Επιλογή Σελίδας

Του Νίκου Παπαδογιάννη

Κρυμμένη πίσω από τις γελοιότητες Βασιλακόπουλου και τις δικαιολογημένες -αν και χλιαρές- αντιδράσεις που αυτές προκάλεσαν, πέρασε απαρατήρητη μία αγωνιστική λεπτομέρεια που αυξάνει τις πιθανότητες διάκρισης της Εθνικής μας στο Μουντομπάσκετ.

Ο σχεδόν βέβαιος πια αποκλεισμός της Σλοβενίας ανεβάζει την ελληνική ομάδα στην πρώτη 8άδα του «Ranking» της FIBA και την τοποθετεί επί κεφαλής Ομίλου, για την κλήρωση που θα γίνει τον Μάρτιο.

Η Ελλάδα βρίσκεται -επιεικώς- στην 9η θέση, αλλά οι 7οι της λίστας Σλοβένοι θα απουσιάσουν από τα τελικά.  

Αυτό σημαίνει, πρακτικά, ότι η Εθνική μας δεν θα έχει για παρέα στον Όμιλό της κάποια από τις ΗΠΑ, Ισπανία, Σερβία, Γαλλία, Αργεντινή, Λιθουανία, Κροατία. Αποφεύγει όλα τα μεγαθήρια.

Στον αρχικό Όμιλο θα τη συνοδεύσει μία από τις Αυστραλία, Βραζιλία, Ρωσία, Μεξικό, Ιταλία, Πουέρτο Ρίκο, Λεττονία, Τουρκία, Δομινικανή Δημοκρατία ή άλλος παρτενέρ αυτού του βεληνεκούς. Και δύο μικρότεροι.

Σημειωτέον ότι κινδυνεύουν να αποκλειστούν από τα τελικά και οι 8οι Κροάτες (οπότε ανεβαίνει στους «ισχυρούς» η Αυστραλία), καθώς και οι 12οι Ρώσοι.

Όπως αντιλαμβάνεστε, το όφελος είναι τεράστιο. Το σχεδόν κωμικό σύστημα διεξαγωγής που εμπνεύστηκαν οι Φιμπαίοι περιλαμβάνει 8 Ομίλους στην α’ φάση, από όπου θα προκριθούν 8×2=16 oμάδες.

Ένας Όμιλος π.χ. με ΗΠΑ+Γερμανία ή με Ισπανία+Καναδά ή με Σερβία+Κίνα θα έκανε το φυλλοκάρδι μας να τρέμει. Αυτό το δυσοίωνο ενδεχόμενο εξανεμίστηκε.

Ο μοναδικός αστερίσκος στα παραπάνω είναι πιθανή απόφαση της FIBA να τοποθετήσει επί κεφαλής Ομίλου τη διοργανώτρια Κίνα (29η της κατάταξης), υποβιβάζοντας τον δυνάμει 8ο στο δεύτερο ράφι δυναμικότητας.

Δεν πιστεύω ότι θα συμβεί αύτο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις, με δαύτους. Το εμπορικό κριτήριο προφανώς υπερισχύει πια όλων των υπολοίπων.

Xρειάστηκε να φτάσουμε στο τέταρτο «παράθυρο», το γεμάτο με συναρπαστικές αναμετρήσεις και ποτισμένο με άφθονο γκραν γκινιόλ, για να φανεί η πραγματική αποτυχία του θεσμού.

Το πειστήριο της χρεοκοπίας δεν ήταν η απουσία των παικτών της Euroleague και του ΝΒΑ από τους περισσότερους αγώνες των 6+2 αγωνιστικών ούτε το χαμηλό αγωνιστικό επίπεδο του χειμώνα.

Είναι ο αποκλεισμός της πρωταθλήτριας Ευρώπης.

Μέσα στην πρεμούρα της να ενισχύσει τον θεσμό των προκριματικών, η Παγκόσμια Ομοσπονδία αποσύνδεσε πλήρως τα  ηπειρωτικά πρωταθλήματα από το Παγκόσμιο και προκάλεσε την αναπόφευκτη τερατογένεση. Εμείς την αποφύγαμε, άλλοι όχι.

