Επιλογή Σελίδας

Του Μιχάλη Τσόχου

Το πρώτο πράγμα που θα σου πει κάποιος για το φετινό Champions League, ακόμη κι’ αν είναι φίλος της Ρεάλ Μαδρίτης, είναι ότι δεν πρόκειται το τρόπαιο με τα μεγάλα αυτιά να πάει ξανά στη Μαδρίτη, τουλάχιστον όχι στην Ρεάλ. Δεν κατοικεί εκεί ο Ζιντάν, δεν φοράει τη φανέλα της πλέον Κριστιάνο, οι αντικαταστάτες τους δεν είναι λαμπεροί και αναγνωρίσιμοι, οπότε κανείς δεν πιστεύει ότι η Ρεάλ μπορεί να το σηκώσει για τέταρτη συνεχόμενη φορά.

Δεν συμφωνώ. Δεν θα αναφέρω τις κοινοτυπίες ότι η πρωταθλήτρια ομάδα (πόσο μάλλον όταν είναι τρεις συνεχόμενες φορές πρωταθλήτρια) είναι πάντα το μεγάλο φαβορί. Δεν είναι αυτή η επιχειρηματολογία μου. Ούτε ασφαλώς πιστεύω ότι αυτή, η φετινή έκδοση της Ρεάλ, είναι καλύτερη από τις προηγούμενες. Ομως αυτή η διοργάνωση δεν πηγαίνει μόνο στον καλύτερο, δεν μετράει μόνο αυτό. Μετράει η φανέλα, μετράει η τύχη, κυρίως μετράει το κίνητρο.

Αν ήμουν παίκτης της Ρεάλ και είχα πάρει τρία συνεχόμενα Champions League θα τα αναζητούσα μέσα μου τα κίνητρα. Ως εξωτερικός παρατηρητής θα κατέληγα στο συμπέρασμα ότι όλοι αυτοί που παίζουν στη Ρεάλ φέτος έχουν ένα επιπλέον, ένα διαφορετικό κίνητρο και ίσως να αποδειχτεί πολύ ισχυρό. Οταν είσαι ο Σέρχιο Ράμος, ο Μόντριτς, όταν είσαι Μπέιλ, ο Ισκο, κ.ο.κ δεν σου αρέσει να διαβάσεις στο τέλος της σεζόν ότι τελικά τα έπαιρνες τα τρόπαια επειδή είχες τον Κριστιάνο Ρονάλντο και όταν αυτός έφυγε τέλειωσε αυτή η ομάδα. Είναι θέμα εγωισμού, χαρακτήρα, προσωπικότητας. Ολοι αυτοί αν έμεναν όπως ήταν πέρυσι δεν θα είχαν να αποδείξουν τίποτα, τώρα έχουν να αποδείξουν ότι τα τρία συνεχόμενα Champions League δεν τα έπαιρνε μόνος του ο Κριστιάνο, αλλά μαζί με τους συμπαίκτες του, οι οποίοι παραμένουν ικανοί να το σηκώσουν και χωρίς αυτόν. Και αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο κίνητρο για όλους στην Ρεάλ. Αρα εγώ δεν τους ξεγράφω, ούτε τους βγάζω από τη λίστα με τα τέσσερα πέντε φαβορί.

