Η αστρόσκονη του Εμπαπέ

Του Θέμη Καίσαρη

Ταχύτητα, τεχνική, ντρίμπλες. Το Βέλγιο έστειλε τον Βερτόνχεν στην πλευρά του και έναν εκ των Βίτσελ-Ντεμπελέ στη βοήθεια. Δεν έπαιζε ρόλο ποιος ήταν απέναντί του, ποιος περίμενε λίγο πιο εκεί.

Ήταν όλοι τους φοβισμένοι. Τρομοκρατημένοι απ’το τι μπορεί να πάθουν και πως μπορεί να τους εκθέσει ο Κιλιάν Εμπαπέ. Τον είχαν δει να τρέχει σαν Φεράρι απέναντι στα Γιούγκο της Αργεντινής, να καλπάζει στην αντεπίθεση για κερδίσει πέναλτι και να βάλει το 4ο γκολ, να τηλεμεταφέρεται με μια επαφή εντός περιοχής για να βάλει το 3ο.

Τον είδαν να κάνει έξι ντρίμπλες και απέναντι στους σκληρούς Ουρουγουανούς, χωρίς να υπάρχουν χώροι.

Τώρα τον είχαν απέναντί τους. Εκρηκτικό, αλλά και τεχνίτη. Μικρό, αλλά και μυαλωμένο. Εξτρέμ, αλλά και φορ και δημιουργό. Ανρί, αλλά και Ρονάλντο. Προσπαθούσαν, αλλά μάλλον ήξεραν πως δεν έχουν πολλές πιθανότητες, η αποστολή τους ήταν εξ ορισμού δύσκολη.

ΜΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΑΝΟΙΧΤΟ

Η τρομοκρατία της ταχύτητας κράτησε μέχρι το 56’. Ο Εμπαπέ υποδέχθηκε την μπάλα στη γραμμή της μεγάλης περιοχής. Με πλάτη. Σταματημένος. Μηδενική ταχύτητα. Κανένας λόγος για φόβο, σωστά;

mbappé too much saucepic.twitter.com/kyzf8NSlPq

— saf (@blaugranasaf) 11 Ιουλίου 2018

Λάθος. Το δεξί πάτησε την μπάλα και την έφερε προς το αριστερό. Το αριστερό την έσπρωξε κάθετα με τις τάπες προς την περιοχή. Ο Ζιρού αστόχησε, αλλά ποιος νοιάζεται; Πιθανότατα κι αυτός ήταν με το στόμα ανοιχτό απ’αυτό που μόλις είχε συμβεί. Ο σταματημένος Εμπαπέ είχε μόλις αποδείξει πως δεν χρειάζεται να τρέχει για να τρομοκρατεί.

Η ΑΣΤΡΟΣΚΟΝΗ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ

Γιατί στεκόμαστε σ’αυτόν, αφού δεν σκόραρε, αφού δεν ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής όπως πχ απέναντι στην Αργεντινή; Γιατί δεν χρειάζεται να σκοράρει. Ο Εμπαπέ είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής της φιναλίστ Γαλλίας.

Είναι η αστρόσκονη σε με μια ομάδα που τα έχει όλα, αλλά είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα προκαλούσε θαυμασμό και χειροκρότημα χωρίς αυτόν.

ΟΤΑΝ ΠΑΙΖΕΙΣ ΕΤΣΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ “ΚΑΤΙ”

Οι Γάλλοι ήταν στον τελικό και στο προηγούμενο Euro. Θα μπορούσαν να το κατακτήσουν, αλλά η μπάλα αποφάσισε να βρει δοκάρι όταν ο Ζινιάκ εκτέλεσε απ’τα δύο μέτρα σε κενή εστία και δίχτυα όταν ο Έντερ έκανε ένα σουτ-προσευχή απ’το σπίτι του.

Όμως, είτε νικητές είτε ηττημένοι, οι Γάλλοι του 2016 δεν έπειθαν και το κυριότερο, δεν ενθουσίαζαν. Γιατί; Γιατί όταν μια ομάδα με τέτοια φουρνιά και τόσο συσσωρευμένο ταλέντο αποφασίζει να παίξει τον reactive ρόλο της άμυνας, τότε δεν αρκεί το αποτέλεσμα. Πρέπει να έχει και “κάτι”.

