Του Μάκη Σερεπίσου
«Σήμερα, έχοντας πολλά συναισθήματα μέσα μου, ανακοινώνω πως σταματώ το μπάσκετ. Απέραντη ευγνωμοσύνη σε όλους (οικογένεια, φίλοι, συμπαίκτες, προπονητές, οπαδοί) όσοι βρέθηκαν στην ζωή μου τα τελευταία 23 χρόνια. Ήταν ένα φανταστικό ταξίδι, ξεπέρασε και τα πιο τρελά μου όνειρα». Με αυτόν τον απλό τρόπο, που έμοιαζε βγαλμένος από το αγωνιστικό του στυλ, ο Μανού Τζινόμπιλι ανακοίνωσε αυτό που όλοι περίμεναν αλλά δεν ήθελαν να δουν ποτέ: Την αποχώρησή του από τα παρκέ.
Σε ηλικία 41 ετών, ο σπουδαίος Αργεντινός γκαρντ αποχαιρέτησε το μπάσκετ και άφησε ακόμα πιο φτωχή μία γενιά που άλλαξε τον τρόπο σκέψης στο άθλημα και καθόρισε μία ολόκληρη εποχή στην «πορτοκαλί θεά», σε παγκόσμιο επίπεδο.
Μετά από τέσσερα πρωταθλήματα και σπουδαίες διακρίσεις στο ΝΒΑ και στο διεθνές επίπεδο, ο Μανού είπε «αντίο» και άφησε πίσω του μερικές ιδιαίτερες και ξεχωριστές στιγμές. Ιστορίες που θα μείνουν ανεξίτηλες στον χρόνο και που σε μεγάλο βαθμό δείχνουν το… φαινόμενο Τζινόμπιλι!
Εθνική: Από τα αζήτητα στη κορυφή του κόσμου!
Ο Μανού κατέκτησε τα πάντα με την Εθνική Αργεντινής. Έφτασε στη κορυφή του κόσμου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, τερμάτισε στη δεύτερη θέση στο Παγκόσμιο του 2002 και κέρδισε το χάλκινο στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου (2008). Στην… άκρη των μεγάλων διακρίσεων βρίσκονται ακόμα 4 μετάλλια (2 χρυσά, 1 ασημένιο και 1 χάλκινο) σε FIBA AmeriCup και 2 σε FIBA Diamond Ball.
Όσο πάντως και αν φαίνεται παράξενο, ο Τζινόμπιλι ξεκίνησε την καριέρα του στην «Alma» από τα χαμηλά και τα… αζήτητα. Ο Μανού ήταν ένας αδύνατος και κοντός πιτσιρικάς, ο οποίος δεν ήταν ποτέ βασικός σε επίπεδο Εφήβων και Νέων. Λίγοι τον υπολόγιζαν και ακόμα λιγότεροι θεωρούσαν πως ο νεαρός από την Μπαχία Μπλάνκα του Μπουένος Άιρες θα μπορούσε να κάνει μεγάλη καριέρα.
«Δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο. Δεν σε ενθουσίαζε, δεν σε συνάρπαζε», ανέφερε χρόνια αργότερα ο Αντρές Νοτσιόνι, ο οποίος πάντως έδωσε το… στίγμα γι’αυτά που σκέφτηκαν όσοι είδαν τον Τζινόμπιλι στο παρκέ εκείνα τα χρόνια: «Μπορούσες να δεις όμως πως κινούταν διαφορετικά απ’ότι εμείς οι υπόλοιποι και από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Σαν ένα φίδι!».
