Επιλογή Σελίδας

Του Νίκου Παπαδογιάννη

Από τα πάμπολλα one-man-show που έχουν παρακολουθήσει τα τσακίρικα ματάκια μου τις τελευταίες τρεις δεκαετίες στα γήπεδα του μπάσκετ, ένα από τα πιο θαυμαστά ανήκει στον Γιόνας Ματσιούλις.

Ίσως επειδή ήταν απρόσμενο. Ίσως επειδή είναι σπάνιο φαινόμενο, ένας χαμάλης –έστω πολυτελείας- να παίρνει την ομάδα του στις πλάτες του και να βάζει 34 πόντους, με 8/9 δίποντα, 3/ 4 τρίποντα και 9/9 βολές (και 6 ριμπάουντ κιαι 3 ασίστ και 4 κλεψίματα και 2 τάπες).

Και μάλιστα σε επίπεδο Εurobasket. Και μάλιστα σε νοκ-άουτ αναμέτρηση, με το φάντασμα της αποτυχίας να αιωρείται πάνω από το κεφάλι του ίδιου και των συμπαικτών του.

Αυτά τα εκκωφαντικά συνέβησαν όχι προ δεκαετίας, αλλά στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2015, στη Λιλ, όπου η Λιοθουανία κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο. Εάν δεν υπήρχε η βραδιά των οργίων του Ματσιούλις (απέναντι στην επικίνδυνη Γεωργία), δεν θα έμπαινε ούτε στα προημιτελικά.

Ο αγώνας τελείωσε με 85-81 και δεν χρειάζεται καν να σας πω ποιος πέτυχε τους κρίσιμους πόντους. Η ιστορία γράφτηκε με λεπτομέρειες, όπως και εκείνη του αγώνα Ελλάδας-Ισπανίας δύο μέρες αργότερα.

Εμείς δεν είχαμε Ματσιούλις ούτε βέβαια Πάου Γκασόλ. Καλά καλά δεν είχαμε ούτε Ρέγιες.

Αλλά ποιος εξεπλάγη στ’ αλήθεια, εκείνο το βράδυ στο «Πιερ Μωρουά»; Περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, ο Γιόνας Ματσιούλις είναι άνθρωπος για τα δύσκολα και σίγουρο χαρτί ακόμα και όταν προέρχεται από τις εσχατιές του πάγκου.

Μήπως ήταν μικρή η συνεισφορά του, στη νίκη της Ρεάλ επί του Ολυμπιακού στον τελικό της Μαδρίτης την ίδια χρονιά; Οι 9 πόντοι που πέτυχε ο Λιθουανός πολεμιστής στα 14 λεπτά της συμμετοχής του μετέτρεψαν μία κίνηση απελπισίας σε ρουά-ματ, μαζί με τους 12 του εξίσου αξιόπιστου και πολύπειρου Νοσιόνι. Ο

Πάμπλο Λάσο έγινε μάγκας με τις δύο «χρυσές αλλαγές» (όπως θα έλεγαν στο βασίλειο του κλισέ που λέγεται ποδόσφαιρο), αλλά τα εύσημα ανήκουν πρωτίστως στους ίδιους τους παίκτες. Δεν είναι καθόλου εύκολο να μείνουν ενεργά το κορμί και το μυαλό, όταν τα τρώει η εξορία.

Στον ημιτελικό του 2015 με τη Φενέρμπαχτσε, ο Ματσιούλις είχε παίξει μόλις 6,5 λεπτά. Το περυσινό, θριαμβευτικό για τη Ρεάλ final-4 στο Βελιγράδι το είδε εξ ολοκλήρου ντυμένος με πολιτικά.

Η αφορμή για αυτό το σημείωμα ήταν φυσικά η επιστροφή του συμπαθέστατου Γιόνας στο ελληνικό πρωτάθλημα, μετά από 4 χρόνια ξενιτεμού στη Μαδρίτη.

Μπορεί να κέρδισε τίτλους σε αυτή την τετραετία, αλλά χρειάζεται ξεχείλωμα των όρων για να την αποκαλέσει κάποιος γόνιμη. Ο Ματσιούλις πήγε σε μία ομάδα που δεν του ταίριαζε και ουδέποτε έγινε «πλήρες μέλος» της.

Αντιθέτως, είχε ζωτικό ρόλο στον Παναθηναϊκό της περιόδου 2012-4 και βοήθησε ώστε να σταθεί όρθια η ομάδα δίχως σοβαρούς αγωνιστικούς κλυδωνισμούς, μετά από εκείνο το δύσκολο καλοκαίρι της αποψίλωσης.

Στην ΑΕΚ, που ψάχνει τη σκάλα για να σκαρφαλώσει στο επόμενο επίπεδο, είμαι βέβαιος ότι το πολυεργαλείο από το Κάουνας θα έχει αυξημένες αρμοδιότητες, τόσο μέσα στις γραμμές όσο και στα αποδυτήρια.

Τα αφεντικά της ομάδας κατάλαβαν ότι η περυσινή ομάδα είχε φτάσει το ταβάνι της και φρόντισαν να την ανανεώσουν (έστω με λίγο ξεχαρβάλωμα), με ποιοτικούς παίκτες στο παρκέ και με ένα από τα «ανφάν τερίμπλ» της ευρωπαϊκής προπονητικής (Λούκα Μπάνκι) στον πάγκο της.

Σε αυτό το περίεργο καλοκαίρι, όπου Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός μάλλον αιμορράγησαν δυνάμεις παρά ενισχύθηκαν, η ΑΕΚ δικαιούται να ελπίζει σε πιο δυναμικές σφήνες.

Παράλληλα, είναι «υποχρεωμένη» να υπερασπιστεί τον ευρωπαϊκό τίτλο που κατέκτησε προ τετραμήνου και να κρατήσει δίπλα της όσο γίνεται περισσότερους, από τους 20.000 ουρανοκατέβατους που ανακάλυψαν το μπάσκετ και εκστασιάστηκαν, εκείνα τα θερμά βράδια στο ΟΑΚΑ.

Από τη σκοπιά του ουδέτερου, χαίρομαι να βλέπω φιλόδοξες κινήσεις από τους «μεγαλομεσαίους» του στερεώματος, αφού πιστεύω ότι μόνο αυτοί μπορούν να του δώσουν φιλί ζωής στις μέρες της όποιας  δυσπραγίας. Mατσιούλι το Ματσιούλι, γεμίζει το σακούλι! 

Έστω στα 33 του, ο Ματσιούλις είναι κόσμημα για την ταλαίπωρη ελληνική Α1. Μπορεί να μην έπαιξε πολύ μπάσκετ φέτος, αλλά το ίδιο σκέφτηκαν οι «ερυθρόλευκοι» όταν τον είδαν να επιστρατεύεται στα καλά καθούμενα από τον …ταβερνιάρη Λάσο, στον χαμένο τελικό του 2015.

Πηγή: Gazzetta

Pin It on Pinterest

Shares
Share This