Σε αυτήν για τους ίδιους ακριβώς λόγους θα βάλω και την Γιουβέντους. Ο Κριστιάνο για αυτό την επέλεξε την Γιούβε. Για να μεγαλώσει σε εξωπραγματικά επίπεδα τον μύθο του. Πήγε στη Γιούβε για να πάρει μαζί της το Τσάμπιονς Λιγκ και να δώσει άλλη μία επιβεβαίωση, άλλη μία απόδειξη, σε όλους αυτούς που πιστεύουν ότι αυτός είναι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο, σε όλους αυτούς που πιστεύουν ότι η κορυφαία διοργάνωση συλλόγων είναι δική του υπόθεση. Κι’ αν τυχόν και το πάρει ο Κριστιάνο στην πρώτη σεζόν του στη Γιουβέντους η αλήθεια είναι ότι η αίσθηση που θα προκληθεί θα είναι μεγαλύτερη και από τα τρία συνεχόμενα που πήρε με την Ρεάλ Μαδρίτης. Εξυπακούεται ασφαλώς ότι η Γιούβε δεν είναι μόνο ο Κριστιάνο, έχει και τη φανέλα και την εμπειρία και το ρόστερ για να σηκώσει την κούπα στην Μαδρίτη, αλλά ο Ρονάλντο ίσως να είναι αυτό που της έλειπε τα τελευταία χρόνια…
Μία κούπα που φέτος μπαίνει σε πρώτο πλάνο και για τον Μέσι και συνεπώς και για την Μπαρτσελόνα, αφού ο Λίο βάζει τους κανόνες. Το είπε δημόσια στην αρχή της σεζόν ο Μέσι “ήρθε η ώρα να πάρουμε ξανά το Champions League” και έστειλε το μήνυμα ότι η Μπάρτσα φέτος το έχει ως προτεραιότητα το Κύπελλο με τα μεγάλα αυτιά. Η μεταγραφή του Βιδάλ έγινε προς αυτή την κατεύθυνση, το αν είναι αρκετή ή αυτό που έλειψε τα τελευταία χρόνια από την Μπάρτσα θα το διαπιστώσουμε στην πορεία. Η Μπάρτσα όμως που ρίχνει το βάρος στο Champions League είναι πάντα μέσα στα φαβορί.
Ενα ακόμη φαβορί που στην πορεία θα διαπιστώσουμε πόσο μεγάλο, προφανώς είναι η Σίτι. Το αν και κατά πόσο ο Πεπ με την Σίτι που έχει φτιάξει είναι έτοιμος για να κατακτήσει ξανά το μεγάλο τρόπαιο, δεν εξαρτάται μόνο από την ποιότητα της ομάδας, αλλά και από τις προτεραιότητές της. Οι Αραβες ιδιοκτήτες το έχουν βάλει πλέον ως προτεραιότητα. Οχι ότι δεν θέλουν ένα ακόμη πρωτάθλημα (δεν έχουν δα και τόσα πολλά), αλλά το Champions League είναι το σπάνιο κομμάτι που λείπει από την συλλογή τους και αυτό που θέλουν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Αυτή η επιθυμία έχει φτάσει ήδη μέχρι τον Πεπ και νομίζω ότι και ο ίδιος αισθάνεται έτοιμος για το επόμενο βήμα στην καριέρα του με την Σίτι.
Αυτά είναι στα μάτια μου τα τέσσερα μεγάλα φαβορί της εφετινής σεζόν και αμέσως μετά θα έβαζα τρία αουτσάιντερ. Μάλλον αμέσως μετά θα προβληματιζόμουν για την Μπάγερν Μονάχου. Με τον Βιδάλ να έχει πωληθεί και να μην έχει αντικατασταθεί (ο Γκορέτσκα είναι ταλαντούχος, ενδεχομένως και έτοιμος για βασικός, αλλά άλλου τύπου παίκτης) και τον Τολισό στα πιτς επί της ουσίας για όλη τη σεζόν με ρήξη χιαστού, η Μπάγερν έχει σίγουρα πρόβλημα στον άξονά της. Μεταγραφικά δεν ενισχύθηκε, στον πάγκο κάθεται ένας πολύ φιλόδοξος, αλλά σίγουρα άπειρος προπονητής και ο Ρόμπεν με τον Ριμπερί είναι ένα χρόνο μεγαλύτεροι και στην δική τους ηλικία αυτό μετράει. Μοιάζει μάλλον μία μεταβατική περίοδος για τους Βαυαρούς κι’ αν δεν ήταν η φανέλα και η νοοτροπία της Μπάγερν τότε δεν θα έμπαινε καν θέμα να μπει στη λίστα με τα φαβορί. Ας πούμε ότι είναι μία κατηγορία μόνη της.
Ενα φαβορί στην θεωρία, αλλά μάλλον αουτσάιντερ στην πράξη. Τα άλλα δύο ισχυρά αουτσάιντερ της λίστας στα μάτια μου είναι η Λίβερπουλ που όμως νομίζω ότι φέτος έχει προτεραιότητα το πρωτάθλημα, και η Παρί που έχει ρόστερ για να είναι φαβορί, αλλά δεν έχει ακόμη φανέλα και αμφιβάλλω αν έχει και προπονητή για να την οδηγήσει στην κατάκτηση. Ερωτηματικό μεγάλο, ειδικά μετά το ξεκίνημα της φετινής σεζόν παραμένει η Ατλέτικο Μαδρίτης. Με τον τελικό να γίνεται σπίτι της όλοι θέλουν να την βάλουν στην κουβέντα για τον τίτλο. Με τις μεταγραφές που έκανε και αυτούς που κράτησε δικαίως όλοι θέλουν να την βάλουν στην κουβέντα. Με τον Τσόλο όμως να μην βρίσκει την άκρη εδώ και δύο χρόνια που το παλεύει να προσπαθήσει να μετατρέψει την Ατλέτικο από ομάδα που αμύνεται σαν σκύλος, σε ομάδα που παίζει κιόλας, τα πράγματα είναι δύσκολα…
 
Όσο για την ομάδα που μπορεί να κάνει την έκπληξη και να φτάσει τόσο ψηλά όσο δεν την περιμέναμε (όχι φυσικά στην κατάκτηση), την αντίστοιχη περσινή Ρόμα ή προπέρσινη Μονακό δηλαδή, θα έβαζα στην κουβέντα τον Αγιαξ (σόρυ ΑΕΚ). Στα μάτια μου αυτός είναι ο καλύτερος Αγιαξ της τελευταίας δεκαετίας. Καλύτερος και από τον Αγιαξ που έφτασε στον τελικό του Europa League. Διότι το update που έκανε το περασμένο καλοκαίρι είναι εντυπωσιακό και πλέον αυτή η έκδοση δεν ξεχειλίζει μόνο από ταλέντο, αλλά έχει και εμπειρία και ποιότητα με παίκτες όπως ο Χούντελαρ, ο Τάντιτς και ο Μπλιντ, οι οποίοι αποκτήθηκαν το φετινό καλοκαίρι για να πλαισιώσουν τα… τρομερά μωρά. Στα μάτια μου είναι το δεύτερο φαβορί (πάνω και από την Μπενφίκα) για να πάρει την πρόκριση από τον όμιλο της ΑΕΚ και αν τα καταφέρει, μετά έχει και το κίνητρο και την δυναμική και την ομάδα και κυρίως την φανέλα, για να κάνει μία ή και δύο (ανάλογα με τις κληρώσεις) προκρίσεις στα νοκ άουτ.
Πηγή: Gazzetta

Pin It on Pinterest

Shares
Share This