Το 1996 βρέθηκε στην αποστολή της Εθνικής Νέων από… σπόντα, μόνο και μόνο επειδή αρκετοί παίκτες δεν αποδέχθηκαν την πρόσκληση της Ομοσπονδίας. Κέρδισε την θέση του, ανέβηκε στα «ραντάρ» και το 1997 άλλαξε η ζωή του, χωρίς καν να το ξέρει…
Το draft και η ατάκα του Pop
Εκείνο το καλοκαίρι, ο τότε GM των Σαν Αντόνιο Σπερς, Αρ Σι Μπάφορντ, είχε στη λίστα του το όνομα του Μανού. Όχι στις υψηλότερες θέσεις φυσικά, αλλά κάπου στα χαμηλά. Ο Τζινόμπιλι έμαθε να ζει άλλωστε από τις πρώτες στιγμές της ζωής του…
Ο Μπάφορντ ταξίδεψε στην Αυστραλία για το Παγκόσμιο Κύπελλο U22 έχοντας ελάχιστη γνώση για τον πιτσιρικά από την Αργεντινή. Στην χώρα της Ωκεανίας όμως, είδε κάτι που το έκανε τρομερή εντύπωση.
«Ήταν σα να βλέπω ένα άγριο ζώο στο παρκέ. Έκανε μερικά απίστευτα πράγματα. Κάποια απο αυτά έβγαζαν νόημα, άλλα όχι. Αλλά σίγουρα δεν περνούσε απαρατήρητος», ανέφερε ο παράγοντας των Σπερς, ο οποίος φυσικά έδωσε πλήρη αναφορά στον Γκρεγκ Πόποβιτς, το απόλυτο… αφεντικό της ομάδας του Σαν Αντόνιο.
Δύο χρόνια μετά, οι Τεξανοί επέλεξαν τον Τζινόμπιλι σε μία επιλογή που συνέβη σχεδόν… κατά λάθος! Ο οργανισμός είχε την επιλογή στο νο.57 και οι υπεύθυνοι του συλλόγου ήθελαν να στραφούν σε έναν παίκτη που δεν θα ερχόταν άμεσα στο ΝΒΑ και θα μπορούσε να εξελιχθεί σε «κλέψιμο», λίγα χρόνια αργότερα. Ο Μανού ήταν η τελική τους επιλογή, αν και στη λίστα υπήρχαν 5-6 ονόματα με περισσότερους υποστηρικτές. Αλλά, είπαμε: Ο Τζινόμπιλι ήταν πάντα το αουτσάιντερ, αυτός που έπρεπε να παλέψει για να κερδίσει την θέση του.
«Τα mock-draft δεν με είχαν πουθενά όταν έκατσα να ψάξω. Δεν πίστευα ότι θα επιλεχθώ από κάποια ομάδα. Το ξέχασα και έπεσα για ύπνο! Δεν έκατσα να δω την διαδικασία γιατί ειλικρινά δεν περίμενα κάτι. Κάποιος όμως με πήρε τηλέφωνο πριν τα ξημερώματα και μου το είπε. Δεν το πίστεψα στην αρχή. “Είναι οι πρωταθλητές του ΝΒΑ. Είσαι σίγουρος;”, ρώτησα. Δεν γνώριζα καν ότι αυτοί οι άνθρωποι με ξέρουν και ότι με είχαν στη λίστα τους. Ήμουν ανυπόμονος, αλλά ξεκινούσα από το νο.57, οπότε ήξερα πως οι πιθανότητές μου να παίξω δεν ήταν και πολύ δυνατές»,ανέφερε για εκείνο το βράδυ ο Αργεντινός, ο οποίος δεν γνώριζε το μακρινό 1997 πως είχε βρει έναν μεγάλο υποστηρικτή, έναν άνθρωπο που τελικά θα του άλλαζε όλη την καριέρα.
Ο Γκρεγκ Πόποβιτς είχε διακρίνει από νωρίς το ξεχωριστό ταλέντο του Τζινόμπιλι και ήθελε να τον… καπαρώσει, βλέποντας σε εκείνον κάτι που ταίριαζε απόλυτα στην ομάδα του: Πίστη, μοναδική νοοτροπία, αυτοθυσία για τους υπόλοιπους και για κάθε μπαλιά.
