Μπήκε αλλαγή σε ένα φιλικό με το Κατάρ (16 Οκτωβρίου) και σκόραρε στην παρθενική συμμετοχή του. Ελάχιστοι τον γνώριζαν και έκανε εντύπωση η παρουσία του. Ο Αβέρ Μαμπίλ ήταν ο μοναδικός μαύρος στην 11άδα της Εθνικής Αυστραλίας και αυτό δεν άρεσε σε όλους στη χώρα. Ο ρατσισμός βρήκε ξανά πεδίο δράσης στο ποδόσφαιρο, αλλά η δική του ιστορία ήταν-είναι τόσο ισχυρή, που μπορεί από μόνη της να τους νικήσει όλους. Αλλωστε ο πιτσιρικάς έχει ήδη βάλει τα πιο σπουδαία γκολ του στη ζωή κι αυτά είναι απίστευτης δύναμης.
Ο Αβέρ γεννήθηκε στην Κακούμα της Κένυα. Μόνο που δεν πρόκειται για μια πόλη της χώρας, μα για το μεγαλύτερο στρατόπεδο προσφύγων του κόσμου. Εκεί έκλαψε πρώτη του φορά, καθώς οι γονείς του είχαν φτάσει εκεί ως θύματα του εμφυλίου του Σουδάν. «Από τότε που με θυμάμαι, κλωτσούσα ό,τι έβρισκα μπροστά μου και τις περισσότερες φορές αυτά ήταν σκουπίδια. Το ποδόσφαιρο ήταν το μοναδικό πράγμα που μπορούσε να με κάνει να αισθανθώ όμορφα και να ξεχάσω για λίγο όσα απίστευτα δύσκολα ζούσαμε εκεί», θυμάται ο ίδιος, ο οποίος δηλώνει οπαδός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
«Είχα τρέλα με τον Εβρά. Οποτε ξέραμε ότι θα δείξει την Γιουνάιτεντ, βγαίναμε από το στρατόπεδο και προχωρούσαμε στην σκόνη μία ώρα δρόμο. Τόσο απείχε η μοναδική συνδρομητική τηλεόραση στην περιοχή και για να δούμε το παιχνίδι, έπρεπε να πληρώσουμε μισό δολάριο. Η Γιουνάιτεντ μου κόστιζε τότε το μοναδικό δολάριο που είχα στα χέρια μου κάθε μήνα», λέει και γελάει, καθώς τώρα είναι πλέον ευκατάστατος, μα δεν ξεχνάει από που ξεκίνησε και ποιους οφείλει να βοηθήσει.
Οσον αφορά την μπάλα, ο Αβέρ πήρε την πρώτη μεγάλη ευκαιρία από την Αδελαΐδα Γιουνάιτεντ και από εκεί το 2015 βρέθηκε στην Ευρώπη για τη Μίντιλαντ. Εξτρέμ ταχύς, με καλή τεχνική, βαγωνίστηκε δανεικός στην Εσπιεργκ και φέτος στην πορτογαλική Πάσος Φερέιρα, ενώ πέρασε από τα μικρά Εθνικά κλιμάκια των Καγκουρό. «Ζω το όνειρό μου, αλλά η αλήθεια είναι ότι πάντα ανυπομονώ για τις δύο βδομάδες διακοπές στο τέλος της σεζόν. Την μία την περνάω με την οικογένειά μου και την άλλη επιστρέφω στις ρίζες μου. Εκεί που με χρειάζονται».
Συχνά πυκνά ο Αβέρ γυρίζει σε εκείνο το στρατόπεδο και προσφέρει ποδοσφαιρικά δώρα στα παιδιά, ενώ έχει δημιουργήσει ένα ίδρυμα κατά της παιδικής κακοποίησης και του ρατσισμού, βοηθώντας πιτσιρίκια στην Αφρική. Θύμα ρατσισμού ο ίδιος γνωρίζει από πρώτο χέρι το πρόβλημα. Σε ηλικία 10 ετών οι γονείς του βρήκαν τον τρόπο να μετακομίσουν στην Αυστραλία και να σωθούν. Εκεί όμως αρχικά οι γείτονες δεν ήταν φιλόξενοι και τους έβριζαν. «Εχω μάθει να μην δίνω σημασία. Δεν είναι όλοι έτσι εδώ. Εγώ πάντως έμαθα να αγαπάω την Αυστραλία και είναι τιμή μου να παίζω με τη φανέλα της. Μπορεί να γεννήθηκα αλλού, μα αυτή η χώρα μας έδωσε μία δεύτερη ευκαιρία στη ζωή».
Πηγή: Gazzetta – Four Four Two
