Του Μάκη Σερεπίσου
Κλείσε τα μάτια για ένα λεπτό. Άσε αυτά που κάνεις και σκέψου για λίγο πως είσαι ένας 23χρονος Αμερικανός μπασκετμπολίστας, που μόλις αποφοίτησε από το άσημο και «μικρό» Green Bay. Λίγο καιρό πριν, τo ESPN σε έχει κατατάξει στην 196η θέση των πάουερ φόργουορντ των ΗΠΑ (!) ενώ στο μεσοδιάστημα έχεις χτυπήσει στο γόνατο τόσο σοβαρά, ώστε να ζεις χωρίς μηνίσκο. Οι αριθμοί σου στη τελευταία χρονιά σου στο NCAA δεν… έβγαλαν μάτια (7,1 πόντοι, 5,1 ριμπάουντ μ.ο σε 96 ματς) και οι προτάσεις που έχεις στα χέρια σου ισοδυναμούν με το απόλυτο τίποτα. Επανάληψη: Μηδέν (0) προτάσεις!
Δεν έχεις δηλώσει συμμετοχή στο Draft του ΝΒΑ γιατί δεν έχεις καμία ελπίδα να ακούσεις το όνομά σου και καμία ομάδα δεν εκδήλωσε ούτε το παραμικρό ενδιαφέρον για να σε «τσεκάρει», έστω σε κάποια προπόνηση. Τι κάνεις; Σοβαρά, τι σκέφτεσαι να κάνεις; Πόσο πολύ απέχει η απόφαση να τα παρατήσεις όλα και να σκεφτείς ακόμα και την αλλαγή στην επαγγελματική σου καριέρα;
Και αμέσως, η δεύτερη κομβική ερώτηση: Τι θα κάνεις όταν όλα έχουν γυρίσει; Πώς θα αντιδράσεις όταν οι ευκαιρίες θα έρθουν, έστω και από διαδοχικές… σπόντες της τύχης; Τι θα νιώσεις όταν αγωνιστείς στην καλύτερη ομάδα του κόσμου και θα δεις παίκτες όπως ο Κέβιν Ντουράντ και ο Ντρέιμοντ Γκριν να σε αποθεώνουν;
Άνοιξε τα μάτια. Επανερχόμαστε. Η ιστορία του Αλφόνζο ΜακΚίνι δεν έχει την λάμψη που χαρακτηρίζει τον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ, αλλά είναι μία από αυτές που δίνουν ελπίδα και αληθινή υπόσταση στη προσπάθεια που κάνει κάθε ένας από εμάς για το πιο απλό και συνάμα πιο ανθρώπινο στοιχείο της καθημερινότητας: Το κυνήγι του ονείρου!
Όταν αυτός βρέθηκε στο μεγαλύτερο δίλημμα της ζωής του, σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, επέλεξε τον δύσκολο δρόμο. Για την ακρίβεια, αποφάσισε να αφήσει τις ΗΠΑ για την δεύτερη κατηγορία του Λουξεμβούργου! Και από εκεί ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι, που περιλάμβανε προπονήσεις με ερασιτέχνες, καθημερινές μετακινήσεις στη Γερμανία και κλειστές «πόρτες» από τους μεγαλύτερους συλλόγους της χώρας.
Σταθμός πρώτος: Λουξεμβούργο
Οι ΗΠΑ αποτελούν μακράν την μεγαλύτερη μηχανή παραγωγής αθλητών σε ότι αφορά το μπάσκετ. Αυτό είναι αποδεδειγμένο, αφού κάθε ομάδα που… σέβεται τον εαυτό της έχει τουλάχιστον έναν Αμερικανό στο ρόστερ της.