Μετά από το «δυνατό» πέρασμα του Τζινόμπιλι στην Ευρώπη (στο οποίο κατέκτησε την Euroleague του 2001, καθώς και τον τίτλο του πρώτου σκόρερ στις διοργανώσεις του 2001 και του 2002, αλλά και το ιταλικό πρωτάθλημα του 2001), οι Σπερς αποφάσισαν να καλέσουν τον Μανού στην ομάδα τους το καλοκαίρι το 2002. Είχε προηγηθεί το Παγκόσμιο της Ιντιανάπολις, όπου ο Αργεντινός γκαρντ είχε κάνει… όργια.
«Αυτός ο τύπος έρχεται, και κανείς στην Αμερική δεν ξέρει πόσο καλός είναι. Θα μας βοηθήσει πολύ», είπε σε μία συνάντηση ο Πόποβιτς στον Ντάνκαν, ο οποίος αρχικά δεν πείστηκε. Αυτό άλλαξε όμως αρκετά γρήγορα….
Η αμφισβήτηση και το… ξύλο του Μπόουεν
Οι πρώτες του στιγμές στις ΗΠΑ ήταν αρκετά δύσκολες. Έχοντας φόρα από την εξαιρετική του παρουσία στην Ευρώπη και στην Εθνική Αργεντινής, ο Τζινόμπιλι είδε μπροστά του ένα «βουνό»: Κανείς δεν του είχε εξασφαλισμένη θέση και όλοι τον περίμεναν με… άγριες διαθέσεις. Κυρίως ο Μπρους Μπόουεν!
Ο σκληροτράχηλος φόργουορντ είχε πάρει ρητή εντολή από τον Πόποβιτς και τους συνεργάτες του να πιέζει συνεχώς τον Μανού και να τον φέρνει στα όριά του. Αγκωνιές, σπρωξίματα, trash talking και φάουλ που υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν αντιαθλητικά κυριαρχούσαν στο καθημερινό πρόγραμμα της συνύπαρξης του Αμερικανού με τον Αργεντίνο, ο οποίος δεν… μάσησε ποτέ!
«Ο Μπρους τον πίεζε συνεχώς. Δεν τον άφηνε σε ησυχία, εντός και εκτός παρκέ. Του έκανε σκληρά φάουλ, αλλά ο Μανού δεν αντιδρούσε καθόλου. Δεν μιλούσε, δεν φώναζε, τίποτα. Απλά συνέχιζε. Τότε κατάλαβα πως θα ήταν καλά και πως είχαμε να κάνουμε με κάτι ξεχωριστό», ανέφερε αρκετά χρόνια μετά ο Τιμ Ντάνκαν.
Βέβαια, ο Μπόουεν είχε αντιληφθεί το ξεχωριστό ταλέντο του Τζινόμπιλι και θέλησε να τον αποθεώσει, όταν τον ρώτησε ο Κόμπι Μπράιαντ. Σε ένα ματς των Λέικερς με τους Σπερς, ο θρύλος της ομάδας του Λος Άντζελες πλησίασε τον Μπόουεν και τον ρώτησε λεπτομέρειες για το «άσπρο παιδί».
«Κόμπι, θα το δεις. Δεν είναι απλά ένα άσπρο παιδί. Έχει κινήσεις, θα δεις».
Η ξεχωριστή σχέση με τον Πόποβιτς
Εκτός του Μπόουεν πάντως, ο Τζινόμπιλι είχε αρκετά θέματα και με τον Πόποβιτς. Ο Αργεντινός έπαιζε κυρίως με το ένστικτο και ήθελε να είναι θεαματικός, καθώς έτσι είχε μάθει να παίζει από μικρός. Αυτό φυσικά δεν άρεσε στον Coach Pop, που στους πρώτους μήνες της συνεργασίας τους φέρεται να είπε σε άμεσο συνεργάτη του πως δεν μπορεί να προπονήσει τον Μανού!
