Του Αλέξη Σπυρόπουλου
Υπάρχουν τα παιδικά πάρτι στα οποία το πιτσιρίκι τραβάει δύσθυμο τον μπαμπά και τη μαμά από το ρούχο, «πάμε να φύγουμε». Κι υπάρχουν και τα πάρτι στα οποία, όταν ο μπαμπάς και η μαμά ανακοινώνουν «φεύγουμε», το πιτσιρίκι εκλιπαρεί για «άλλα πέντε λεπτά».
Το πάρτι, δεν αρκεί. Για να περάσει το πιτσιρίκι καλά, χρειάζεται να παίξει και να το φχαριστηθεί στο 200% η ψυχή του. Ο Ερυθρός Αστέρας, με τη Λίβερπουλ. Ο Αγιαξ, στο Μόναχο. Η Ολιμπίκ Λιόν, στο Μάντσεστερ. Η CSKA Μόσχας, με τη Ρεάλ. Η Μπριζ αν θέλετε, στο Μονακό.
Η ΑΕΚ εφέτος, στα τέσσερα πάρτι του Τσάμπιονς Λιγκ, για την ώρα έχει ξεσαλώσει (ανεξαρτήτως αποτελέσματος) σε ένα. Με τη Μπενφίκα, στο Στάδιο. Εκείνο το βράδι, μάλιστα. Απείλησε ίσαμε 15 φορές, στις έξι έστειλε τη μπάλα προς το τέρμα του Βλαχοδήμου, έξι μπάλες στις δέκα ήταν δικές της, πάνω από εννέα πάσες στις δέκα ήταν σωστές.
Με τη χειρότερη Μπενφίκα των πολλών τελευταίων ετών; Σχετικό. Πράγματι η Μπενφίκα που πέρυσι στον όμιλό της δεν είχε γράψει ούτε πόντο και μέτρησε 1-14 γκολ, επιβεβαιώνει την ύφεσή της με το εφετινό follow-up. Αλλά δεν παύει να είναι η Μπενφίκα που έβαλε τέσσερα γκολ στην Τούμπα. Κι άλλα τρία, στην Αθήνα.
Με τη Μπενφίκα που έπαιζε σ’ ολόκληρο το β’ ημίχρονο, δέκα εναντίον έντεκα; Κι αυτό είναι σχετικό. Γιατί το αβαντάζ, πρώτον, η ΑΕΚ το κέρδισε ποδοσφαιρικά. Και γιατί επίσης, δεύτερον, η στατιστική έρχεται να επιβεβαιώσει πως και στο 11 v 11 η ΑΕΚ έκανε στο χορτάρι ό,τι και στο 11 v 10 μετά.
Στα άλλα τρία πάρτι; Στα άλλα τρία, η ΑΕΚ δεν έπαιξε για το παιγνίδι. Επαιξε, για να μη τους κομματιάσουν τα σόσιαλ μίντια. Επαιξε, για να χάσει…ήπια. Οπου παίζεις για να νικήσεις, μπορεί και να πάρεις ισοπαλία. Οπου παίζεις για να πάρεις ισοπαλία, συνήθως έρχεται ήττα. Κι όπου παίζεις για μια μικρή ήττα, συνήθως έρχεται μεγάλη ήττα.
Όταν λες στην ομάδα, θα παίξουμε πέντε πίσω, τρία εξάρια, κι ο Μάνταλος με τον Πόνσε ψηλά σε μια πρώτη γραμμή άμυνας, το μήνυμα που της περνάς είναι καθαρό. Η ΑΕΚ έπαιξε για τη μικρή ήττα, πήρε μικρή ήττα, ο στόχος επετεύχθη. Δεν τους κατασπάραξαν, τα ράδια και τα σάιτ.
Στο Αμστερνταμ και στα δύο ματς με «τη χειρότερη Μπάγερν των πολλών τελευταίων ετών» η ΑΕΚ έκανε τρία ολόιδια παιγνίδια. Τρία κακομοίρικα παιγνίδια. Τα τελειώματα ήταν 4-18, 6-18, 2-19 (σύνολο 12-55). Τα τελειώματα στον στόχο ήταν 0-6, 1-7, 0-8 (σύνολο 1-21). Τα κόρνερ ήταν 3-13, 1-10, 1-11 (σύνολο 5-34). Οι δικές της μπάλες ήταν, ούτε τέσσερις στις δέκα. Κι οι σωστές πάσες της, λιγότερες από οκτώ στις δέκα. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, όντως το αθροιστικό 0-7 λίγο ήταν.
Αν βλέπετε το 1-21 στα on-target και σπάζετε το κεφάλι να θυμηθείτε ποιο είναι αυτό το ένα της ΑΕΚ, να βοηθήσω. Πρόκειται για μια σκοτωμένη κεφαλιά του Μάνταλου, στο α’ ημίχρονο εδώ με τη Μπάγερν. Ο Νόιερ έκανε «μία έτσι» τα χέρια, και την κατέβασε δίχως να χρειαστεί να κουνήσει καν τα πόδια. Στατιστική, για να τραβάει το πιτσιρίκι τον μπαμπά απ’ το μανίκι. «Δεν είναι ωραία εδώ, πάμε να φύγουμε».
Μιλώντας για πιτσιρίκια. Το πρωτάθλημα που κατέκτησε στην Ελλάδα η ΑΕΚ και την οδήγησε στο Τσάμπιονς Λιγκ, συμπαρέσυρε στον ωκεανό της περιπέτειας την ομάδα νέων. Παιδιά μιας επί χρόνια παραμελημένης ακαδημίας, άμαθα στις ανοιχτές θάλασσες, εντελώς ανέτοιμα για το Γιουθ Λιγκ, αν οι μεγάλοι μετράνε τέσσερις ήττες με 2-10 γκολ, αυτά της U-19 μετράνε τέσσερις ήττες με 1-15 γκολ.
Το αθροιστικό, 8/8 ήττες και 3-25 γκολ, αποτυπώνει το μήκος του δρόμου της ΑΕΚ μπροστά.
Πηγή: Sport DNA
