Επιλογή Σελίδας

Του Βασίλη Σκουντή

Δεν μου αρέσει να κολλάω ετικέτες στους ανθρώπους και -σε ό,τι αφορά τους ξένους- να τους διαχωρίζω σε φιλέλληνες και ανθέλληνες, αλλά για να πω την αμαρτία μου χθες το μεσημέρι ο Λούκα Μπάνκι μου επιφύλαξε μια πολύ ευχάριστη έκπληξη…

Και πάλι -για να εξηγούμαι, ώστε να μην παρεξηγούμαι- αυτή η ευχάριστη έκπληξη δεν με κάνει να του βάζω την ταμπέλα του φιλέλληνος και να τον συμπαθώ περισσότερο απ’ όσο ούτως ή άλλως τον συμπαθούσα προτού τον γνωρίσω… 

Ομολογώ πως αν και είμαι σαράντα χρόνια φούρναρης στο μπάσκετ και έχω σχεδόν την ίδια ηλικία με τον Μπάνκι δεν έτυχε να ανοίξουμε νταραβέρια! Ενα «γεια» και λίγες κουβέντες στα πεταχτά έχουμε ανταλλάξει, δεν έτυχε ποτέ να του πάρω συνέντευξη και πέρα από τα τυπικά και τα στοιχειώδη που τον αφορούν δεν έχω εμβαθύνει στο ποιόν του.

Φλυαρώ,  αλλά το κάνω επίτηδες για να εξηγήσω τους λόγους για τους οποίους ένιωσα αυτή την ευχάριστη έκπληξη, σήμερα μετά την επίσημη παρουσίαση του από την ΑΕΚ… 

Τον ξεμονάχιασα για λίγο στα όρθια και θέλησα να ψηλαφίσω όσο μπορούσα και κυρίως όσο προλάβαινα την προσωπικότητα και την κουλτούρα του και εκεί μου έλαχε η ευχάριστη έκπληξη την οποία προανήγγειλα…

Από μια ανύποπτη ερώτηση κιόλας, διότι όταν τον ρώτησα πότε, πού και πώς χρονολογείται η πρώτη επαφή του με το ελληνικό μπάσκετ, τότε ξαφνικά το πρόσωπο του άστραψε και μπροστά μου ξεχύθηκε η λάβα του Βεζούβιου! 

«Α, τι με ρωτάς τώρα; Ούτε βαλτός να ήσουν;» αντέδρασε και άρχισε τον χειμαρρώδη λόγο του. «Ήρθα στην Ελλάδα για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1995 για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ως ασίσταντ κόουτς του Γκουίντο Σαϊμπένε στην Εθνική Εφήβων και ποτέ στη ζωή μου δεν θα ξεχάσω αυτά που έζησα. Μπορεί να παίξαμε άσχημα και να τερματίσαμε στη 13η θέση, αλλά όλη η εμπειρία έμοιαζε με ένα παραμύθι»…

Δεν τολμούσα να τον διακόψω και συνέχισε ορμητικός. «τι θέλεις να σου πω; Θυμάμαι τα ονόματα και τις φάτσες σχεδόν όλων των Ελλήνων παικτών και του προπονητή. Το ρεσιτάλ του Ρεντζιά στον τελικό με την Αυστραλία. Τον Κακιούζη, τον Παπανικολάου, τον Καλαϊτζή, τον Χατζή, τον Καράγκουτη που απορώ γιατί δεν εξελίχθηκε όπως περίμενα. Θυμάμαι επίσης ότι εκείνες τις μέρες έκανε τρομερή ζέστη στην Αθήνα και υπήρχαν πολλές πυρκαγιές. Αλλά το καλύτερο δεν σου το είπα ακόμα… Έχω κρατήσει όλες τις εφημερίδες που αγόραζα κάθε πρωί, διότι μου έκανε τρομερή εντύπωση η προβολή την οποία είχε μια διοργάνωση εφήβων. Ε λοιπόν σου εκμυστηρεύομαι ότι τότε σκέφτηκα ότι θα ήμουν πολύ ευτυχισμένος εάν κάποια στιγμή μου παρουσιαζόταν η ευκαιρία να αναλάβω μια ελληνική ομάδα και να ζήσω σε μια τόσο μπασκετική χώρα. Ε άργησε λίγο να έρθει αυτή η ευκαιρία, αλλά θα την απολαύσω όσο μπορώ»! 

