Του Richard Jolly
Στη δεύτερη προσπάθεια της η Μάντσεστερ Σίτι απέκτησε τον στόχο της. Οπως είχε κάνει και στην Μπαρτσελόνα, ο Πεπ Γκουαρδιόλα υπέγραψε τον Αλέξις Σάντσες. Ηταν προετοιμασμένος για να περιμένει, αλλά μετά το deal που χάλασε το καλοκαίρι του 2017, ο Σάντσες επιτέλους πήγε τον Ιανουάριο. Μόνο που δεν πήγε… Οχι στο Etihad Stadium, τουλάχιστον. Αντιθέτως, την Κυριακή θα παίξει το δεύτερο ντέρμπι κόντρα στην ομάδα που τον ήθελε για καιρό. Στο πρώτο, ο Σάντσες έφτιαξε το νικητήριο γκολ του Κρις Σμόλινγκ, καθυστερώντας τη στέψη της Σίτι ως πρωταθλήτρια κατά μία εβδομάδα, αλλά είναι αδύνατο να πει κανείς ότι η μέχρι τώρα παρουσία του στο Old Trafford είναι επιτυχημένη.
Μερικώς λόγω του ντέρμπι που προαναφέραμε, ο Σάντσες είναι πίσω από τον Σμόλινγκ στην Premier League το 2018. Ενας παίκτης που έβαζε ένα γκολ κάθε 170 λεπτά στο πρωτάθλημα με τη φανέλα της Αρσεναλ, έχει ένα κάθε 495 για τη Γιουνάιτεντ. Μέχρι τώρα, ακολουθεί τους Τζέιμς Ταρκόβσκι, Σέιν Ντάφι και Χάρι Μαγκουάιρ… Υπήρξαν περιστασιακά κάποιες αναλαμπές -Νιούκασλ, Μπόρνμουθ- αλλά πολλές περισσότερες φορές ο Σάντσες έχει δείξει απομονωμένος και χαμένος. Μοιάζει με έναν ιδεαλιστή που του αφαίρεσαν τα ιδανικά του, του αρνήθηκαν τη μεταγραφή των ονείρων του και ανακαλύπτει ότι το… δώρο παρηγοριάς με τη μεταγραφή του στη Γιουνάιτεντ δεν είναι και τόσο παρήγορο.
Είναι δύσκολο να αγνοήσεις τις συνέπειες στο Old Trafford. Ο Μάρκους Ράσφορντ και ειδικά ο Αντονι Μαρσιάλ υπέφεραν μετά την προνομιακή μεταχείριση που είχε ο νεοαποκτηθείς. Ο Γάλλος θα μπορούσε να φύγει, αλλά τώρα τελευταία με μια ξαφνική άνοδο στην απόδοση του κερδίζει σιγά-σιγά κάποιο από το χαμένο έδαφος. Ο Σάντσες νιώθει πλέον σαν η πιο ακριβή αλλαγή στο ποδόσφαιρο. Η Γιουνάιτεντ έχει να αντιμετωπίσει ένα μισθό πολύ μεγάλο, την ίδια ώρα που η ομάδα έμεινε με κενά αφού ένας παίκτης που θα μπορούσε να παίξει δεξιά, ο Χένρικ Μικιταριάν, έφυγε και ο Χιλιανός προστέθηκε στη λίστα με τους υποψήφιους για την αριστερή πλευρά.
Παρ’ όλα αυτά, τα αποτελέσματα της υπόθεσης Σάντσες στην πλευρά της Σίτι μπορεί να έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Και ίσως αυτό να ξεκινάει από το καλοκαίρι του 2017, όταν η Αρσεναλ είχε προτείνει ανταλλαγή με τον Ραχίμ Στέρλινγκ. Η Σίτι θα πρέπει να νιώθει ανακουφισμένη που προτιμούσε να αποκτήσει τον Σάντσες μόνο αν δεν συμπεριλαμβανόταν παίκτης της στο deal: Από τότε, μόνο ο Μοχάμεντ Σαλάχ έχει συμμετοχή σε περισσότερα γκολ στην Premier League από τον Στέρλινγκ.
Η μετατροπή του σε ηγέτη και εκτελεστή είναι μία απόδειξη της προπονητικής επιρροής του Πεπ Γκουαρδιόλα. Κανείς δεν έβαλε περισσότερα καθοριστικά γκολ στα τελευταία λεπτά από τον Αγγλο την περσινή σεζόν και μάλλον δεν είναι άστοχο να πούμε ότι πολλά από τα ρεκόρ της Σίτι δε θα είχαν γίνει αν είχε φύγει. Αν όντως τους έλειψε ο παίκτης που δεν κατάφεραν να αποκτήσουν, είναι μόνο για την Ευρώπη: Μια άποψη που επικρατούσε είναι ότι -έχοντας ένα μεγάλο προβάδισμα στο πρωτάθλημα- η Σίτι ήθελε τον Σάντσες λόγω των φιλοδοξιών της στο Champions League.
Οι επιπτώσεις της ξαφνικής αλλαγής δεδομένων τον περσινό Ιανουάριο, όμως, είναι ακόμη σημαντικές. Η Σίτι αισθάνθηκε ότι τα λεφτά που ήθελε ο Αλέξις ήταν… απαγορευτικά υπερβολικά και ότι αυτό θα είχε συνέπειες όταν οι Κέβιν Ντε Μπρόινε και Στέρλινγκ θα έπρεπε να επαναδιαπραγματευτούν τα συμβόλαια τους. Ετσι, είναι η Γιουνάιτεντ αυτή που έχει την υψηλότερη μισθοδοσία στην Αγγλία και το βάρος ενός μπάτζετ που ίσως είναι αδύνατο να σηκωθεί. Χωρίς τον Σάντσες, η Σίτι ένιωσε λιγότερο σαν ένα… όχημα για σταρ. Ξοδεύουν ακόμη τεράστια ποσά, αλλά το προφίλ των παικτών που απέκτησαν τους έκανε να μοιάζουν λιγότερο με μια ομάδα που βασίζεται στις επιταγές για να προσελκύσει σταρ.