Είναι όμως σίγουρο πως δεν περιμένεις να ακούσεις πως υπάρχουν εκπρόσωποι της χώρας και στο… Λουξεμβούργο. Μέχρι να βγει η ιστορία του Αλφόνζο ΜακΚίνι στο προσκήνιο, μπορεί να μην γνωρίζαμε καν πως η μικρή χώρα της κεντρικής Ευρώπης έχει πρωτάθλημα μπάσκετ. Πώς όμως έφτασε μέχρι εκεί ο Αμερικανός φόργουορντ;
Το SDNA απευθύνθηκε στον άνθρωπο που ανακάλυψε τον ΜακΚίνι και του έδωσε την πρώτη, έστω και… ημιεπαγγελματική ευκαιρία μετά το Κολέγιο. O Κριστόφ Νέι είχε γεμίσει τα μπλοκάκια του με το όνομα του παίκτη που έμελλε να σπάσει κάθε καλούπι και να φτάσει μέχρι την… κορυφή του μπασκετικού Έβερστ από το πουθενά.
«Έκανα για χρόνια reports με βάση το scouting για αρκετούς παίκτες των ΗΠΑ. Το όνομα του ΜακΚίνι ήταν μέσα στις λίστες μου, γιατί είχε τα στοιχεία που έψαχνα: Καλό ριμπάουντ, αθλητικός, σταθερό σουτ»,ανέφερε αρχικά ο προπονητής των East Side Pirates, πριν ξεκινήσει την εξιστόρηση για τις… περίεργες συμπτώσεις που χαρακτήρισαν εξ αρχής την καριέρα του Αμερικανού:
«Κοίτα, πρέπει να διευκρινίσουμε κάτι. Εκείνο το καλοκαίρι, η ομάδα είχε μόλις ανέβει από την Γ’ στη Β΄Κατηγορία του Λουξεμβούργου. Μιλάμε για μία λίγκα ερασιτεχνών. Οι περισσότεροι παίκτες είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι. Δάσκαλοι, αστυνομικοί, υπάλληλοι σε τράπεζα… Η διοίκηση της ομάδας μου έδωσε ένα χαμηλό μπάτζετ, αρκετό για έναν μόλις επαγγελματία παίκτη. Έναν! Οπότε καταλαβαίνεις πως έπρεπε να βρω τον καλύτερο, τον πιο κατάλληλο για να μας βοηθήσει. Είχα αυτό το “βάρος” όταν πήγα στις ΗΠΑ, ξέροντας παράλληλα ότι το χαμηλό ποσό που προσφέραμε και το όνομα της ομάδας και της χώρας δεν ήταν και… ελκυστικά για έναν Αμερικανό παίκτη (γέλια)».
Μέσα σε αυτό το κλίμα λοιπόν, ο Κριστόφ Νέι έψαχνε κάτι ξεχωριστό, χωρίς να έχει καν τα κατάλληλα… εργαλεία.
«Ο ΜακΚίνι δεν ήταν στις πρώτες επιλογές μου, για να είμαι ειλικρινής. Είχα ξεχωρίσει κάποια άλλα παιδιά, επειδή ο Αλφόνζο δεν ήταν καλός στη τελευταία του χρονιά στο Κολέγιο. Για να μην φλυαρούμε, άκουσα πολλά ¨όχι”. Και ήταν λογικό, για να σου πω την αλήθεια. Κάποια στιγμή, βρέθηκα με έναν φίλο μου scouter, ο οποίος μου μίλησε για τον ΜακΚίνι και την καλή του παρουσία σε ένα μικρό καμπ στο Βέγκας. Ήρθαμε σε επαφή, του εξήγησα και δεν είχε ενδοιασμούς. Ήθελε να παίξει, διψούσε για μία ευκαιρία και δέχτηκε να έρθει στο Λουξεμβούργο».
Η πρώτη… διαβολική σύμπτωση στη ζωή του Αλφόνζο τον έφερε στην Ευρώπη, σε μία μικρή χώρα και σε μία ακόμα πιο κλειστή κοινότητα ανθρώπων που ήταν εντελώς διαφορετική σε σχέση με το Σικάγο ή τις ΗΠΑ συνολικά. Αυτό πάντως δεν τον επηρέασε ποτέ, σύμφωνα και με όσα τονίζει ο Νέι στο SDNA.
