Του Βασίλη Σαμπράκου
Στο τερέν του “Johan Cruyff Arena” ο Μαρίνος Ουζουνίδης είδε να συμβαίνουν τα φυσιολογικά. Της ομάδας του της πήρε χρόνο για να προσαρμοστεί στον ρυθμό, να εξοικειωθεί με το περιβάλλον που δημιουργούσαν οι περίπου 55 χιλιάδες θεατές σε ένα γεμάτο γήπεδο αλλά και με την ιδέα ότι παίζει στο Champions League. Κι όταν άρχισε να αποβάλει τον αρχικό εκνευρισμό, δηλαδή μετά το πρώτο περίπου 20’λεπτο, η ΑΕΚ άρχισε να μεγαλώνει τον χρόνο κατοχής της μπάλας. Το ημίχρονο την βρήκε να έχει αλλάξει 101 πάσες, στο ίδιο διάστημα που ο αντίπαλός της είχε αλλάξει 258. Εκτός από λιγότερες όμως οι δικές της πάσες ήταν και πιο ακίνδυνες, η ΑΕΚ έφτασε δύο φορές σε τελική προσπάθεια, ενώ ο Αγιαξ έξι. Η ΑΕΚ είχε τρέξει το ίδιο με τον Αγιαξ (55.1 χλμ. ο Αγιαξ, 54.1 χλμ. η ΑΕΚ), είχε αμυνθεί αποτελεσματικά, αλλά δεν είχε κατορθώσει να γίνει ιδιαιτέρως απειλητική, δεν είχε καταφέρει να προβληματίσει τον αντίπαλό της. Αντιθέτως, η ατολμία των ποδοσφαιριστών της να βάλουν πίεση στον κάτοχο της μπάλας και ένταση στα μαρκαρίσματα είχε επιτρέψει στους ποδοσφαιριστές του Ερικ Τεν Χααγκ να αναπτύσσουν με άνεση τις επιθέσεις τους χάρη στο ακριβές passing game που τους επέτρεπαν οι Κιτρινόμαυροι και είχε δώσει στον Ολλανδό προπονητή την σχετική άνεση να πειραματίζεται στο επιθετικό 1/3 του τερέν για να βρει τρόπο να λύσει το πρόβλημα που του έβαζε το αμυντικό μέρος του αγωνιστικού σχεδίου του Ουζουνίδη.
Η ΑΕΚ αμυνόταν καλά, αλλά αυτό, το γνωρίζαμε και το σχολιάζαμε οι περισσότεροι εκ των προτέρων, δεν θα μπορούσε να αποδειχθεί αρκετό για να της φέρει αποτέλεσμα. Ηταν δεδομένο ότι η τύχη της ΑΕΚ στο Αμστερνταμ θα καθοριζόταν σε μεγάλο βαθμό από τον χρόνο και τον τρόπο κατοχής της μπάλας. Ο προπονητής της ΑΕΚ το γνώριζε αυτό. Οπως γνώριζε και ότι δεν μπορεί να περιμένει μεγάλη συνεισφορά στο επιθετικό/δημιουργικό μέρος του παιχνιδιού από τους δύο κεντρικούς μέσους του, τον Αντρέ Σιμόες και τον Κώστα Γαλανόπουλο. Ο Πορτογάλος, που ήταν ο παίκτης της ΑΕΚ με τον μεγαλύτερο αριθμό μεταβιβάσεων (37) και την μεγαλύτερη ακρίβεια στις μεταβιβάσεις (83.8), είχε όλες κι όλες τέσσερις πάσες στο επιθετικό 1/3 του τερέν. Οι 30 από τις 37 πάσες του ήταν κοντινές. Από τις 37 μόνο οι 9 ήταν πάσες προς τα εμπρός. Ο Γαλανόπουλος, που άλλαξε όλες κι όλες 14 πάσες, με χαμηλή ακρίβεια (64.3%), έκανε μόνο μια πάσα στο επιθετικό 1/3 του τερέν. Τι έκαναν οι κεντρικοί μέσοι του Αγιαξ σε αυτό το παιχνίδι; Ο Κάρελ Εϊτινγκ άλλαξε 33 πάσες στο επιθετικό 1/3 του τερέν, και ο Λασέ Σένε 14. Ο Ουζουνίδης ήξερε ότι δεν μπορεί να επιδιώξει μεγάλη κατοχή μπάλας, ούτε να χτίσει επιθέσεις με δύο κεντρικούς μέσους που δεν έχουν αυτές τις αρετές. Και γι’ αυτό έψαξε να δημιουργήσει συνθήκες παιχνιδιού παρόμοιες με αυτές που είχε καταφέρει να δημιουργήσει και να εκμεταλλευτεί η ομάδα του στον εκτός έδρας αγώνα με την Σέλτικ. Πιθανόν να είχε πετύχει περισσότερα με αυτό το σχέδιο αν ο Μάρκο Λιβάγια είχε το μυαλό στο κεφάλι του κατά τη λήξη της ρεβάνς με την Βίντι. Ο Λιβάγια όμως δεν το είχε. Και γι’ αυτό δεν τον είχε το βράδυ της Τετάρτης στο Αμστερνταμ ο Ουζουνίδης, ο οποίος δεν έχει άλλο επιθετικό με την ικανότητα του Κροάτη να κρατά τη μπάλα και να δημιουργεί ευκαιρίες στην αντεπίθεση. Απέναντι στον Αγιαξ έγινε φανερό ότι αν είχε τον Λιβάγια μαζί του ο Κλωναρίδης θα είχαν φτιάξει επιθέσεις σαν αυτές που έδωσαν στην ΑΕΚ την πρόκριση επί της Σέλτικ. Με τα αν όμως δεν παράγεται πραγματικό ποδόσφαιρο, παρά μόνον θεωρητικό. Ο Ουζουνίδης έψαξε να παίξει την τύχη του με το άμεσο παιχνίδι που παρήγαγαν οι μεγάλες μπαλιές του Μπάρκα και των κεντρικών αμυντικών προς τον Πόνσε. Η ΑΕΚ όμως δεν κατάφερε ούτε με αυτό τον τρόπο να φτιάξει ευκαιρίες. Και έκλεισε το ματς με 4 τελικές προσπάθειες στις συνολικά 17 επιθέσεις που κατάφερε να φτιάξει, απέναντι σε έναν αντίπαλο που έκανε 65 επικίνδυνες επιθέσεις και είχε 18 τελικές προσπάθειες.
