Μόνο η Sky νικά την Sky

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ASO ΚΑΙ ΤΗ ΦΕΤΙΝΗ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ

Πριν περάσουμε στα αγωνιστικά, θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω με μερικές σκέψεις σχετικές με τη φετινή διοργάνωση και τη διαχείρισή της από την ASO. Η αλήθεια είναι ότι ο φετινός Γύρος Γαλλίας ξεκίνησε με τη σκιά της υπόθεσης Φρουμ να μονοπωλεί το “ενδιαφέρον” των πάντων. Τύπος, φίλαθλοι, αθλητές, μάνατζερ, DS, όλοι είχαν να πουν το δικό τους, κάτι τελείως φυσιολογικό, αν αναλογιστούμε το όνομα του πρωταγωνιστή, αλλά και το χρονικό σημείο που ανακοινώθηκε η αθώωσή του από τις UCI και WADA (μόλις τέσσερις μέρες πριν ξεκινήσει ο αγώνας). Θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι η UCI με τη συμπεριφορά της, άφησε εκτεθειμένη τη διοργανώτρια αρχή του Tour, αφού δεν την ενημέρωσε – όπως θα έπρεπε – για την πορεία και την κατάληξη της υπόθεσης του ποδηλάτη της Sky. Αντ’ αυτού, την άφησε στο “σκοτάδι”, υποχρεώνοντάς την να χαρακτηρίσει τον Βρετανό ως “persona non grata” πέντε μέρες πριν την έναρξη του Γύρου Γαλλίας. Αυτό, όπως είχα γράψει και στο κείμενο της παρουσίασης του φετινού αγώνα, μετέτρεψε αυτόματα την ομάδα της Sky από αντίπαλο σε εχθρό στα μάτια των περισσότερων.

Η ASO βρέθηκε σε μια τελείως άβολη θέση, αναγκασμένη να βγάλει η ίδια το φίδι από την τρύπα, μπροστά στην πλήρη ανικανότητα διαχείρισης του θέματος από τους δυο μεγάλους οργανισμούς, αλλά και την αναξιοπιστία τους από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η απόφαση και το σκεπτικό της. Ως εδώ λοιπόν, η ASO είχε τα δίκια της να θεωρεί τον εαυτό της “εκτεθειμένο” – κυρίως από την UCI – λίγα 24ωρα πριν την έναρξη του μεγαλύτερου ποδηλατικού γεγονότος της σεζόν. Από εκεί και μετά όμως, η ίδια εμφανίστηκε ανίκανη σε πολλά επίπεδα, να διατηρήσει το κύρος της αλώβητο, τουλάχιστον στα οργανωτικά και τα αγωνιστικά, πέφτοντας σε πολλαπλά λάθη που προκάλεσαν αλγεινή εντύπωση και επηρέασαν σαφέστατα την εξέλιξη και την εύρυθμη λειτουργία του Γύρου Γαλλίας. Είναι αρκετά και σημαντικά τα σημεία αυτά, όπως το ετάπ των παβέ, τα όρια χρόνου, η “αστυνόμευση” των θεατών, η αδυναμία προστασίας των ίδιων των αθλητών, η ερμηνεία των κανονισμών, τα ακραία φαινόμενα στον δρόμο, η έλλειψη αξιοπιστίας ειδικότερα και γενικότερα. Ας τα πάρουμε όμως ένα-ένα, με τη σειρά.

Ξεκινάμε με τη φαεινή ιδέα των διοργανωτών να βάλουν 22 χιλιόμετρα παβέ σε ένα ετάπ του Tour, ένα τερέν τελείως αταίριαστο με τη φυσιογνωμία του συγκεκριμένου αγώνα. Στο “βωμό” του δήθεν θεάματος, αυτό που συνέβη τελικά, ήταν να βλέπουμε επί τρεισήμισι ώρες 170 αθλητές να προσπαθούν να βγουν αρτιμελείς από μια πραγματική καρμανιόλα, ή έστω να εκλιπαρούν τη θεά τύχη να τους επιτρέψει να φτάσουν στον τερματισμό χωρίς να έχουν χάσει τις ελπίδες τους για διεκδίκηση των στόχων τους. Δεν νομίζω ότι είναι τόσο δύσκολο να κατανοήσει κάποιος ότι ο Γύρος Γαλλίας δεν είναι ούτε α) μονοήμερος αγώνας, ούτε β) το Παρί-Ρουμπέ, ούτε γ) ένας αγώνας αποκλεισμού στην πίστα. Θέλεις να κάνεις τη διαφορά και να προσθέσεις ένα ξεχωριστό στοιχείο στη διοργάνωσή σου; Μπορείς κάλλιστα να βάλεις δυό-τρία τμήματα παβέ μέσα στη διαδρομή και να το πετύχεις. Αλλά μέχρι εκεί. Γιατί αν τα τρία-τέσσερα χιλιόμετρα, τα κάνεις 22, τότε επιλέγεις να μετατρέψεις ένα ετάπ σε “εκατόμβη”. Πώς γίνεται να “ξεχνάει” ο διοργανωτής ότι το 9ο ετάπ ακολουθείται από άλλα δώδεκα ετάπ και ότι ο αθλητής που θα τρέξει τα παβέ, δεν θα ξεκουραστεί τις επόμενες μέρες (όπως στο μονοήμερο Παρί-Ρουμπέ), αλλά θα έχει μπροστά του τις Άλπεις και τα Πυρηναία, συν αρκετά ακόμα ετάπ γεμάτα παγίδες μέχρι να φτάσει στο Παρίσι;

Οι εικόνες των μη συνηθισμένων στη συντριπτική τους πλειοψηφία σε αυτό το τερέν αθλητών, να πέφτουν και να σέρνονται πάνω στα λιθόστρωτα, να υποφέρουν πραγματικά από τα τραντάγματα και τα χτυπήματα, να εγκαταλείπουν τον αγώνα ή να αγωνιούν ύστερα από ένα σκασμένο ελαστικό ή άλλο μηχανικό πρόβλημα, μπροστά στην τρομακτική – ναι, αυτή είναι η λέξη – προοπτική να μείνουν εκτός μάχης και να πετάξουν στα σκουπίδια προετοιμασία και θυσίες ολόκληρων μηνών (ρωτήστε σχετικά τον Μπαρντέ), ήταν επιεικώς απαράδεκτες. Οι ποδηλάτες πρέπει να αντιμετωπίσουν χιλιάδες χιλιόμετρα, ανηφόρες, κατηφόρες, ευθείες, αμέτρητους κίνδυνους και απρόοπτα, αλλά σε τερέν που έχουν συνηθίσει, σε τερέν που τα γνωρίζουν, σε τερέν που τα συνοδεύει η αγωνιστική “λογική”. Δεν επιτρέπεται να τους αναγκάζει η ίδια η οργανωτική επιτροπή να μάθουν καινούργια κόλπα, λες και πρόκειται για ακροβάτες σε τσίρκο, που ντε και καλά πρέπει να ενθουσιάσουν το φιλοθέαμον κοινό. Κανείς δεν “τη βρίσκει” να βλέπει φαβορί και βοηθούς να κυλιούνται επί ώρες σε έναν αγώνα επιβίωσης. Όχι, αυτό δεν είναι θέαμα, αλλά η αχαρακτήριστη κατάληξη στενόμυαλων και ανόητων τύπων που σχεδιάζουν έναν Γύρο Γαλλίας, βασισμένοι στη συνολική σαχλαμάρα αχρείαστων καινοτομιών.

Ελπίζω και εύχομαι, αν και πολύ αμφιβάλλω, το φετινό πάθημα να γίνει χρήσιμο μάθημα για το μέλλον. Εκτός και αν η ASO ενθουσιάστηκε με την απώλεια δυο σημαντικών φαβορί (Πορτ και Ουράν) από τη συνέχεια του αγώνα. Και μη μου πει κανείς ότι ο Πορτ χτύπησε πριν καν μπουν στα παβέ, γιατί θα τον παραπέμψω στη δήλωση του Τομ Ντιμουλάν, αμέσως μετά το τέλος του ετάπ: “Στα πρώτα 50 χιλιόμετρα, μίσησα την ποδηλασία. Ήταν ένα διαρκές σπριντ μιας ώρας, με απίστευτα νεύρα και ένταση”. Ας περάσουμε τώρα σε ένα άλλο “κεφάλαιο”, εκείνο των σπρίντερ και των ορίων χρόνου. Είναι γνωστό ότι η πρώτη εβδομάδα του Γύρου Γαλλίας – σε πλήρη αντίθεση με το Giro και την Vuelta – είναι αφιερωμένη στα επίπεδα ετάπ και τα μαζικά σπριντ. Η ASO εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν αλλάζει αυτή την επιλογή της και αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που πάντοτε προσελκύει όλους τους σπρίντερ πρώτης γραμμής. Επειδή όμως το Tour δεν διαρκεί μια αλλά τρεις εβδομάδες και στις δυο τελευταίες υπάρχουν και άλλα επίπεδα ετάπ συν το λεγόμενο “φεστιβάλ” των σπρίντερ στο Παρίσι, οι αθλητές αυτοί καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες ώστε να περάσουν τα βουνά και να είναι ετοιμοπόλεμοι στις επόμενες ευκαιρίες που θα τους δοθούν.

Παραδοσιακά, ο μεγάλος τους “αντίπαλος” είναι το όριο χρόνου. Φαντάζομαι, όλοι γνωρίζουμε ότι το γκρουπέτο, στο οποίο βρίσκονται συνήθως οι περισσότεροι σπρίντερ, χρησιμοποιεί τα επίπεδα τμήματα της διαδρομής για να κρατήσει τη διαφορά του σε λογικά επίπεδα από το πελοτόν ή το γκρουπ των αποσπασμένων και βέβαια χάνει χρόνο στις ανηφόρες. Συνυπολογίζουμε εδώ ότι από φέτος που ο αριθμός των ομάδων μειώθηκε από εννιά σε οκτώ ποδηλάτες, είναι σαφώς πιο δύσκολο να μείνουν πίσω άλλοι αθλητές για να βοηθήσουν τους σπρίντερ, αφού τους κρατάνε κοντά τους οι αρχηγοί για τις ανηφόρες. Άρα λοιπόν, σε ένα ετάπ όπως το 11ο, με τα 108.5 χιλιόμετρα και μηδενικό επίπεδο τερέν, πώς γίνεται οι διοργανωτές να μη σκέφτηκαν ότι θα έπρεπε να προσαρμόσουν ανάλογα το όριο χρόνου και να το μεγαλώσουν, έτσι ώστε οι σπρίντερ να μπορέσουν να διατηρηθούν στον αγώνα; Είναι δυνατόν να το αντιλαμβανόμαστε όλοι εμείς και όμως η ASO να μην το ανέλυσε σωστά, με αποτέλεσμα να μείνουν εκτός οι Κάβεντις, Ρένσο και Κίτελ; Και σαν να μην έφτανε αυτό, είναι δυνατόν την επόμενη ημέρα, στο βασιλικό ετάπ των Άλπεων, να αποφασίζει (η ASO) να διευρύνει το όριο χρόνου στη μέση του αγώνα, μόνο αφού ενημερώθηκε για την εγκατάλειψη τριών ακόμα σπρίντερ πρώτης γραμμής όπως οι Γκαβίρια, Χρούνεβεχεν και Γκράιπελ και ενώ το γκρουπέτο μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε φτύσει αίμα για να κρατηθεί όσο πιο μπροστά γινόταν;

Δηλαδή, πόσο δύσκολο ήταν, έχοντας δει αυτό που συνέβη στο 11ο ετάπ, να αποφασίσει να αλλάξει το όριο χρόνου πριν ξεκινήσει το 12ο ετάπ, ώστε όλοι να ξέρουν πώς θα κινηθούν στη συνέχεια; Συγχωρέστε με, αλλά αυτό δείχνει πλήρη ανικανότητα – και προσαρμοστικότητα – από εκείνους που έκαναν τον σχεδιασμό του αγώνα. Η περίφημη “ερμηνεία” των κανονισμών δεν είναι μόνο για να εφαρμόζεται όποτε “συμφέρει” τους διοργανωτές (αν ας πούμε έμεναν εκτός ορίου χρόνου πενήντα αθλητές, οπότε όπως όλοι ξέρουμε, θα συνέχιζαν τον αγώνα με το ανάλογο “συγχωροχάρτι” της ASO), αλλά και όποτε είναι προς όφελος των αθλητών, κυρίως όταν οι ίδιοι οι διοργανωτές έχουν κάνει την πατάτα. Καλύψαμε και αυτό το κεφάλαιο, οπότε περνάμε στο επόμενο, αυτό της “αστυνόμευσης” των θεατών και της πρόληψης ακραίων φαινομένων, σε συνδυασμό φυσικά με την προστασία των αθλητών στη διάρκεια του αγώνα. Κάθε χρόνο επιστρατεύονται από τη διοργάνωση χιλιάδες αστυνομικοί και σεκιούριτι για την ασφάλεια μέσα και έξω από τον αγώνα. Φέτος, ήταν γνωστό ότι θα υπήρχε η “ιδιαιτερότητα” με τον Φρουμ και την Sky, λόγω της γνωστής υπόθεσης της σαλμπουταμόλης.

