Του Κώστα Κεφαλογιάννη
Το πρόβλημα του ΠΑΟΚ δεν είναι ότι έχασε από την Τσέλσι. Το πρόβλημα είναι η διάχυτη αίσθηση ότι πρέπει να είμαστε και ευχαριστημένοι που δεν ξεφτιλιστήκαμε. Η οποία αίσθηση ξεκίνησε από τον ίδιο τον Λουτσέσκου, στις μοιρολατρικές δηλώσεις του την Τετάρτη και συνεχίστηκε με την ενδεκάδα…ΑΕΚ που κατέβασε. Παίζεις σε αγώνα ευρωπαϊκής διοργάνωσης, με έναν τόσο λαμπερό αντίπαλο, στην κατάμεστη έδρα σου και σκέφτεσαι το ελληνικό ντέρμπι που ακολουθεί; Επαρχιωτισμός για να μην μπω τίποτα χειρότερο.
Κατ’ αρχάς, ας είμαστε ρεαλιστές. Πράγματι η τρέχουσα βερσιόν της Τσέλσι του Σάρι είναι χάρμα ειδέσθαι (αλλά θα την κερδίσουμε την Κυριακή εμείς η Λίβερπουλ..). Και ο ΠΑΟΚ κατά πάσα βεβαιότητα δεν θα έπαιρνε τίποτα απολύτως από αυτήν, ακόμα κι αν έπαιζε. Πιθανόν να έτρωγε κι άλλη τεσσάρα (όπως με την Μπενφίκα) και να πληγωνόταν η ψυχολογία του. ΟΚ. Δεκτό. Αλλά δεν έπαιξε. Δεν προσπάθησε καν να παίξει. Έστω συντηρητικά με στόχο τις αντεπιθέσεις. Το καλό αποτέλεσμα δεν υπήρχε στον αντιληπτικό ορίζοντα των παικτών και του προπονητή του. Δεν τους πέρασε από το μυαλό ότι μπορούν να το διεκδικήσουν. Η μόνη σκέψη τους ήταν ολοφάνερα, «προσοχή, μη μας βρει καμιά συμφορά». Κι αυτό, για μια ομάδα που όλοι γράφουμε τους τελευταίους μήνες πώς έχει αλλάξει επίπεδο, ήταν πραγματικά αποκαρδιωτικό.
Ας έπαιξε λίγο ο ΠΑΟΚ και μετά ας αποθεώναμε όλοι μαζί την Τσέλσι. Σε αγώνα όπου κατέβηκε μόνο ένας, δεν έχει νόημα η αποθέωση.
Κατά τη γνώμη μου, λοιπόν, και συγγνώμη που χαλάω λίγο το κλίμα, η συνολική διαχείριση του συγκεκριμένου ματς συνιστά το χειρότερο διήμερο του Λουτσέσκου στον πάγκο του ΠΑΟΚ. Δεν ήταν καν ο Λουτσέσκου της Ξάνθης που έβρισκε τρόπους να αναστατώνει και να εκνευρίζει τους ισχυρότερους αντιπάλους. Ήταν ένα άνευρος, φοβικός και συμβιβασμένος προπονητής, δίχως τρέλα, δίχως λάμψη στο μάτι, δίχως φιλοδοξία.
Ευελπιστώ ότι το λάθος μήνυμα που πέρασε προς τους ποδοσφαιριστές του, δεν θα έχει αντίκτυπο στα κρίσιμα παιχνίδια που ακολουθούν. Συνήθως, πάντως, έχει. Η αντίληψη ότι η ήττα είναι ΟΚ, αν περάσει στα αποδυτήρια, δεν βγαίνει εύκολα μετά…
Υ.Γ. Για να μην αρχίσετε τα γνωστά. Φυσικά ο Λουτσέσκου έχει κάνει σπουδαία δουλειά στον ΠΑΟΚ, δεν τίθεται θέμα. Ούτε να τον αποδομήσω θέλω, ούτε τον αμφισβητώ. Επί των ημερών του ο «Δικέφαλος του Βορρά» έχει παίξει σπουδαία μπάλα, έχει βρει αγωνιστική ταυτότητα, δείχνει προσωπικότητα και κάνει επιτέλους πρωταθλητισμό κανονικό και όχι κατά φαντασίαν. Τα περισσότερα εύσημα για όλα τα παραπάνω ανήκουν σε αυτόν.
Απλώς εκφράζω την ανησυχία, μήπως το μυαλό του Ρουμάνου, μέσα στο επικοινωνιακό κουβάρι στο οποίο μπλέχτηκε οικειοθελώς τους τελευταίους μήνες, έπαψε να είναι τόσο καθαρό, όσο ήταν πέρυσι.
Οι εβδομάδες που ακολουθούν, πιθανότατα θα δώσουν την απάντηση.
Πηγή: Sport DNA