Αυτό το “κάτι” είναι ο Εμπαπέ. Προσοχή: όχι το θεαματικό, αλλά ανούσιο “κάτι”. Το “κάτι” που προσφέρει ο μικρός είναι πρώτα απολύτως ουσιώδες και μετά θεαματικό. Πρώτα κάνει τη Γαλλία πολύ καλύτερη ομάδα (έξι ευκαιρίες έφτιαξε χθες) και μετά την κάνει πιο ελκυστική στο μάτι του κόσμου.

Η ΔΡΑΣΚΕΛΙΑ ΤΟΥ ΠΟΓΚΜΠΑ ΚΑΙ Η ΡΟΜΠΟΤΙΚΗ ΣΚΟΥΠΑ

Πίσω του όλα λειτουργούν καλά και το έργο επαναλήφθηκε με το Βέλγιο. Μεσαίο μπλοκ και πίεση. Που να περάσεις. Τον Πογκμπά τον περνάς και μισό δευτερόλεπτο αργότερα συνειδητοποιείς πως τελικά δεν τον πέρασες, γιατί έκανε μια δρασκελιά και είναι πάλι μπροστά σου.

Κι αν περάσεις έναν εκ των Πογκμπά, Τολισό και Ματουϊντί, εμφανίζεται ο Καντέ και τέλος. Ο κοντός της Τσέλσι στη Γαλλία μοιάζει με αυτές τις στρογγυλές ρομποτικές ηλεκτρικές σκούπες, που είναι σαν ιπτάμενοι δίσκοι του πατώματος: αθόρυβος, εμφανίζεται, σκουπίζει, αποχωρεί.

Μέσοι που δαγκώνουν, ένας Ζιρού σε ρόλο Βρύζα να παίζει με πλάτη και να μαρκάρει και στο κέντρο της άμυνας Βαράν-Ουμτιτί, γιατί όταν ο αντίπαλος πνιγεί στο κέντρο, σίγουρα θα πάει σε σέντρες. Κι αν τυχόν πάει κανένα σουτ στο τέρμα, ο Γιορίς είναι εκεί.

ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΕΛΚΥΣΤΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΝ

Όλα αυτά μοιάζουν ανίκητα, αλλά τέτοια τα κάνει να φαίνονται ο Εμπαπέ. Δεν είναι καθόλου βέβαιο πως χωρίς αυτόν θα υπήρχαν αντεπιθέσεις, μέτρα με την μπάλα, απειλή, τρομοκρατία στον αντίπαλο, που διστάζει να ανεβάσει γραμμές και να επιτεθεί καλύτερα.

Χωρίς αυτόν η Γαλλία θα ήταν εξίσου συμπαγής, αλλά αμφίβολα απειλητική. Και σίγουρα δεν θα ήταν ελκυστική στο μάτι. Εικάζω μάλιστα πως αν προχωρούσε με νίκες που θα έρχονταν μ’αυτόν τον τρόπο παιχνιδιού, θα άρεσε και πολύ λιγότερο στους ουδέτερους.

Η Γαλλία είναι συντηρητική, παίζει φουλ άμυνα και με αυτήν πήγε στον τελικό. Σημαντική μερίδα του κόσμου θα βρει λανθασμένη αυτήν την περιγραφή, θα παραξενευτεί. Ο λόγος είναι ο ίδιος ο Εμπαπέ, που τα κάνει όλα να μοιάζουν πιο επιθετικά.

ΕΡΧΕΤΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ

Και εννοείται πως δεν τον μάθαμε τώρα, έχει παρέλθει προ πολλού η εποχή που συνέβαινε αυτό στα Παγκόσμια Κύπελλα. Έλαμψε με τη Μονακό το 2016-17, ήταν 1ος στο αφιέρωμα που κάναμε στους κορυφαίους της Ευρώπης σε γκολ και ασίστ.