Όλοι γνώριζαν πως παραμόνευε ο κίνδυνος ακραίων αντιδράσεων, όμως το θέμα μας δεν είναι αυτό. Ανεξάρτητα από το αν κάποιοι δεν ικανοποιήθηκαν από την εξέλιξη και κυρίως από την κατάληξη στο θέμα του Φρουμ, κανείς απολύτως δεν έχει το δικαίωμα να δείχνει με οποιονδήποτε τρόπο την αποδοκιμασία του προς οποιονδήποτε ποδηλάτη, αν ο τρόπος που επιλέγει ξεκινάει από το άκομψο για να φτάσει μέχρι την υπερβολή. Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω – και μάλιστα κάθετα – με όσους ξεχωρίζουν εκείνους που “περιορίζονται” σε φραστικές επιθέσεις. Είναι τουλάχιστον απαράδεκτο να γιουχάρεις και να βρίζεις τον οποιονδήποτε αθλητή την ώρα του αγώνα. Έχεις απωθημένα και θες να ξεσπάσεις; Κάτσε σπίτι σου, άνοιξε την τηλεόραση και λούσε τον Φρουμ και τον οποιοδήποτε Φρουμ με ό,τι μπινελίκια θέλεις. Αν όμως θέλεις να βρεθείς δίπλα στον δρόμο, τότε καλό θα είναι να καταπιείς το “εγώ” σου – ακόμα και αν θεωρείς ότι έχεις δίκιο – και να συμπεριφερθείς σωστά. Σε τελική ανάλυση, πέρα από τον Φρουμ ή και ολόκληρη την Sky, υπάρχουν στον αγώνα άλλοι 168 ποδηλάτες, που σίγουρα δεν είναι το καλύτερό τους να περνούν δίπλα από τον κόσμο και να πρέπει να ακούν γιουχαΐσματα και βρισιές ή να προσπαθούν να αποφύγουν φτυσίματα.

Η ποδηλασία δεν είναι ποδόσφαιρο, δεν είναι καφριλίκι, δεν είναι οπαδιλίκι, δεν είναι χουλιγκανισμός. Ή τουλάχιστον, δεν θέλουμε να είναι. Έχουμε συνηθίσει όλοι οι θεατές να χειροκροτούν όλους τους αθλητές. Φέτος όμως είδαμε απαράδεκτα φαινόμενα, όπως η εμφάνιση των καπνογόνων ή τα σπρωξίματα στον Φρουμ. Πρέπει κάποιος να είναι κλινικά ηλίθιος για να ανάψει καπνογόνο και ακόμα χειρότερα, να το πετάξει μέσα στο πελοτόν. Οι εικόνες των αθλητών να ανεβαίνουν το Αλπ ντ’Ουέζ και να μη μπορούν να αναπνεύσουν ή να τσούζουν τα μάτια τους, είναι τραγικά ακατανόητες για όλους όσους αγαπούν την ποδηλασία. Όπως επίσης οι εικόνες εκείνων που είχαν το θράσος να μπουν στον δρόμο και να σπρώξουν τον Φρουμ, προκαλούν οργή και αηδία. Και εκεί είναι που μπαίνουν οι ευθύνες των διοργανωτών, οι οποίοι ήξεραν ότι θα ήταν πολύ πιθανό να υπάρξουν τέτοια φαινόμενα. Η παρουσία της αστυνομίας θα έπρεπε, τουλάχιστον στο Αλπ ντ’Ουέζ (αφού εκεί παραμόνευαν οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι λόγω του τεράστιου πλήθους), να είναι δεκαπλάσια. Τι να το κάνω εγώ που στο επίσημο σάιτ του Tour διαβάζουμε ότι υπάρχουν συνολικά 29.000 αστυνομικοί και 3.000 πράκτορες για την ασφάλεια του αγώνα;

Όταν άναψαν τα καπνογόνα, οι αστυνομικοί θα έπρεπε να τα έχουν πάρει την ίδια στιγμή από τα χέρια των ηλίθιων που τα άναψαν και να τους μπουζουριάσουν. Όταν ο γελοίος “φίλαθλος” βγήκε στον δρόμο και έσπρωξε τον Φρουμ, έπρεπε να έχει συλληφθεί πάραυτα. Και όχι, μην γελιέστε, δεν ήταν αυτός που συνελήφθη, αλλά ένας άλλος που έσπρωξε τον Φρουμ μετά τον τερματισμό. Ο πρώτος έμεινε ελεύθερος να αλωνίζει και να ξανακάνει ντου όποτε του καπνίσει. Η αστυνομία θα έπρεπε να έχει φτιάξει αλυσίδα, ειδικά στις φουρκέτες, εκεί όπου συγκεντρώνεται ο περισσότερος κόσμος. Έχουμε δει τέτοιες σκηνές στην Ιταλία και την Ισπανία, αλλά στη Γαλλία φαίνεται ότι η ASO θεώρησε πως το πρόβλημα είχε λυθεί με τα δυο επιπλέον χιλιόμετρα, στα οποία τοποθέτησε κιγκλιδώματα πριν τον τερματισμό. Όταν όμως είναι γνωστό ότι εκτός των φυσιολογικών φιλάθλων, υπάρχουν και οι μεθυσμένοι, ανεξέλεγκτοι κάφροι, τότε τοποθετείς εκεί δυο, πέντε, δέκα χιλιάδες αστυνομικούς, όσους τέλος πάντων χρειάζονται για να αποφύγεις τέτοιες σκηνές σαν αυτές που είδαμε στο 12ο ετάπ.

Γιατί προφανώς είναι αδύνατον να προστατεύσεις όλη τη διαδρομή, αλλά σίγουρα μπορείς να το κάνεις σε συγκεκριμένα σημεία, που είναι και τα πιο επικίνδυνα, εκεί δηλαδή που δεν θέλει και πολλή φαντασία για να προβλέψεις ότι μπορεί να γίνει το κακό. Το έχουμε γράψει ατελείωτες φορές, οι ποδηλάτες είναι εκτεθειμένοι – χωρίς την παραμικρή προφύλαξη πέραν του κράνους – σε κάθε πιθανό κίνδυνο και απρόοπτο, είναι κρίμα να πρέπει να αντιμετωπίσουν και τη βλακεία συγκεκριμένων θεατών. Η ποδηλασία είναι το πιο γενναιόδωρο άθλημα, το μοναδικό που ο φίλαθλος μπορεί να βρεθεί σε απόσταση εκατοστών από τους κορυφαίους αθλητές του κόσμου και μάλιστα χωρίς να χρειαστεί να πληρώσει εισιτήριο. Αν το “ευχαριστώ” κάποιων, έστω λίγων, προς το πελοτόν είναι τα μπινελίκια, οι ροχάλες, οι κατάρες, τα καπνογόνα και τα ντου, τότε σίγουρα είναι οι αρμόδιοι εκείνοι που πρέπει να προστατεύσουν το άθλημα, τον αγώνα και τους ποδηλάτες. Και φέτος, η ASO αποδείχτηκε πολύ λίγη σε αυτόν τον τομέα. Ελάχιστη και ανίκανη να πράξει τα αυτονόητα, “συνελήφθη” κοιμώμενη τον ύπνο του δικαίου, αφήνοντας το πελοτόν απροστάτευτο απέναντι στους ψευτόμαγκες αυτόκλητους “εκδικητές”.

Οι εικόνες των δυο αχαρακτήριστων τύπων που έσπρωξαν τον Φρουμ στο Αλπ ντ’Ουέζ και τον Τόμας στο Πορτέ, δεν γίνεται να ταιριάζουν στον Γύρο Γαλλίας. Βασικά, δεν επιτρέπεται να τις βλέπουμε σε οποιονδήποτε αγώνα, πολύ δε περισσότερο όμως στο Tour. Οι κάμερες τους έδειξαν, οι φωτογράφοι τους απαθανάτισαν, πώς γίνεται να μην τους “τσίμπησε” η αστυνομία; Τα τελευταία χρόνια γίνεται μεγάλη συζήτηση για το πλήθος των μηχανών που συνοδεύουν το πελοτόν, προκαλώντας πολύ συχνά ατυχήματα σε ποδηλάτες. Το βασικό αντεπιχείρημα της ASO στις σχετικές διαμαρτυρίες των ομάδων, είναι ότι πρέπει να υπάρχει πολύ καλή τηλεοπτική κάλυψη, με πολλές διαφορετικές κάμερες, ώστε το αποτέλεσμα να είναι άρτιο. Πόσο θα έπεφτε η ποιότητα της τηλεοπτικής παραγωγής, αν μια ή δυο μηχανές, αντί για κάμερες, είχαν πάνω τους αστυνομικούς, οι οποίοι θα μπορούσαν να επεμβαίνουν επί τόπου σε συμβάντα όπως αυτά που περιγράψαμε πιο πάνω; Αλλά, θα μου πείτε, εδώ οι αστυνομικοί δεν έχουν εκπαιδευθεί όπως θα έπρεπε ούτε καν στα βασικά. Με τεράστια έκπληξη είδαμε έναν από αυτούς, μετά το Πορτέ, να εμποδίζει τον Φρουμ στην κατηφόρα προς το λεωφορείο της ομάδας του, με συνέπεια την πτώση του Βρετανού! Και προσέξτε, το πραγματικά σημαντικό δεν είναι ότι έτυχε να είναι ο “άτυχος”, ο αθλητής της Sky, αλλά η όλη προσέγγιση του αστυνομικού. Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι ο ποδηλάτης ήταν κάποιος τουρίστας, δεν είναι αυτός τρόπος για να τον σταματήσεις. Αλλά προφανώς αυτά είναι ψιλά γράμματα για την ASO, η οποία φαίνεται πως είχε σοβαρότερες ασχολίες, όπως η πολυδιαφημισμένη σαχλαμάρα της εκκίνησης αλά Φόρμουλα 1.

Το Tour de France είναι ένα από τα μεγαλύτερα εθνικά προϊόντα της Γαλλίας, ο κορυφαίος αγώνας της παγκόσμιας ποδηλασίας, το μεγαλύτερο ετήσιο αθλητικό γεγονός του κόσμου, με αριθμούς τηλεθέασης που ζηλεύουν ανεξαιρέτως όλα τα υπόλοιπα αθλήματα. Αν η ASO δεν είναι ικανή να το διαφυλάξει και να το παρουσιάσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο (αφήνω εκτός το συμβάν με τους αγρότες και τα δακρυγόνα στο 16ο ετάπ, γιατί εκεί πράγματι η ASO δεν είχε την ευθύνη), τότε ας δηλώσει αδυναμία και ας ζητήσει συνεργασία και βοήθεια και από άλλους φορείς. Επειδή όμως αυτό δεν πρόκειται να συμβεί, ας σκύψει με σοβαρότητα πάνω από τα προβλήματα, ας πράξει την αυτοκριτική της και ας σταματήσει να επαίρεται, όταν πέφτει σε διαδοχικά λάθη και παραλείψεις. Όλα αυτά βέβαια που έγραψα, θα πρέπει να προστεθούν σε μια ακόμα πιο σοβαρή μελέτη και ανάλυση των κανονισμών αλλά και της οργάνωσης και του σχεδιασμού της ASO, σε γρήγορες και λειτουργικές αλλαγές όπου αυτές είναι απαραίτητες, έτσι ώστε να δημιουργηθούν καινούργια στεγανά, που θα εξασφαλίζουν δίκαιο αγώνα για όλους τους αθλητές, ασφάλεια και προστασία για το πελοτόν και ιδανικές συνθήκες για όσους πραγματικά σέβονται το άθλημα και θέλουν να απολαμβάνουν το θέαμα. Όλα αυτά συνοψίζονται σε μια λέξη, που η ASO έχει σταματήσει να υπολογίζει όσο θα έπρεπε: Αξιοπιστία.

ΟΙ ΓΕΝΙΚΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΦΕΤΙΝΟ TOUR DE FRANCE

Ο φετινός Γύρος Γαλλίας ήταν σίγουρα από τους πιο ενδιαφέροντες των τελευταίων χρόνων. Μπορεί η κυριαρχία της Sky να συνεχίστηκε με την κατάκτηση ενός ακόμα τίτλου (ο έκτος τα τελευταία επτά χρόνια), όμως στη διάρκεια των τριών εβδομάδων συνέβησαν πολλά και σε διαφορετικά μέτωπα. Τα σημεία αναφοράς είναι ατελείωτα. Η “ήττα” του Φρουμ και το στοιχειωμένο “double”, ο θρίαμβος του Τόμας, η ανταγωνιστικότητα του Ντιμουλάν, η εμφάνιση νέων υποψήφιων νικητών για το μέλλον, οι εγκαταλείψεις πολλών φαβορί, η αποτυχία για τους ανηφορίστες, η κυριαρχία των all-rounders, η ανεπιτυχής προσπάθεια της Movistar και πολλά ακόμα. Αλλά και η εξέλιξη του αγώνα είχε αρκετό σασπένς, παρά το γεγονός ότι ο Τόμας φόρεσε την κίτρινη φανέλα στο 11ο ετάπ και από εκεί και μετά την υπερασπίστηκε με απόλυτη επιτυχία. Πάνω απ’ όλα φυσικά, αυτό που σημάδεψε το φετινό Tour, ήταν η νέα κατάσταση πραγμάτων που διαμορφώθηκε μέσα στη Sky στη διάρκεια του αγώνα και απέδειξε για μια ακόμα φορά ότι η βρετανική ομάδα γνωρίζει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον, πώς να διαχειρίζεται υπέρ της με έναν θαυμαστό – είναι η αλήθεια – τρόπο, κάθε πιθανή συγκυρία που μπορεί να προκύψει. Και αυτό γιατί ο Μπρέιλσφορντ και οι άνθρωποί του, ελέγχουν τα πάντα, μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια και φροντίζουν να εκμεταλλεύονται προς όφελός τους οποιαδήποτε αδυναμία των αντιπάλων τους.

