Του Νίκου Παπαδογιάννη
O φετινός Ιούλιος θα είναι για τον Θανάση Σκουρτόπουλο ένας πολύ εύκολος μήνας. Το 6-0 της Εθνικής ομάδας τη φέρνει στο κατώφλι του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2019 και ο απολογισμός των πρώτων τριών «παραθύρων» ήταν όχι απλώς θετικός, αλλά ανέφελος.
Ποιος περίμενε, ότι μετά από όσα συνέβησαν -και με τους συνήθεις μετασεισμούς των τελικών της Α1 να δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα- τα γαλάζια νερά θα ήταν γαλήνια;
Μολονότι η Εθνική έπαιξε χωρίς τα βαριεστημένα, κουρασμένα και απασχολημένα αστέρια της στους 6 αγώνες με Βρετανία, Ισραήλ και Εσθονία, το τέλος της α’ φάσης τους βρήκε όλους φίλους!
Το κατόρθωμα πιστώνεται στον Σκουρτόπουλο, στους βοηθούς του, στην Ομοσπονδία που αίφνης ανακάλυψε ότι διαθέτει διπλωματικές ικανότητες και φυσικά στους (περισσότερους από 20) παίκτες που φόρεσαν τη φανέλα με το εθνόσημο.
Όσοι μπορούσαν να αγωνιστούν αλλά προτίμησαν το ψάρεμα, ας μείνουν για λίγο σιωπηλοί. Αυτή τη στιγμή, τουλάχιστον, δεν τους πέφτει λόγος.
Ο Ιούλιος του 2019, πάλι, θα είναι για τον Θανάση Σκουρτόπουλο ένας πολύ δύσκολος μήνας.
Η Εθνική θα έχει σφραγίσει πλέον το εισιτήριο (εκτός αν κουτρουβαλήσει άσχημα στους 6 αγώνες με Σερβία, Γερμανία, Γεωργία, που δεν είναι βέβαια τελείως απίθανο), οπότε ο Ομοσπονδιακός προπονητής θα κληθεί να επιλέξει τους 12+4 που θα στελεχώσουν την ομάδα στην προετοιμασία για το Παγκόσμιο.
Και τότε θα βρεθεί αντιμέτωπος με βασανιστικά διλήμματα και τριλήμματα.
Γιατί να καλέσει τον Κουφό και όχι τον Μαργαρίτη; Γιατί τον Παπαπέτρου και όχι τον Γιαννόπουλο; Γιατί τον Ντόρσεϊ και όχι τον Κατσίβελη; Γιατί τον Παππά και όχι τον Μποχωρίδη;
Οι παίκτες που αγωνίστηκαν στα παράθυρα ισοσκέλισαν με το πάθος και τον ενθουσιασμό τους την όποια έλλειψη ταλέντου (όχι τόσο χτυπητή όσο νομίζουν πολλοί), άρπαξαν ευκαιρίες από τα μαλλιά, τίμησαν τα γαλανόλευκα όσο τα τίμησαν ελάχιστοι τα τελευταία 2-3 χρόνια και έχουν κάθε δικαίωμα να πιάσουν στασίδι στο προπονητήριο του ΟΑΚΑ, προτού καν εκφωνηθεί το προσκλητήριο.
Ο Λαρεντζάκης, ο Μήτογλου, ο Κατσίβελης, ο Γιαννόπουλος, ο Μποχωρίδης, αλλά και οι παλιοσειρές (Βασιλόπουλος, Μαυροειδής, Μαργαρίτης, Αθηναίου, Σάκοτα και φυσικά Μπουρούσης) είναι πλέον πλήρη μέλη της Εθνικής Ανδρών και όχι έφεδροι.
