Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Ο ΠΑΟΚ κέρδισε την ΑΕΚ με 2-0 στο ντέρμπι των Δικεφάλων της Τούμπας – ίσως να το έκανε λίγο πιο δύσκολα από όσο δείχνει το τελικό σκορ, αλλά αυτό στην προκειμένη περίπτωση έχει μικρή σημασία: αυτό που μετράει είναι ότι έδειξε γιατί είναι το πρώτο φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Δεν ήταν ένας ΠΑΟΚ θεαματικός, και δεν έπαιξε όσο καλά έπαιξε στον περσινό τελικό του κυπέλλου Ελλάδος, αλλά έχει τον Πρίγιοβιτς σε καλή βραδιά κι αυτό χθες ήταν αρκετό. Ο Σέρβος τιμώρησε δυο ολιγωρίες του Λαμπρόπουλου, στο 29΄και στο 59΄, και καθάρισε το ματς σχετικά νωρίς. Στο πρώτο γκολ ο στόπερ της ΑΕΚ δεν βρίσκει τη μπάλα με το κεφάλι, ενώ ούτε καν πιέζεται. Η άτσαλη προσπάθειά του επιτρέπει στον σκόρερ να φτάσει σχεδόν ανενόχλητος απέναντι στον Μπάρκα και να τον εκτελέσει. Στη φάση του δεύτερου γκολ πάλι ο Λαμπρόπουλος αφήνει ανεξήγητα τον Σέρβο φορ, φρενάροντας εντός περιοχής κι ενώ τον ακολουθούσε. Ο σκόρερ μένει ανενόχλητος μέσα στην περιοχή και τελειώνει τη φάση, μαζί και το ματς, υποδειγματικά. Δεν μιλάμε όμως για τίποτα παράξενο. Από τη μια υπάρχει ένα μαχητικός, αλλά μετρίων δυνατοτήτων κεντρικός αμυντικός, κι από την άλλη ο πιο αξιόπιστος φορ του ελληνικού πρωταθλήματος αυτή τη στιγμή.
Σαν να πήγε με ελλείψεις
Ακουσα τις δηλώσεις του Μαρίνου Ουζουνίδη που είπε στο τέλος ότι η ΑΕΚ ήταν καλύτερη, αλλά μετράει ποιος βάζει γκολ κτλ κτλ. Το θέμα είναι από ποια πλευρά κάτι το βλέπεις. Η ΑΕΚ όντως μόχθησε πολύ, είχε δυο δοκάρια, ένα με τον Λιβάγια κι ένα με τον Μπακασέτα, κράτησε τη μπάλα περισσότερο (κυρίως γιατί μετά το 60΄έψαχνε ένα γκολ για να ξαναμπεί στο ματς), αλλά αυτό είναι η μια πλευρά του νομίσματος, γιατί υπάρχει και η άλλη. Παίκτες τις ΑΕΚ ήταν χθες και ο μοιραίος Λαμπρόπουλος και ο αόρατος Πόνσε και ο Γαλανόπουλος που δεν κατάφερε να περιορίσει τον Μαουρίτσιο και ο Σιμόες που βρήκε το μπελά του με τον Μπίσεσβαρ: θέλω να πω ότι δεν μπορεί κάποιος να βλέπει μόνο τη μία πλευρά του γηπέδου για να βγάλει ένα συμπέρασμα. Η γενικότερη εμφάνιση της ΑΕΚ έδειξε μια ομάδα με μεγάλη θέληση να παίξει ποδόσφαιρο (κι αυτό πιστώνεται στον προπονητή της) που όμως φάνηκε λιγότερο δυνατή σε σχέση με πέρυσι στο αντίστοιχο ματς κι αυτό είναι μια λεπτομέρεια που μέτρησε. Η ΑΕΚ έπαιξε πολύ ανοιχτά στην Τούμπα, δείχνοντας, όμως, ότι δεν μπορεί να υποστηρίξει τη συγκεκριμένη επιλογή – το ίδιο «λάθος» είχε κάνει και πέρυσι στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος, όταν ο Ρασβάν Λουτσέσκου με τις δηλώσεις του είχε παρασύρει τον Χιμένεθ να παίξει επιθετικότερα. Χωρίς τον Τσιγκρίνσκι και τον Βράνιες, η τετράδα στην άμυνα φάνηκε ευάλωτη (και μάλιστα χωρίς να δεχτεί μεγάλη πίεση) – ίσως θα ήταν προτιμότερο τα στόπερ να είναι τρία: το έκανε πέρυσι ο Χιμένεθ συχνά κι ας είχε στα χέρια του στόπερ καλύτερα. Επίσης η επίθεση της ομάδας είναι κι αυτή ένα ζήτημα: ο Πόνσε σκοράρει ακόμα κι αν δεν παίζει με τη μπάλα πολύ, αν όμως δεν σκοράρει δεν προσφέρει κάτι άλλο και δεν προβληματίζει την άμυνα όσο ο Αραούχο. Και η απουσία κλασσικών εξτρέμ κάνει την επίθεση προβλέψιμη: ο Λιβάγια, ο Μάνταλος, ο Μακασέτας καταλήγουν να πάρουν κάποια σουτ, σαν παίκτες του μπάσκετ που ψάχνουν το τρίποντο. Μερικές φορές αυτό μπορεί να είναι και θεαματικό, χθες, όμως, ήταν απλά αναμενόμενο. Κανείς δεν πρέπει να ισοπεδώσει την ΑΕΚ: δημιουργεί περισσότερο από πέρυσι και έχει καλή νοοτροπία. Αλλά η διαφορά χθες ήταν η πληρότητα των δυο: η ΑΕΚ είχε «τρύπες», έμοιαζε σαν να πήγε στο ματς με ελλείψεις – ακόμα και οι παίκτες που ήρθαν από τον πάγκο (Γκάλο, Κλωναρίδης, Τσόσιτς) επιθετικά λίγα μπορούσαν να δώσουν. Ο ΠΑΟΚ, που είχε στον πάγκο όλες του τις εφετινές μεταγραφές, ήταν πολύ γεμάτος. Κι ας μην έχει τα έσοδα του Τσάμπιονς λιγκ.