«Ο Ποπ τραβούσε τα μαλλιά του μερικές φορές. Δεν ήθελε να βλέπει πολλά από αυτά που έκανε ο Μανού. Απλά κάποιες φορές καταλάβαμε όλοι πως ο Τζινόμπιλι ήταν πολλά βήματα μπροστά μας», είπε ο Ντάνκαν για την σχέση των δύο στα πρώτα βήματα του πρώην συμπαίκτη του στο ΝΒΑ, ενώ μία ιστορία από ένα παιχνίδι της Regular Season είναι χαρακτηριστική για την ιδιαίτερη σχέση του κορυφαίου προπονητή με τον Μανού. Τι είχε συμβεί;
Όπως είχε αποκαλύψει ο Ζακ Λόουβ του ESPN, ο Πόποβιτς είχε ζητήσει σε ανύποπτο χρόνο να μην δίνει πάσες με ρίσκο όταν έτρεχε στον αιφνιδιασμό. Μάλιστα, οι δύο άνδρες είχαν μία έντονη διαφωνία στα αποδυτήρια για το συγκεκριμένο ζήτημα, προτού έρθει ο αμέσως επόμενος αγώνα για να αλλάξει τα πάντα…
Ο Τζινόμπιλι βρέθηκε ακριβώς στην ίδια θέση με το προηγούμενο παιχνίδι. Είχε την μπάλα, έκανε προσποίηση πως θα πασάρει και τελικά κράτησε την κατοχή για οργανωμένη επίθεση. Τότε, κοίταξε τον Πόποβιτς και έκλεισε πονηρά το μάτι του! Ο πάγκος ξέσπασε σε γέλια και οι Σπερς μάλλον κατάλαβαν για τα καλά τι παίκτη είχαν στην ομάδα τους! Το ίδιο και ο εμβληματικός προπονητής του συλλόγου, ο οποίος είχε ακόμα πολλές ιστορίες να μοιραστεί με έναν από τους αγαπημένους του παίκτες.
Ταξιδεύοντας πίσω στο 2007, μερικοί από τους βετεράνους παίκτες των Σπερς έπαιζαν με κάποιους free agents που ήθελε να τσεκάρει ο Πόποβιτς. Ο Τζινόμπιλι έπαιξε όπως ήξερε, σαν… Τζινόμπιλι: Μάρκαρε κανονικά, πίεζε, σούταρε συνεχώς και κάποια στιγμή έπεσε με δύναμη στο παρκέ για να σώσει μία μπάλα και να δώσει έτοιμη ασίστ σε συμπαίκτη του. Ο «Ποπ» σταμάτησε το παιχνίδι και μάζεψε τους παίκτες στο κέντρο.
«Τι σημαίνει αυτή η φάση για εσάς; Ο Μανού θέλει να κερδίζει συνέχεια, αυτό πρέπει να κάνουμε όλοι μας αν πρέπει να κερδίσουμε το πρωτάθλημα πάλι. Όλοι πρέπει να παίζετε σκληρά και να θυσιάζεστε για την ομάδα», ανέφερε στους παίκτες του ο έμπειρος τεχνικός, προτού ξεστομίσει μία από τις καλύτερες ατάκες του:
«Και Μανού. Είναι ακόμα γαμ@@@νος Σεπτέμβρης. Μη το ξανακάνεις ποτέ αυτό τον Σεπτέμβριο».
Παρά το γεγονός πάντως πως ο Τζινόμπιλι… τρέλαινε συχνά – πυκνά τον προπονητή του, ο Coach Pop τον λάτρευε και τον αποθέωνε σε κάθε πιθανή ευκαιρία. Άλλωστε, ο Αργεντίνος αποτέλεσε την βάση των Σπερς, μαζί με τους Ντάνκαν και Πάρκερ, ενώ ήταν σταθερά ένας από τους ηγέτες και τους πρωταγωνιστές σε μία ομάδα που εξελίχθηκε σε δυναστεία παίζοντας σταθερά ορθολογικό μπάσκετ, σε ένα πρωτάθλημα που βασίζεται αποκλειστικά στο θέαμα.