Το ίδιο ισχύει για κάποιους νεότερους που χτυπήθηκαν από ατυχίες και προβλήματα (Κόνιαρη, Χαραλαμπόπουλο και άλλους). Πώς θα μπορέσει να συμβιβάσει τις δύο πραγματικότητες ο Σκουρτόπουλος;
Από την πρώτη μέρα, πάντως, σε μία συνέντευξη που μου έδωσε για το Documento λίγο πριν το εναρκτήριο παιχνίδι με τη Μεγάλη Βρετανία, ξεκαθάρισε ότι «αρκετές θέσεις θα δοθούν στα παιδιά που θα αγωνιστούν στα προκριμαιτκά».
Εννοούσε όμως τη 12άδα ή τη 16άδα; Δεν είναι το ίδιο.
Στους 6 αγώνες της πρώτης φάσης, οι διεθνείς που αγωνίστηκαν έκαναν το κάπως δύσκολο να μοιάζει πολύ εύκολο. Όχι, δεν ήταν περίπατοι αυτά τα 6 ματσάκια.
Το νικητήριο τρίποντο του Γιάννη Αθηναίου στο Λέστερ έγινε τυχερό φυλαχτό, για μια άπειρη ομάδα που χρειαζόταν έναν θετικό οιωνό για να αισθανθεί αισιόδοξη.
Τα υπόλοιπα παιχνίδια κύλησαν νεράκι, με τη βοήθεια βεβαίως ορισμένων παικτών που έσπευσαν να βοηθήσουν όταν πήραν το «ελεύθερο» από τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό.
Ο Θανάσης Αντετοκούνμπο άφησε το στίγμα του στα τελευταία 3 παιχνίδια, στα οποία είχαν συμμετοχή και οι «Ευρωλιγκάτοι» Καλάθης, Βουγιούκας, Μάντζαρης (στον Μήτογλου είχε δοθεί άδεια και νωρίτερα).
Ειδικά χθες, οι Εσθονοί έβλεπαν τον Θανάση και τον μπέρδευαν με τον Γιάννη!
Σε εμένα που είμαι και παράξενος, προξένησε άσχημη εντύπωση ο ορισμός της παρουσίασης αυτού του ΝΒΑ2Κ ή όπως αλλιώς λέγεται σχεδόν την ίδια ώρα με επίσημο ματς της Εθνικής, επί ελληνικού εδάφους.
Όταν ο «Greek Freak» το πήρε είδηση, ήταν πολύ αργά για αλλαγές. Τουλάχιστον ο Θανάσαρος φρόντισε να κάνει προς το τέλος τα όργιά του, για να προφτάσει να τα δει ο μικρός μεγάλος αδελφός του από την τηλεόραση…
Όσο για τα βαθμολογικά δεδομένα, το 6-0 φέρνει την Εθνική στην κορυφή του νέου Ομίλου, από τον οποίο θα προκριθούν οι τρεις πρώτοι της τελικής κατάταξης.
Αρκεί λοιπόν να κρατήσει από κάτω της η ελληνική ομάδα τη Γεωργία (2-4) και τις δύο ομάδες που θα πάρει μαζί της από το γκρουπούσκουλο Ισραήλ, Βρετανίας, Εσθονίας.
Καλύπτεται διαφορά 4 βαθμών σε έξι αγωνιστικές; Θεωρητικά, η Ελλάδα μπορεί να χάσει π.χ. μέσα και έξω από Σέρβους-Γερμανούς και να παίξει την πρόκριση απέναντι στους λεβέντες του Ηλία Ζούρου, εάν αυτοί μαζέψουν το μάξιμουμ από τα υπόλοιπα τέσσερα παιχνίδια τους.
Ας είμαστε λοιπόν λίγο μετρημένοι, μέχρι να τελεσιδικήσει το εγχείρημα. Οι δύο αγώνες του Σεπτεμβρίου μπορούν να βάλουν οριστικά και αμετάκλητα το νερό στο αυλάκι.
Αλλά ποιοι θα φορέσουν τα μπλε εκείνες τις μέρες; Και τι σημασία έχει πια;
Πηγή: Gazzetta
