Θεωρείται, δικαίως, ο «θεμελιωτής» της σύγχρονης Λίβερπουλ, καθοδηγώντας τους «κόκκινους» από την… άβυσσο της (τότε) δεύτερης κατηγορίας το 1962 μέχρι την κατάκτηση του πρωταθλήματος το 1964, στο «παρθενικό» κύπελλο Αγγλίας της ιστορίας τους το 1965, σε νέους θριάμβους στο πρωτάθλημα το 1966 και το 1973, αλλά και στο πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιό τους το 1973. Παράλληλα, ήταν και ο θεμελιωτής της κυριαρχίας της Λίβερπουλ στην Ευρώπη τα επόμενα χρόνια.
Γεννημένος στις 2 Σεπτεμβρίου 1913 στο χωριό Έρσαϊρ της επαρχίας Γκλένμπουκ στη Σκωτία, ένα χωριό ανθρακωρύχων, ο Γουίλιαμ «Μπιλ» Σάνκλι πέρασε τα καλύτερα χρόνια της ποδοσφαιρικής καριέρας του στην Πρέστον, με την οποία κατέκτησε μάλιστα το κύπελλο Αγγλίας το 1938. Κρέμασε, προσωρινά, τα ποδοσφαιρικά παπούτσια του λόγω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και εγκατέλειψε οριστικά την αγωνιστική δράση τον Μάρτιο του 1949, για να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της Καρλάιλ, τη φανέλα της οποίας είχε φορέσει λίγο πριν μετακομίσει στην Πρέστον το 1933.
Ο Σάνκλι είχε εμπιστοσύνη στις ικανότητές του. Όπως αναφέρει και στην αυτοβιογραφία του, «συνεργάστηκα με ανθρώπους που γνώριζαν πώς να προπονούν ομάδες και είχα τη δική μου αντίληψη για τους ανθρώπους και την ανθρώπινη ψυχολογία». Οι μέθοδοί του ήταν σίγουρα ιδιαίτερες. Εξηγούσε τα πάντα στους παίκτες του, όσο απλά κι αν ήταν, και επέλεγε να μιλήσει με τους οπαδούς λίγο πριν την έναρξη κάθε εντός έδρας αγώνα. Η σχέση του με το «Κοπ», την περίφημη εξέδρα των φανατικών φίλων της Λίβερπουλ, αλλά και το σύνολο των οπαδών των «ρεντς» ήταν μοναδική. Τον λάτρευαν και τους λάτρευε.
Ακολούθησε για 2,5 χρόνια η Γκρίμσμπι Τάουν (δεύτερη κατηγορία), μετά η Γουόρκινγκτον Τάουν (τρίτη κατηγορία, βόρειος όμιλος), η Χάντερσφιλντ (πρώτη κατηγορία, αρχικά ως βοηθός του Άντι Μπίτι και μετά ως πρώτος προπονητής), μέχρι που ήρθε η πρόταση από τον πρόεδρο της Λίβερπουλ, Τομ Γουίλιαμς. Ο Σάνκλι πήρε τον Δεκέμβριο του 1959 τη θέση του Φιλ Τέιλορ, ο οποίος είχε παραιτηθεί, με τη Λίβερπουλ στη δεύτερη κατηγορία.
Τρία χρόνια μετά, οι «ρεντς» κατέκτησαν τον τίτλο στη δεύτερη κατηγορία και, παράλληλα, την άνοδο στα «μεγάλα σαλόνια». Το πρωτάθλημα της πρώτης κατηγορίας κατακτήθηκε το 1964 και αυτή ήταν μόνο η αρχή. Η δεύτερη «επανάσταση» του Σάνκλι στο «Άνφιλντ» ήρθε τον Φλεβάρη του 1970. Η Λίβερπουλ αποκλείστηκε στο κύπελλο από τη Γουότφορντ, ομάδα δεύτερης κατηγορίας τότε, κι ο Σάνκλι προχώρησε σε ριζική ανανέωση.
Προωθήθηκαν στην ενδεκάδα νεαροί ποδοσφαιριστές, όπως οι Ρέι Κλέμενς, Λάρι Λόιντ, Τζον Τόσακ, Στιβ Χέιγουεϊ και Μπράιαν Χολ, ενώ «επιβίωσαν» από τους παλιούς οι Έμλιν Χιουζ, Τόμι Σμιθ, Ίαν Κάλαχαν και Κρις Λόλερ. Επίσης, αποκτήθηκε από τη Σκάνθορπ Γιουνάιτεντ ο Κέβιν Κίγκαν… Όλοι τους «ανακαλύψεις» του Τζεφ Τουέντιμαν, κυνηγού ταλέντων, τον οποίο ο Σάνκλι έφερε στο «Άνφιλντ» το 1967. Αργότερα, ο Τουέντιμαν θα «ανακάλυπτε» και τους Ίαν Ρας, Φιλ Νιλ και Άλαν Χάνσεν.
Η σεζόν 1972/73 ολοκληρώθηκε με την κατάκτηση του πρωταθλήματος και του Κυπέλλου UEFA και η επόμενη με την κατάκτηση του κυπέλλου Αγγλίας. Στα αποδυτήρια του «Γουέμπλεϊ», μετά το 3-0 επί της Νιουκάστλ, ο Σάνκλι μονολογούσε: «Αυτό ήταν, κουράστηκα. Τελείωσε». Ήταν αυτή και η επιθυμία της συζύγου του, της Νέσι.
Η ξαφνική παραίτησή του τον Ιούλιο του 1974 έκανε πολλές καρδιές να «ματώσουν» και πολλά δάκρυα να κυλήσουν κι έγιναν ακόμη περισσότερα – και πέρα από το Μέρσεϊσαϊντ – στις 29 Σεπτεμβρίου του 1981, όταν ο Σάνκλι πέθανε αιφνίδια μετά από αλλεπάλληλες καρδιακές προσβολές. Οι στάχτες του σκορπίστηκαν στο χορτάρι του «Άνφιλντ» και στο «Κοπ», ενώ το άγαλμά του, με την επιγραφή “You ‘ll never walk alone”, βρίσκεται μπροστά στην εξέδρα της οδού «Άνφιλντ Ρόουντ».
Το όραμά του Σάνκλι να «χτίσει μια Λίβερπουλ που δεν θα τη νικούσε κανείς», το έκαναν πράξη οι διάδοχοί του στην τεχνική ηγεσία των «ρεντς». Τη δεκαετία που ακολούθησε της παραίτησης του Σάνκλι, οι Μπομπ Πέισλι και Τζο Φάγκαν οδήγησαν τη Λίβερπουλ σε επτά πρωταθλήματα Αγγλίας και τέσσερα Κύπελλα Πρωταθλητριών!
Πηγή: Sport DNA
