Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Η δυσκολία του Ολυμπιακού απέναντι στην Μπέτις και του ΠΑΟΚ απέναντι στην Τσέλσι είχε να κάνει κυρίως με το ότι οι συνθήκες του αγώνα ήταν και για τους δυο, για φέτος, σχεδόν πρωτόγνωρες. Η καινούργια ομάδα του Ολυμπιακού δεν είχε μέχρι τώρα αντιμετωπίσει καμία ομάδα, που να κάνει τέτοιου είδους κατοχή μπάλας: οι εμπειρίες της στα φιλικά με αντίπαλο την PSV π.χ υπήρξαν εφιαλτικές. Ο ΠΑΟΚ από την άλλη, εξαιρουμένου του ματς με την Μπενφίκα στο Ντα Λουζ, δεν είχε αντιμετωπίσει ομάδα που να κρατά τόσο πολύ και τόσο καλά τη μπάλα, ενώ επιτίθονταν και με πέντε – έξι παίκτες συγχρόνως. Και οι δυο ελληνικές ομάδες είναι σαν ένα βράδυ να υποχρεώθηκαν να αλλάξουν επίπεδο. Η προσαρμογή σε αυτή την δυσκολία δεν είναι ποτέ εύκολη. Αν ο Ολυμπιακός άντεξε και ο ΠΑΟΚ όχι, αυτό οφείλεται σε κάτι απλό: οι Ερυθρόλευκοι έδειξαν περισσότερη καρδιά. Έπαιξαν σαφώς πιο ψυχωμένα έχοντας και μια τρομερή υποστήριξη από ένα γήπεδο που κατάλαβε τη δυσκολία του ματς.
Η Μπενφίκα τρόμαξε τον Λουτσέσκου
Μιλάμε συχνά για σχεδιασμούς και προσεγγίσεις αγώνων: είναι πράγματα απαραίτητα, αλλά σε αυτό το επίπεδο δεν αρκούν πάντα. Ο,τι κι αν κάνουν οι προπονητές, αν οι ποδοσφαιριστές δεν δώσουν αυτό το απαραίτητο κάτι παραπάνω δεν γίνεται τίποτα. Ο Ρασβάν Λουτσέσκου κόντρα στην Τσέλσι (που αγωνίστηκε με μερικούς αναπληρωματικούς, αλλά είχε μια χαρά ενδεκάδα για την περίσταση) έκανε δυο επιλογές αρκετά συζητήσιμες, με μεγάλο κουράγιο. Πρώτον προσπάθησε να βρει μια ενδεκάδα για να περιορίσει τους Αγγλους στη μεσαία γραμμή, αλλάζοντας αρκετά τον ΠΑΟΚ που έχουμε δει φέτος. Εβαλε για πρώτη φορά μαζί τον Βέρνμπλουμ, τον Μαουρίτσιο και τον Σακόφ κι έπαιξε με φορ τον Πέλκα ποντάροντας στις επιστροφές του: ο σκοπός ήταν ο ΠΑΟΚ να έχει στη μεσαία γραμμή σταθερά περισσότερους παίκτες από τους Λονδρέζους. Την δουλειά στην επίθεση θα πρεπε να την κάνουν ο Ελ Καντουρί και ο Λέο Ζάμπα κυρίως, ενώ στη θέση του τιμωρημένου Μάτος έπαιξε ο Βιερίνια κι ο Τόσκα πήγε αριστερά. Ο Ρουμάνος ήθελε τρέξιμο και πρέσινγκ, όμως άλλο είναι η θεωρία και άλλο η πράξη. Ο ΠΑΟΚ δέχτηκε πάλι ένα γκολ πολύ νωρίς εντός έδρας: του χει συμβεί με την Σπαρτάκ, αλλά και με την Μπενφίκα. Νομίζω πληρώνει ενθουσιασμούς που τον αποπροσανατολίζουν.
Με μια καινούργια μεσαία γραμμή και μια καινούργια άμυνα, και με την Τσέλσι να προηγείται με 0-1 στο 6΄ με το γκολ του Γουίλαν, είναι θαύμα ότι το κοντέρ δεν έγραψε πολλά. Η Τσέλσι έδειξε πως μπορεί να χαθούν του κόσμου οι ευκαιρίες – ο Μοράτα μόνο έχασε πέντε στο πρώτο ημίχρονο! Ο Λουτσέσκου τζόγαρε πολύ, αφήνοντας την ομάδα ίδια και απαράλαχτη, ποντάροντας στο ότι η ομάδα του Σάρι θα συνεχίσει να χάνει τα άχαστα και στην επανάληψη– πράγμα που έγινε. Μετά τον Μοράτα, το ρόλο του μοιραίου ανέλαβαν ο Γουίλιαν, ο Μπάρκλεϊ, ο Πέδρο που έχασαν κι αυτοί τρομερές ευκαιρίες. Ο Ρουμάνος μετά από αυτό το κρεσέντο αστοχίας των Λονδρέζων πέρασε στο ματς τους Γουάρντα, Πρίγιοβιτς και Μπίσεσβαρ κυνηγώντας το γκολ της ισοφάρισης στα δέκα τελευταία λεπτά, αλλά ευκαιρία δεν υπήρξε: ο ΠΑΟΚ έκανε το πρώτο σουτ στην εστία στο 85΄. Η Τσέλσι έδειξε ψυχραιμία, κράτησε τη μπάλα και πήρε μια νίκη, που δεν χωρά αμφιβολία ότι άξιζε. Το έκανε στο ριλαντί απέναντι σε αντιπάλους, που έμοιαζαν να θέλουν απλά να χάσουν αξιοπρεπώς: ίσως η τεσσάρα από την Μπενφίκα να χει τρομάξει τον ΠΑΟΚ πιο πολύ από όσο νομίζουμε.