«Εντάξει, ήταν ένα σοκ στην αρχή, είναι πολύ λογικό. Ήρθε σε μία μικρή ερασιτεχνική ομάδα στο Λουξεμβούργο. Κάποιοι θα τρόμαζαν μόνο στο άκουσμα αυτής της πρότασης. Ήταν κάπως μοναχικός τις πρώτες ημέρες, αλλά προσαρμόστηκε γρήγορα. Θα αφήσω έξω το αγωνιστικό επίπεδο, γιατί κυριάρχησε γρήγορα, ξεχώρισε σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Θα σταθώ όμως σε αυτά που έκανε εκτός παρκέ. Ήταν απίστευτα φιλικός με όλους. Πάντα χαμογελαστός, πάντα πρώτος στη προπόνηση, πάντα έτοιμος να εξγηγήσει στους συμπαίκτες του πολλά πράγματα για το μπάσκετ. Ξέρεις, εδώ έχουμε ο ένας τον άλλον. Στηρίζουμε τους διπλανούς μας στα δύσκολα και ο ΜακΚίνι “μπήκε” σε αυτό το mood».
Συνεχίζοντας, ο προπονητής των «Πειρατών» του Λουξεμβούργου αποθέωσε τον παίκτη και άνθρωπο ΜακΚίνι, ο οποίος κατάφερε να αφήσει το στίγμα του σε μία ομάδα που ολοκλήρωσε την σεζόν με μόλις 2 νίκες σε 29 παιχνίδια.
«Θα το πω όπως το νιώθω. Ο ΜακΚίνι ήταν τέλειος! Ένας φανταστικός παίκτης και ένας υπέροχος άνθρωπος. Χαμογελαστός, ευγενικός με όλους, κανένα υφάκι και καμία έπαρση. Δεν μας δημιούργησε κανένα πρόβλημα, ήταν εξαιρετικός απέναντι σε όλους και η συμπεριφόρα του χαρακτηριζόταν από μεγάλο σεβασμό και ταπεινότητα».
Σε ότι αφορά το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, ο Κριστόφ Νέι στάθηκε στους… τόνους ιδρώτα που έριξε στο παρκέ ο ΜακΚίνι, ο οποίος για ένα μεγάλο διάστημα έκανε ταξίδια και στη Γερμανία για προπονήσεις!
«Από την αρχή είχαμε ως σκοπό να τον βοηθήσουμε. Η χρονιά δεν εξελίχθηκε όπως θα θέλαμε, αλλά ο Αλφόνζο ήταν πολύ καλός, κυριάρχησε σχεδόν σε κάθε παιχνίδι. Στις προπονήσεις δουλεύαμε πολύ τις αδυναμίες του, αλλά επειδή εμείς είχαμε μόνο τρεις συναντήσεις την εβδομάδα, λόγω της ερασιτεχνικής φύσης της λίγκας και του συλλόγου, κανονίσαμε μία μικρή συμφωνία με την Τρίερ. Αυτή είναι μία γερμανική ομάδα τρίτης κατηγορίας, που βρίσκεται κοντά στο Λουξεμβούργο. Ο ΜακΚίνι έκανε προπονήσεις και μαζί τους, ενώ συνολικά δούλεψε πολύ σε ατομικό επίπεδο. Ήταν απόλυτα συγκεντρωμένος και ταγμένος στον στόχο του».
Κλείνοντας, ο τεχνικός των Pirates απάντησε στην ερώτηση του… ενός εκατομμυρίου: Περίμενε ποτέ πως ο ΜακΚίνι θα έκανε το μεγάλο βήμα για το ΝΒΑ και το… άλμα για τους Ουόριορς;
«Δεν το περίμενα ποτέ, δεν ήμουν τρελός! Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ πως θα παίξει στο ΝΒΑ και πως θα φτάσει να είναι ενεργό μέλος του rotation στους Ουόριορς. Ήθελα να τον δω να πετυχαίνει όμως. Είναι ένα παιδί που παλεύει πολύ, που έχει πάντα στόχους και είναι έτοιμος να αρπάξει κάθε ευκαιρία. Μπορώ να σου πω πως μιλήσαμε τις προάλλες και πως μέσα στους επόμενους μήνες θα ταξιδέψω στις ΗΠΑ για να τον δω. Φυσικά είμαι πολύ χαρούμενος και περήφανος για εκείνον».