Η ευτυχία του Λουτσέσκου
Ο Λουτσέσκου ήταν ευτυχισμένος στο φινάλε. Πήρε σκληρές αποφάσεις, όπως είναι ο αποκλεισμός του Γουάρντα από τη 18αδα, πόνταρε στον Μπίσεσβαρ που ήταν καλός στο πρώτο ημίχρονο, επανέφερε τον Λημνιό και είδε την ομάδα του να κερδίζει εύκολα σχετικά, χωρίς να είναι ιδιαιτέρως καλύτερη. Ο Ρουμάνος δεν είναι μια προπονητική ιδιοφυία, είναι όμως ένας πανέξυπνος άνθρωπος κι αυτό μερικές φορές αρκεί. Χθες πόνταρε στους περσινούς παίκτες του ΠΑΟΚ: αυτοί που ξεκίνησαν ήταν στο περσινό αντίστοιχο ματς αλλά και στον τελικό του Κυπέλλου – γνώριζαν και αυτό που ο ίδιος αποκαλεί «αδικία», αλλά και το πώς μπορεί να κερδίσουν την ΑΕΚ σπεκουλάροντας στις αδυναμίες της. Φρόντισε η ομάδα του να μην ξεμείνει από ενέργεια μετά το ματς με την Τσέλσι: έχει παίκτες και για αυτό μπορεί να το κάνει. Χθες είχε στο βασικό σχήμα έξι, που με την Τσέλσι δεν ξεκίνησαν, δηλαδή τον Πρίγιοβιτς, τον Λημνιό, τον Μπίσεσβαρ, τον Κρέσπο, τον Κάνιας και φυσικά τον Μάτος που δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής στο ευρωπαϊκό ματς.
Ο Ρουμάνος γνωρίζοντας πως η ΑΕΚ δεν έχει εξτρέμ που γυρνάνε για να βοηθήσουν τους ακραίους μπακ έπαιξε με τον Μπίσεσβαρ σαν ακραίο και ζήτησε φανερά από τους παίκτες του να χτυπήσουν στην αριστερή πλευρά της ΑΕΚ με υπεραρυθμίες – το κανε και ο Αγιαξ. Από μια ανενόχλητη κατεβασιά του Μάτος και μια συνεργασία του με τον Πρίγιοβιτς που χει βγει από την περιοχή, γεννιέται η φάση του δεύτερου γκολ που τελειώνει το ματς – φυσικά μετρά και το «φρενάρισμα» του Λαμπρόπουλου. Με τον ενθουσιασμό στα ύψη πλέον ο ΠΑΟΚ κατεβαίνει στο Καραϊσκάκη να κυνηγήσει μια νίκη που θα του δώσει κάτι παραπάνω από το μισό πρωτάθλημα – ο ανομολόγητος στόχος είναι να το κατακτήσει αήττητος.
Κάμερες με καλσόν
Κατά τα άλλα το ματς θα περάσει στην ιστορία για την τηλεοπτική του κάλυψη, που ήταν σαν να έγινε από κάμερες στις οποίες είχαν φορέσει διχτυωτό καλσόν: το VAR μας μάρανε! Η γελοιότητα της εικόνας (νόμιζες ότι έχει τοποθετηθεί ένα δίχτυ του τένις εντός του γηπέδου) υπήρξε μοναδική – δεν νομίζω ότι μπορεί να δεις αντίστοιχες λήψεις σε άλλο πρωτάθλημα και δεν φταίνε για αυτό οι άνθρωποι της NOVA φυσικά, αλλά όσοι βάζουν προστατευτικά δίχτυα σε γήπεδα εν έτη 2018. Το ματς έπρεπε να μεταδοθεί με μουσική υπόκρουση «το Δίχτυ» του Ξαρχάκου, θα ήταν ασορτί με την εικόνα. Τουλάχιστον ο κόσμος ήταν άψογος, όπως άψογος ήταν και ο διαιτητής Γεστράνεους και οι συνεργάτες του: είναι πραγματικό λυπηρό για την ελληνική διαιτησία να βλέπεις ότι μια χώρα με ημιεπαγγελματικό ποδόσφαιρο, όπως η Φιλανδία, έχει καλύτερους διαιτητές από μας. Είναι το δεύτερο σερί ματς κόντρα στην ΑΕΚ με ξένο διαιτητή, που ο ΠΑΟΚ κερδίζει, χωρίς να υπάρχουν παράπονα. Δεν είναι τυχαίο.
Πηγή: Κάρπετ Show