Πώς είναι δυνατόν να μην προκρίνεται αυτόματα η πρωταθλήτρια Ευρώπης (και Αμερικής και Αφρικής και Ασίας) στο Μουντομπάσκετ;

Η υπέροχη Σλοβενία του 2017 ήταν μία ανάσα φρεσκάδας για το άθλημα, αλλά η ίδια η FIBA της έβαλε τη χειρότερη δυνατή τρικλοποδιά, με το σύστημα διεξαγωγής που σκαρφίστηκε.

Το ίδιο ισχύει για την 4η του πρόσφατου Ευρωμπάσκετ Ρωσία, αλλά και για την Κροατία που έπαιξε oλόκληρη την πρώτη φάση χωρίς τους 5 ΝΒΑers.

Δεν είναι πολλές οι χώρες που έχουν το βάθος της Ισπανίας, της Γαλλίας, της Σερβίας και της Λιθουανίας.

Η αφεντιά μας προκρίθηκε επειδή είχε πολύ εύκολο Όμιλο στο ξεκίνημα και άντεξε να παίξει με «υπηρεσιακή» σύνθεση, χωρίς να υποστεί απώλειες.

Πόσες νίκες θα πετύχαινε αν λ.χ. της «καθόταν» τετράδα με Γερμανία και Γεωργία, όπως έτυχε στους (4-2 και παρά τρίχα 3-3) Σέρβους;

Oι Σλοβένοι είχαν στον Όμιλό τους τις Ισπανία, Μαυροβούνιο, Λευκορωσία. Οι Γάλλοι χρειάστηκε να ταξιδέψουν στη Ρωσία, στη Βοσνία και στο Βέλγιο. 

Όπως και αν έχει το πράγμα, το 8-0 της Εθνικής είναι μεγάλη επιτυχία. Όσοι έβαλαν το λιθαράκι τους για να πραγματοποιηθεί αξίζουν χειροκρότημα και σεβασμό.

Ουδείς φανταζόταν τέτοια πορεία και ελάχιστοι περίμεναν ότι η βίζα θα είχε σφραγιστεί έναν χρόνο πριν τους αγώνες.

Υπενθυμίζω ότι η Ελλάδα είχε αποκλειστεί από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014, όπου έλαβε μέρος με αδρά πληρωμένη wild card.

Στο Μουντομπάσκετ του 2010 έλαβε μέρος χάρη στο θαύμα εκείνου του ευρωπαϊκού προημιτελικού με τη Σλοβενία, ειδάλλως θα έμενε και τότε εκτός νυμφώνος.

Τη διοργάνωση του 2002 την παρακολούθησε από την τηλεόραση, ενώ το 1998 συμμετείχε αριστίνδην ως οικοδέσποινα.

Τα προηγούμενα είκοσι χρόνια, συνεπώς, μόνο δύο φορές κέρδισε πρόκριση μέσα στο γήπεδο (2006, 2010). Τη μία, με τα χίλια ζόρια.

Ωστόσο, η παγκόσμια σκηνή ταιριάζει στην Εθνική μας περισσότερο από ό,τι η ευρωπαϊκή. Και η διάκριση σε αυτήν είναι μάλλον ευκολότερη.

Το «Μούντο» του 2019 θα είναι ένα κρίσιμο crash test για το παρόν και το μέλλον αυτής της ομάδας.

Ένα θεαματικό πυροτέχνημα θα δώσει φιλί ζωής σε ολόκληρο το στερέωμα εφ’ όσον συνοδευτεί και από πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Θυμίζω ότι Ευρωμπάσκετ δεν υπάρχει μέχρι το 2021.

Ενδεχόμενη αποτυχία στην Κίνα θα φέρει μαυρίλα και πολυετή εσωστρέφεια, αφού η παραγωγική διαδικασία τείνει να στερέψει και η ηλικία της «επίσημης αγαπημένης» μεγαλώνει ανεπιστρεπτί.

Αρκεί να αναλογιστεί κανείς τι υπάρχει πίσω από τους αναντικατάστατους Μπουρούση, Πρίντεζη, για να μελαγχολήσει. Υποψιάζομαι ότι στην Κίνα το δεύτερο «πεντάρι» θα είναι -και πολύ σωστά- ο Γιάννης.

Ναι, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Προσωπικά δηλώνω βέβαιος ότι θα παίξει, αρκεί να είναι υγιής.