Συνοψίζοντας, είδαμε ένα Tour όπου απέτυχαν παταγωδώς οι ανηφορίστες για διαφορετικούς λόγους ο καθένας και όλα κρίθηκαν ανάμεσα στους all-rounders. Δεν είναι τυχαίο ότι στο προτελευταίο ετάπ της ατομικής χρονομέτρησης, μπήκαν ως διεκδικητές των τριών θέσεων του βάθρου, τέσσερις αθλητές που εντυπωσιάζουν στο χρονόμετρο, την ίδια στιγμή που όλοι ανεξαιρέτως οι ανηφορίστες είχαν τεθεί εκτός μάχης. Ο Κρις Φρουμ δεν κατάφερε τελικά να κάνει το “double”, αλλά επέμεινε ότι είναι εφικτό. Σίγουρα δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι είναι αδύνατο, αλλά παραμένει ένα στοιχειωμένο κατόρθωμα μέσα στον 21ο αιώνα, μετά τις ανεπιτυχείς προσπάθειες των Κονταδόρ, Κιντάνα και Φρουμ. Ο Βρετανός δεν μπόρεσε να ισοφαρίσει ούτε την επίδοση του Έντι Μερξ με κερδισμένους τέσσερις σερί μεγάλους γύρους, αλλά κατάφερε να ανέβει στο βάθρο στην έκτη συνεχόμενη παρουσία του σε αυτό την τελευταία τριετία. Ο Γκέρεντ Τόμας έγινε ο πρώτος Ουαλός και τρίτος Βρετανός (μετά τους Γουίγκινς και Φρουμ) που κατακτά την κίτρινη φανέλα στο Παρίσι. Αυτά και πολλά άλλα σημάδεψαν τον 105ο Γύρο Γαλλίας, ας τα πάρουμε όμως ένα-ένα από την αρχή.

Ο ΚΡΙΣ ΦΡΟΥΜ: Ξεκινάμε από τον τρίτο του φετινού βάθρου, όχι γιατί θέλουμε να αδικήσουμε τον Τόμας, αλλά επειδή ο Φρουμ ήταν το ένα και αδιαφιλονίκητο φαβορί για τη νίκη στο φετινό Tour, αλλά και γιατί φέτος ήταν η πρώτη φορά που μετά από μια πενταετία κυριαρχίας, δεν κατάφερε να υπερασπιστεί με επιτυχία τον τίτλο του. Οπωσδήποτε πρέπει να επαινέσουμε τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε την “ήττα”, δίνοντας τα ειλικρινή του συγχαρητήρια στον Τόμας. Προφανώς ο αρχηγός της Sky “πλήρωσε” την υπερπροσπάθεια που κατέβαλλε τον Μάιο στην Ιταλία. Η τρίτη εβδομάδα στα Πυρηναία, έδειξε το “λογικό”, αυτό που περίμεναν όλοι, ότι δηλαδή ο Φρουμ δεν θα ήταν φρέσκος και ανταγωνιστικός σε τέτοιο βαθμό, ώστε να διεκδικήσει την πρώτη θέση. Μπορεί φέτος να υπήρχε μια επιπλέον εβδομάδα ανάμεσα στο Giro και το Tour, όμως αυτή δεν φάνηκε αρκετή ώστε να γείρει την πλάστιγγα υπέρ του Βρετανού. Μην ξεχνάμε ότι δεν έπαιξε ρόλο μόνο η σπατάλη δυνάμεων στον Γύρο της Ιταλίας, αλλά και το γεγονός ότι το φετινό Tour ήταν ο τέταρτος σερί μεγάλος Γύρος που έτρεχε ο Φρουμ, κάτι που επέφερε αυξημένη και συσσωρευμένη κούραση για έναν αθλητή που πλέον βαδίζει στα 34 χρόνια του. Σημαίνει αυτό ότι ο τετράκις νικητής του Tour ξόφλησε; Φυσικά και όχι. Είναι προφανές ότι μετά το τετραπλό ράλι της περσινής και της φετινής σεζόν, χρειάζεται ξεκούραση και επίσης είναι σίγουρο ότι του χρόνου θα επανέλθει με μοναδικό στόχο την κατάκτηση του πέμπτου Tour.

Βέβαια εκεί θα έχει να αντιμετωπίσει πρόσθετες δυσκολίες, αφού ήδη δείχνει να διαμορφώνεται ένα καινούργιο status quo στο πελοτόν. Τα κυριότερα προβλήματα για τον Βρετανό του χρόνου, θα είναι τρία. Πρώτον, θα είναι ο μοναδικός αρχηγός, όπως γινόταν μέχρι πέρυσι; Αρκετά δύσκολο, ειδικά αν ο Τόμας συνεχίσει στην Sky. Δεύτερον, ο Ντιμουλάν του χρόνου θα αφοσιωθεί αποκλειστικά στο Tour και αν πράγματι γίνει αυτό, τότε ο Φρουμ δεν θα ξεκινήσει πλέον ως το μοναδικό φαβορί, αλλά εκ των πραγμάτων θα πρέπει να μοιραστεί αυτόν τον τίτλο τόσο με τον Ολλανδό, όσο και με τον Τόμας. Τρίτον, στο Tour του 2019, ο Φρουμ θα έχει κλείσει τα 34 και θα έχει έναν ακόμα αντίπαλο, τη στατιστική, η οποία λέει ότι τα τελευταία 70 χρόνια μόνο ένας αθλητής πάνω από 34 κατάφερε να κερδίσει το Tour, ο Καντέλ Έβανς το 2011. Ας επιστρέψουμε όμως στο πρώτο από τα τρία “προβλήματα”, για να δούμε τις προοπτικές. Εδώ θα ξεκινήσω ανάποδα, από τη διαχείριση δηλαδή της Sky στο “δίπολο” Φρουμ και Τόμας. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο “G” προετοιμάστηκε ως το plan B της βρετανικής ομάδας, στην περίπτωση που είτε η ASO απέκλειε τον Φρουμ από το Tour, είτε η UCI τιμωρούσε τελικά τον αθλητή για την υπόθεση της σαλμπουταμόλης. Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω, τουλάχιστον εν μέρει.

Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ SKY: Γνωρίζοντας ακριβώς ότι η Sky δεν αφήνει απολύτως τίποτα στην τύχη, θεωρώ πως ο Τόμας προετοιμάστηκε ως εναλλακτικό πλάνο, όχι μόνο για τους δυο λόγους που ανέφερα παραπάνω, αλλά και για έναν τρίτο, ίσως τον βασικότερο. Ο Μπρέιλσφορντ, γνωρίζοντας πόσο δύσκολη είναι η κατάκτηση του “double”, ήθελε να έχει μια αξιόπιστη λύση για νίκη στο Tour, στην περίπτωση που ο Φρουμ δεν τα κατάφερνε. Η βρετανική ομάδα έχει σαν βασικό της στόχο κάθε χρόνο τον Γύρο Γαλλίας. Αν θέλετε να το δούμε και πιο κυνικά, η Sky θέλει να έχει έναν δικό της αθλητή στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου, χωρίς να την ενδιαφέρει απαραίτητα ποιος θα είναι αυτός. Κατά τη γνώμη μου λοιπόν, η προετοιμασία του “G” στόχευε ακριβώς σε αυτό, να υπάρχει η “απάντηση”, αν ο Φρουμ έδειχνε αδυναμία. Να το θέσω διαφορετικά, νομίζω ότι η Sky θα προετοίμαζε τον Τόμας για δεύτερο ή εναλλακτικό πλάνο, ακόμα και αν δεν είχε υπάρξει ποτέ η υπόθεση της σαλμπουταμόλης. Με την κατάκτηση της κίτρινης φανέλας από τον Ουαλό, στην περίπτωση που αυτός συνεχίσει στην Sky, θα είναι δύσκολο να πειστεί να μην την υπερασπιστεί του χρόνου, ακόμα και αν του προταθεί να κατέβει ως μοναδικός αρχηγός στο Giro. Αλλά, από την άλλη, δεν νομίζω ότι ο Μπρέιλσφορντ σκοπεύει να πιέσει τον “G”. Σκεπτόμενος και την ηλικία του Φρουμ, αλλά και την εντυπωσιακή άνοδο του Ντιμουλάν, ο μάνατζερ της Sky θα είναι ευχαριστημένος με την συναρχηγία πλέον των δυο αθλητών του.

Αν για κάτι πρέπει να βγάλουμε το καπέλο στην Sky και τον Μπρέιλσφορντ, αυτή είναι η διαχείριση των Φρουμ και Τόμας στο φετινό Tour. Πέρυσι, όταν ο Λάντα άρχισε να κάνει και να λέει τα δικά του, η βρετανική ομάδα αποφάσισε να μην κάνει απολύτως τίποτα, αφήνοντας τον ίδιο τον αγώνα να επαναφέρει στην τάξη τον Βάσκο. Αυτή η τακτική πέτυχε 100% και ήταν η ίδια ακριβώς που υιοθετήθηκε και φέτος, επίσης με απόλυτη επιτυχία, αν και βασισμένη σε διαφορετική βάση. Ο Φρουμ και ο Τόμας είναι φίλοι, τρέχουν μαζί εδώ και μια δεκαετία, ο “G” έχει δουλέψει ατελείωτες φορές για τον Κρις, τον έχει βοηθήσει σε τεράστιο βαθμό στις επιτυχίες του. Όταν ο Τόμας φόρεσε την κίτρινη φανέλα, όλοι έσπευσαν να μιλήσουν για δυο διαφορετικά στρατόπεδα μέσα στην ομάδα, προαναγγέλλοντας δύσκολες καταστάσεις για την Sky. Μπρέιλσφορντ και Πορτάλ κράτησαν ίσες αποστάσεις στις δηλώσεις τους απέναντι στους δυο αθλητές, επιμένοντας στην καλή σχέση ανάμεσά τους και στο πλεονέκτημα της ομάδας να μπορεί να παίζει με δυο ατού. Η σημαντική χρονική διαφορά στη γενική υπέρ του Τόμας για αρκετές μέρες (όλη τη δεύτερη εβδομάδα), βοήθησε ώστε να παγιωθεί η νέα πραγματικότητα. Ο “G” έπραξε τα αυτονόητα, χωρίς σε καμία στιγμή να “εκθέσει” το στάτους του πρώτου αρχηγού που κατείχε ο Φρουμ, αφήνοντας τα Πυρηναία να βγάλουν το τελικό πόρισμα. Έτσι λοιπόν, η “διαδοχή” ήρθε “αναίμακτα” και ολοκληρώθηκε πανηγυρικά.

Ο ΓΚΕΡΕΝΤ ΤΟΜΑΣ: Ο Ουαλός ήταν ο δίκαιος νικητής του φετινού Γύρου Γαλλίας. Ήταν ο καλύτερος, ο πιο σταθερός, ο πιο έξυπνος, ο πιο δυνατός, ο πιο ψύχραιμος. Ήξερε πολύ καλά τί έλεγε για αρκετούς μήνες πριν το Tour, όταν εμφάνιζε τον εαυτό του ως πραγματικό διεκδικητή της κίτρινης φανέλας. Ξεκάθαρος στις δηλώσεις του, σοβαρός και μετρημένος από την αρχή μέχρι το τέλος, αποτελεσματικός σε οποιοδήποτε εμπόδιο ή δυσκολία, κρυστάλλινος στη σχέση του με τον Φρουμ, αφοσιωμένος στον στόχο του, άψογα προετοιμασμένος τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά, πιο ώριμος από ποτέ, πανέξυπνος στην ανάλυση του αγώνα, εκπληκτικός στην προσέγγιση της τακτικής, χωρίς το παραμικρό σημάδι αδυναμίας σε οποιοδήποτε τερέν, ο “G” ήταν ο αθόρυβος όσο και μεγάλος πρωταγωνιστής της διοργάνωσης. Σε βάθος τριών εβδομάδων, δεν έκανε ούτε μια επιπόλαιη κίνηση, ούτε μια αχρείαστη μανούβρα, αντίθετα διαχειρίστηκε άψογα τον εαυτό του και την ενέργεια που διέθετε, “χτυπώντας” τους αντιπάλους του μόνο στις κατάλληλες και σωστές ευκαιρίες. Ο Τόμας χρησιμοποίησε την ομάδα του όποτε έπρεπε, “κόλλησε” σε άλλες ρόδες όποτε ήταν απαραίτητο, δεν παρασύρθηκε σε καμία στιγμή, αλλά “μετρώντας” πολύ σωστά τους αντιπάλους του, εκμεταλλεύτηκε την υπεροχή του με διαρκή τσιμπήματα σκορπιού, προσθέτοντας πολύτιμα δευτερόλεπτα υπέρ του και χτίζοντας αργά αλλά σταθερά το πλεονέκτημά του.

Επίσης, κάτι πολύ σημαντικό, ο “G” είχε μαζί του τη λεγόμενη τύχη των πρωταθλητών. Υπήρξε ο μοναδικός από όλα τα φαβορί που δεν έχασε ούτε ένα δευτερόλεπτο από κάποιο απρόοπτο. Δεν είχε πτώσεις, δεν είχε μηχανικά προβλήματα, δεν τον απασχόλησε οτιδήποτε εκτός των αμιγώς αγωνιστικών. Εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο αυτή του την τύχη, μπαίνοντας ενισχυμένος στη δεύτερη εβδομάδα, κέρδισε δυο διαδοχικά ετάπ στις Άλπεις, στην Ροζιέρ και στο Αλπ ντ’Ουέζ (ο τρίτος που το πετυχαίνει στην ιστορία του Tour, μετά τους Κόπι και Ζούτεμελκ) και μπήκε στην τρίτη εβδομάδα “καβάλα στ’ άλογο”, έτοιμος να διαψεύσει όσους στοιχημάτιζαν σε μια πιθανή κατάρρευσή του στα Πυρηναία. Εκεί αποδείχθηκε άξιος υπερασπιστής της κίτρινης φανέλας, μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο τη διαφορά του από τους υπόλοιπους διεκδικητές και τελικά δικαιώθηκε απόλυτα, ανεβαίνοντας στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου στα Ηλύσια Πεδία. Στα 32 του χρόνια και στην πλήρη ωριμότητα της καριέρας του, ο Ουαλός παρέδωσε μαθήματα λογικής, εμπειρίας, συγκέντρωσης και ικανοτήτων, κερδίζοντας την καθολική αναγνώριση. Θα έχει πάντως μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε τί θα γίνει του χρόνου. Θεωρώντας ότι θα συνεχίσει στη Sky, ο “G” έχει πλέον υπέρ του όχι μόνο τα φετινά αποτελέσματα (Ντοφινέ & Γύρο Γαλλίας), αλλά και την θαυμαστή συνέπεια λόγων και έργων, που του προσδίδει ακόμα μεγαλύτερη αξιοπιστία ως (συν)αρχηγού της βρετανικής ομάδας.