“Ο ΜακΚίνι ήταν τέλειος. Κανένα υφάκι, απίστευτα φιλικός με όλους.Ήθελα να τον δω να πετυχαίνει και είμαι πολύ χαρούμενος γι’αυτόν”
Σταθμός δεύτερος: Μεξικό
Μετά από μία ομολογουμένως εντυπωσιακή σεζόν (26 πόντοι και 16 ριμπάουντ ανά ματς), ο ΜακΚίνι ήταν έτοιμος για το επόμενο βήμα. Η αρχή είχε πάλι αρνήσεις: Οι μεγαλύτερες ομάδες του Λουξεμβούργου δεν τον ήθελαν, επειδή η πορεία των Pirates ήταν άσχημη. Δεν ήθελαν να πάρουν το ρίσκο και ο ΜακΚίνι έβαλε πάλι το σακίδιό του στη πλάτη για να φύγει. Προορισμός; Το Μεξικό!
Ενώ είχε βρεθεί σε επαγγελματικό αδιέξοδο και δεν ήξερε τι να κάνει, ένα τηλεφώνημα του Εμάνουελ Λιτλ τον έστειλε στη Κεντρική Αμερική. Ο ΜακΚίνι βρήκε την ευκαιρία από τους Rayos de Hermosillo και η… φόρα από το Λουξεμβούργο τον βοήθησε να κυριαρχήσει!
Έχοντας φτάσει τα 24, ο Αλφόνζο ήταν πιο ώριμος μπασκετικά και εξελίχθηκε σε ένα από τα βασικά γρανάζια της ομάδας στη πορεία μέχρι τους τελικούς της λίγκας.
Βέβαια, η ζωή εκτός παρκέ ήταν αρκετά δύσκολη για τον ΜακΚίνι. Έχοντας γεννηθεί στο Σικάγο, ο Αμερικανός έζησε από νωρίς την εγκληματικότητα, όμως στο Μεξικό έζησε σκηνικά που τον… τρόμαξαν.
«Οι αστυνομικοί στο Μεξικό κυκλοφορούν πάντα με αυτόματα. Δεν το έχω ξαναδεί αυτό. Θυμάμαι μία φορά σταμάτησαν έναν τύπο και τον κόλλησαν στον τοίχο χωρίς λόγο, ενώ σκεφτόμουν απλά ότι θέλω να γυρίσω στο ξενοδοχείο μου. Οι προπονητές μας έλεγαν σε κάποια εκτός έδρας παιχνίδια να μην κυκλοφορούμε έξω μόνοι μας, γιατί ήταν πολύ επικίνδυνα», ανέφερε πριν λίγους μήνες ο δυναμικός φόργουορντ για την εμπειρία του στο Μεξικό, που ήταν ακόμα ένας προπομπός για την… εκτόξευση της τελευταίας διετίας….
Σταθμός τρίτος: Team USA, G – League και άρωμα ΝΒΑ
Το καλοκαίρι του 2016 ήταν κομβικό για την μετέπειτα πορεία του πρωταγωνιστή της ιστορίας μας. Το μακρινό ταξίδι στο Λουξεμβρούργο και η παρουσία στο Μεξικό τον δυνάμωσαν ως χαρακτήρα και τον βελτίωσαν ως παίκτη. Έτσι, ο ΜακΚίνι επιστρέφει στις ΗΠΑ, έχοντας μόνο έναν στόχο: Την εύρεση μίας ευκαιρίας στα παρκέ της G-League.