Ολο αυτό που είδε ο Ουζουνίδης στο τερέν του “Johan Cruyff Arena” του φωνάζει ότι πρέπει να βρει άλλον τρόπο ανάπτυξης στον επόμενο αγώνα του Champions League, στο ΟΑΚΑ απέναντι στην Μπενφίκα. Ανάπτυξη με κοντινές πάσες δεν γίνεται με κεντρικούς μέσους τους Σιμόες – Γαλανόπουλο, άμεσο παιχνίδι δεν μπορεί να γίνει εύκολα αποτελεσματικό όσο απουσιάζει από το τερέν ο τιμωρημένος Λιβάγια.
Δεν έχει κάποιο νόημα για τον προπονητή της ΑΕΚ να αναλογιστεί ότι θα μπορούσε να έχει εντοπίσει κατά την μεταγραφική περίοδο έναν κεντρικό μέσο με ικανότητα στην μεταφορά της μπάλας και στο passing game. Στα μάτια του παρατηρητή φαντάζει ακατανόητη η επιλογή της ΑΕΚ να μην επανεντάξει στο ρόστερ της τον ελεύθερο Παναγιώτη Κονέ, αυτόν που έκανε καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο αυτή τη δουλειά στην περσινή σεζόν. Ο Ουζουνίδης όμως σήμερα, που δεν έχει τον Κονέ και πρέπει να βρει την λύση μέσα από το ρόστερ του, έχει μόνο μια προφανή επιλογή. Οσο ο Γαλανόπουλος και ο Αλεφ βρίσκονται ακόμη στο στάδιο της εκπαίδευσης προκειμένου να γίνουν καλύτεροι και πιο πλήρεις για αυτό τον ρόλο, η προφανής επιλογή είναι μία: να γίνει “8αρι” ο Πέτρος Μάνταλος. Στην εξέλιξη του χρόνου έχει γίνει σαφές ότι ο 27χρονος μέσος προτιμά τον ρόλο του επιθετικού χαφ, αλλά τα στοιχεία του και η ηλικία του ασφαλώς επιτρέπουν στον προπονητή αυτή την επιλογή. Αν το θελήσει, ο Μάνταλος μπορεί και με το παραπάνω να υπάρξει καλό και αποτελεσματικό “8αρι”. Εχει δείξει αν μπορεί ή όχι να είναι τακτικά συνεπής στα ανασταλτικά του καθήκοντα, όπως άλλωστε έκανε και απέναντι στον Αγιαξ κατά τη διάρκεια του α’ ημιχρόνου. Εχει δείξει, σε Ξάνθη, ΑΕΚ και Εθνική πόσο ικανός είναι στις ατομικές μονομαχίες ως αμυνόμενος. Είναι εξαιρετικός στα κλεψίματα, βάζει ένταση στο μαρκάρισμα όταν το θέλει, συνεπώς όλο το ζήτημα είναι σχετικό με τη θέληση και τη διάθεσή του. Αν θελήσει να τρέξει, να πιέσει και να μην εγκαταλείψει το μαρκάρισμα, ο Μάνταλος μπορεί να λειτουργήσει παραπάνω από ικανοποιητικά ως κεντρικός μέσος. Κι αυτό ο Ουζουνίδης το γνωρίζει από την διετία που συνεργάστηκαν στην Ξάνθη (2011-’13).
Με δεδομένη την επιστροφή του Μπακασέτα, εφόσον έχει ετοιμοπόλεπους τη μεθεπόμενη Τρίτη όλους τους ποδοσφαιριστές που είχε στο Αμστερναμ, ο Ουζουνίδης έχει αυτή την ευχέρεια, να χρησιμοποιήσει τον Μάνταλο δίπλα στον Σιμόες. Κι αυτή τη λύση δεν την χρειάζεται η ΑΕΚ μόνο στο Champions League. Της είναι από χρήσιμη έως απαραίτητη κάθε φορά που της παρουσιάζεται η ανάγκη του καλού passing game στο μεσαίο και στο επιθετικό 1/3 του τερέν προκειμένου να διασπάσει μια κλειστή άμυνα. Κι όσο ο Ουζουνίδης δεν την βρίσκει, θα παιδεύεται, δεν θα δημιουργεί πολλές ευκαιρίες και θα χάνει ευκαιρίες για να πάρει αποτελέσματα.
Πηγή: Gazzetta