Η ΥΠΟΛΟΙΠΗ SKY: Πριν περάσουμε στον Τομ Ντιμουλάν, να ολοκληρώσουμε τα της Sky στο φετινό Tour. Η βρετανική ομάδα παρουσιάστηκε και σε αυτή τη διοργάνωση ως η κορυφαία εκ των 22 που πήραν μέρος, όχι μόνο ένα, αλλά αρκετά σκαλοπάτια πάνω από τις υπόλοιπες. Οι οκτώ του Γύρου Γαλλίας δεν είχαν την παραμικρή σχέση με τους αντίστοιχους οκτώ που συνόδευσαν τον Φρουμ στον Γύρο Ιταλίας. Ήταν και πάλι άψογα προετοιμασμένοι, πρωταγωνιστές σε όλα τα τερέν, εντυπωσιακοί στις ανηφόρες, καθοριστικοί για τους αρχηγούς τους. Ξεχώρισε φυσικά ο Έγκαν Μπερνάλ, το “next big thing” της ποδηλασίας, με εκπληκτικές εμφανίσεις στα βουνά. Ο 21χρονος Κολομβιανός έτρεξε το πρώτο του Tour με θαυμαστή ωριμότητα για την ηλικία του και υπήρξε ο φύλακας άγγελος του Φρουμ στις δύσκολες στιγμές του τελευταίου στα Πυρηναία. Είναι προφανές ότι θα μας απασχολήσει πολύ στο μέλλον, ο Μπρέιλσφορντ τον προορίζει για αρχηγό στην μετά Φρουμ εποχή. Χρησιμότατος αποδείχθηκε και ο Καστροβιέχο, μια πραγματική μηχανή στα βουνά, σε μια σχεδόν απίστευτη “μεταμόρφωσή” του από σπεσιαλίστα στα χρονόμετρα, σε βοηθό πολυτελείας στις ανηφόρες. Πολύ καλοί, όπως άλλωστε μας έχουν συνηθίσει, ήταν οι Ρόου και Κβιατκόφσκι, λίγο πεσμένος ο Πουλς και δυστυχώς απαράδεκτος ο Μοσκόν, όχι αγωνιστικά, αλλά για τη συμπεριφορά του και την αποβολή του από τον αγώνα λόγω της γροθιάς που έριξε στον Γκεσμπέρ. Ο Μπρέιλσφορντ έχει στη διάθεσή του ένα μεγάλο ταλέντο, αλλά και ένα διαρκές πρόβλημα που ψάχνει λύση.

Ο ΤΟΜ ΝΤΙΜΟΥΛΑΝ: Περνάμε τώρα στον έτερο πρωταγωνιστή του φετινού Tour, τον Ολλανδό της Sunweb, που είδε για δεύτερο σερί Γύρο, έναν αθλητή της Sky να του στερεί την τελική νίκη. Ο Ντιμουλάν ήταν με διαφορά ο καλύτερος από εκείνους που είχαν ήδη τρέξει το Giro, για την ακρίβεια παρουσιάστηκε ανέλπιστα δυνατός και σταθερός και στις τρεις εβδομάδες. Στα 27 του χρόνια, ο “Major Tom” δείχνει πως θα είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής των επόμενων ετών στον Γύρο Γαλλίας. Στην πρώτη του σοβαρή συμμετοχή στο Tour, έδειξε ότι διαθέτει όλα τα στοιχεία για να διεκδικήσει, να φορέσει και να κατακτήσει την κίτρινη φανέλα. Η βελτίωσή του στα βουνά την τελευταία διετία, είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Στο ετάπ του Αλπ ντ’Ουέζ, ήταν η πρώτη φορά που νόμιζα ότι έβλεπα στην οθόνη τον Μιγκέλ Ιντουράιν. Το ταλέντο του ξεχειλίζει, είναι ο κυρίαρχος στα χρονόμετρα (όπου πήρε μια δραματική νίκη στο 20ο ετάπ), έχει τρομερές αντοχές, η απόδοσή του δεν έχει σκαμπανεβάσματα, αντίθετα επιδεικνύει μια ζηλευτή σταθερότητα, είναι πλέον έμπειρος και αν και “κατηγορήθηκε” ότι κάποιες φορές έκανε τη δουλειά για τον Τόμας, έδειξε ικανότητες σωστής ανάλυσης μέσα στον αγώνα, κάτι που τον βοήθησε να ανέβει στο δεύτερο σκαλί του βάθρου για δεύτερο σερί μεγάλο γύρο.

Η ηλικία του τον βοηθάει πολύ στην γρήγορη αποκατάσταση και αυτό θα είναι τεράστιο εφόδιο στα επόμενα χρόνια. Έχασε φέτος το Giro μόνο λόγω της παράστασης του Φρουμ στο Φινέστρε, ενώ στο Tour είχε την άτυχη στιγμή με το σκασμένο ελαστικό λίγο πριν την ανηφόρα τερματισμού στο Μιούρ ντε Μπρετάν (6ο ετάπ), όπου έχασε συνολικά 1.13″. Οι υπόλοιπες απώλειές του απέναντι στον Τόμας ήταν ελάχιστες και μετριούνται σε μερικά δευτερόλεπτα, σίγουρα αποτέλεσμα της κόπωσης από το Giro. Νομίζω ότι το άμεσο μέλλον του ανήκει. Επίσης θεωρώ ότι του χρόνου δεν θα τρέξει στην Ιταλία, αλλά θα επικεντρωθεί αποκλειστικά στο Tour, όπου αν εμφανιστεί σωστά προετοιμασμένος, θα είναι μάλλον το νούμερο ένα φαβορί. Διαθέτει μια καλή ομάδα (φέτος έχασε τον Κέλντερμαν), η οποία αν ενισχυθεί λίγο ακόμα, θα του προσφέρει ακόμα μεγαλύτερο πλεονέκτημα, αν και έχει αποδείξει ότι είναι ίσως ο μόνος που μπορεί να προσαρμόζεται στον ρυθμό της Sky χωρίς προβλήματα. Η σεζόν του χαρακτηρίζεται απόλυτα πετυχημένη με δυο δεύτερες θέσεις σε Ιταλία και Γαλλία, πήρε πλέον το πραγματικό “βάπτισμα του πυρός” στο Tour και δείχνει έτοιμος για το παραπάνω βήμα, εκείνο που θα τον φέρει στην κορυφή.

Η ΤΡΙΑΔΑ ΤΗΣ MOVISTAR: Ο Γύρος Γαλλίας της Movistar δεν μπορεί να θεωρηθεί επιτυχημένος και αυτό επειδή η ισπανική ομάδα πήγε στο Tour με σκοπό να σταματήσει την κυριαρχία της Sky και να κατακτήσει την κίτρινη φανέλα. Η τελική σούμα ήταν μια νίκη σε ετάπ, η ομαδική κατάταξη και δυο παρουσίες στην πρώτη δεκάδα, η 7η θέση του Λάντα και η 10η του Κιντάνα. Ο Ουνθουέ για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια, δεν “έπαιξε” συντηρητικά, στέλνοντας αρκετές φορές τον Βαλβέρδε σε επιθέσεις, για να τον χρησιμοποιήσουν ως βοήθεια στη συνέχεια οι Λάντα και Κιντάνα. Στη μοναδική φορά που πέτυχε αυτό το σχέδιο, στο 17ο ετάπ των 65 χιλιομέτρων, η ανταμοιβή ήταν η νίκη του Κολομβιανού. Στις υπόλοιπες, ο “Μπάλα” μπορεί να έφυγε μπροστά, αλλά οι δυο αρχηγοί της ομάδας δεν ανταποκρίθηκαν στην τακτική, αφού δεν είχαν δυνάμεις για να επιτεθούν στο τρένο της Sky. Η Movistar φάνηκε πάντως αρκετά μπερδεμένη, αφού ποτέ δεν έγινε ξεκάθαρο ποιο ήταν τελικά το πρώτο βιολί. Ο Λάντα απέδωσε καλύτερα, αλλά δεν μπόρεσε να εντυπωσιάσει, αφού του στοίχισε πολύ η άσχημη πτώση που είχε στα παβέ. Ο Κιντάνα, παρά το γεγονός ότι φέτος επικεντρώθηκε στο Tour, δεν παρουσιάστηκε στην καλύτερη κατάσταση και μόνο την τρίτη εβδομάδα κατάφερε να βγάλει στον δρόμο τον καλό του εαυτό, αλλά αμέσως μετά ήταν η δική του σειρά να πέσει και να χτυπήσει, κάτι που του στέρησε περισσότερες μάχες στα Πυρηναία.

Μπορούμε να πούμε ότι η νίκη του στο ένα από τα δυο βασιλικά ετάπ της διοργάνωσης, του έσωσε σε μεγάλο βαθμό όχι μόνο την αρχηγία, αλλά και την παραμονή του στη Movistar. Ο Κολομβιανός που πέρυσι ήρθε για πρώτη φορά σε ανοιχτή κόντρα με τον Ουνθουέ, θα έχει μια ακόμα ευκαιρία για να αποδείξει ότι παραμένει σε υψηλό επίπεδο, στη Vuelta, αλλά αν αποτύχει και εκεί, τότε δεν είναι καθόλου απίθανο να τον δούμε να αλλάζει ομάδα του χρόνου. Νομίζω ότι αν η ισπανική ομάδα κληθεί να διαλέξει για το μέλλον ανάμεσα σε Κιντάνα και Λάντα, θα επιλέξει τον Ισπανό, γιατί ο Ουνθουέ δείχνει να τον πιστεύει πολύ. Για τον Βαλβέρδε ό,τι και να πούμε, είναι λίγο. Ο “Μπάλα” μπορεί να βρίσκεται στην πρώτη χρονιά της αγωνιστικής του πτώσης, έχοντας χάσει πλέον σε σημαντικό βαθμό τόσο την εκρηκτικότητα όσο και τη διάρκειά του, αλλά βοήθησε με όλες του τις δυνάμεις, θυσιάζοντας τις προσωπικές του φιλοδοξίες για το καλό της ομάδας. Θα συνεχίσει να είναι ο πιο έμπειρος αθλητής και ο ηγέτης των “αποδυτηρίων”, προσφέροντας τις υπηρεσίες του για όσο μπορεί ακόμα. Τέλος, με τον Γύρο της Ισπανίας να πλησιάζει (εκεί όπου θα παρουσιαστεί ξανά σύσσωμο το “tridente”), ο Ουνθουέ θα πρέπει να βρει έναν πιο αποδοτικό, αλλά και ξεκάθαρο τρόπο στο θέμα της αρχηγίας, αφού στο Tour, φτάσαμε στο Παρίσι, χωρίς να έχουμε καταλάβει ποιος τελικά δούλευε για ποιον.

H LOTTONL JUMBO: Οπωσδήποτε αξίζει ειδική αναφορά στην LottoNL Jumbo και τους δυο αρχηγούς της, τον Πρίμος Ρόγκλιτς και τον Στέφεν Κράισβαϊκ. Η ολλανδική ομάδα εντυπωσίασε σε αυτό το Tour, με μεγάλες εμφανίσεις σε όλα τα επίπεδα. Στα σπριντ ο Χρούνεβεχεν (2 νίκες), στα ξεκολλήματα αλλά και στις βοήθειες (Χέσινκ & Τόλχουκ) και φυσικά στη μάχη της γενικής με τους Κράισβαϊκ και Ρόγκλιτς. Οι δυο τους πρόσφεραν θέαμα με τις συνδυασμένες τους επιθέσεις και ήταν πρωταγωνιστές στα Πυρηναία. Ο Σλοβένος αθλητής ήταν από τις ευχάριστες εκπλήξεις της διοργάνωσης, αν και πολλοί τον περίμεναν να πρωταγωνιστήσει. Ο Ρόγκλιτς κέρδισε ένα ετάπ με την φοβερή του κατάβαση από το Ομπίσκ στην Λαρούν, άγγιξε για 24 ώρες το όνειρο, μπαίνοντας στην τριάδα του βάθρου, αλλά υπέκυψε στην κούραση και την πίεση την επόμενη μέρα, σε ένα από τα μεγάλα του “όπλα”, το χρονόμετρο. Παρόλα αυτά όμως, η τέταρτη θέση την οποία κατέλαβε, είναι πολύ σημαντική επιτυχία και μεγάλη παρακαταθήκη για το άμεσο μέλλον. Ο Ρόγκλιτς υπολογίζεται πλέον ανάμεσα στα μεγάλα ονόματα για τους γύρους των τριών εβδομάδων, μένει να μπορέσει να κεφαλαιοποιήσει ο ίδιος αυτή του την επιτυχία στους επόμενους αγώνες. Συγχαρητήρια αξίζουν και στον Κράισβαϊκ, και για την πολύ καλή του συνεργασία με τον Ρόγκλιτς, αλλά και για την πέμπτη θέση που κατέκτησε, τη δεύτερη καλύτερη της καριέρας του σε μεγάλο γύρο, μετά την τέταρτη του Giro 2016.