Έρχεται εδώ και καιρό, αλλά αν έχει κάτι κρατήσει το Μουντιάλ απ’το παρελθόν του είναι πως ο,τι συμβαίνει σ’αυτό μεγεθύνεται στο έπακρο. Γι’αυτό και στο κείμενο μετά το Γαλλία-Αργεντινή σταθήκαμε στη σημειολογία της αλλαγής σκυτάλης: λάμψη Εμπαπέ την ημέρα που Μέσι-Ρονάλντο πήγαν διακοπές.

ΕΝΑΣ ΑΖΑΡ ΓΙΑ ΤΑΙΝΙΑ

Δεν έγραψε εκείνος την ιστορία του ημιτελικού: το έκανε ο Ουμτίτι και η κεφαλιά που έκανε το 1-0, όπως το είχε κάνει και εκείνη του Πουγιόλ στο Ισπανία-Γερμανία του 2010. Ο Εμπαπέ είναι όμως αυτό που θα μείνει απ’το Γαλλία-Βέλγιο. Αυτός και ο Αζάρ.

Ο Βέλγος ήταν ξανά εκπληκτικός. Οι 10/10 πετυχημένες ντρίμπλες κόντρα στη Βραζιλία μας άφησαν με το στόμα ανοιχτό. Αυτά που έκανε κόντρα στη Γαλλία είναι για ταινία. Χωρίς χώρους, με παίκτες πάνω του και παίκτες να περιμένουν για τη βοήθεια, με τον Ντε Μπρόινε μακριά, ο Αζάρ είχε πάλι 10 πετυχημένες ντρίμπλες, σε 12 προσπάθειες.

Δέκα ντρίμπλες που μετράνε για 20 με τις συνθήκες που έγιναν. Αλλεπάλληλα σλάλομ και προσπάθειες για συνεργασία, με γίγαντες μπροστά του, με ελάχιστα μέτρα. Τελείωσε τον αγώνα με 26/28 στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου και είχε 17/19 απ’αυτές στο δεύτερο ημίχρονο, όταν οι Γάλλοι έστησαν τα χαρακώματα.

ΜΠΛΟΚΟ

Δεν τα κατάφερε, όπως δεν κατάφερε ο Λουκάκου να βγει απ’τις συμπληγάδες Βαράν-Ουμτιτί, όπως δεν κατάφερε ο Μαρτίνεθ να βρει ένα σχέδιο αντίδρασης μετά το 1-0 και κατέφυγε σε τυφλές σέντρες του Μέρτενς προς την αφάνα του Φελαϊνί. Η μία καλή έφυγε έξω, πήρε τον δρόμο που πήρε και το Βέλγιο.

Με ψηλά το κεφάλι, με κέρδος την παρουσία σε ημιτελικό για πρώτη φορά απ’το 1986, με προίκα την ιστορική νίκη επί της Βραζιλίας. Ίσως τελικά θα έπρεπε να έχουμε δει έναν ημιτελικό Βραζιλία-Γαλλία, μια ακόμα κόντρα σαν τις αξέχαστες του 1986, του 1998, του 2006.

Η καλύτερη επιθετική ομάδα απέναντι στην καλύτερη αμυντική, αυτό θα ήταν κάτι.

ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΦΑΒΟΡΙ ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ

Δεν το είδαμε και τώρα ετοιμαζόμαστε να δούμε τη Γαλλία στον τελικό της Κυριακής. Όποιος κι αν είναι ο αντίπαλος που θα προκύψει απ’το Αγγλία-Κροατία, οι Γάλλοι θα είναι το ξεκάθαρο φαβορί.

Δεν ήταν τέτοιο ούτε το 1998, ούτε το 2006. Ξεκάθαρο φαβορί η ομάδα του Ζιντάν ήταν μόνο στον τελικό του Euro 2000, όταν και δυσκολεύτηκαν πάρα πολύ.

Την Κυριακή τα παιδιά του Ζιντάν έχουν ραντεβού με την ιστορία, θέλουν να ράψουν δεύτερο αστέρι 20 χρόνια μετά το πρώτο. Τότε, το 1998, ήταν μια καλή χρονιά για τη Γαλλία. Γεννήθηκε ο Κιλιάν Εμπαπέ.

Πάμε να το δούμε και σε αργή κίνηση.