Στην αρχή, ο «Alvo» πήρε μέρος σε ματς στα κλειστά γήπεδα της πόλης του και από εκεί βρήκε ένα… ανέλπιστο εισιτήριο για την Εθνική ομάδα «3 on 3» των ΗΠΑ! Ο ΜακΚίνι εκπροσώπησε την Team USA και κατέκτησε μάλιστα το ασημένιο μετάλλιο, όμως τίποτα από αυτά δεν ήταν αρκετό για να ανοίξει κάποια πόρτα στο θυγατρικό πρωτάθλημα του ΝΒΑ.
Το «κλειδί» ήταν πάντως στα χέρια του Αμερικανού. Ο Αλφόνζο πλήρωσε 175 δολάρια (!) για να λάβει μέρος στα δοκιμαστικά των Windy City Bulls και το μαγικό ραβδάκι της τύχης βοήθησε ώστε ο ΜακΚίνι να ηγηθεί ανάμεσα στους 200 παίκτες που συμμετείχαν στα try-outs. Ο εκρηκτικός φόργουορντ κέρδισε μία θέση στο ρόστερ της ομάδας και όλα είχαν πάρει τον δρόμο τους.
“Είναι ένας τρομερός τύπος. Μπορεί να κάνει τα πάντα στο παρκέ”
Οι 14,7 πόντοι και τα 9 ριμπάουντ ανά ματς ήταν μόνο η αρχή: Ο «Ζο» έκανε όλα όσα ήθελαν οι προπονητές του, βοηθούσε σε τομείς που δεν φαίνονται στη στατιστική και όλα αυτά εκτιμήθηκαν και… ξεπληρώθηκαν με την κλήση στο All Star Game της G-League το 2017.
Το νερό μπήκε στο αυλάκι. Ο ΜακΚίνι σταθεροποιήθηκε στην ελίτ του πρωταθλήματος και δεν κοίταξε ποτέ πίσω του. Την επόμενη σεζόν άφησε το αγαπημένο του Σικάγο και εντάχθηκε στους Raptors 905, που του έδωσαν και την ευκαρία για την πρώτη… γεύση από το ΝΒΑ (13 ματς).
Η συμπεριφορά του δεν άλλαξε ούτε στο ελάχιστο. Η επιτυχία και οι αλλαγές στις συνθήκες της ζωής του δεν αλλοίωσαν τον χαρακτήρα του ΜακΚίνι, κάτι που επιβεβαίωσε και ο Ντάβιον Μπέρι. Ο Αμερικανός γκαρντ του Πανιωνίου αγωνίστηκε πέρσι στο πλευρό του «Zo» και μίλησε με κολακευτικά σχόλια για τον πρώην συμπαίκτη του, λέγοντας αρχικά:
«Είναι ένας τρομερός τύπος. Πολύ ευγενικός, μία ήρεμη προσωπικότητα για κάθε αποδυτήρια. Πάντα χαμογελαστός και πάντα στο παρκέ για δουλειά και προπόνηση. Είναι ένα πολύ καλό παιδί και πραγματικά είμαι πολύ χαρούμενος για εκείνον».
Αν κάτι φάνηκε έντονα στη περσινή σεζόν στον Καναδά, αυτό είχε να κάνει με την σημαντική συνεισφορά του ΜακΚίνι σε όλες τις πλευρές του παρκέ (14 πόντοι, 7,5 ριμπάουντ, 1,3 ασίστ ανά ματς), Σε αυτό στάθηκε και ο Μπέρι, ο οποίος… αποθέωσε το ταλέντο και την αγωνιστική παρουσία του ΜακΚίνι λέγοντας:
«Φίλε, μπορεί να κάνει τα πάντα στο παρκέ. Είναι τρομερά αθλητικός, έχει σπουδαίο άλμα, μπορεί να “σκυλιάσει” στην άμυνα. Έχει βελτιώσει πάρα πολύ το σουτ του και μπορεί να κάνει πολλές δουλειές, αυτό τον καθιστά εργαλείο για τον προπονητή».
