Του Βασίλη Σαμπράκου
Είναι σπουδαίο, και ασυνήθιστο στην Ελλάδα να ξεκινά το πρωτάθλημα και η τρίτη αγωνιστική να σε βρίσκει μπροστά στην διαπίστωση ότι όλοι οι “μεγάλοι” είναι αρκετά ώριμοι, για την εποχή, στο παιχνίδι τους και συγχρόνως πολύ φιλόδοξοι για την πορεία που θα κάνουν στην Superleague. Κανονικά όλο αυτό που συμβαίνει θα έπρεπε, τους ποδοσφαιρόφιλους, να μας ενθουσιάζει. Και αυτοί που θα έπρεπε να χαίρονται πρώτοι από όλους είναι τα αθλητικά media, μπροστά σε αυτή τη θέα ομάδων που δημιουργούν θετική πρώτη εντύπωση και ψήνουν τον κόσμο ότι θα κάνουν πρωταθλητισμό με συνέπεια. Εδώ όμως είναι Ελλάδα, γι’ αυτό και αυτοί που ενθουσιάζονται αποτελούν μια μειονότητα. Οι πολλοί φανατίζονται και οι νοήμονες και διορατικοί ανησυχούν ή και πανικοβάλλονται στη σκέψη του τι θα συμβεί όταν θα συγκρουστούν οι “γίγαντες”. Προς το παρόν θα επιμείνω στο ποδόσφαιρο. Αφενός επειδή αυτό είναι που με συγκινεί, και όχι οι τσαμπουκάδες, τα power games, τα politics, οι διαπλοκές και οι ίντριγκες, και αφετέρου επειδή δεν βιάζομαι να ξενερώσω με την αποκρουστική εικόνα που θα αντικρίσω στην περίπτωση που τα ντέρμπι διεξαχθούν με τον παραδοσιακό ελληνικό τρόπο.
Δεν είναι έκπληξη αυτά που μας δείχνει μέχρι εδώ ο ΠΑΟΚ. Ο προπονητής είχε δείξει την ικανότητά του στην εκπαίδευση μιας ομάδας που κάνει πρωταθλητισμό από την περσινή σεζόν, απαντώντας σε αυτό το ερώτημα, το οποίο μάλιστα ήταν και η αιτία που δεν είχε κάνει “γκελ”, που δεν είχε απήχηση στην πλατιά μάζα των φίλων του ΠΑΟΚ η ανακοίνωση της πρόσληψης του Ραζβάν Λουτσέσκου. Απέναντι σε μια ομάδα που του έβαλε δύσκολα σε έναν εκτός έδρας αγώνα, ο ΠΑΟΚ έδειξε το βάθος ποιότητας που έχει το ρόστερ του αλλά και την δουλειά που έχει κάνει ο προπονητής του στο μοντάρισμα προκειμένου η αγωνιστική ταυτότητα και το σχέδιο να μην αλλοιώνονται υπό την επιρροή των όποιων απουσιών. Οχι, ο Καρέλης δεν είχε προλάβει να διαβάσει το παιχνίδι της νέας του ομάδας ώστε να είναι συγχρονισμένος με τους υπόλοιπους κατά την ανάπτυξη και να καταφέρει να γίνει ο εκφραστής των επιθέσεων. Χάρη στο ματς που έκαναν όμως ο Μπίσεσβαρ και ο Καντουρί, αλλά και χάρη στην υποστήριξη που προσφέρει στον ΠΑΟΚ η δουλειά που έχει κάνει στις στατικές φάσεις, η ομάδα του Λουτσέσκου έλυσε τον κρητικό γρίφο. Δεν γεννάται ζήτημα ότι ο ΠΑΟΚ φτάνει ακμαίος στο πρώτο ντέρμπι της σεζόν, με την ΑΕΚ. Και έχει μεγάλο ενδιαφέρον η διαχείριση δυνάμεων που θα επιλέξει να κάνει ο Λουτσέσκου στο ματς της Πέμπτης με την Τσέλσι και το πώς θα σταθεί ο ΠΑΟΚ στα δύο προσεχή παιχνίδια.
