Του Γιώργου Καραμάνου
«Οι άλλες ομάδες μπορούν να ξοδεύουν άπειρα χρήματα και να αποκτούν τους κορυφαίους παίκτες. Εγώ όμως θέλω να το κάνω διαφορετικά. Θα το έκανα διαφορετικά ακόμα και εάν είχα και εγώ τη δυνατότητα να ξοδέψω αυτά τα χρήματα. Την ημέρα που το ποδόσφαιρο θα φτάσει σε αυτό το επίπεδο, εγώ δεν θα βρίσκομαι πλέον σε αυτή τη δουλειά». Η αλήθεια είναι ότι βλέποντας να κυκλοφορεί χλευαστικά στα social media εκείνη η διαβόητη πλέον περιφρονητική δήλωση ανωτερότητας από την ημέρα που η Γιουνάιτεντ αποκτούσε τον Πολ Πογκμπά, ο Γίργκεν Κλοπ θα προτιμούσε να είχε καταπιεί το σάλιο του και να μην την είχε ξεστομίσει.
Η ιστορία λοιπόν την κατέγραψε ως μία χαζομάρα από αυτές που λέμε όλοι μας σε διάφορες στιγμές που θέλουμε να το παίξουμε διαφορετικοί, αλλά στο δια τάυτα προφανώς θα έπρεπε να είχαμε σκεφτεί λίγο καλύτερα. Η ατάκα θα μείνει, για να του την χτυπούν οι οχτροί και ειδικά αφούτου κατέστησε την απόκτηση του Αλισον Μπέκερ, την πιο δαναπηρή για τερματοφύλακα στην ιστορία του παιχνιδιού. Συνολικά υπολογίζεται ότι στις ημέρες του στο «Ανφιλντ» τα μεταγραφικά έξοδα έχουν ξεπεράσει το μισό δισ. λίρες.
Το ποσό είναι τεράστιο, αλλά η αλήθεια είναι ότι τα νούμερα και τα έξοδα είναι για να απασχολούν τους οικονομικούς διευθυντές και όχι τους οπαδούς. Και αυτοί της Λίβερπουλ ζουν την απόλυτη ονείρωξή τους αυτό το καλοκαίρι. Από τη στιγμή που οι ισολογισμοί δεν καταστρέφουν τον σύλλογο, οι απανταχού φίλοι της δεν έχουν κανέναν λόγο να συνταχθούν με εκείνη την ανούσια και αχρείαστη δήλωση του Κλοπ. Γουστάρουν και πανηγυρίζουν για κάθε ευρώ από τα τα άπειρα που έχουν ξοδευτεί, ώστε να μπορέσουν να μείνουν στην ελίτ. Επειδή πλέον έχουν επιστρέψει εκεί για τα καλά.
Ο τελικός του Europa και στη συνέχεια του Champions League την επανέφεραν στον αφρό και τώρα το όνειρο έχει καρφωθεί στο κεφάλι όλων. Ο τίτλος της Premier League, αυτός που έχει καταντήσει πόνος στην καρδιά για τους Reds, αλλά και ανέκδοτο στα χείλη των αντιπάλων τους, μπορεί να θεωρηθεί ρεαλιστικός στόχος. Ποιος το ορίζει αυτό; Ο ίδιος ο Κλοπ και το υπέροχο ρόστερ, το πιο γεμάτο και ισορροπημένο που θα έχει η Λίβερπουλ της σύγχρονης εποχής και ένα από τα πιο δυνατά της ιστορίας της.
Η περσινή σεζόν, ο τρόπος γενικότερα με τον οποίο χειρίστηκε τα μεγάλα ματς και περισσότερο απ’ όλα το πώς διέλυσε εκτός συνόρων την πρωταθλήτρια Σίτι, έχουν προσδώσει τεράστια αυτοπεποίθηση σε αυτή την παρέα. Και αυτή έχει γίνει πλήρης σε πολύ σοβαρό βαθμό. Από τη στιγμή που η επίθεση, τούτη η μαγική τριάδα δεν χωρίστηκε, η αισιοδοξία βρίσκεται στα σύννεφα. Λιγο πιο πίσω, η μεσαία γραμμή απέκτησε σημαντική ποιότητα και πνευμόνια με τους Φαμπίνιο, Κεϊτά, που μαζί με τον Χέντερσον θα στήσουν μία εξαιρετική τριάδα.
Στο κέντρο της άμυνας ο τέλειος μουντιαλικός Λόβρεν ήδη έχει δηλώσει με υπερηφάνεια ότι ανήκει στους κορυφαίους του κόσμου, αποκηρύσσοντας τον τίτλο του γκαφατζή. Δίπλα του ο Φαν Ντάικ ολοκληρώνει το τείχος, με τους Ρόμπερτσον, Αλεξάντερ-Αρνολντ να προθέτουν νιάτα, γκάζι, φαλτσαριστές σέντρες και ασταμάτητα ανεβοκατεβάσματα στις πλευρές. Μα όλοι αυτοί θα ξέρουν τώρα ότι ως έσχατη γραμμή ανάσχεσης υπάρχει ένα παλικάρι σοβαρό, σταθερό, αυτός που θα τους δίνει τη σιγουριά από πίσω, ώστε εκείνοι να κοιτάζουν τη δουλειά τους μπροστά.
Με τον Αλισον αλλάζει όλο το έργο για τη Λίβερπουλ. Μόνο που ο Κλοπ έχει φέτος τη δυνατότητα να κοιτάζει τον πάγκο του με άνεση. Κάθε φορά που θα έχει ανάγκη για rotation ή αλλαγή πλάνων, οι «αναπληρωματικοί» του θα είναι σούπερ για… παγκίτες και δεν θα χρειάζεται να το σκέφτεται δεύτερη φορά. Σίγουρα κάποιος από τους Μινιολέ, Κάριους θα φύγει, με τον πρώτο να είναι ο πιο πιθανός. Μάτιπ, Κλάβαν, Κλάιν, Γκόμεζ και Μορένο δίνουν βάθος επιλογών στην άμυνα, ενώ ο κορυφαίος σε ασίστ του περσινού Champions League, Μίλνερ, με τον Βαϊνάλντουμ θεωρούνται ποιοτική πολυτέλεια ως back up.
Λαλάνα, Σακίρι, Σολάνκε και αναλόγως τι θα συμβεί με τους Στάριτζ, Οριζί, Ινγκς, Γούντμπερν βάζουν φωτιά από τη μέση και μπροστά. Ειδικά ο υγιής Λαλάνα και ο οδοστρωτήρας Σακίρι, είναι οι δύο που έχουν με τα χαρακτηριστικά τους τη δυνατότητα να αλλάζουν και να εμπλουτίζουν με διαφορετικό τρόπο το παιχνίδι της ομάδας. Πραγματικά η Λίβερπουλ της νέας σεζόν είναι γεμάτη και με τον αγωνιστικό τρόπο του Κλοπ την περιμένεις και ως κορυφαία fun watch της Ευρώπης. Πλέον όμως έχει γεννηθεί και η προσμονή, που μετατρέπεται σε απαίτηση: αυτός ο τίτλος να γυρίσει στο Λιμάνι για πρώτη φορά στην εποχή της Premier League και να πάψει να είναι ανέκδοτο στα χείλη των αλλόθρησκων. Αρκεί βέβαια να σταματήσει κάποια στιγμή να αυτοκοτνεί με τους μικρούς…
Follow me: @jorgekaraman
Πηγή: Gazzetta – Four Four Two
