Του Βασίλη Σκουντή
Πέρασε αισίως και η 13η επέτειος από τον θρίαμβο της Εθνικής στο Eurobasket του 2005 και η πατρίς ευγνωμονούσα, όπως γράφουν και οι επιτύμβιες πλάκες, τη θυμήθηκε και την τίμησε πάλι δεόντως…
Ωραία, συγκινητικά και συναισθηματικά είναι όλα αυτά, αρκεί να μην καταντήσουμε (όπως συμβαίνει εδώ και εννέα χρόνια, μετά το χάλκινο μετάλλιο στο Κατοβίτσε) στην επωδό του εθνικού ποιητή…
Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις!
Αρκεί επίσης να μην επιβεβαιωθεί ο Βασίλης Γκούμας, ο οποίος έναν χρόνο μετά το έπος του ’87 είχε πει ότι «εύχομαι να ακολουθήσουν κι άλλες μεγάλες επιτυχίες, διότι αλλιώς θα το γιορτάζουμε σαν τη νίκη του Σκρα», η οποία παρεμπιπτόντως θεωρείται μια από τις σημαντικότερες που κατήγαγε ο ελληνικός στρατός στον A’ Παγκόσμιο Πόλεμο…
Σαν σήμερα λοιπόν, Τρίτη, 27 Σεπτεμβρίου του 2005 η αποστολή της Εθνικής ομάδας επισκέφθηκε πρώτα το Προεδρικό Μέγαρο και εν συνεχεία το Μέγαρο Μαξίμου, όπου της απέτισαν τις δέουσες τιμές ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας και ο Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής.
Ολόκληρος ο ελληνισμός είχε κυριευθεί από τον πυρετό του απροσδόκητου θριάμβου που δεν θα μπορούσε να περάσει ξώφαλτσα από την πολιτική και την πολιτειακή ηγεσία, ειδικότερα δε στο Μέγαρο Μαξίμου όπου το πρωτόκολλο παραβιάσθηκε στο πι και φι!
Έγιναν οι ανταλλαγές των δώρων και των αναμνηστικών, έβγαλε και ένα σύντομο λογύδριο ο πρωθυπουργός και ύστερα στήθηκαν τα διάφορα πηγαδάκια, στα οποία προσπάθησα να στήσω αυτί μπας και βγάλω καμιά αποκλειστικότητα…
Εντέλει η αποκλειστικότητα με αφορούσε και με έκανε κιόλας να νιώσω κάπως!
Κάποια στιγμή λοιπόν που βρέθηκα μπροστά στον Καραμανλή και χαιρετηθήκαμε, με ρώτησε πώς μου βγήκε η ατάκα «Βάλ’ το αγόρι μου» και του απάντησα ότι απλώς εκείνη τη στιγμή έκανα την προσευχή μου!
«Ωραία βρε χρυσέ μου, αλλά εκείνη την περικεφαλαία τι την ήθελες; Δεν μπορείς να βγαίνεις έτσι στην τηλεόραση» ήταν το επόμενο σχόλιο του, με αφορμή μια σκηνή από τη ζωντανή εκπομπή που είχαμε βγάλει στην ΕΡΤ έξω από τη Beogradska Arena το Σάββατο το βράδυ μετά τον ημιτελικό…
Στη διάρκεια εκείνης της σύνδεσης στην οποία είχα δίπλα μου τον Δημήτρη Διαμαντίδη και τον Μιχάλη Κακιούζη μας πλησίασε ένας φίλαθλος που φορούσε περικεφαλαία και ενώ βρισκόμασταν στον αέρα την έβγαλε και μου τη φόρεσε!
Συνέχισα να κάνω τη δουλίτσα μου μέχρι τη στιγμή που ο κάμεραμαν άλλαξε το πλάνο και ζούμαρε πάνω στους φιλάθλους που ξεσάλωναν στα πέριξ και κατάφερα να τη βγάλω και να συνεχίσω να αναπνέω και να μιλώ κανονικά και όχι σαν να βρισκόμουν στο βάθος του πηγαδιού!
Το θέαμα υπήρξε όντως αστείο, αλλά ευτυχώς ο Καραμανλής περιορίσθηκε στην πλάκα και δεν ζήτησε την κεφαλήν μου επί πίνακι!
Στο επόμενο κλικ εκείνης της (σαν σήμερα πριν από 13 χρόνια) επίσκεψης της Εθνικής στο Μέγαρο Μαξίμου ο Καραμανλής ένιωσε τόσο άβολα και αμήχανα, όσο λίγες φορές στη ζωή του. Τον πλησίασαν ο Αντώνης Φώτσης και ο Λάζαρος Παπαδόπουλος και αφού ο «Μπάτμαν» με τη μεσολάβηση του μάνατζερ της ομάδας και μέλους της χρυσής ομάδας του 1987, Νίκου Φιλίππου ξεπέρασε τη συστολή του και του έδωσε μια πρόσκληση για τον γάμο του, που θα γινόταν μετά από λίγες μέρες, άνοιξαν κουβεντούλα…
Πού να ‘ξερε όμως ο Πρωθυπουργός ότι ο Φώτσης και ο Παπαδόπουλος σκάνε γάιδαρο με τις περίεργες ερωτήσεις τους! Το κατάλαβε όταν δέχθηκε μία από δαύτες και έμεινε ενεός…
«Έχουμε μια απορία κύριε Πρωθυπουργέ και θέλουμε να μας τη λύσετε» έκαναν οι δυο τους τον πρόλογο. «Παραλιακή λέγεται η λεωφόρος επειδή αυτό είναι το κανονικό όνομα της ή επειδή βρίσκεται κατά μήκος της παραλίας;»
Γκλουπ!
Ακολούθησε μια παύση ολίγων δευτερολέπτων, ο Καραμανλής σκεπτόταν τι να πει και ξαφνικά δέχθηκε την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος…
«Παιδιά, για να είμαι ειλικρινής, δεν μπορώ σας απαντήσω σε αυτή την ερώτηση τώρα. Θα την υποβάλω στον Σουφλιά (ΣΣ: ο οποίος τότε ήταν Υπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων) και μόλις έχω νέα θα σας ενημερώσω αμέσως»!
Πηγή: Gazzetta