Πέρα από όλα τα υπόλοιπα, ο παίκτης καταλαβαίνει ότι η Εθνική δεν είναι «η ομάδα του Βασιλακόπουλου».

Θα αγωνιστεί για τον εαυτό του, για τους συμπαίκτες του, για τον κόσμο που -πλην φαιών Λακεδαιμονίων- τον θεωρεί εθνικό αθλητικό σύμβολο και για τη χώρα την οποία, εντελώς ανεξήγητα, αγαπάει και υπολήπτεται.

Προσωπικά πιστεύω ότι η οικογένεια Αντετοκούνμπο δεν χρωστάει τίποτε απολύτως στην Ελλάδα. Αντίθετα, η Ελλάδα χρωστάει πολλά στον Γιάννη, στους γονείς και στα αδέλφια του.

Πάρα πολλά. Πολύ περισσότερα από όσα θα μπορούσε να ονειρευτεί. Και δεν μιλάω φυσικά για μπάσκετ.

Ό,τι πέτυχε στη ζωή του ο Γιάννης (και ο Θανάσης και ο Κώστας και ο Άλεξ και η Βέρα και ο συγχωρεμένος Τσαρλς) δεν το πέτυχαν χάρη στην Ελλάδα. Το πέτυχαν κόντρα στην ελληνική πραγματικότητα.

Mε κολύμπι ενάντια στο ρεύμα. Ναι, έχει ρεύμα, ο βούρκος. Και ύπουλες δίνες, που απειλούν να μας καταπιούν όλους.

Δεν χρειάζεται να κάνει κάτι η Ομοσπονδία, για να παίξει ο Γιάννης ο Αντετοκούνμπο στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Χρειάζεται να μη κάνει τίποτε. Να κρατήσει το στόμα της κλειστό.

Αρκετή ζημιά έχει προκαλέσει. Ας αφήσει να χειριστούν το θέμα ανενόχλητοι οι εξαίρετοι Θανάσης Σκουρτόπουλος και Κώστας Κώτσης, όπως το χειριζόταν πριν από αυτούς ο Φώτης Κατσικάρης.

Κάθε εμπλοκή της ΕΟΚ ανάβει το φυτίλι για να πυροδοτηθούν νέες βόμβες τύπου Γκάλη. Και η Ομοσπονδία χρειάζεται τον Γιάννη περισσότερο από όσο αφήνει να εννοηθεί.

Τον χρειάζεται, για να του φορτώσει τις ευθύνες σε περίπτωση αποτυχίας ή για να φωτογραφηθεί δίπλα του σε περίπτωση θριάμβου! Έτσι δεν συνηθίζει;

Θα κρατήσει, λοιπόν, την πόρτα ανοιχτή, για να φυσήξει ο αέρας της λίμνης από το Μιλγουόκι.

Ας μην εκπλαγεί κανείς, εάν ο Γιάννης πάρει αποστάσεις από τους κοστουμάτους, τους μήνες που έρχονται. Αποστάσεις από τους κοστουμάτους δεν σημαίνει απαραίτητα αποστάσεις από την Εθνική.

Για τον Βασιλακόπουλο, δεν έχω να προσθέσω κάτι στα όσα χειμαρρωδώς έγραψαν ο Χρήστος Κιούσης και ο Αντώνης Καλκαβούρας. Θα ήθελα, όμως, να ρωτήσω κάτι, που ξέφυγε από τους συναδέλφους.

Όταν ο ισχυρός ανήρ της Ομοσπονδίας μιλάει για δημοσιογράφους που παίζουν το παιχνίδι τρίτων εννοεί αυτούς που εμφανίζονται να πληρώνονται από την ΕΟΚ χωρίς να έχουν ορατή εργασιακή σχέση μαζί της;

Τα ονοματάκια τους καμαρώνουν φαρδιά πλατιά στη «Διαύγεια» και θα γραφτούν και εδώ μαζί με τα ποσά, την επόμενη φορά που κάποιο αργυρώνητο εξαπτέρυγο (ή και ο ίδιος ο χορηγός τους) θα μου κουνήσει το δάχτυλο.

Πηγή: Gazzetta

Pin It on Pinterest

Shares
Share This