Ο Ριάντ Μαχρέζ ήταν αυτός που επωφελήθηκε άμεσα, αφού ήταν αυτός τελικά ο εξτρέμ που απέκτησε από την Λέστερ ο Γκουαρδιόλα. Στη σύντομη, ως τώρα, θητεία του στη Σίτι έχει περισσότερα γκολ από όσα ο Σάντσες, σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, στη Γιουνάιτεντ. Το γκολ του Αλγερινού στη νίκη επί της Τότεναμ στο Wembley του δίνει κάτι που λείπει από τον Χιλιανό, ένα γκολ που θα κρίνει ένα ματς κόντρα σε αντίπαλο από την ελίτ δηλαδή, αν και είναι επίσης αλήθεια ότι του στοίχισε το χαμένο πέναλτι στο Anfield.
Η προτίμηση του Μαχρέζ στο να παίζει δεξιά, όμως, έφερε νέα καθήκοντα στον Στέρλινγκ. Το πλάνο του Γκουαρδιόλα για τα μεγαλύτερα ματς ήταν να επιλέγει τον Αλγερινό και να μετατοπίζει αριστερά τον Στέρλινγκ. Αυτός, υποθετικά, θα ήταν ο ρόλος του Σάντσες. Αν ο Λιρόι Σανέ θεωρήθηκε αναντικατάστατος χθες για να δίνει πλάτος, η επιστροφή του Μπεντζαμίν Μεντί σήμαινε ότι ο πλάγιος μπακ μπορεί να ανοίξει το παιχνίδι και ο δεξιοπόδαρος αριστερός εξτρέμ να κλίνει μέσα και να σουτάρει.
Ο Σανέ ήταν μέσα κι έξω πέρυσι. Αν είχε πάει εκεί ο Σάντσες, μπαίνουμε στον πειρασμό να σκεφτούμε αν ο Λιρόι θα είχε γίνει ο Μαρσιάλ της Σίτι, ενώ ο Στέρλινγκ είχε μικρότερο ανταγωνισμό στη δεξιά πλευρά. Ο Σέρχιο Αγουέρο, επίσης, μπορεί να δυσκολευόταν. Οι πολυσύνθετοι παίκτες πάντα αρέσουν σε προπονητές όπως ο Γκουαρδιόλα. Οι κλασικοί strikers μπορεί να μοιάζουν με είδος προς εξαφάνιση στις ομάδες του και -κάποιες φορές- ο Αγουέρο έμεινε στον πάγκο για χάρη αυτών που πρεσάρουν πιο φυσικά ή που είναι καλύτεροι για τον ρόλο του false 9. Ο Σάντσες θα ήταν απειλή.
Αντιθέτως, ο Αγουέρο επανήλθε δυναμικά φέτος. Ο Γκαμπριέλ Ζεσούς, ανάμεσα στην έλλειψη αυτοπεποίθησης και τα προβλήματα στο σκοράρισμα, έχει γίνει ο αντι-Στέρλινγκ που δεν έχει κάνει ακόμη κάτι. Ο Αγουέρο, από την άλλη, προσαρμόστηκε στις νέες απαιτήσεις χωρίς να χάσει τη συνήθεια του στο σκοράρισμα. Αν υπήρχε και ένας συμπαίκτης/αντίπαλος, ο παίκτης που έμεινε στον πάγκο σε δύο από τα μεγαλύτερα ματς ως τώρα με τον Καταλανό στην τεχνική ηγεσία -εκτός έδρας με την Μπαρτσελόνα το 2016 και το ντέρμπι του Μάντσεστερ τον περσινό Δεκέμβριο- ίσως να είχε κι άλλες… ψήφους μη εμπιστοσύνης.
Οχι με τη φόρμα του αυτή την περίοδο, όμως. Αυτό που δε θα μάθουμε είναι αν η Σίτι θα είχε τον Σάντσες που απόλαυσε η Αρσεναλ το 2016-17 ή αυτόν που δυσκολεύεται στη Γιουνάιτεντ το 2018. Θα μπορούσε να ήταν ένα πρόβλημα στον πάγκο του Γκουαρδιόλα τώρα, ένας underachiever και ένα αρνητικό παράδειγμα της πολιτικής απόκτησης παικτών από τους αντιπάλους για να αποδυναμωθούν. Αν η Σίτι είδε ενδείξεις πτώσης, είχε καλύτερη αντίληψη από τη Γιουνάιτεντ.
Αν η Γιουνάιτεντ πίστευε ότι έκανε ζημιά στη συμπολίτισσα της, έκανε λάθος. Και αν ο Σάντσες υποτίθεται ότι ήταν αυτός που θα άλλαζε τις ισορροπίες ανάμεσα στους δύο αντιπάλους του Μάντσεστερ, η αλήθεια είναι ότι η ψαλίδα ανάμεσα τους έχει ανοίξει μετά τη μεταγραφή του στη Γιουνάιτεντ. Η πιο εντυπωσιακή μεταγραφή της περσινής σεζόν δεν ήταν τόσο αποτελεσματική όσο αναμενόταν. Είναι το σύμβολο του πώς η Γιουνάιτεντ έχασε τον δρόμο της, το παράδειγμα για το ότι δεν είναι καλή ιδέα να αγοράσεις κάποιον απλά για να αποτρέψεις το να τον έχει ο εχθρός σου…
Πηγή: Four Four Two