«Είναι ένας ξεχωριστός παίκτης και άνθρωπος. Το έχω πει πολλές φορές στο παρελθόν. Είναι ένας από τους παίκτες που γίνονται η καρδιά και η ψυχή της ομάδας σου εξαιτίας της παραδειγματικής του συμπεριφοράς στο κομμάτι του ανταγωνισμού. Έχει την ίδια νοοτροπία με τον Κόμπι και τον Τζόρνταν. Ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Σε αυτή του Μάτζικ, του Μπερντ. Έχει αυτή την φωτιά από την πρώτη στιγμή που ήρθε. Ήταν πάντα ένα τεράστιο κομμάτι όλων των επιτυχιών που είχαμε», είχε πει το 2017 ο Πόποβιτς, αποχαιρετώντας με τον… καλύτερο τρόπο τον θρύλο των Σπερς.
Έκτος παίκτης, μέντορας, πρωταθλητής…
Το σημείο – καμπή στη σπουδαία καριέρα του Μανού ήταν πιθανότητα η σεζόν 2007/2008. Σε μία ομάδα που κυριαρχούσε και είχε εξαιρετική χημεία, ο Πόποβιτς αποφάσισε να χαράξει μία ιδιαίτερη τομή και να τολμήσει κάτι που για άλλους δεν θα υπήρχε ούτε σαν μακρινή σκέψη.
Το τεχνικό επιτελείο των Σπερς αποφάσισε να βγάλει τον Τζινόμπιλι από την αρχική πεντάδα και να τον τοποθετήσει στον πάγκο, δίνοντάς του παράλληλα τον ρόλο του έκτου παίκτη.
«Είχα τρελαθεί. Κάνετε πλάκα; Είναι ο Μανού. Είναι σταρ. Δε γίνεται να μην ξεκινά βασικός», είχε πει ο Ντάνκαν, ενώ και ο ίδιος ο Τζινόμπιλι δεν… ξετρελάθηκε ακριβώς με την ιδέα.
Αυτό διήρκεσε λίγες ημέρες. Ο Τζινόμπιλι το δέχθηκε και ανταποκρίθηκε άριστα. Και όπου άριστα, σημειώστε το βραβείο του καλύτερου έκτου παίκτη του 2008. Του άρεσε να είναι η πρώτη επιλογή στην επίθεση, να προστατεύει το κορμί του και να έχει μεγάλη επιρροή στο παιχνίδι, έστω και έχοντας τον ρόλο του ηγέτη της second unit των Σπερς. Η ομάδα ήταν σταθερά πάνω από οτιδήποτε άλλο!
Από τότε μέχρι και την αποχώρησή του από τα παρκέ, ο Τζινόμπιλι κατέκτησε ακόμα έναν τίτλο, έγινε All Star (αν και ο ίδιος θεωρούσε πως αυτό δεν ταίριαζε στην ιδιοσυγκρασία του) και έγινε η… επιτομή του έκτου παίκτη! Παράλληλα, λόγω ηλικίας και παραστάσεων, ο Μανού ανέλαβε τον ρόλο του μέντορα των νεαρών παικτών της ομάδας του Σαν Αντόνιο, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που έδωσε και οδηγίες από τον πάγκο, έχοντας φυσικά το.. αυτόματο «πράσινο» φως από τον Πόποβιτς.
Μάλιστα, το παρακάτω βίντεο που δημοσίευσε ο Τζείμς Γκιστ στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram, είναι χαρακτηριστικό. Ο Μανού έχει πάρει το πινακάκι και τον μαρκαδόρο και απλά δίνει οδηγίες στους συμπαίκτες του, σα να μην συμβαίνει τίποτα.
Το μεγάλο μπλοκ στον Χάρντεν και η τελευταία παράσταση
Ο Τζινόμπιλι παρέμεινε σταθερά θετικός στο κομμάτι της απόδοσής του και των αριθμών, παρά το γεγονός πως κάθε σεζόν έφερνε ακόμα ένα… έτος στις πλάτες του. Τα λεπτά συμμετοχής του μειώθηκαν, όπως στα κρίσιμα ήταν πάντα εκεί. Ήταν πάντα ο Μανού!