Ματς για νίκη με 1-0
Εντελώς διαφορετικό το σενάριο στο Καραϊσκάκη, μολονότι κι εκεί υπήρξε αιχμαλωσία του Ολυμπιακού από την Μπέτις, που με όπλο μια τακτική υπεροχή που της εξασφάλισε η σωστή εφαρμογή του 3-4-3 έκανε κι αυτή κατοχή μπάλας τεράστια. Ο Ολυμπιακός μπήκε στο γήπεδο για να πιέσει, δεν δίστασε στο ξεκίνημα να παίξει με την άμυνα ψηλά, προσπάθησε να βραχυκυκλώσει τους Ισπανούς – κυρίως με τα κλεψίματα του συγκινητικού και χθες Μαντί Καμαρά. Δεν τρόμαξε ούτε καν στη φάση του 14΄όταν χρειάστηκε μια άριστη προβολή του Τσιμίκα για να μην ανοίξει το σκορ ο Λεόν που βρέθηκε απέναντι στο Γιαννιώτη. Ο Μαρτίνς έκανε κι αυτός επιλογές συζητήσιμες. Πιθανότατα ο βαρύς Χασάν δεν ήταν ο κατάλληλος για ένα ματς αντεπιθέσεων – αλλά ο κόουτς χρειαζόταν το μπόι του, αφού έπαιζαν συγχρόνως ο Φετφατζίδης και ο Ποντένσε. Νομίζω πως και ο Μαρτίνς είχε σχεδιάσει να παίξει το τελευταίο κομμάτι του ματς με δυο φρέσκους κυνηγούς (τον Λάζαρο και τον Γκερέρο), αλλά αυτό δεν πρόλαβε να το κάνει, γιατί μετά την αποβολή του Τσιμίκα ήταν απαραίτητο να μπει ο Τοροσίδης και να υπάρχει ισορροπία στην άμυνα – έτσι χάθηκε η τρίτη αλλαγή. Η πρώτη πάντως αλλαγή έδειξε ότι ο κόουτς έχει αντανακλαστικά: η απόφαση του να βγάλει νωρίς από το ματς τον Μπουχαλάκη για να τον προστατεύσει από μια πιθανή αποβολή ήταν μια κίνηση ολόσωστη, όπως φυσικά και η αλλαγή του Φετφατζίδη με τον Χριστοδουλόπουλο.
Ο Πορτογάλος σχεδίασε το τέλειο ματς που θα μπορούσε να λήξει με 1-0. Ο Ολυμπιακός, που δεν κατάφερε να κρατήσει τη μπάλα όσο συνηθίζει, είχε τρεις μεγάλες ευκαιρίες (με τον Χασάν και τον Ποντένσε στο 41’, τον Φετφατζίδη στο 58΄ και τον Καμαρά στο 70΄), ενώ η Μπέτις που έπαιξε με παίκτη παραπάνω για είκοσι λεπτά είχε μόλις μια περισσότερη – απόδειξη της κατάθεσης ψυχής, που έκαναν οι Ερυθρόλευκοι απέναντι σε μια ομάδα άλλου επιπέδου που έκανε 70% κατοχή μπάλας. Στα τελευταία ψυχοβγαλτικά λεπτά ο κόσμος βοήθησε πολύ και κράτησε ουσιαστικά το αποτέλεσμα υποστηρίζοντας την ομάδα του Μαρτίνς, που έψαξε, όσο μπορούσε, μια φάση καθοριστική. Αν δεν την βρήκε, πέρα από την αστοχία της σε τρεις περιπτώσεις, αυτό οφείλεται στο μέτριο παιγνίδι των ακραίων κυνηγών, στον περιορισμό του ορεξάτου πάντως Φορτούνη, αλλά και στη δυσκολία των μέσων να κρατήσουν τη μπάλα: δυστυχώς δεν είναι η έξοδος του Μπουχαλάκη από την ενδεκάδα η λύση σε όλα τα προβλήματα – χρειάζονται ακόμα πολλά. Κυρίως η ένταξη στην ομάδα του Γκιγιέρμε, του Ναουέλ και του Τουρέ: χωρίς αυτούς θα ναι δύσκολο ν αλλάξει επίπεδο.
Το καλύτερο οικόπεδο
Ο ΠΑΟΚ θα παίξει την πρόκριση με την Μπάτε Μπορίσοφ, που κερδίζοντας στην Βουδαπέστη τη Βίντι έδειξε σοβαρή ομάδα: το επόμενο παιγνίδι του, υπό αυτό το πρίσμα, είναι καθοριστικό. Ο Ολυμπιακός είναι σε ένα πολύ δύσκολο όμιλο: χθες μάλλον κέρδισε ένα βαθμό, παρά έχασε δυο. Τα δυσκολότερα παιγνίδια του θα είναι αυτά με την Ντουντελάνζ στα οποία θα έχει μεγάλη υποχρέωση να κερδίσει. Τώρα θα πάει στο Μιλάνο – η δοκιμασία θα ναι δύσκολη γιατί η ομάδα του είναι καινούργια και γιατί εκτός έδρας ματς σοβαρό έχει δώσει μόνο ένα: αυτό με την Μπέρνλι. Στο μεταξύ ο Μαρτίνς είδε κάτι σπουδαίο χθες: την καρδιά των παικτών του, αλλά κυρίως αυτή του κόσμου που τους συμπαραστάθηκε. Είναι το καλύτερο οικόπεδο για να χτίσει κανείς.
Πηγή: Κάρπετ Show
