μια πραγματικότητα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο που ουδείς μπορεί να αγνοεί. Το πρόσφατο παράδειγμα τιμωρίας της Μίλαν, μπορεί να πέρασε στα ψιλά στον ελληνικό Τύπο, αποτελεί ωστόσο καμπανάκι υποχρεωτικού ρεαλισμού για όλες τις ομάδες και κυρίως για τον κόσμο τους. Γι’ αυτό όσο οι ελληνικές ομάδες εμφανίζουν τόσο πενιχρά έσοδα (και με δική τους ευθύνη φυσικά καθώς έχουν δημιουργήσει με τη συμπεριφορά τους ένα απαξιωμένο ποδοσφαιρικό προϊόν), μην περιμένετε δυσανάλογα έξοδα.
Πηγή: Sport DNA
