Επιλογή Σελίδας

Του Βασίλη Σκουντή

Tέρψις – θλίψις σημειώσατε χι και έχει ο Θεός!

Συνέπεσαν αυτές τις τελευταίες μέρες, η μία μετά την άλλη, οι αποχωρήσεις τεσσάρων επιφανών προσωπικοτήτων του παγκοσμίου μπάσκετ που όλες τους συνδέθηκαν με το ελληνικό μπάσκετ και το ρεζουμέ θαρρώ ότι είναι ισοσκελισμένο…

Δυο από δαύτους μας πλήγωσαν θανάσιμα κάμποσες φορές, μα οι άλλοι δυο ανακαλούν ευχάριστες αναμνήσεις και να πώς το ντέρμπι ανάμεσα στα εκ διαμέτρου αντίθετα συναισθήματα βγαίνει ισόπαλο!

Με τον Μανού Τζινόμπιλι και τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο είδαμε αρκετές φορές τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, ενώ με τον Ρικ Πιτίνο και τον Μπορίς Ντιό, απολαύσαμε τη λαμπερή.

Με τον Ντέιβιντ Γουέστ, ο οποίος επίσης αποσύρθηκε, δεν ανοίξαμε παρτίδες, οπότε τον αφήνουμε στην ησυχία του…

Χθες έγραψα με το πώς ο Ρικ Πιτίνο συνδέεται εμμέσως πλην σαφώς με την Εθνική ομάδα (http://www.gazzetta.gr/basketball/nba/article/1268209/rik-pitino-mia-dianoia-toy-mpasket), αλλά η σχέση του Ντιό είναι πολύ πιο άμεση και εάν εμείς την απολαύσαμε, ελόγου του το φυσάει και δεν κρυώνει!

Το τι, το πού, το πώς και το γιατί μας γυρίζουν δέκα τρία χρόνια πίσω σε μια βραδιά η οποία ούτως ή άλλως μένει ανεξίτηλα χαραγμένη στην ελληνική αλλά και στη γαλλική συλλογική μνήμη…

Beogradska Arena, Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2005. Η απόλυτη ανατροπή, το συναρπαστικό θρίλερ, το «Ζήσης, επτά, έξι, ποιος, ποιος, βάλ’ το αγόρι μου» και η μεγάλη αντριχίλα που μας διαπέρασε σύγκορμους!

Και το ’βαλε (ο Διαμαντίδης) τρία δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη, για να ακολουθήσει το άστοχο τρίποντο του Ριγκοντό και να σφραγιστεί η πρόκριση της Εθνικής στον τελικό του Ευρωμπάσκετ και κατ’ επέκταση η επιστροφή στον θρόνο, μετά από δέκα επτά χρόνια…

Πέντε μήνες μετά από αυτόν τον αγώνα, ο… χαροκαμένος Κλοντ Μπερζό είπε σε μια συνέντευξή του στο περιοδικό All Star Basket ότι «πέσαμε στην περίπτωση και στην εξαίρεση, διότι δέκα φορές να παίζαμε αυτό το ματς, τις εννέα θα νικούσαμε»!

Όντως στα τελευταία 72 δευτερόλεπτα αυτού του ματς έχουν συμβεί σημεία και τέρατα, καθώς με το σκορ να μετατρέπεται από 51-58 σε 67-66, κατεγράφησαν 18 αλλαγές κατοχής της μπάλας, 24 πόντοι (16-8, χωρίς το τρίποντο του Πάρκερ για το +7 των Γάλλων), 8 φάουλ, 11/16 ελεύθερες βολές, έξι λάθη και τρία τάιμ άουτ!

Και μέσα σε όλα αυτά, να σου και ο τροφαντός γιος της θρυλικής Γαλλίδας σέντερ Ελίζαμπεθ Ριφιό, ο οποίος εκείνη την εποχή είχε φύγει από τους Χοκς και ετοιμαζόταν να φορέσει τη φανέλα των Σανς.

