Του Παναγιώτη Κοντογεώργη
«Αφήνοντας στην άκρη τη Γιουβέντους και το τι σημαίνει για αυτή, η μεταγραφή του Κριστιάνο Ρονάλντο αποδεικνύει ότι η Serie A δεν είναι για πέταμα… Συχνά όσοι είναι απ’ έξω, βλέπουν καλύτερα από εμάς το πώς έχουν τα πράγματα. Ο Ρονάλντο θα σπρώξει κι άλλους προς την Ιταλία, όταν ο καλύτερος του κόσμου παίζει εδώ, σημαίνει ότι όλοι μπορούν να έρθουν. Ο Αντσελότι είναι ένας από τους τέσσερις καλύτερους προπονητές του κόσμου, η Ιντερ είναι ξανά στο Champions League και κινείται σωστά, ελπίζουμε ότι η Μίλαν θα βρει επιτέλους έναν ήρεμο δρόμο στα διοικητικά, υπάρχει γενικά κινητικότητα. Πιάσαμε πάτο ως ιταλικό ποδόσφαιρο ίσως, αλλά οι Ιταλοί είμαστε τέλειοι στο να αντιδρούμε όταν πιάνουμε πάτο», είπε πριν τέσσερις μέρες στην Corriere della Sera ο Αλεσάντρο Κοστακούρτα, ως ο ένας από τους δύο που τρέχουν την ποδοσφαιρική ομοσπονδία, εκφράζοντας με μετριοπάθεια το καλό κλίμα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στο Calcio. Και μπορεί να μην κάνει βασικά τίποτα η ομοσπονδία για να υπάρχει αυτό, αλλά το κάνουν τα κλαμπ και αυτό αρκεί για να είναι ευχάριστο το καλοκαίρι των Ιταλών…
Αυτό δεν ήταν δεδομένο, για να το προσπεράσουμε στο χαλαρό, τα προηγούμενα καλοκαίρια. Αντιθέτως, κάθε χρόνο όταν έκλεινε η μεταγραφική περίοδος, η Ιταλία μετρούσε πόσους καλούς έχασε, για να τους προσθέσει σε αυτούς που είχε χάσει νωρίτερα. Φέτος, τουλάχιστον προς το παρόν, δεν έχει χάσει κανέναν, αλλά ακόμη κι αν χάσει κάποιον, θα το αντέξει. Και θα το αντέξει επειδή για πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια, τα αγαπημένα ιταλικά ΜΜΕ μπορούν να γράφουν ό,τι όνομα θέλουν, γνωρίζοντας ότι απευθύνονται σε κόσμο που αρχίζει πλέον και πιστεύει ξανά σε άφιξη πρωταθλητών, μεγάλων ονομάτων, παικταράδων. Πριν ένα 10ήμερο η Gazzetta dello Sport πανηγύριζε για το γεγονός ότι η Serie A είναι 2η, πίσω μόνο από την Premier League, σε ό,τι αφορά τα λεφτά που έχουν ξοδευτεί μέχρι στιγμής. Οχι ότι αποτελεί από μόνο του λόγο για να πανηγυρίζεις το ότι ξοδεύεις, αλλά τουλάχιστον βλέπουν ότι οι ομάδες τους είναι πλέον ξανά διατεθειμένες να ξοδέψουν σε παίκτες που θεωρούνταν άπιαστοι στόχοι μέχρι και πριν ένα μήνα.