ΟΙ ΓΑΛΛΟΙ ΑΘΛΗΤΕΣ: Για μια ακόμα χρονιά, οι Γάλλοι αθλητές έμειναν μακριά από το ψηλότερο σκαλί του βάθρου της γενικής, κάνοντας 33 τα χρόνια χωρίς γαλλική νίκη, μετά το μακρινό 1985 και τον πέμπτο θρίαμβο του Μπερνάρ Ινό. Ο Ρομέν Μπαρντέ (Ag2r), τρίτος πέρυσι και δεύτερος πρόπερσι, δεν τα κατάφερε φέτος, τερματίζοντας στην έκτη θέση, επτά περίπου λεπτά πίσω από τον Τόμας. Ο Μπαρντέ στάθηκε ιδιαίτερα άτυχος, αφού έχασε νωρίς σημαντικούς βοηθούς του στα βουνά (Βιγερμόζ, Ντομόν & Γκαλοπάν), αλλά και τον Ζενιέ λίγες μέρες πριν το Tour, μη μπορώντας έτσι να εξαπολύσει τις μεγάλες περσινές επιθέσεις σε ανηφόρα και κατηφόρα. Πάντως και ο ίδιος ατομικά, παρουσιάστηκε ένα σκαλί κάτω από την περσινή του φόρμα. Παρόλα αυτά προσπάθησε, έκανε κάποιες κινήσεις, φάνηκε και συνεχίζει να είναι η μεγαλύτερη ελπίδα των Γάλλων στη γενική. Πολύ καλός ήταν και ο συναθλητής του, Πιέρ Λατούρ, καταπληκτικός βοηθός στα βουνά, αλλά και καλύτερος νέος αθλητής της φετινής διοργάνωσης, με μεγάλο τρόπαιο τη λευκή φανέλα. Ο Ζουλιάν Αλαφιλίπ (Quick Step Floors) έγινε το αγαπημένο πρόσωπο των Γάλλων φιλάθλων φέτος, παίρνοντας τη σκυτάλη από τους Μπαρντέ και Μπαργκίλ. Ο 26χρονος αθλητής ήταν εντυπωσιακός στα ετάπ μέσης δυσκολίας, αλλά και στα βουνά, όπου κατέκτησε δυο νίκες, μια στις Άλπεις στο Γκραν Μπορνάν και μια στα Πυρηναία στο Μπανιέρ ντε Λουσόν. Επίσης ήρθε πρώτος στη βαθμολογία των βουνών, παίρνοντας στο Παρίσι την πουά φανέλα. Στον αντίποδα βρίσκουμε τον Γουόρεν Μπαργκίλ, που από πρωταγωνιστής πέρυσι με την Sunweb, περιορίστηκε σε δεύτερο ρόλο φέτος, αφού παρά το γεγονός ότι προσπάθησε πολύ για κάποια νίκη, τελικά δεν τα κατάφερε. Η τρίτη γαλλική νίκη, πέρα των δυο του Αλαφιλίπ, ήρθε από τον Αρνό Ντεμάρ στο μαζικό σπριντ του Πο (18ο ετάπ).

ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ: Προφανώς ο Γύρος Γαλλίας δεν είναι μόνο όσοι αναφέρθηκαν μέχρι τώρα στο κείμενο, αλλά και οι 176 που ξεκίνησαν τον αγώνα, ο καθένας με τον δικό του ρόλο μέσα στην κάθε ομάδα. Στην ανασκόπηση ασχολούμαστε κυρίως με τους πρωταγωνιστές, αλλά ας προσθέσουμε μερικούς ακόμα. Ξεκινάμε με τον συγκινητικό Λόσον Κράντοκ (EF), ο οποίος παρά το γεγονός ότι την πρώτη μέρα είχε πτώση και ραγισμένη ωμοπλάτη, ολοκλήρωσε τον αγώνα με φοβερή προσπάθεια επί τρεις εβδομάδες, συνδυάζοντας το τρομερό του επίτευγμα με έναν ευγενικό σκοπό, τη συγκέντρωση χρημάτων για την επιδιόρθωση του ποδηλατοδρόμιου της πόλης του, Χιούστον. Αρκετά καλή εμφάνιση έκαναν συνολικά ο 8ος της γενικής, Νταν Μάρτιν με τις γνωστές επιθέσεις του, τη νίκη στο Μιούρ ντε Μπρετάν και τον τίτλο του πιο επιθετικού αθλητή, ο 9ος Ίλνουρ Ζακαρίν, αλλά και οι Μπομπ Γιούνγκελς (11ος) και Γιάκομπ Φούγκλσανγκ (12ος). Ο Πέτερ Σάγκαν κατέκτησε τρεις νίκες σε ετάπ και για έκτη φορά στην καριέρα του την πράσινη φανέλα, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Έρικ Τσάμπελ. Ο Σλοβάκος θα μπορούσε να διεκδικήσει και άλλες νίκες, αλλά η πτώση του στα Πυρηναία, τον υποχρέωσε να καταβάλλει τεράστια προσπάθεια για να φτάσει στο Παρίσι. Ο Φερνάντο Γκαβίρια τα πήγε εξαιρετικά στο πρώτο του Tour με δυο κερδισμένα ετάπ, αλλά στις Άλπεις έμεινε εκτός ορίου χρόνου. Ο Τζον Ντέγκενκολμπ έκανε μια ονειρεμένη επιστροφή στις νίκες μετά από δυο χρόνια και ατέλειωτες περιπέτειες, πανηγυρίζοντας έξαλλα στον τερματισμό του Ρουμπέ. Η Astana τα πήγε μια χαρά με τις δυο σερί νίκες των Ομάρ Φράιλε και Κορτ Νίλσεν. Τέλος, ο Αλεξάντερ Κρίστοφ κέρδισε το “φεστιβάλ των σπρίντερ” στα Ηλύσια Πεδία, μια πολύτιμη νίκη τόσο για τον ίδιο, όσο και για την UAE. Ας περάσουμε τώρα να δούμε αναλυτικά πώς εξελίχθηκε ο αγώνας.

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ, ΜΕΡΟΣ Α: ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΥΑΡΜΟΥΤΙΕ ΑΝ Λ’ΙΛ ΣΤΟ ΡΟΥΜΠΕ

Ο 105ος Γύρος Γαλλίας ξεκίνησε στις 7 Ιουλίου από το Νουαρμουτιέ Αν λ’Ιλ με ένα επίπεδο ετάπ 201 χιλιομέτρων (1ο), προορισμένο να καταλήξει σε μαζικό σπριντ. Στα τελευταία μέτρα το τρένο της Quick Step έκανε εξαιρετική δουλειά και έφερε τον Γκαβίρια σε ιδανική θέση. Ο Κολομβιανός, στο ντεμπούτο του στο Tour, πέρασε με εντυπωσιακό τρόπο πρώτος τη γραμμή του τερματισμού και πήρε μια μεγάλη νίκη καθώς και την κίτρινη φανέλα (μόλις ο δεύτερος Κολομβιανός που την φοράει μετά τον Βίκτορ Ούγο Πένια το 2003). Όμως το γεγονός αυτής της πρώτης ημέρας του Γύρου, ήταν οι σημαντικές απώλειες αρκετών φαβορί, λόγω πτώσεων και μηχανικών προβλημάτων στα τελευταία 10 χιλιόμετρα της διαδρομής. Οι Φρουμ, Πορτ και Γέιτς έχασαν 51″ και ο Κιντάνα 1.15″. Ακολούθησε ένα ακόμα επίπεδο ετάπ 182.5 χιλιομέτρων (2ο), όπου οι σπρίντερ ήταν έτοιμοι να πρωταγωνιστήσουν, όμως μια μεγάλη πτώση δυο χλμ πριν τον τερματισμό, στέρησε από τον Γκαβίρια τη δυνατότητα να διεκδικήσει μια ακόμα νίκη και να υπερασπιστεί την κίτρινη φανέλα.

Ο Σάγκαν με το τρένο της Bora πήρε τη νίκη και ανέβηκε στην κορυφή της γενικής, ενώ δεν υπήρξαν απρόοπτα ανάμεσα στα φαβορί. Ο Γύρος συνεχίστηκε με το πρώτο σημαντικό ετάπ για τη μάχη της γενικής, τα 35.5 χιλιόμετρα της ομαδικής χρονομέτρησης στο Σολέ (3ο). Μεγάλη νικήτρια αναδείχθηκε η BMC, μόλις 4″ πιο γρήγορη από τη δεύτερη Sky και 7″ από την Quick Step. Ο Γκρεγκ Βαν Άβερματ πέρασε πρώτος τον τερματισμό από τους αθλητές της BMC, έτσι ήταν αυτός που φόρεσε (για δεύτερη φορά στην καριέρα του μετά το 2016) την κίτρινη φανέλα. Από τις υπόλοιπες ομάδες, πολύ καλή παρουσία είχαν η Mitchelton Scott (+09″), η Sunweb (+11″) και η EF Drapac (+35″). Δεν τα πήγαν καλά η Movistar (+53″), η Bahrain Merida (+1.06″) και η UAE (+1.38″), ενώ η Ag2r περιόρισε τις απώλειές της στο 1.15″. Μετά το χρονόμετρο ακολούθησε ένα ακόμα επίπεδο ετάπ 195 χιλιομέτρων (4ο), με τον Γκαβίρια να διπλασιάζει τις νίκες του στο Σαρζό (μπροστά από Σάγκαν και Γκράιπελ), τον Βαν Άβερματ να παραμένει στην κορυφή της γενικής και τον Ίλνουρ Ζακαρίν να χάνει ένα λεπτό σε σχέση με τα υπόλοιπα φαβορί.

Το 5ο ετάπ (204.5 χλμ) είχε το προφίλ κλασικής με συνεχόμενα μικρά πάνω κάτω και το τελευταίο χλμ στην Κιμπέρ με ανηφορική κλίση στο 4.8%. Ο Γκαβίρια έχασε επαφή, ο Ζιλμπέρ ξεκίνησε το σπριντ και ο Σάγκαν τον ξεπέρασε, ζευγαρώνοντας έτσι τις νίκες του, ενώ τα φαβορί πέρασαν όλα μαζί τη γραμμή του τερματισμού. Κάπως έτσι φτάσαμε στο 6ο ετάπ, το πρώτο με τερματισμό σε βαθμολογούμενη ανηφόρα. Σε μια ακόμα διαδρομή μέσης δυσκολίας, το πελοτόν μπήκε στο τελικό σιρκουί όταν απέμεναν 19 χιλιόμετρα, ανέβηκε για πρώτη φορά το Μιουρ ντε Μπρετάν (2 χλμ στο 6.9%) και στη συνέχεια κατευθύνθηκε προς αυτό για δεύτερη φορά, με τον Νταν Μάρτιν να εξαπολύει την επίθεσή του λίγο πριν το “flamme rouge”. Ο Ιρλανδός, παρά την αντεπίθεση των Λατούρ και Βαλβέρδε, πέρασε πρώτος τη γραμμή του τερματισμού, κατακτώντας μια υπερπολύτιμη νίκη τόσο για τον ίδιο όσο και για την ομάδα του. Στα 3″ πίσω του, μαζί με τον Βαλβέρδε, τερμάτισαν και τα υπόλοιπα φαβορί, εκτός του Φρουμ (+8″) και του Ουράν (+11″).

Μεγαλύτερες απώλειες λόγω μηχανικών προβλημάτων είχαν οι Μπαρντέ (+31″) και Ντιμουλάν (+53″). Ο Ολλανδός αρχηγός της Sunweb, τιμωρήθηκε και με επιπλέον 20″ από τους κριτές, επειδή “κόλλησε” πίσω από το αυτοκίνητο της ομάδας του στην προσπάθειά του να επιστρέψει στο πελοτόν. Ο Βαν Άβερματ συνέχισε για μια ακόμα μέρα στα κίτρινα. Ο Γύρος συνεχίστηκε με το 7ο ετάπ, ένα ακόμα σε επίπεδη διαδρομή (231 χλμ, το μεγαλύτερο σε απόσταση της φετινής διοργάνωσης), το οποίο κατέληξε επίσης σε μαζικό σπριντ, με τον Ντίλαν Χρούνεβεχεν (LottoNL Jumbo) να πραγματοποιεί εντυπωσιακή εμφάνιση και να κερδίζει τους Γκαβίρια και Σάγκαν. Το φεστιβάλ των σπρίντερ στην πρώτη εβδομάδα του αγώνα, ολοκληρώθηκε με το 8ο ετάπ (181 χλμ), όπου για μια ακόμα φορά από το ξεκίνημα του Tour, το ξεκόλλημα απέτυχε να φτάσει στον τερματισμό. Ο Χρούνεβεχεν για δεύτερη σερί μέρα πήρε τη νίκη, ενώ στη συνέχεια οι κριτές ακύρωσαν τους Γκαβίρια και Γκράιπελ, λόγω αντικανονικών επαφών με τους αντιπάλους τους στο σπριντ, μεγαλώνοντας έτσι το πλεονέκτημα του Σάγκαν στην πράσινη φανέλα.

“Θύμα” της ημέρας ήταν ο Νταν Μάρτιν, που είχε πτώση 16 χλμ πριν τον τερματισμό και έχασε τελικά 1.16″ από τους υπόλοιπους διεκδικητές. Κάπως έτσι φτάσαμε στο 9ο ετάπ, από το Αράς στο Ρουμπέ (156.5 χλμ), τον μεγάλο “εφιάλτη” όλων των φαβορί λόγω των 21.7 χλμ με παβέ, που ήταν συγκεντρωμένα στα τελευταία εκατό χλμ της διαδρομής. Πριν καν φτάσουμε στα λιθόστρωτα, το Tour είχε την πρώτη του μεγάλη απώλεια. Ο Ρίτσι Πορτ, ένα από τα φαβορί πρώτης γραμμής, είχε πτώση και εγκατέλειψε με σπασμένη την κλείδα του ( για δεύτερη σερί χρονιά στο 9ο ετάπ!). Από εκεί και μετά, οι συνεχείς πτώσεις και τα αμέτρητα μηχανικά προβλήματα (κυρίως σκασμένα ελαστικά), έγιναν οι πρωταγωνιστές της ημέρας. Τα περισσότερα φαβορί είχαν απρόοπτα στη διάρκεια της διαδρομής, είτε πτώσεις (Τόμας, Φρουμ, Ουράν, Λάντα), είτε μηχανικά (Μπαρντέ). Το ετάπ εξελίχθηκε σε ένα διαρκές “ο σώζων εαυτόν σωθήτω”, με τον Τζον Ντέγκενκολμπ να περνάει πρώτος τη γραμμή του τερματισμού και να πανηγυρίζει έξαλλα τη νίκη του, την πρώτη σε μεγάλο Γύρο μετά από τρία χρόνια.