Στα περιθώρια και στα παρασυνελευόμενα της Ιστορίας υπάρχει η απορία για ποιο λόγο ο Ντιό βιάστηκε να κάνει το φάουλ στον Παπαλουκά, στα 13 δευτερόλεπτα και ενώ η Γάλλοι προηγούνταν με 65-62. Ο Μπερζό που τράβαγε τα μαλλιά του, τον ρώτησε στο επιγενόμενο τάιμ άουτ, ο φόργουορντ των Σανς τού είπε «Κόουτς, θυμήσου τι έγινε στο Γκραβελίν» και ο προπονητής των «τρικολόρ» δεν είχε τι να του απαντήσει…

Τι σήμαινε αυτή η αναφορά στο Γκραβελίν; Το 2003 σε έναν αγώνα του γαλλικού πρωταθλήματος ανάμεσα στην Πο Ορτέζ και στη γηπεδούχο Γκραβελίν, ο αντίπαλος του Ντιό έκανε coast to coast και πέτυχε το νικητήριο καλάθι επτά δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη. Τότε ο (προπονητής του στην πρωταθλήτρια Γαλλίας) Μπερζό του είχε βάλει τις φωνές γιατί δεν έκανε φάουλ και δυστυχώς γι αυτόν, αλλά ευτυχώς για εμάς, πήρε την απάντηση που (δεν) ήθελε ύστερα από δύο χρόνια!

Έναν χρόνο μετά το δράμα στο Βελιγράδι ο Ντιό αναγορευόταν «πιο βελτιωμένος παίκτης της χρονιάς» στο ΝΒΑ, το 2014 (ως εργαλείο πολλαπλών χρήσεων στα χέρια του Γκρεγκ Πόποβιτς) λουζόταν με τη σαμπάνια του πρωταθλητή με τους Σπερς και προχθές πέντε μήνες μετά τα 36α γενέθλια του, αποφάσισε να κατέβει από τη σκηνή.

Ο Ντιό το σκυλομετάνιωσε για το φάουλ που έκανε τότε στον Παπαλουκά, αλλά η μοίρα αποδείχθηκε καλή μαζί του και έπειτα από οκτώ χρόνια τον αποζημίωσε μετά των… νομίμων τόκων υπερημερίας! 

Πώς; Πάλι με ένα φάουλ, όπως στο Βελιγράδι, μόνο που αυτή τη φορά ήταν ευλογημένο και έγινε -σε ανύποπτο χρόνο κιόλας-  το εφαλτήριο των Γάλλων προς τη μεγάλη ανατροπή, τη νίκη και κατ’ επέκταση την αναρρίχηση στο θρόνο του Eurobasket!

Το ημερολόγιο έδειχνε 20 Σεπτεμβρίου του 2013 και ο ημιτελικός ανάμεσα στην Ισπανία και στη Γαλλία στην Arena Stozice της Λιουμπλιάνα εξελισσόταν ιδανικά για τη «φούρια ρόχα». Εβδομήντα τέσσερα δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου με το σκορ στο 33-20, ο Σέρχιο Γιουλ έκλεψε την μπάλα από τον Τόνι Πάρκερ και ξεχύθηκε στο ανοικτό γήπεδο για να τελειώσει τη φάση με ένα λέι απ…

Ο Ντιό τον ακολούθησε αποφασισμένος και αγριεμένος. Δεν πρόλαβε να του πάρει τα βήματα για να τον ταπώσει ή να τον βγάλει εκτός τροχιάς, αλλά με το που έφτασε κοντά του τον κοπάνησε και τον κατεδάφισε! Ο Ιλια Μπελόσεβιτς καταλόγισε χωρίς δεύτερη σκέψη το οφθαλμοφανές αντιαθλητικό φάουλ από το οποίο ο Ισπανός γκαρντ με ½ βολές «έγραψε» το 34-20.

Το σκορ δεν άλλαξε στον υπολειπόμενο χρόνο και όταν οι «τρικολόρ» πήγαν στα αποδυτήρια, ο Ντιό στάθηκε στη μέση και είπε: «Βρισκόμαστε 14 πόντους πίσω, αλλά το σκορ είναι χαμηλό και το ματς παίζεται στο δικό μας τέμπο. Πρέπει να σκοράρουμε περισσότερο και να παίξουμε πιο σκληρά στο δεύτερο ημίχρονο. Σας έδωσα ήδη ένα παράδειγμα με το φάουλ που έκανα στον Γιουλ»!  

Βουλωμένο γράμμα διάβαζε ο Ντιό, καθότι στο δεύτερο ημίχρονο οι Γάλλοι τσάκισαν τους Ισπανούς, με αποτέλεσμα από το -14 να σύρουν τον ημιτελικό στην παράταση (65-65), να επιβληθούν με 75-72 και να πάρουν το εισιτήριο για τον τελικό, όπου έριξαν στο κανναβάτσο τη Λιθουανία και στέφθηκαν πρωταθλητές Ευρώπης για πρώτη και μοναδική φορά στην ιστορία τους.

Καλώς καμωμένο (το φάουλ), μεσιέ Ντιό!

Πηγή: Gazzetta

Pin It on Pinterest

Shares
Share This