Το ενδιαφέρον της Ιντερ για τον Μόντριτς, το ενδιαφέρον κυρίως του Μόντριτς για την Ιντερ και η συμφωνία κυρίων που φέρεται να έχει κάνει ο Κροάτης με τον Φλορεντίνο Πέρεθ πριν μήνες, όπως ο Κριστιάνο, έχει οδηγήσει το Sky Italia στο να υποστηρίζει ότι οι Νερατζούρι μπορούν βάσιμα να ελπίζουν ότι θα τα καταφέρουν. Αν όντως το κάνουν, στο πρωτάθλημα που αρχίζει σε δύο εβδομάδες θα έχουμε τη Γιουβέντους του CR7, την Ιντερ του Μόντριτς, τη Νάπολι του Αντσελότι, την Μίλαν του Ιγκουαΐν, τη Ρόμα του Μόντσι που μπερδεύει μεν για το αν το πάει καλά ή όχι, αλλά τουλάχιστον δουλεύει με τον τρόπο του. Και αφού στο παρελθόν αυτός ο τρόπος αποδείχθηκε επιτυχημένος, δικαιούται να ζητάει χρόνο και εμπιστοσύνη. Σαν κι αυτή που έχει κερδίσει, ασχέτως αν δεν αναγνωρίζεται από τις ως τώρα πωλήσεις των εισιτηρίων διαρκείας, η Λάτσιο του Κλαούντιο Λοτίτο. Του προέδρου που θα έχει κάνει τη δική του μεγάλη μεταγραφή αν δεν χάσει τον Σεργκέι Μιλίνκοβιτς-Σάβιτς, αν και όλοι ξέρουμε πως ακόμη κι αν τον χάσει, θα συμβεί με τα λεφτά που θέλει αυτός και με τα οποία θα εξασφαλίσει το κλαμπ για κάμποσα χρόνια ακόμη.
Ακόμη κι αν δεν τα καταφέρει η Ιντερ πάντως (δύσκολο να έχασε μέσα από τα χέρια τον Βιδάλ αν δεν έχει κάποια διαβεβαίωση από την πλευρά του Μόντριτς), τις προθέσεις της για τα επόμενα καλοκαίρια θα τις έχει κάνει σαφείς. «Η μεταγραφή του Ρονάλντο είναι ένα αριστούργημα, είναι μια μεταγραφή που θα ήθελα να έχω κάνει εγώ. Συγχαρητήρια στον Αντρέα Ανιέλι και περιμένω την απάντηση της Ιντερ», είπε πριν δύο εβδομάδες ο Μάσιμο Μοράτι, ο οποίος για κάτι τέτοια ζούσε ως πρόεδρος των Νερατζούρι. Και μπορεί οι εποχές να έχουν αλλάξει και τα ποδοσφαιρικά κλαμπ να είναι πλέον επιχειρήσεις στις οποίες οι ισολογισμοί έχουν μεγάλη σημασία, αλλά κάποια πράγματα δεν αλλάζουν. Χρειάζεται, που και που, και η τρέλα και όταν θέλεις να ξαναμπείς στο χάρτη, όταν θέλεις να φωνάξεις σε όλους τους ποδοσφαιριστές και σε όλους τους χορηγούς ότι υπάρχεις και εσύ ως αγορά, τότε περιμένεις από τις ομάδες σου να κάνουν τις υπερβάσεις τους, να δώσουν το σύνθημα, να δείξουν ότι υπάρχουν και ότι είναι διατεθειμένες ή αποφασισμένες να αλλάξουν σιγά-σιγά τον άνεμο που πνέει στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.
Αλλάζει αυτό (μόνο) με τον Κριστιάνο ή τον Μόντριτς; Οχι. Κι ας μιλάμε για τον καλύτερο ή έναν από τους δύο καλύτερους παίκτες του κόσμου και για τον καλύτερο ή έναν από τους τρεις καλύτερους χαφ του κόσμου. Ούτε η Γιούβε θα έχει για δέκα χρόνια τον Πορτογάλο, ούτε η Ιντερ τον Κροάτη (αν τον αποκτήσει). Θα έχει σταλεί ένα μήνυμα όμως, όχι από τον ιταλικό βορρά προς την υπόλοιπη χώρα (αν και ο Ντε Λαουρέντις θα έπρεπε να λάβει κάποιο), αλλά από τη χώρα προς τις υπόλοιπες. Η Ιταλία γίνεται ξανά ελκυστική για τα top ονόματα και έχει ξανά τις διοικήσεις που μπορούν να κάνουν την “τρέλα” αν χρειαστεί. Μέχρι, όπως λέει ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι, να επιστρέψουμε στα χρόνια όπου αυτά τα σενάρια, αυτές οι μεταγραφές και αυτό το κλίμα προσμονής για τη σεζόν ήταν ο κανόνας, το φυσιολογικό, το δεδομένο. Τα χρόνια που η Serie A ήταν il campionato piu bello del mondo…
Πηγή: Gazzetta – Four Four Two