Στη σεζόν που οι Σπερς κέρδισαν την super team των Χιτ και κατέκτησαν το πρωτάθλημα επικρατώντας της τρομερής τριάδας των Λεμπρόν, Ουέιντ και Μπος, ο Τζινόμπιλι ήταν καθοριστικός με 14 πόντους, 4 ασίστ και 3 ριμπάουντ μ.ο, αλλά και με σπουδαίο ρόλο στις κρίσιμες στιγμές. Λίγο καιρό μετά, ο Μανού έδειξε πως μπορεί να τα βάλει ακόμα με όλο το ΝΒΑ, όταν μοίρασε μία εντυπωσιακή τάπα στον Τζέιμς Χάρντεν, δίνοντας το προβάδισμα με 3-2 στους Σπερς στη σειρά των ημιτελικών της Δυτικής Περιφέρειας.
Λίγες ημέρες μετά, ο Τζινόμπιλι πρόσφερε ακόμα μία vintage εμφάνιση στο κοινό των Σπερς, απέναντι στους πανίσχυρους Ουόριορς. Ο Αργεντινός γκαρντ ήταν απολαυστικός και στην τελευταία μεγάλη παράσταση της καριέρας του, σημείωσε 21 πόντους με 7/9 σουτ κόντρα στην υπερομάδα του Στιβ Κερ. Ακόμα και στα 40 του, ο Αργεντινός μπορούσε να κοιτάξει κάθε αντίπαλο στα μάτια και να τα βάλει ακόμα και με τους καλύτερους της κορυφαίας λίγκας του κόσμου. Αυτός ήταν άλλωστε από μικρός: Θρασύς, πεισματάρης και μαχητής!
Οι ατάκες συμπαικτών και αντιπάλων δείχνουν τον… Μανού!
Φυσικά, ό,τι και αν γραφτεί ή ειπωθεί για τον Τζινόμπολι μοιάζει λίγο, μπροστά στη συνεχόμενη αποθέωση που βιώνει ο παλαίμαχος γκαρντ τις τελευταίες ώρες από συμπαίκτες, αντιπάλους, συμπατριώτες και τον απλό φίλαθλο κόσμο του μπάσκετ. Ο Μανού σημάδεψε μία ολόκληρη εποχή, έκανε φίλους και δημιούργησε φανατικούς υποστηρικτές έχοντας ως μοναδικό οδηγό την δουλειά του και την πάντα εξαιρετική συμπεριφορά του. Μερικές από τις ατάκες για το «αντίο» του Τζινόμπιλι από τα παρκέ είναι χαρακτηριστικές για την κληρονομιά που άφησε πίσω του ο θρύλος των Σπερς…
- Λιονέλ Μέσι: «Ευχαριστώ που μας έκανες να απολαύσουμε τόσο πολύ το μπάσκετ Μάνου! Τίποτα δεν θα είναι το ίδιο χωρίς εσένα στο γήπεδο. Σου εύχομαι τα καλύτερα για το νέο κεφάλαιο στη ζωή σου».
- Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα: «Αποτελείς εθνική περηφάνια».
- Λεμπρόν Τζέιμς: «Ο Θεός να σε ευλογεί. Ευχαριστώ που έπαιξες το παιχνίδι με τον σωστό τρόπο και για τον ανταγωνισμό σε κάθε ματς».
- Κόμπι Μπράιαντ: «Φίλε μου, είσαι πραγματικός πρωταθλητής. Ένας από τους καλύτερους που αντιμετώπισα ποτέ. Διασκέδασε την ζωή μετά το μπάσκετ. Το αξίζεις και με το παραπάνω».
- Στεφ Κάρι: «Συγχαρητήρια για την φανταστική καριέρα σου. Έδειξες με τον καλύτερο τρόπο πως πρέπει να παίζεται το μπάσκετ. Με πάθος, χαρά και φυσικά με πνεύμα πρωταθλητή. Ήσουν πηγή έμπνευσης».