Τελικά όλα τα φαβορί έφτασαν μαζί στο Ρουμπέ, με μοναδικό “θύμα” τον Ριγκομπέρτο Ουράν, που έχασε ενάμισι λεπτό σε σχέση με τους υπόλοιπους διεκδικητές. Μετά από εκεί, ακολούθησε η μεταφορά των αθλητών στις Άλπεις και η πρώτη ημέρα ξεκούρασης, με τον Βαν Άβερματ να συνεχίζει στη θέση του πρωτοπόρου της γενικής. Η πρώτη εβδομάδα του Γύρου Γαλλίας ολοκληρώθηκε με τον Τόμας της Sky καλύτερα πλασαρισμένο αθλητή από τα φαβορί. Πίσω του (και με σημείο αναφοράς αυτόν) ακολουθούσαν οι Βαλβέρδε (+48″), Φρουμ, Γέιτς και Λάντα (+59″), Νίμπαλι (+1.05″), Ντιμουλάν (+1.20″), Μπαρντέ (+1.49″), Κιντάνα (+2.07″) και Ουράν (+2.10″). Όλοι είχαν χάσει χρόνο για διαφορετικές αιτίες ο καθένας, εκτός από τον Γκέρεντ Τόμας, που πέρασε αλώβητος από όλες τις παγίδες και ήταν πλέον ο επικρατέστερος να φορέσει την κίτρινη φανέλα σε κάποιο από τα αλπικά ετάπ της δεύτερης εβδομάδας. Η Sky είχε καταφέρει για μια ακόμα φορά να έχει το πλεονέκτημα, αν και όχι με τον Φρουμ, αλλά με τον “G”, το περίφημο plan B της βρετανικής ομάδας.

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ, ΜΕΡΟΣ Β: ΟΙ ΑΛΠΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΣΙΦ ΣΕΝΤΡΑΛ

Το τρίπτυχο των Άλπεων ξεκίνησε με το 10ο ετάπ, από την Ανσί στο Γκραν Μπορνάν, με πέντε σπριντ ανάβασης, ένα 2ης, τρία 1ης και ένα εκτός κατηγορίας. Από το ξεκίνημα ξέφυγαν 21 αθλητές, πέρασαν διαδοχικά το Κρουά Φρι, το Γκλιέρ και το Ρομ, για να φτάσουν στην τελευταία ανηφόρα της διαδρομής, το Κολομπιέρ, εκεί όπου ο Ζουλιάν Αλαφιλίπ έκανε την επίθεσή του, πήρε διαφορά, την κράτησε μέχρι το τέλος και πήρε μια τεράστια νίκη, την πρώτη του στον Γύρο Γαλλίας. Ήταν το πρώτο ετάπ του φετινού Γύρου, όπου νικητής ήταν αθλητής από το αρχικό γκρουπ των αποσπασμένων. Πίσω, τα φαβορί τερμάτισαν μαζί, εκτός από τον ταλαιπωρημένο από την πτώση στο ετάπ των παβέ, Ριγκομπέρτο Ουράν, που έχασε επαφή και περίπου τριάμισι λεπτά από τους υπόλοιπους διεκδικητές, χάνοντας παράλληλα και κάθε ελπίδα για κάτι καλό στη γενική. Οι Μάικα, Ζακαρίν και Μόλεμα έχασαν ένα λεπτό σε σχέση με τα φαβορί. Εκπληκτική εμφάνιση πραγματοποίησε στο τρένο της Sky ο Καστροβιέχο, αφήνοντας πολλούς με ανοιχτό το στόμα με τις επιδόσεις του στις ανηφόρες, ενώ συγκλονιστικός ήταν ο Γκρεγκ Βαν Άβερματ που κατάφερε να κρατήσει την κίτρινη φανέλα σε ένα τερέν τελείως αταίριαστο στα χαρακτηριστικά του.

Χωρίς χρόνο για ξεκούραση, ακολούθησε το 11ο και δεύτερο αλπικό ετάπ, από την Αλμπερτβίλ, σε μια διαδρομή μόλις 108.5 χιλιομέτρων, με δυο σπριντ ανάβασης εκτός κατηγορίας και τον πρώτο τερματισμό σε ανηφόρα μεγάλου βουνού στη φετινή διοργάνωση, το 1ης κατηγορίας Λα Ροζιέρ (17.6 χλμ στο 5.8%). Ένα γκρουπ από 29 αθλητές έφυγε μπροστά, όμως το ενδιαφέρον βρισκόταν στο πελοτόν, αφού όλοι περίμεναν να δουν εξελίξεις και επιθέσεις. Πράγματι, στη δεύτερη ανάβαση της ημέρας, στο Κολ ντι Πρε, ο Βαλβέρδε επιτέθηκε, βγήκε από το μεγάλο γκρουπ, βρήκε μπροστά του τον ήδη αποσπασμένο Σολέρ και συνέχισαν μαζί την προσπάθειά τους. Η διαφορά του “Μπάλα” έφτασε πολύ γρήγορα στα δυο λεπτά και ο Ισπανός της Movistar ήταν πλέον εικονική κίτρινη φανέλα. Η Sky πίσω φαινόταν αρκετά προβληματισμένη, αλλά τότε εμφανίστηκε ως “από μηχανής θεός” η Bahrain Merida, η οποία τελείως ανεξήγητα έστειλε μπροστά τους Πελιτσότι και Ποτσοβίβο για να βοηθήσουν τη βρετανική ομάδα, ρίχνοντας τη διαφορά στο ένα λεπτό. Στην κατηφόρα, μετά την κορυφή του Ντι Πρε, ο Ντιμουλάν επιτέθηκε στο πελοτόν και πήρε μια μικρή διαφορά, έφτασε τον Βαλβέρδε, αλλά ο Ισπανός δεν συνεργάστηκε μαζί του, επειδή οι αρχηγοί του βρίσκονταν πίσω, έτσι ο Ολλανδός συνέχισε μόνος του.

Στα 6 χλμ πριν τον τερματισμό, ο Τόμας επιτέθηκε και λίγο μετά ο Μπαρντέ προσπάθησε να τον φτάσει, παίρνοντας μαζί του τους Φρουμ, Νίμπαλι, Κιντάνα, Μάρτιν και Ρόγκλιτς. Στα 4 χλμ πριν την κορυφή, ο Τόμας έπιασε τον Ντιμουλάν και συνέχισαν μαζί, ενώ πίσω επιτέθηκε ο Μάρτιν και μόνο ο Φρουμ μπόρεσε να τον ακολουθήσει. Λίγο πριν το flamme rouge, ο Φρουμ αντεπιτέθηκε στον Μάρτιν και ενώ ήταν έτοιμος να φτάσει το δίδυμο μπροστά, ο Τόμας ξεκίνησε τη δική του επίθεση, αφήνοντας πίσω του τον Ντιμουλάν. Ο “G” προσπέρασε 350 μέτρα πριν το τέλος, τον Νιέβε (τον μοναδικό που είχε απομείνει από τους αποσπασμένους) και πήρε τη νίκη, τα μπόνους δευτερόλεπτα και την κίτρινη φανέλα. Ντιμουλάν και Φρουμ τερμάτισαν αμέσως μετά (στα 20″), ενώ πιο πίσω, όλα τα υπόλοιπα φαβορί έχασαν ακόμα περισσότερο χρόνο. Στη γενική, ο Τόμας είχε ήδη πλεονέκτημα 1.25″ από τον αρχηγό του και 1.44″ από τον Ντιμουλάν, ενώ πιο πίσω ακολουθούσαν Νίμπαλι (2.14″), Ρόγκλιτς (2.23″), Κράισβαϊκ (2.40″), Λάντα (2.56″), Μπαρντέ (2.58″), Κιντάνα & Μάρτιν (3.16″). Οι Κάβεντις, Ρένσο και Κίτελ έμειναν εκτός ορίου χρόνου και αποκλείστηκαν από τη συνέχεια.

Και πάμε τώρα στο ένα από τα δυο βασιλικά ετάπ της φετινής διοργάνωσης (μαζί με το 17ο), εκείνο με τερματισμό στο Αλπ ντ’Ουέζ (12ο), σε μια διαδρομή 175.5 χιλιομέτρων με 4 σπριντ ανάβασης, ένα 2ης και τρία εκτός κατηγορίας (Μαντλέν, Κρουά ντε Φερ & Αλπ ντ’Ουέζ). Στην ανηφόρα της Μαντλέν σχηματίστηκε ένα γκρουπ με 30 ποδηλάτες, όμως λίγο αργότερα έφυγε μέσα από το πελοτόν ο Σαβανέλ, παίρνοντας μαζί του σημαντικά ονόματα, όπως οι Βαλβέρδε, Κράισβαϊκ, Μπαργκίλ και Αλαφιλίπ. Η Sky μπήκε αμέσως μπροστά επιβάλλοντας έναν πολύ δυνατό ρυθμό για να τους ελέγξει, ενώ στην κορυφή η διαφορά ανέβηκε στα τρία λεπτά, με τον Κράισβαϊκ να είναι πλέον εικονική κίτρινη φανέλα. Όταν το γκρουπάκι του ενώθηκε με τους 30 προπορευόμενους, το πλεονέκτημα έφτασε στα 4 λεπτά και παράλληλα μάθαμε ότι ο Ουράν είχε εγκαταλείψει, αφού δεν μπόρεσε να συνέλθει από την πτώση του στο Ρουμπέ. Στην ανηφόρα του Κρουά ντε Φερ, έγινε ένα μεγάλο ξεκαθάρισμα στους αποσπασμένους και λίγο αργότερα ο Κράισβαϊκ αποφάσισε να φύγει μόνος του, ανεβάζοντας τη διαφορά του στα έξι λεπτά από το γκρουπ των φαβορί! Η Sky απάντησε με έναν δαιμονισμένο ρυθμό, αφήνοντας ελάχιστους αθλητές μέσα στο γκρουπ της.

Στα επίπεδα 20 χιλιόμετρα μέχρι τους πρόποδες του Αλπ ντ’Ουέζ, οι Καστροβιέχο, Μπερνάλ και Κβιατκόφσκι δούλεψαν σκληρά για την ομάδα τους, μειώνοντας το πλεονέκτημα του Ολλανδού στο μισό, ενώ απορρόφησαν όλους τους υπόλοιπους αποσπασμένους. Στο μεταξύ μάθαμε ότι οι Γκαβίρια, Χρούνεβεχεν και Γκράιπελ είχαν εγκαταλείψει στη διάρκεια του ετάπ. Ξεκινώντας τις 21 θρυλικές φουρκέτες στην ανηφόρα τερματισμού, άρχισαν και οι εχθροπραξίες, όμως οι απόπειρες επίθεσης από τους Νίμπαλι και Κιντάνα απαντήθηκαν με χαρακτηριστική ευκολία από τον εντυπωσιακό Μπερνάλ. Την ίδια τύχη είχαν και οι προσπάθειες των Λάντα και Μπαρντέ, με τον νεαρό Κολομβιανό της Sky να δίνει πραγματική παράσταση. Λίγο αργότερα, όταν ο Μπερνάλ έκανε στην άκρη, ήταν ο Τόμας εκείνος που έκλεισε μια ακόμα επίθεση του Μπαρντέ και αμέσως μετά ήρθε η σειρά του Φρουμ. Ο Βρετανός προσπάθησε να φύγει απ’ όλους, όμως ο φοβερός Ντιμουλάν τον έπιασε, τη στιγμή που όλοι προσπερνούσαν τον Κράισβαϊκ, 4 χλμ πριν την κορυφή. Μόλις ο αρχηγός της Sunweb έπιασε τον Φρουμ, έκανε αμέσως αντεπίθεση με τον Τόμας κολλημένο στη ρόδα του, αλλά ήταν η σειρά των Φρουμ και Μπαρντέ να τους φτάσουν.

Σε εκείνο το σημείο και ενώ ηλίθιοι θεατές είχαν γεμίσει την ατμόσφαιρα με καπνογόνα, ο Νίμπαλι είχε πτώση, με τη μανέτα του να μπερδεύεται με το λουρί μιας φωτογραφικής μηχανής κάποιου απρόσεκτου δίπλα στο δρόμο. Ο Ιταλός συνέχισε, έχασε κάποια δευτερόλεπτα, αλλά το ίδιο βράδυ, μετά τις ακτινογραφίες που έκανε, μάθαμε ότι θα εγκατέλειπε τον αγώνα, λόγω ενός σπασμένου σπόνδυλου, που του προκάλεσε η πτώση. Στο μεταξύ, μπροστά, μπαίνοντας στο τελευταίο χιλιόμετρο, ο Λάντα βρέθηκε μπροστά, αλλά στην τελευταία στροφή ο Τόμας ξεκίνησε το σπριντ και πήρε τη δεύτερη σερί νίκη του, ενώ έγινε ο πρώτος στην ιστορία ποδηλάτης που κέρδισε το Αλπ ντ’ Ουέζ φορώντας την κίτρινη φανέλα. Ο “G” πήρε κάποια δευτερόλεπτα από όλα τα υπόλοιπα φαβορί συν τα μπόνους και αύξησε τη διαφορά του στη γενική από τον δεύτερο Φρουμ στο 1.39″ και από τον τρίτο Ντιμουλάν στο 1.50″. Με ολοκληρωμένο το τρίπτυχο των Άλπεων, όλα έδειχναν ότι θα είχαμε μια τριπλή μάχη για την τελική νίκη ανάμεσα στους Τόμας, Φρουμ και Ντιμουλάν. Οι υπόλοιποι διεκδικητές έδειχναν μέχρι εκείνο το σημείο ότι βρίσκονταν ένα σκαλί τουλάχιστον κάτω από την πρώτη τριάδα, ενώ οι περισσότεροι είχαν μείνει αρκετά πίσω στις χρονικές διαφορές.