Εκπληξη δεν είχε ούτε το παιχνίδι της ΑΕΚ απέναντι στον Πανιώνιο. Ηταν στην πραγματικότητα μια εξέλιξη του αγωνιστικού σχεδίου του Μαρίνου Ουζουνίδη, η οποία μας έκανε σοφότερους και σχετικά με το πλάνο που θα εφαρμόζει η ομάδα του στα ματς απέναντι σε αντίπαλο που θα την περιμένει κλεισμένος στο δικό του μισό του τερέν. Γίνεται φανερό ότι η δουλειά που έχει κάνει ο Ουζουνίδης στην ανάπτυξη του παιχνιδιού μέσα από τις συνεργασίες των τριών μεσοεπιθετικών πίσω από τον σέντερ φορ και τις προωθήσεις των ακραίων μπακ δημιουργεί μια ΑΕΚ που δεν είναι στατική και δεν είναι προβλέψιμη για τον αντίπαλό της. Κι αν ο Αλεφ κατορθώσει να έχει μεγαλύτερη συνεισφορά στην ανάπτυξη του παιχνιδιού η ΑΕΚ θα καταφέρει να αποκτήσει περισσότερες διαστάσεις και επιλογές στο χτίσιμο των επιθέσεών της, δηλαδή θα καταφέρει να παίξει και κάθετα από τη μεσαία γραμμή της. Οταν, πάντως, θα έχει γερό τον Τσιγκρίνσκι, ο Ουκρανός θα κάνει, όπως υπενθύμισε το Σάββατο, αυτή τη δουλειά από την άμυνα και ο Ουζουνίδης δεν θα αγχώνεται σχετικά με το αν οι κεντρικοί μέσοι του θα καταφέρνουν ή όχι να παίξουν κάθετα. Η ΑΕΚ φτάνει στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ σε καλή αγωνιστική συνθήκη. Μένει βεβαίως να δούμε πώς θα διαχειριστεί το ματς με τον Αγιαξ και κυρίως αν αυτό το ματς, δεδομένων των απουσιών που θα έχει λόγω τιμωριών, θα της χαλάσει ή όχι την πνευματική ισορροπία της.
Εκπληξη είναι αυτό που παρουσιάζει μέχρι εδώ ο Παναθηναϊκός του Γιώργου Δώνη. Οχι μόνο επειδή μέχρι στιγμής αναδεικνύει τον rookie της αρχής του πρωταθλήματος, τον 20χρονο Γιάννη Μπουζούκη, αλλά κυρίως λόγω της διαπίστωσης ότι αυτά τα 20χρονα παιδιά που εκπαιδεύει και συγχρόνως ανατρέφει ποδοσφαιρικά ο Δώνης δείχνουν, για την ώρα, ωριμότητα μεγαλύτερη από αυτή που αναλογεί στην ποδοσφαιρική και βιολογική ηλικία τους κατά τη διαχείριση των αγώνων. Είναι πάρα πολύ νωρίς για να επιχειρήσει κανείς μια ασφαλή εκτίμηση που να απαντά στην “για πού το ‘βαλε;” ερώτηση σχετικά με τον Παναθηναϊκό. Αλλά ήδη μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι ο Δώνης πέτυχε τον πρώτο του στόχο: ξεάγχωσε την ομάδα του, σβήνοντας σε χρόνο ρεκόρ το -6 και δημιούργησε καλό κλίμα για να συνεχίσει να εργάζεται με αυτά τα παιδιά. Ο κόσμος θα πηγαίνει στο γήπεδο με καλή διάθεση απέναντι σε αυτά τα παιδιά. Αυτής της έκδοσης του Παναθηναϊκού ουδείς μπορεί να της βάλει μεγάλες απαιτήσεις στην πλάτη. Και την ίδια στιγμή ουδείς μπορεί να βάλει ταβάνι στα όνειρα και τις φιλοδοξίες αυτών των παιδιών. Η παρατήρηση της εξέλιξης της δουλειάς που κάνει ο Δώνης έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Και δεν αναφέρομαι μόνο την εκπαίδευση των παικτών στον τρόπο που θέλει να λειτουργούν στο αγωνιστικό σχέδιό του. Αναφέρομαι κυρίως στην ψυχική και πνευματική υποστήριξη και καθοδήγηση αυτών των παιδιών.