Μάλιστα, ο γκαρντ του Πανιώνιου θέλησε να δώσει και το δικό του μήνυμα για τον πρώην συμπαίκτη του, τονίζοντας στο SDNA:
«Είμαι πολύ χαρούμενος και περήφανος για εκείνον. Ξέρω ότι πέρασε πολλά, ξέρω ότι χρειάστηκε να ταξιδέψει στο Λουξεμβούργο και στο Μεξικό για να κυνηγήσει το όνειρό και να φτάσει εκεί που βρίσκεται σήμερα. Τις προάλλες μιλήσαμε και στο Twitter, έχουμε φιλικές σχέσεις και πραγματικά είμαι χαρούμενος για αυτά που έχει καταφέρει στη ζωή του».
Σταθμός τέταρτος και… μαγικός: Οι Ουόριορς
Και φτάνουμε στο τέλος (;) ενός πραγματικά υπέροχου ταξιδιού. Το περασμένο καλοκαίρι, ο ΜακΚίνι είχε επιτέλους προτάσεις στο τραπέζι του. Ομάδες του ΝΒΑ τον ήθελαν για το training camp τους και η προοπτική ενός εγγυημένου συμβολαίου ήταν ορατή, όμως ο Αμερικανός δεν ήθελε απλά να συμβιβαστεί με αυτό.
Μέσω του ξαδέρφου του, που ήταν υπεύθυνο στην ασφάλεια των Ουόριορς, ο ΜακΚίνι βρήκε σημείο επαφής με τους πρωταθλητές και εντάχθηκε στη προετοιμασία τους. Η αρχή ήταν δύσκολη και όλοι θεωρούσαν πως θα είναι ο πρώτος ή ο δεύτερος που θα «κοπεί» από τον Στιβ Κερ, όμως η τύχη ήταν και εδώ στο πλευρό του.
Έχοντας δουλέψει σκληρά και με μερικά καλά δείγματα γραφής στα παιχνίδια της pre-season, ο ΜακΚίνι κοιμόταν στο αεροπλάνο της αποστολής των «Πολεμιστών». Ήταν 10 Οκτωβρίου και είχε μείνει μία κενή θέση στο ρόστερ της ομάδας. Ο Κερ τον ξύπνησε και του ανακοίνωσε τα ευχάριστα και ίσως… ανέλπιστα νέα.
«Όταν με ξύπνησαν και μου είπαν ότι πρέπει να μιλήσουμε, ήξερα πως ήταν η ώρα της κρίσης. Μίλησα μαζί του και μου είπε πως θα πάρω την τελευταία θέση του ρόστερ. Ήμουν απίστευτα ενθουσιασμένος, η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή. Δεν μπόρουσα να το πιστέψω, αλλά δεν ήθελα να το δείξω», ανέφερε λίγο αργότερα ο ΜακΚίνι, που σύντομα έγινε ένα… σημαντικό γρανάζι στη μηχανή του Κερ!
“Είναι μία μεγάλη έκπληξη για εμάς και ένα παράδειγμα για όλα όσα μπορεί να πετύχει η σκληρή δουλειά. Είμαι πολύ χαρούμενος για εκείνον”
Μέχρι στιγμής, ο Αλφόνζο έχει αγωνιστεί σε 13 ματς, έχοντας 6,6 πόντους και 4 ριμπάουντ ανά ματς. Παίζει περίπου 16 λεπτά μέσο όρο, έχει τρομερά ποσοστά σε δίποντα (52,3%) και τρίποντα (48,1%) και συνολικά κάνει όλα πρέπει: Είναι ένας ακούραστος και αθόρυβος εργάτης στο πιο λαμπερό «εργοστάσιο» του κόσμου.
«Ο ΜακΚίνι είναι μία τεράστια έκπληξη για εμάς φέτος», ανέφερε πριν λίγες ημέρες ο Κερ. «Ήρθε εδώ και δεν έχει σταματήσει να δουλεύει. Έχει αρπάξει την ευκαιρία και κάθε λεπτό στο παρκέ του ανήκει. Παλεύει για τα ριμπάουντ, κυνηγά κάθε χαμένη μπαλιά. Είναι αθλητικός, δεν φοβάται, μπορεί να σκοράρει από μακριά. Δεν θα μπορούσα να είμαι περισσότερο χαρούμενος για εκείνον».