Όταν ο Μπάνκι μου είπε ότι έχει κρατήσει ακόμη τις ελληνικές εφημερίδες εκείνων των ημερών απόρησα. Το κατάλαβε, ίσως υποψιάσθηκε κιόλας ότι δεν τον πίστευα εξ ου και η άμεση αντίδραση του. «Μιλάς με τον Ζήση, έτσι δεν είναι;» με ρώτησε. «Φυσικά» του αποκρίθηκα. Και αμέσως μου μίλησε με διευθύνσεις και ονόματα: «Ε, λοιπόν, την επόμενη φορά που θα μιλήσεις μαζί του στο τηλέφωνο ή θα τον συναντήσεις ζήτησα του να θυμηθεί πώς έμεινε με ανοικτό το στόμα όταν μια μέρα στη Σιένα έβγαλα από την τσάντα μου και του έδειξα το πάκο με αυτές τις εφημερίδες. Έχασε τη λαλιά του, δεν πίστευε αυτό που έβλεπε»!

Γέννημα θρέμμα οπαδός της Γιουβέντους και θαυμαστής του Αλεσάντρο ντελ Πιέρο ο Μπάνκι (φαίνεται πως) είναι ένας ενδιαφέρων τύπος. Το ΄χουν άλλωστε αυτό οι Ιταλοί, δεν θυμάμαι κανέναν από δαύτους που να ήρθε στην Ελλάδα, είτε ως παίκτης, είτε ως προπονητής και να πέρασε απαρατήρητος. Κι ας μην είμαστε εντέλει una faccia, una razza, όπως λέμε… 

Τον ρώτησα και κάτι άλλο για τον ξεψαχνίσω λίγο περισσότερο: ποια ήταν η κουβέντα-κλειδί που του είπε ο Μάης Αγγελόπουλος και άνοιξε την καρδιά του ώστε να δεχθεί την πρόταση της ΑΕΚ… 

«Δυο λέξεις με έκαναν να πω το «ναι» χωρίς δισταγμό» απάντησε. «Μου είπε δυο λέξεις στις οποίες ομνύω κι εγώ και κατάλαβα ότι συμπλέουμε. Μου μίλησε για δημιουργία και για όραμα και αυτές οι κουβέντες ήταν αρκετές». 

Το όραμα λοιπόν, αυτό είναι που ενώνει τον Μπάνκι με την ΑΕΚ και τούμπαλιν: ένα όραμα που ενώ μοιάζει μακρόπνοο, εν τούτοις συμπιέσθηκε σε μονοετές συμβόλαιο, αλλά και γι αυτό το θέμα ο Ιταλός προπονητής είχε να δώσει μια τρομερή απάντηση, οπότε ξα του(ς) που λένε και στο χωριό του!

Ένα όραμα που θα υποβληθεί στη βάσανο των αποτελεσμάτων,  από αυτά θα κριθεί και είτε θα δικαιωθεί, είτε θα διαψευσθεί όπως συμβαίνει σε κάθε τέτοια περίπτωση. Τότε θα φανεί κιόλας εάν αυτοί που το συνέλαβαν, το εκπόνησαν και προσπάθησαν να ου δώσουν σάρκα και οστά θα είναι κι ελόγου τους πεφωτισμένοι! 

Επίτηδες χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη, σαν να την πήρε τ’ αυτί μου στα λεγόμενα του Μπάνκι. Μπορεί να παράκουσα κιόλας, αλλά θαρρώ πως σε μια αποστροφή του λόγου του, την ώρα που αναφερόταν στην πρώτη συζήτηση του με τον Μάκη Αγγελόπουλο (ο οποίος παρεμπιπτόντως έχει σπουδάσει στην Ιταλία και από μικρός τρέφει μεγάλη συμπάθεια στη Bel Paese) χρησιμοποίησε τη λέξη «Illuminati»… 

Το εάν τη χρησιμοποίησε με την κυριολεκτική σημασία της ή με τη μυστικιστική έννοια που συναντάται κιόλας στο «Εκκρεμές του Φουκό» του σπουδαίου συμπατριώτη του λογοτέχνη, Ουμπέρτο Εκο, αυτό το ξέρει μονάχα ο ίδιος…

Πηγή: Gazzetta

Pin It on Pinterest

Shares
Share This