Επιλογή Σελίδας

Του Νίκου Παπαδογιάννη

H εύκολη λύση, για τον Ολυμπιακό, είναι να κατεβάσει τους διακόπτες του συναισθήματος και να παρηγορηθεί από τα ψυχρά δεδομένα του υπολογιστή.

Η ομάδα που τον νίκησε ήταν η πανίσχυρη φιναλίστ του 2018, πρωταθλήτρια του 2017, η ζάπλουτη ομάδα του Ομπράντοβιτς στο φινάλε φινάλε, οπότε όλα καλά, πάμε παρακάτω, τίποτε δεν είχαμε και τίποτε δεν χάσαμε.

Αύριο είναι μία καινούρια μέρα και το μέλλον μας ανήκει. Έτσι δεν θα πουν οι ψύχραιμοι;

Όποιος βολεύεται με τις εύκολες αναγνώσεις παρακαλείται να πάει λίγο παρακάτω. Η αποψινή βραδιά διαβάζεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και ορισμένοι από αυτούς είναι ελάχιστα κολακευτικοί για τον Ολυμπιακό της νέας εποχής.

Η Φενέρμπαχτσε ήταν η χειρότερη Φενέρ των τελευταίων ετών, μία ομάδα ανερμάτιστη που κατέφτασε στην Αθήνα χωρίς τον καλύτερο ψηλό της διοργάνωσης (Βέσελι), είχε ένα σωρό χρυσοπληρωμένους λαθρεπιβάτες (Ντατόμε, Ντίξον, Λοβέρν, Γκούντουριτς) και πόνταρε σε παίκτες αγορασμένους για το τουρκικό πρωτάθλημα (Μαχμούτογλου, Γκιουλέρ, Ντουβεριόγλου).

Ουσιαστικά, η αποψινή Φενέρ ήταν ένας (αλλά λέων) Σλούκας, με ολίγη από Κάλινιτς και …ουκ ολίγη από Ομπράντοβιτς.

Ο για μια φορά πλήρης -και γηπεδούχος- Ολυμπιακός είχε στα χέρια του μία χρυσή ευκαιρία για να πετύχει νίκη από αυτές που, στην τελική σούμα, ξεχωρίζουν την ήρα από το στάρι.

Την άφησε να ξεγλιστρήσει από τα δάχτυλά του, διότι, απλούστατα, ήταν και ο ίδιος μετρίως μέτριος και πάντα μετρημένος. Και χωρίς κανέναν προσανατολισμό στο γήπεδο.

Σχεδόν όλοι οι ξένοι παίκτες του φόρεσαν στολή κομπάρσου, ενώ ο ηγέτης, από τον οποίο περίμενε νικητήρια ανδραγαθήματα ακόμα και ο εχθρός, είδε τη κορύφωση της μάχης από τον πάγκο.

Εάν ο Ολυμπιακός έφτασε να διεκδικεί τη νίκη στο ένα σουτ, το οφείλει στον οίστρο του μοναδικού παίκτη που ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις της βραδιάς.

Ο συγκινητικός Κώστας Παπανικολάου -με το τραματισμένο γόνατο- ήταν ο μοναδικός «ερυθρόλευκος» που άξιζε να φύγει νικητής από το γήπεδο στο χθεσινό ντέρμπι.  

Ο Έλληνας φόργουορντ έβαλε 18 πόντους στο δεύτερο ημίχρονο, ενώ οι συμπαίκτες του, όλοι μαζί, μόλις 15!

Ο Σπανούλης πέτυχε το τελευταίο καλάθι του στο 15ο λεπτό, ο Πρίντεζης στο 21ο, οι Τίμα-ΛεΝτέι-Μάντζαρης-Στρέλνιεκς έγραψαν όλοι μαζί 7 πόντους, ο Βεζένκοφ δεν έπαιξε καθόλου, ενώ ο Ουίλιαμς-Γκος επιβραβεύτηκε για το καλό του δίλεπτο με την ευθύνη του κρίσιμου σουτ.

Από πότε είναι ο Ολυμπιακός (του Σπανούλη) η ομάδα του Νάιτζελ Ουίλιαμς-Γκος; Ο Ομπράντοβιτς έβλεπε την πεντάδα του Ολυμπιακού και δεν πίστευε στην τύχη του. Δεν θυμάμαι άλλη φορά τον Ντέιβιντ Μπλατ τόσο πελαγωμένο. 

Στην προσπάθειά του να απαντήσει με τρικ και πονηριές στην αυθεντία του Ομπράντοβιτς (ο οποίος πήρε το ντέρμπι με μισή ομάδα), ο Αμερικανοϊσραηλινός έβαλε τρικλοποδιές στον ίδιο του τον εαυτό.

Τα 37 λεπτά συμμετοχής του αποκαμωμένου στην δ’ περίοδο Γιώργου Πρίντεζη, ο οποίος έπαιξε ολόκληρο το β’ ημίχρονο, μοιάζουν με ομολογία αποτυχίας. Και δεν ήταν η μόνη.

Δεν υπάρχει άλλη λύση, από την επιστροφή στις εύκολες αναγνώσεις. Μία ήττα από τη Φενέρ δεν είναι δα καταστροφή, για όποιον σκέφτεται ρεαλιστικά.

Ναι, αλλά η ιστορία γράφεται από τις χαμένες (ή κερδισμένες) ευκαιρίες. Η ομάδα του «Ζοτς» ηττήθηκε από την Εφές, ενώ έτεροι ανταγωνιστές του Ολυμπιακού, όπως η Αρμάνι, βγάζουν σπουδαία διπλά και κερδίζουν έδαφος.

Οι θρίαμβοι των «κόκκινων» στο Χίμκι και στη Βιτόρια προσέφεραν λίπος για κάψιμο, αλλά τα αποθέματα σώθηκαν μετά τις τελευταίες ήττες και άλλωστε τα δύο θύματα εκείνων των αναμετρήσεων δεν έχουν -εν τέλει- τόσο κοφτερά δόντια.

Όταν ο Ολυμπιακός βρέθηκε ενώπιος τριών απαιτητικών αναμετρήσεων (με ΤΣΣΚΑ, Παναθηναϊκό, Φενέρ) έκανε συμπαθητικές συνολικά εμφανίσεις, αλλά ξέμεινε με χέρια αδειανά: ήττα, ήττα, ήττα.

To αρχικό 3-1 έγινε 3-4 και ο ορίζοντας μοιάζει σκεπασμένος με σύννεφα: Παναθηναϊκός έξω για το πρωτάθλημα, Μπάγερν έξω, Ρεάλ μέσα, όλα μέσα σε ένα καυτό πενθήμερο (18-22 Νοεμβρίου).

Εάν συνεχιστούν τα ολισθήματα, το ζευγάρωμα με τη Μπουντούτσνοστ στο τέλος του μήνα μπορεί να βρει το ΣΕΦ μισοάδειο.

Αν και, εδώ που τα λέμε, καλύτερα να μείνουν τα καθίσματα κενά, παρά να τα ζεστάνουν οι αποψινοί υβριστές του Κώστα Σλούκα και της μητέρας του.

Ο άλλοτε «ερυθρόλευκος» άσος έχει βρει την υγειά του στη χώρα που μας αρέσει να θεωρούμε υποανάπτυκτη και δεν σκοπεύει να επιστρέψει στα ελληνικά γήπεδα της απέραντης αθλιότητας, παρά μόνο όταν στεγνώσει ο τελευταίος μπακλαβάς της Κωνσταντινούπολης.

Πηγή: Gazzetta

Pin It on Pinterest

Shares
Share This