Την ίδια ώρα, ο 26χρονος έχει κερδίσει και τον σεβασμό των συμπαικτών του. Οι σταρ των Ουόριορς μιλούν συχνά με κολακευτικά σχόλια για τον ΜακΚίνι, που έχει κερδίσει τον οργανισμό του Σαν Φρανσίσκο με την συμπεριφορά του και την αγωνιστική του εικόνα.
«Είναι φανταστικό. Ο Αλφόνζο σου δείχνει τι μπορεί να πετύχει η επιμονή και η σκληρή δουλειά», τόνισε μετά το 116-99 των Ουόριορς επί των Τίμπεργουλβς ο Κλέι Τόμπσον, με τον Ντρέιμοντ Γκριν να προσθέτει: «Είναι τρομερό να έχουμε την ενέργειά του στο παρκέ. Μας δίνει έξτρα κατοχές, μπορεί να σκοράρει. Μας βοηθά πολύ».
Λίγες ημέρες νωρίτερα, ο ΜακΚίνι είχε δει τον Κέβιν Ντουράντ να μιλά με εξίσου κολακευτικά σχόλια για εκείνον («Είναι ένας εξαιρετικός τύπος, ένα παιδί από το Σικάγο που παλεύει σε κάθε προπόνηση. Μας βοηθά πολύ, είναι πολύ καλός στο κομμάτι των ριμπάουντ και το σουτ του είναι ένα έξτρα στοιχείο για εμάς»), με τον Στεφ Κάρι να αναφέρει σε κάποια άλλη στιγμή:
«Μπορεί να κάνει την διαφορά όταν βρίσκεται στο παρκέ. Δίνει πάντα το 110% των δυνατοτήτων του. Είναι ένας τρομερός ριμπάουντερ, έχει αυτοπεποίθηση όταν σουτάρει. Δεν έχει σημασία αν θα παίξει 2 ή 10 λεπτά. Είναι τρομερό να βλέπεις έναν άνθρωπο που έχει στις πλάτες του ένα “άγριο” ταξίδι με πολλές ομάδες να αρπάζει την ευκαιρία. Σας το λέω, δεν έχει καν ξύσει το ταβάνι της ικανότητάς του».
Ο Αλφόνζο δεν είναι πλέον το παιδί που περίμενε στη γωνία για μία πρόταση. Δεν θα χρειαστεί να επιστρέψει στο Λουξεμβούργο και η αφάνεια μοιάζει πλέον μία μακρινή ανάμνηση για τον Αμερικανό, που παραμένει ταπεινός και προσγειωμένος. Βλέπετε, αυτά που πέρασε την τελευταία τριετία δεν θα τον αφήσουν να δει διαφορετικά την ζωή και το μπάσκετ.
Ο (προσωρινός) επίλογος, ανήκει σε αυτόν: «Μιλώ για την ιστορία μου κάθε μέρα. Είμαι περήφανος γι΄αυτήν γιατί διαμόρφωσε τον χαρακτήρα μου. Είναι μία μοναδική ιστορία. Είμαι ευλογημένος για όσα έχουν συμβεί και για την θέση στην οποία βρίσκομαι σήμερα. Ήταν ένα ταξίδι με πολλά καλά και άσχημα. Μερικές φορές νομίζω πως είναι σουρεαλιστικό. Υπήρξαν φορές που δεν περίμενα καθόλου να φτάσω μέχρι εδώ. Ήθελα να συμβεί, προσευχήθηκα γι΄αυτό, αλλά ήξερα ότι είναι δύσκολα. Τώρα όμως, ήρθαν οι ευκαιρίες και είμαι πραγματικά χαρούμενος για όσα έγιναν».
Πηγή: Sport DNA