Εκπληξη, τέλος, δεν μου προκάλεσε η επιλογή του Πέδρο Μαρτίνς να αρχίσει το ματς με τον Αστέρα Τρίπολης με την ίδια, την “καθιερωμένη” ενδεκάδα του. Στα μάτια μου αυτή είναι μια γενναία επιλογή από έναν προπονητή που έχει την εμπειρία για να αντιλαμβάνεται το “πολιτικό κόστος” που θα του αναλογούσε, στην περίπτωση ενός αρνητικού αποτελέσματος, για την επιλογή του να κρατά στον πάγκο ορισμένες από τις ακριβότερες μεταγραφές του καλοκαιριού. Ο Πορτογάλος όμως προτίμησε ανάμεσα στις εντυπώσεις και την ομοιογένεια να επιλέξει την δεύτερη, που είναι αναγκαίο στοιχείο για έναν καινούργιο προπονητή όταν κάνει την αρχή του σε ένα άγνωστο για αυτόν πρωτάθλημα. Ο Μαρτίνς ήξερε ότι απέναντι θα βρει μια ομάδα που είναι καλά εκπαιδευμένη στην ανασταλτική λειτουργία και τις αντεπιθέσεις. Και έκρινε ότι του χρειαζόταν, ότι είχε ανάγκη την ομοιογένεια που του εξασφάλιζε η χρησιμοποίηση των έντεκα που έχουν ζήσει περισσότερο χρόνο μαζί εντός τερέν σε επίσημα παιχνίδια. Ο Ολυμπιακός του β’ ημιχρόνου δεν ήταν στο τέμπο του α’ ή των προηγούμενων αγώνων. Και εκεί πήρε μεγάλη βοήθεια από τον κόσμο του στο Καραϊσκάκη. Η συμπεριφορά του κόσμου βοήθησε πολύ τον προπονητή και τους ποδοσφαιριστές να κρατήσουν καθαρό το μυαλό τους στις προσπάθειες μέχρι το τέλος του παιχνιδιού. Και χάρη σε αυτό, το καθαρό μυαλό, ο Ποντένσε και ο Γκερέιρο λειτούργησαν τόσο καλά στο χτίσιμο της επίθεσης που είχε τελικό εκφραστή τον Νάτχο με αυτή τη σουτάρα που έλυσε στις καθυστερήσεις το πρόβλημα που είχε βάλει από το 67′ ο Τόνσο. Στα μάτια κάποιου που συντονίστηκε μόλις χθες στο ελληνικό πρωτάθλημα, η συμπεριφορά του κόσμου στο Καραϊσκάκη στον καιρό του 1-1 θα ήταν μια έκπληξη. Στην πραγματικότητα όμως επρόκειτο απλώς για ακόμη μια επιβεβαίωση της διαπίστωσης ότι ο Ολυμπιακός που δημιουργεί ο Μαρτίνς έχει κερδίσει τον κόσμο του Ολυμπιακού επειδή τον επαναφέρει στις επιθυμητές ρυθμίσεις: επίθεση και θέαμα για τη νίκη. Και για τον Μαρτίνς έχει ενδιαφέρον, ακριβώς επειδή έχει μεγάλο ρόστερ, ο τρόπος που θα διαχειριστεί τα προσεχή ματς και οι επιλογές που θα κάνει στον αγώνα της Πέμπτης με την Μπέτις. Στο σημείο που βρισκόμαστε πάντως ο Ολυμπιακός δημιουργεί την εντύπωση ότι θα φτάσει στα ντέρμπι έχοντας προηγουμένως πείσει τον εαυτό του ότι είναι έτοιμος να δώσει παραστάσεις νικητή.
Μεσολαβούν αρκετά ποδοσφαιρικά επεισόδια προτού φτάσουμε, την Κυριακή, στο πρώτο ντέρμπι της σεζόν. Εύχομαι κάθε μου αναφορά, κάθε μου σημείωμα σχετικό με το ελληνικό πρωτάθλημα να έχει μέσα του όσο ποδόσφαιρο είχε το σημερινό. Αν μείνουμε στο ποδόσφαιρο είναι βέβαιο ότι μας περιμένει μια πολύ ενδιαφέρουσα σεζόν.
Πηγή: Gazzetta