Μετά τις Άλπεις, το πελοτόν άρχισε να κινείται δυτικά, προς το Μασίφ Σεντράλ. Το επίπεδο 13ο ετάπ (169.5 χλμ) είχε και πάλι το ίδιο σενάριο, ένα ξεκόλλημα στην αρχή, με τις ομάδες των σπρίντερ που είχαν απομείνει στον αγώνα, να το ελέγχουν και να το “απορροφούν” λίγο πριν το τέλος. Στο μαζικό σπριντ στους δρόμους της Βαλάνς, ο Πέτερ Σάγκαν πέρασε πρώτος τη γραμμή του τερματισμού, μπροστά από τους Κριστόφ και Ντεμάρ, φτάνοντας έτσι τις τρεις νίκες και μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο τη διαφορά του στη βαθμολογία της πράσινης φανέλας. Το Tour συνεχίστηκε με το 14ο ετάπ, σε μια διαδρομή 188 χιλιομέτρων και τερματισμό στον διάδρομο του αεροδρομίου της Μοντ, μετά από μια ανηφόρα 3 χλμ στο 10.2%. Ο πλάγιος άνεμος στο ξεκίνημα του ετάπ δημιούργησε βεντάλιες και έσπασε το πελοτόν σε τέσσερα κομμάτια, όμως γρήγορα αποκαταστάθηκε η τάξη. Στη συνέχεια δημιουργήθηκε ένα μεγάλο γκρουπ αποσπασμένων αποτελούμενο από 31 ποδηλάτες, το οποίο δεν απειλούσε σε καμία περίπτωση τη γενική, όμως η Sky, εντελώς ανεξήγητα, προσπάθησε να το ελέγξει για πολλά χιλιόμετρα, σπαταλώντας ενέργεια χωρίς λόγο.

Τελικά η βρετανική ομάδα “υπέκυψε” στη λογική και έδωσε απόλυτη ελευθερία, με αποτέλεσμα η διαφορά να ξεπεράσει ακόμα και τα είκοσι λεπτά! Μπροστά, ο Στούιβεν (Trek Segafredo) επιτέθηκε στους υπόλοιπους και μπήκε στην τελευταία ανηφόρα με ένα πλεονέκτημα 1.45″, όμως δεν αποδείχτηκε αρκετό, αφού ο Ομάρ Φράιλε (Astana) κατάφερε να τον φτάσει και να τον προσπεράσει, φτάνοντας πρώτος στη γραμμή του τερματισμού. Ήταν η πρώτη ισπανική νίκη στον Γύρο Γαλλίας μετά το 2016. Όταν έφτασε το πελοτόν στην ανηφόρα, ο Μπερνάλ μπήκε μπροστά, μαζί με τους Φρουμ, Τόμας, Ντιμουλάν, Κράισβαϊκ, Μπαρντέ και Ρόγκλιτς, ενώ τα υπόλοιπα φαβορί έχαναν έδαφος. Στη συνέχεια επιτέθηκε ο Φρουμ, μετά ο Ντιμουλάν, αλλά ήταν η πρώτη φορά που είδαμε την Sky κάπως μπερδεμένη, αφού οι δυο αρχηγοί δεν ήξεραν τί ακριβώς να κάνουν ο ένας στις αλλαγές ρυθμού του άλλου. Τελικά, στα τελευταία μέτρα επιτέθηκε ο Ρόγκλιτς (LottoNL Jumbo) και πήρε 8″ από την τριάδα των Τόμας, Φρουμ και Ντιμουλάν. Ο 28χρονος Σλοβένος βρισκόταν πλέον στην 4η θέση της γενικής (+2.38″), περιμένοντας στραβοπάτημα από τους τρεις πρωτοπόρους, για να διεκδικήσει την είσοδό του στο βάθρο.

Ο αγώνας συνεχίστηκε με το 15ο ετάπ (181.5 χλμ), σε μια διαδρομή μέσης δυσκολίας με το 1ης κατηγορίας Πικ ντε Νορ να βρίσκεται 40 χλμ πριν τον τερματισμό. Μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες, σχηματίστηκε τελικά ένα γκρουπάκι από 28 αθλητές, το οποίο πήρε πλήρη ελευθερία από το πελοτόν φτάνοντας τη διαφορά του στα 13 λεπτά. Μετά από διαδοχικές επιθέσεις, από τους 28 ξεχώρισε μια τριάδα, αποτελούμενη από τους Κορτ Νίλσεν (Astana), Γιόν Ιθαγκίρε (Bahrain) και Μόλεμα (Trek). Στο τελικό σπριντ, ο Δανός της Astana πήρε τη νίκη, δεύτερη συνεχόμενη για την ομάδα του, μετά από εκείνη του Ομάρ Φράιλε την προηγούμενη ημέρα. Το γκρουπ των φαβορί τερμάτισε χωρίς αλλαγές στη γενική, ενώ αποβλήθηκε από το Tour ο Μοσκόν της Sky, επειδή χτύπησε τον Γκεσμπέρ της Fortuneo στη διάρκεια του αγώνα. Με αυτόν τον τρόπο ολοκληρώθηκε η δεύτερη εβδομάδα και ακολούθησε η δεύτερη ημέρα ξεκούρασης των αθλητών, πριν το τελικό “ξεκαθάρισμα” στα Πυρηναία και το ατομικό χρονόμετρο. Ο Τόμας συνέχισε να φοράει την κίτρινη φανέλα και ήταν η πρώτη φορά μετά το 2013 (εξαιρείται το 2014 όπου εγκατέλειψε) που ο Φρουμ θα έμπαινε στην τρίτη εβδομάδα του Γύρου Γαλλίας, χωρίς να είναι αυτός ο πρωτοπόρος της γενικής κατάταξης.

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ, ΜΕΡΟΣ Γ: ΑΠΟ ΤΑ ΠΥΡΗΝΑΙΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ

Ο αγώνας συνεχίστηκε με το 16ο ετάπ, από την Καρκασόν στην Μπανιέρ ντε Λουσόν, 218 χιλιόμετρα, με τρία σπριντ ανάβασης στο δεύτερο μισό της διαδρομής, τα Πορτέ ντ’Ασπέ, Μεντέ και Πορτιγιόν, αυτό το τελευταίο, 10 μόλις χιλιόμετρα πριν την ολοκλήρωση και με κατηφορικό τερέν μέχρι τον τερματισμό. Λίγο μετά την εκκίνηση, ο αγώνα διακόπηκε προσωρινά (ουδετεροποιήθηκε), λόγω κινητοποιήσεων αγροτών της περιοχής, οι οποίοι έκλεισαν τον δρόμο με δεμάτια από σανό, ενώ η χρήση δακρυγόνων από την αστυνομία, προκάλεσε (αναπνευστικά και όχι μόνο) προβλήματα στους αθλητές. Μετά από ένα τέταρτο περίπου, ο αγώνας ξανάρχισε με 4 ακόμα χλμ προεκκίνησης, αλλά χρειάστηκε να καλυφθούν 105 χιλιόμετρα διαδρομής, μέχρι να ξεφύγει ένα μεγάλο γκρουπ αποτελούμενο από 47 ποδηλάτες, παίρνοντας επιτέλους ελευθερία από το πελοτόν, με τη διαφορά να φτάνει στην ανώτατη τιμή της τα 13 λεπτά. Στην τελευταία ανηφόρα, από τους αρχικούς 47 ξεχώρισαν επτά ποδηλάτες, οι Σολέρ, Ποτσοβίβο, Χέσινκ, Γκόρκα Ιθαγκίρε, Γέιτς, Μόλεμα και Αλαφιλίπ. Ο Άνταμ Γέιτς επιτέθηκε πριν την κορυφή και βγήκε στην κατηφόρα με πλεονέκτημα μισού λεπτού, ενώ πίσω τον καταδίωξε ο Αλαφιλίπ.

Ο Γέιτς τελικά είχε πτώση, ο Γάλλος τον προσπέρασε και κατάφερε να περάσει πρώτος τη γραμμή του τερματισμού, παίρνοντας έτσι τη δεύτερη νίκη του στη φετινή διοργάνωση, ενώ αύξησε και τη διαφορά του στη βαθμολογία της πουά φανέλας. Πίσω, στο πελοτόν, στην ανηφόρα του Πορτιγιόν, είχαμε κάποιες χλιαρές προσπάθειες επίθεσης από τους Φούγκλσανγκ, Ζακαρίν και Λάντα, χωρίς όμως ουσιαστικό αποτέλεσμα, με τα φαβορί να φτάνουν μαζί στην Μπανιέρ ντε Λουσόν. Επίσης, ο Πέτερ Σάγκαν εξασφάλισε και μαθηματικά τη φανέλα των πόντων. Ακολούθησε το 17ο ετάπ, εκείνο των μόλις 65 χιλιομέτρων με 3.200 υψομετρικά στη διαδρομή και την (τελείως αχρείαστη και αδιάφορη) εκκίνηση στο στιλ της Φόρμουλα 1. Ξεκινώντας αμέσως με την ανάβαση στο 1ης κατηγορίας Πεϊραγκούντ, οι αθλητές θα έπρεπε στη συνέχεια να ανέβουν το επίσης 1ης κατηγορίας Βαλ Λουρόν Αζέτ και να τερματίσουν στην κορυφή του εκτός κατηγορίας Κολ ντε Πορτέ, ίσως τη δυσκολότερη ανηφόρα του φετινού Tour με τα 16 χλμ στο 8.7%. Αμέσως μετά την εκκίνηση ξεκίνησαν οι επιθέσεις και σχηματίστηκαν μερικά γκρουπάκια που πήραν μικρές διαφορές από το πελοτόν. Ξεχώρισε πρώτα ο Κάνγκερτ (Astana) και στην πρώτη κατηφόρα τον έπιασε ο Αλαφιλίπ (Quick Step). Ο Γάλλος έφτασε μαζί με τον Εσθονό μέχρι την κορυφή του Βαλ Λουρόν Αζέτ, προσθέτοντας ακόμα περισσότερους βαθμούς στην πουά φανέλα του και στη συνέχεια αφέθηκε να πιαστεί από το γκρουπ των φαβορί.

Ο Κάνγκερτ συνέχισε μόνος, ενώ πίσω, σε καμία από τις δυο πρώτες ανηφόρες δεν είχαμε κάποια κίνηση από τους διεκδικητές. Μόλις ξεκίνησε η ανηφόρα τερματισμού, επιτέθηκε ο Κιντάνα και αμέσως βγήκε στη ρόδα του ο Μάρτιν. Ο Κολομβιανός άφησε πολύ γρήγορα πίσω του τον Ιρλανδό, έφτιαξε μια διαφορά μισού λεπτού από το γκρουπ της κίτρινης φανέλας και στη συνέχεια βρήκε τον από νωρίς αποσπασμένο Βαλβέρδε, από τον οποίο πήρε σημαντική βοήθεια, για να συνεχίσει όμως και πάλι μόνος του, αφού στο μεταξύ “ξεφορτώθηκε” και τον Μάικα. Πίσω, ο επόμενος που επιτέθηκε ήταν ο Ρόγκλιτς, με τον Φρουμ να ακολουθεί αμέσως στη ρόδα του. Όμως ο για μια ακόμα ημέρα εκπληκτικός Ντιμουλάν μπήκε μπροστά από τον Τόμας και έκλεισε μόνος του την “τρύπα” που είχε δημιουργηθεί. Πέντε χιλιόμετρα πριν την κορυφή, ο Κιντάνα προσπέρασε τον Κάνγκερτ και έμεινε μόνος του κεφαλή του αγώνα, ενώ τον καταδίωκε λίγα δευτερόλεπτα πιο πίσω ο Μάρτιν. Στα δυο χλμ πριν τον τερματισμό, ο Ρόγκλιτς έκανε ξανά αλλαγή ρυθμού, ο Μπερνάλ τον έπιασε, αλλά χαλάρωσε τον ρυθμό του, επειδή ο Φρουμ έδειξε τα πρώτα σημάδια αδυναμίας. Τότε επιτέθηκε ο Ντιμουλάν, παίρνοντας μαζί του τους Τόμας, Ρόγκλιτς και Κράισβαϊκ, ενώ ο Μπερνάλ περίμενε τον Φρουμ για να τον βοηθήσει, αφού ο τέσσερις φορές νικητής του Tour έχασε επαφή από τα υπόλοιπα φαβορί.

Μπροστά ο Κιντάνα πήρε μια μεγάλη νίκη (την πρώτη του μετά από πέντε χρόνια σε Γύρο Γαλλίας), ο Μάρτιν τερμάτισε δεύτερος και ο Τόμας τρίτος, κερδίζοντας 5″ (συν 4″ μπόνους) από Ρόγκλιτς και Ντιμουλάν. Ο Φρουμ έχασε 52″ από τον συναθλητή του και μαζί τη δεύτερη θέση της γενικής, η οποία πέρασε στον Ολλανδό της Sunweb. Έτσι, ο Τόμας έφτασε τη διαφορά του από τον Ντιμουλάν στο 1.59″, από τον Φρουμ στα 2.31″ και από τον Ρόγκλιτς στα 2.47″. Με ένα μόνο ετάπ βουνών να απομένει, ο “G” ήταν πλέον το αδιαφιλονίκητο φαβορί για νίκη στο Tour και ο πρώτος αρχηγός της Sky. Ο Γύρος συνεχίστηκε με το 18ο ετάπ, μήκους 171 χιλιομέτρων, σε επίπεδη διαδρομή και τερματισμό στο Πο. Γρήγορα δημιουργήθηκε ένα γκρουπάκι που αποσπάστηκε, αλλά χωρίς να πάρει πλήρη ελευθερία και το οποίο πιάστηκε 18 χλμ πριν τον τερματισμό. Στο μαζικό σπριντ, ήταν ο Αρνό Ντεμάρ (FDJ) εκείνος που πήρε μια σπουδαία νίκη για τον ίδιο και την ομάδα του. Αλλαγές στην πρώτη δεκάδα της γενικής δεν υπήρξαν, ενώ το μόνο αξιοσημείωτο στο ετάπ ήταν μια πτώση στη μέση περίπου της διαδρομής, με τον Κιντάνα να χτυπάει αρκετά άσχημα σε όλη την αριστερή μεριά του σώματός του και στο δάχτυλο του χεριού, αλλά να συνεχίζει κανονικά και να τερματίζει. Το πέρασμα από τα Πυρηναία ολοκληρώθηκε με το 19ο ετάπ, μήκους 200.5 χιλιομέτρων και έξι βαθμολογούμενες ανηφόρες, με πιο σημαντικές την 1ης κατηγορίας στο Ασπάν και τις εκτός κατηγορίας στο Τουρμαλέ (17 χλμ στο 7.3%) και στο Ομπίσκ (16.6 χλμ στο 4.9%), με 20 κατηφορικά χιλιόμετρα από την κορυφή της τελευταίας μέχρι τον τερματισμό στην Λαρούν.

