Του Νίκου Παπαδογιάννη
Το καλό για τις ελληνικές ομάδες μαντάτο, στο ξεκίνημα της Euroleague, είναι ότι ένα τουλάχιστον εισιτήριο για το final four είναι διαθέσιμο για οποιονδήποτε τολμηρό. Υπάρχει όμως και άσχημο νέο. Ένα, τουλάχιστον, εισιτήριο για τη Βιτόρια είναι διαθέσιμο για οποιονδήποτε τολμηρό.
Αντέχουν να το αρπάξουν οι «πράσινοι» ή οι «κόκκινοι»; Απόδειξη!
Εκ πρώτης όψεως, τα δεδομένα δεν είναι ιδιαιτέρως ευοίωνα. Ο Παναθηναϊκός και –ιδίως- ο Ολυμπιακός ξεκινούν τη σεζόν με χαμηλωμένο τον πήχη μέχρι να δουν αν το πάπλωμα φτάνει για να σκεπάσει τα πόδια τους.
Παράλληλα, όλες σχεδόν οι ομάδες που πέρυσι τερμάτισαν πίσω τους ενισχύθηκαν αισθητά. Στα χαρτιά, τουλάχιστον. Η Ζαλγκίρις του 2017-8 έσκισε όλα τα χαρτιά, αλλά δεν είναι κάθε μέρα του αγίου Σάρας.
* Η Μπαρτσελόνα αφήνει πίσω το περυσινό ρεζιλίκι και σαλπίζει νέο ξεκίνημα, με μονάδες πρώτης γραμμής όπως οι Πάνγκος και Σίνγκλετον σε κομβικά πόστα.
* Η Εφές επιμένει στο ίδιο μοντέλο που την οδήγησε σε απανωτές αποτυχίες, αλλά το διανθίζει με καίριες προσθήκες (Λάρκιν, Μπομπουά κ.α.).
* Η Μακάμπι επιμένει –και αυτή- στο ίδιο μοντέλο που την οδήγησε σε απανωτές αποτυχίες, αλλά το διανθίζει με καίριες προσθήκες (Πάργκο, Μπλακ κ.α.).
* Η Χίμκι μοιάζει έτοιμη να μετατρέψει τα παθήματα σε διδάγματα, με αιχμή τον αρχισκόρερ Σβεντ και μαέστρο τον εστεμμένο Γιώργο Μπαρτζώκα.
* Η Αρμάνι τοποθετεί σωστά πρόσωπα στις σωστές θέσεις και απειλεί να βαδίσει στον δρόμο του 2013-4, με μπροστάρη τον Μάικ Τζέιμς.
* Η Βασκόνια έχει το πρόσθετο κίνητρο του εντός έδρας final four και υπενθυμίζει τις αρετές της «κολεγιακής» συνταγής, με μοντέρνο μπάσκετ του προπονητή.
Προσθέστε στην εξίσωση την επικίνδυνη αν και κάπως αποδυναμωμένη Ζαλγκίρις, αφαιρέστε (με δική σας ευθύνη) τις Μπάγερν, Νταρουσάφακα, Μπουντούτσνοστ, Γκραν Κανάρια, κατεβείτε από τα σύννεφα και ελάτε να συμφωνήσετε μαζί μου.
Οποιοαδήποτε από τις 7+2 ομάδες που προαναφέρθηκαν έχει σοβαρές ελπίδες να πλαισιώσει τις Φενέρμπαχτσε, ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ στο παλκοσένικο του Μαϊου στη Βιτόρια. Οι «συν δύο» είναι φυσικά ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός, με αυτή, νομίζω, τη σειρά προτεραιότητας.
Όχι ότι είναι ακλόνητο στάνταρ η παρουσία των «big three» στα ημιτελικά. Ας μη ξεχνάμε, ότι η μετέπειτα πρωταθλήτρια του 2018 Ρεάλ Μαδρίτης τελείωσε την κανονική περίοδο αγκομαχώντας στην 5η θέση (όπως και η Φενέρ του 2017). Και με το «ανφάν τερίμπλ» Ντόντσιτς στη σύνθεσή της.
Οι δύο ελληνικές ομάδες μπορεί στην πορεία να εμφανιστούν βελτιωμένες σε σχέση με πέρυσι, αλλά θα χρειαστούν πίστωση χρόνου και ψήφους εμπιστοσύνης. Η εξέδρα θα πρέπει να τους αφήσει να αναπνεύσουν.
Ο Παναθηναϊκός γέμισε τον πάγκο του, αλλά έχασε παίκτες που εξωράιζαν την εικόνα του με προσωπικότητα, στόφα, πείρα και πηγαίο ταλέντο. Ο Ολυμπιακός καλείται να πατήσει σε δύο βάρκες ταυτόχρονα, συνδυάζοντας ανανέωση και πείρα, «σκεπτόμενο» με αυθόρμητο, παλαιό με νέο.
Οι «πράσινοι» έχουν με το μέρος τους το βολικό πρόγραμμα του εναρκτήριου διμήνου, ωστόσο οι «ερυθρόλευκοι» είναι υποχρεωμένοι να βαδίσουν εξαρχής σε ναρκοπέδιο, που δεν επιτρέπει βόλτα με σαγιονάρες.
Περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, κάθε στραβοπάτημα θα κοστίζει ακριβά. Πολλοί αγώνες θα είναι αυτό που στο ποδόσφαιρο αποκαλείται «six-pointers»: η νίκη η δική σου είναι παράλληλα απώλεια κάποιου άμεσου ανταγωνιστή, συνεπώς διπλά σημαντική.
Ο Παναθηναϊκός θα πονέσει πολύ, εάν ηττηθεί στην πρεμιέρα από τη Μακάμπι. Τον Ολυμπιακό θα τον τσούξει άσχημα, εάν χάσει από την Αρμάνι στο πρώτο εντός έδρας παιχνίδι του.
Στην αυριανή αφετηρία θα στηθούν εννέα σχεδόν ισοδύναμες ομάδες, τρεις λίγο πιο ίσες από τις άλλες και τέσσερα «μαύρα άλογα» που θα προσπαθούν να ποδοπατήσουν οποιονδήποτε κάνει το λάθος να εμφανιστεί μπλαζέ στον στάβλο τους.
Όταν χρειάστηκε να καταθέσω το προγνωστικό μου για την περίοδο 2017-8, σε μία μπασκετοκουβέντα όπως αυτή που καταφτάνει οσονούπω στους δέκτες σας, προφήτευσα ότι οι ομάδες μας θα τερμάτιζαν στην 6η και 7η θέση.
Οφείλετε να ομολογήσετε ότι δεν έπεσα και πολύ έξω. Όταν έγινε η σούμα της σεζόν, μετά τα πλέι-οφ δηλαδή, ο Ολυμπιακός ήταν 5οςστην άτυπη γενική κατάταξη και ο Παναθηναϊκός 6ος.
Φέτος, ο βαθμός δυσκολίας αυξήθηκε. Ωστόσο, το δείγμα γραφής του περασμένου Απριλίου απομυθοποιεί το πλεονέκτημα έδρας και διδάσκει ότι το κλειδί για τη διάκριση είναι ένα βολικό ζευγάρωμα στα ημιτελικά.
Όπως έμαθε με τον πλέον ευοίωνο για την ίδια τρόπο η Ζαλγκίρις, βολικό ζευγάρωμα στοιχειοθετείται όταν εσύ παρουσιάζεσαι πλήρης και φορμαρισμένος, αντιμέτωπος με αντίπαλο καταπονημένο και ελλιπή.
Οι Λιθουανοί τράβηξαν τον πρώτο αριθμό του λαχείου και τον εξαργύρωσαν με πρόκριση στο final-4 του Βελιγραδίου, τρυπώντας το ταβάνι τους.
Ο Παναθηναϊκός, πάλι, βρήκε απέναντί του τη Ρεάλ σε φάση ολικής επαναφοράς, με τον Γιουλ να επιστρέφει ορεξάτος, τον Ντόντσιτς να θαμπώνει Ευρώπη και Αμερική και τους υπόλοιπους να σκαρφαλώνουν στις πλάτες των δύο.
Τα δύο ζευγάρια ολοκληρώθηκαν με αποκλεισμό των «γηπεδούχων». Υποψιάζομαι ότι ο φορτσάτος Παναθηναϊκός θα είχε προκριθεί εάν έβρισκε απέναντί του τη Ζαλγκίρις, έστω και χωρίς το παινεμένο αβαντάζ της έδρας.
Ο τσακισμένος από τραυματισμούς και κόπωση Ολυμπιακός, πάλι, θα έχανε από οποιονδήποτε, οπουδήποτε. Οι Λιθουανοί τράβηξαν τον σωστό κλήρο από την κληρωτίδα, οι πρωταθλητές Ελλάδας τον λανθασμένο.
Η συνταγή της επιτυχίας για τις ομάδες μας περιλαμβάνει ταπεινοφροσύνη, ψυχραιμία, μεθοδικότητα και υπομονή. Κάθε παιχνίδι ξεχωριστά και όπου βγάλει ο δρόμος.
Έχει περάσει ανεπιστρεπτί η εποχή της «βαριάς φανέλας», όπου ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός μετρούσαν εξαρχής καμιά 15αριά νίκες, σχεδόν …αριστίνδην.
Επειδή ακριβώς οι φιλόδοξες ομάδες θα αλληλοφαγωθούν σε μεγάλο βαθμό, μπορεί να χρειαστούν λιγότερα «δίποντα» από ό,τι συνήθως για πρόκριση στα προημιτελικά. Ναι, τα προημιτελικά είναι ο βασικός στόχος. Η οχτάδα.
Όπως μπορούν να σας διαβεβαιώσουν στη Βαρκελώνη, στο Τελ Αβίβ και αλλού, όποιος ξεκινάει την κούρσα με το βλέμμα στραμμένο στο νήμα σκοντάφτει στο πρώτο εμπόδιο και σωριάζεται ζαλισμένος στο ταρτάν.
Η Εuroleague θυμίζει περισσότερο κούρσα στηπλ, παρά σπριντ ή απλό 1500άρι. Είναι μαραθώνιος έξι μηνών, μετά φυσικών εμποδίων. Και δεν είναι εύκολο να τρέξει με βρεγμένα παπούτσια, όποιος κολλήσει στη λίμνη.
Πηγή: Gazzetta