- Ντιρκ Νοβίτσκι: «Συγχαρητήρια για μία φανταστική καριέρα. Μεγάλος παίκτης, σκληρός αντίπαλος. Νικητής. Επόμενη στάση: Hall Of Fame».
- Πάου Γκασόλ: «Σε ευχαριστώ για όλα και γι’αυτά που έκανες για το μπάσκετ. Ήσουν παράδειγμα για όλους όσους αγαπάμε το άθλημα. Είμαι τυχερός που μοιράστηκα τα αποδυτήρια μαζί σου τα τελευταία δύο χρόνια».
- Μάρκο Μπελινέλι: «Ήσουν δίπλα μου από την αρχή και στις πιο λαμπερές στιγμές. Σε ευχαριστώ για όλα. Θα είσαι για πάντα το είδωλό μου».
- Βασίλης Σπανούλης: «Το μπάσκετ τελειώνει, η κληρονομιά μένει για πάντα».
Σε μία από τις πολλές τοποθετήσεις του Γκρεγκ Πόποβιτς για τον πρώην πλέον παίκτη του, είχε αναφερθεί η φράση «σπουδαίος άνθρωπος». Ο Τζινόμπιλι αγαπήθηκε πολύ, δεν είχε ποτέ αντιπάλους και αποτέλεσε τον οδηγό για το μπάσκετ, σε μία χώρα που ήταν σταθερά… ποδοσφαιρική. Ο Μανού έγινε σύμβολο, πρότυπο, είδωλο και ηγέτης, τόσο στην αγαπημένη του Εθνική ομάδα (στην οποία ήταν σταθερά ένας από τους πιο πιστούς στρατιώτες) όσο και στους συλλόγους που αγωνίστηκε. Παρόλα αυτά, ο παλαίμαχος άσος ήταν η επιτομή του αντίσταρ: Οι καταβολές του, ο τρόπος που μεγάλωσε αλλά και η νοοτροπία του δεν του επέτρεπαν παρά να είναι πάντα ένας μαχητής και ένας παίκτης που ήθελε απλώς να παίζει μπάσκετ και να βοηθά την ομάδα του. Τα υπόλοιπα, δεν ήταν στο μυαλό του, δεν τον απασχολούσαν και κυρίως δεν τον επηρέασαν ούτε στο ελάχιστο σε επίπεδο συμπεριφοράς και αγωνιστικής εικόνας. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο «δώρο» του Τζινόμπιλι στο μπάσκετ.
Αντί επιλόγου λοιπόν, θα μπορούσε απλά να γραφτεί μία απάντηση του σπουδαίου Μανού σχετικά με την κληρονομιά που -χωρίς καμία αμφιβολία- αφήνει πίσω του.
«Με έχουν ρωτήσει πολλές φορές για την μπασκετική κληρονομιά που θα αφήσω πίσω μου και να πω την αλήθεια, δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Όταν έρθει η ώρα, θέλω να με θυμούνται ως έναν ωραίο τύπο, έναν καλό άνθρωπο που ήταν διασκεδαστικό να τον βλέπεις και που ήταν ωραίο να κάνεις παρέα μαζί του. Μετά από κάποια χρόνια, όλα θα ξεχαστούν. Το θέμα της κληρονομιάς είναι τρομερά υπερεκτιμημένο. Όλοι θα φύγουμε, όλοι φεύγουν και πάντα έρχεται κάποιος καλύτερος στη θέση μας. Πάντα θα υπάρχει κάποιος καλύτερος από εσένα. Το μόνο που έχω να πω είναι πως πρέπει να ζούμε κάθε ημέρα σα να είναι ξεχωριστή. Κάνε το καλύτερο που μπορείς, έτσι σκέφτομαι πάντα. Αυτό σκέφτομαι και αυτό είναι πολύ πιο ισχυρό από την οποιαδήποτε κληρονομία που μπορεί να αφήσω πίσω μου».
Απλά, ο Μανού. Το μπάσκετ έγινε φτωχότερο, αλλά οι αναμνήσεις πάντα μένουν. Έστω, πλέον, σε βίντεο και εικόνες.