Με το ξεκίνημα υπήρξαν επιθέσεις και σχηματίστηκαν μικρά γκρουπάκια, τα οποία ενώθηκαν στη συνέχεια, φτιάχνοντας ένα γκρουπ από 18 αθλητές, ανάμεσα στους οποίους υπήρχαν σημαντικά ονόματα, όπως οι Γιούνγκελς, Γέιτς, Μπαργκίλ, Μόλεμα, Νιέβε, Αλαφιλίπ και Γκόρκα Ιθαγκίρε. Οι αποσπασμένοι δεν πήραν σε καμία στιγμή μεγάλη ελευθερία, με την Sky να τους ελέγχει στο πρώτο μισό της διαδρομής. Στην ανηφόρα του Τουρμαλέ, Λάντα και Μπαρντέ έφυγαν από το πελοτόν, φτιάχνοντας μια διαφορά που έφτασε μέχρι και τα τριάμισι λεπτά. Η LottoNL Jumbo έστειλε τον Χέσινκ στην κορυφή του γκρουπ της κίτρινης φανέλας, για να μαζέψει τη διαφορά των Λάντα και Μπαρντέ, όχι μόνο για να προστατεύσει τις θέσεις των Ρόγκλιτς και Κράισβαϊκ, αλλά παράλληλα για να αποδυναμώσει την Sky και να προετοιμάσει τις επιθέσεις των αρχηγών της. Στο Ομπίσκ ξεκίνησαν οι “εχθροπραξίες” με επιθέσεις του Ντιμουλάν και του Ρόγκλιτς, που έκαναν τον Κιντάνα, χτυπημένο από την πτώση της προηγούμενης ημέρας, να χάσει επαφή. Σε μια από τις επιθέσεις του Ρόγκλιτς – στις οποίες “απάντησε” ο Ντιμουλάν με τον Τόμας κολλημένο στη ρόδα του – έχασε επαφή ο Φρουμ, τον οποίο όμως έφερε πίσω στο γκρουπάκι της κίτρινης φανέλας ο για μια ακόμα μέρα εντυπωσιακός Μπερνάλ.

Στην κατηφόρα προς τον τερματισμό, το γκρουπάκι του Τόμας έπιασε τους προπορευόμενους Μάικα, Λάντα και Μπαρντέ, ενώ ο Ρόγκλιτς, με εκπληκτική κατάβαση, πήρε διαφορά από όλους τους υπόλοιπους και έφτασε πρώτος στον τερματισμό, κατακτώντας μια μεγάλη νίκη και κερδίζοντας χρόνο από όλα τα φαβορί. Ο Σλοβένος προσπέρασε στη γενική τον Φρουμ και πλησίασε ακόμα περισσότερο τον Ντιμουλάν. Πίσω, στο γκρουπέτο, ο χιλιοταλαιπωρημένος Σάγκαν κατάφερε να τερματίσει εντός ορίου χρόνου, προστατεύοντας έτσι την πράσινη φανέλα του, δυο μέρες πριν το Παρίσι. Ακολούθησε το 20ο ετάπ, ένα ατομικό χρονόμετρο 31 χιλιομέτρων, σε μια δύσκολη και απαιτητική διαδρομή με συνεχόμενα πάνω-κάτω, εκεί όπου θα κρινόταν η τελική κατάταξη και η πρώτη δεκάδα. Ο καιρός ήταν βροχερός, αλλά ευτυχώς για τους αθλητές περιορίστηκε σε ψιχάλα, που απλά έκανε υγρό το οδόστρωμα σε κάποια σημεία, χωρίς όμως ιδιαίτερους κινδύνους. Η πρώτη θέση του Γκέρεντ Τόμας δεν κινδύνευε ιδιαίτερα, αφού τα 2.05″ διαφοράς του με τον Ντιμουλάν, ήταν πλεονέκτημα ασφαλείας. Όμως όλοι περίμεναν να δουν τί θα συνέβαινε με τη δεύτερη και την τρίτη θέση, αφού ο Ντιμουλάν είχε διαφορά από τον Ρόγκλιτς μόλις 19 δευτερόλεπτα και ο Σλοβένος μόλις 13 δευτερόλεπτα από τον Φρουμ. Το βάθρο λοιπόν ήταν ανοιχτό, αλλά ακόμα και η πρώτη θέση δεν ήταν απόλυτα εξασφαλισμένη, στην περίπτωση που προέκυπταν απρόοπτα.

Ο Μίχαλ Κβιατκόφσκι (Sky) κάλυψε τα 31 χιλιόμετρα της διαδρομής σε 41.42″, που ήταν ο καλύτερος χρόνος για πολλή ώρα. Ο Πολωνός βρισκόταν στην “hot seat”, περιμένοντας να δει αν τα μεγάλα φαβορί θα βελτίωναν την επίδοσή του. Οι τέσσερις τελευταίοι που έφυγαν από τη ράμπα εκκίνησης, ήταν κατά σειρά οι Φρουμ, Ρόγκλιτς, Ντιμουλάν και Τόμας. Όταν πέρασαν από τα δυο ενδιάμεσα σημεία ελέγχου, φάνηκαν τρία πράγματα. Πρώτον, ο Τόμας ήταν ο καλύτερος από τους τέσσερις και μάλιστα με αρκετά σημαντική διαφορά. Δεύτερον, ο Ρόγκλιτς βρισκόταν σε κακή μέρα και θα έχανε την τρίτη θέση του βάθρου. Και τρίτον, θα είχαμε μέχρι το τέλος μια μεγάλη μάχη ανάμεσα σε Ντιμουλάν και Φρουμ, αφού αμφότεροι είχαν σχεδόν τα ίδια περάσματα. Ο Βρετανός τερμάτισε τελικά σε 40.53″, συντρίβοντας τον χρόνο του συναθλητή του. Όμως, όταν ο Φρουμ έφτασε στον τερματισμό, είδαμε το χρονόμετρο να σταματάει λίγα μέτρα πριν περάσει τη γραμμή, κάτι που στη συνέχεια θα αποδεικνυόταν καθοριστικό για τον τελικό νικητή του ετάπ. Αμέσως μετά έφτασε ο Ρόγκλιτς, 1.12″ πίσω από τον Φρουμ, πέφτοντας έτσι από την τρίτη στην τέταρτη θέση. Ακολούθησε ο Ντιμουλάν, τερματίζοντας μόλις ένα δευτερόλεπτο πίσω από τον Φρουμ και λίγο μετά ο Τόμας, ο οποίος τελικά κατετάγη τρίτος στο χρονόμετρο, αλλά πανηγύρισε έξαλλα την κατάκτηση του πρώτου Tour της καριέρας του.

Μόλις ολοκληρώθηκε ο αγώνας, ο Ντιμουλάν συνεχάρη τον Φρουμ για τη νίκη του, αλλά λίγο μετά οι κριτές διόρθωσαν το λάθος τους στον τερματισμό του Βρετανού (που αναφέραμε πιο πάνω) και έτσι ο Ολλανδός ήταν εκείνος που έκπληκτος ενημερώθηκε ότι είχε πρωτεύσει με χρόνο 40.52″, μόλις ένα δευτερόλεπτο πιο γρήγορος από τον αντίπαλό του. Υπήρξαν αρκετοί που υποστήριξαν ότι ίσως ο Τόμας χαλάρωσε τον ρυθμό του στα τελευταία χιλιόμετρα, για να επιτρέψει στον συναθλητή του να πάρει εκείνος τη νίκη, αλλά αυτό είναι κάτι για το οποίο κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος, πέραν του ότι ακόμα και αν συνέβη, δεν πέτυχε. Το Tour συνεχίστηκε και ολοκληρώθηκε με το 21ο ετάπ, την καθιερωμένη “παρέλαση” των αθλητών στο Παρίσι, με τις οκτώ στροφές στο σιρκουί των 6.8 χιλιομέτρων στα Ηλύσια Πεδία. Φυσικά στο ξεκίνημα είχαμε τις παραδοσιακές φωτογραφίες, τις σαμπάνιες, τα συγχαρητήρια του πελοτόν στους νικητές, αλλά και τη χειραψία ανάμεσα στον Φρουμ και τον Κριστιάν Προυντόμ, μαζί με την πρώτη συνομιλία που είχαν μετά την υπόθεση της σαλμπουταμόλης. Ο Σιλβάν Σαβανέλ πέρασε τιμητικά μόνος πρώτος τη γραμμή του τερματισμού στο πρώτο πέρασμα του σιρκουί, για να εισπράξει το χειροκρότημα των Γάλλων φιλάθλων αφού το φετινό ήταν το τελευταίο του Tour και αμέσως μετά ξεκίνησε η μάχη για τη νίκη. Υπήρξαν κάποιες επιθέσεις, αλλά τελικά οδηγηθήκαμε σε μαζικό σπριντ, με τον Αλεξάντερ Κρίστοφ (UAE) να τερματίζει πρώτος, μπροστά από τους Ντέγκενκολμπ και Ντεμάρ. Ακολούθησε το τελετουργικό με τις βραβεύσεις και με αυτόν τον τρόπο ολοκληρώθηκε ο 105ος Γύρος Γαλλίας.

ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ ΤΩΝ 21 ΕΤΑΠ ΤΟΥ ΓΥΡΟΥ ΓΑΛΛΙΑΣ 2018

01.	NOIRMOUTIER EN L’ILE – FONTENAY LE COMTE	Fernando Gaviria (Quick Step Floors)
02.	MOUILLERON SAINT GERMAIN – LA ROCHE SUR YON	Peter Sagan (Bora Hansgrohe)
03.	CHOLET – CHOLET	BMC Racing Team
04.	LA BAULE – SARZEAU	Fernando Gaviria (Quick Step Floors)
05.	LORIENT – QUIMPER	Peter Sagan (Bora Hansgrohe)
06.	BREST – MUR DE BRETAGNE GUERLEDAN	Dan Martin (UAE Team Emirates)
07.	FOUGERES – CHARTRES	Dylan Groenewegen (LottoNL Jumbo)
08.	DREUX – AMIENS METROPOLE	Dylan Groenewegen (LottoNL Jumbo)
09.	ARRAS CITADELLE – ROUBAIX	John Degenkolb (Trek Segafredo)
10.	ANNECY – LE GRAN BORNAND	Julian Alaphilippe (Quick Step Floors)
11.	ALBERTVILLE – LA ROSIERE ESPACE SAN BERNARDO	Geraint Thomas (Sky)
12.	BOURG SAINT MAURICE LES ARCS – ALPE D’HUEZ	Geraint Thomas (Sky)
13.	BOURG D’OISANS – VALENCE	Peter Sagan (Bora Hansgrohe)
14.	SAINT PAUL TROIS CHATEAUX – MENDE	Omar Fraile (Astana)
15.	MILLAU – CARCASSONNE	Magnus Cort Nielsen (Astana)
16.	CARCASSONNE – BAGNERES DE LUCHON	Julian Alaphilippe (Quick Step Floors)
17.	BAGNERES DE LUCHON – SAINT LARY SOULAN	Nairo Quintana (Movistar)
18.	TRIE SUR BAISE – PAU	Arnaud Démare (Groupama FDJ)
19.	LOURDES – LARUNS	Primoz Roglic (LottoNL Jumbo)
20.	SAINT PEE SUR NIVELLE – ESPELETTE	Tom Dumoulin (Sunweb)
21.	HOUILLES – PARIS CHAMPS ELYSEES	Alexander Kristoff (UAE Team Emirates)

ΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥ ΓΥΡΟΥ ΓΑΛΛΙΑΣ 2018

ΤΕΛΙΚΗ ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ (ΚΙΤΡΙΝΗ ΦΑΝΕΛΑ):

1. Geraint Thomas (Sky)  83:17:13″
2. Tom Dumoulin (Sunweb)  +1:51″
3. Chris Froome (Sky)  +2:24″
4. Primoz Roglic (LottoNL Jumbo)  +3:22″
5. Steven Kruijswijk (LottoNL Jumbo)  +6:08″
6. Romain Bardet (Ag2r La Mondiale)  +6:57″
7. Mikel Landa (Movistar)  +7:37″
8. Daniel Martin (UAE Team Emirates)  +9:05″
9. Ilnur Zakarin (Katusha Alpecin)  +12:37″
10. Nairo Quintana (Movistar)  +14:18″

ΤΕΛΙΚΗ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΠΟΝΤΩΝ (ΠΡΑΣΙΝΗ ΦΑΝΕΛΑ):

1. Peter Sagan (Bora Hansgrohe) 477
2. Alexander Kristoff (UAE Team Emirates) 246
3. Arnaud Demare (Groupama FDJ) 203

ΤΕΛΙΚΗ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΒΟΥΝΩΝ (ΠΟΥΑ ΦΑΝΕΛΑ):

1. Julian Alaphilippe (Quick Step Floors) 170
2. Warren Barguil (Fortuneo Samsic) 91
3. Rafal Majka (Bora Hansgrohe) 76

ΤΕΛΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΝΕΟΥ ΑΘΛΗΤΗ (ΛΕΥΚΗ ΦΑΝΕΛΑ):

1. Pierre Latour (Ag2r La Mondiale) 83:39:26″
2. Egan Bernal (Sky) +5:39″
3. Guillaume Martin (Wanty Groupe Gobert) +22:05″

ΤΕΛΙΚΗ ΟΜΑΔΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ:

1. Movistar  250:24:53″
2. Bahrain Merida  +12:09″
3. Team Sky  +31:14″

Πηγή: Sport 24