Του Βασίλη Σκουντή
Η ταινία «Midnight Express» βγήκε μια φορά το 1978 και δεν είχε κανένα sequel: δεν είχε στο σινεμά, αλλά το έργο ξαναγυρίστηκε κάμποσες φορές στα γήπεδα και ένα από αυτά τα remakes το είδα live!
Για να είμαι ειλικρινής, σε σχέση με τις διηγήσεις των παλαιότερων αλλά και σε σχέση με άλλες ιστορίες που έχω ακούσει, οφείλω να καταλήξω στο ηθικό δίδαγμα ενός παλιού ανέκδοτου…
Ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτε!
Δεν πάθαμε, είναι αλήθεια, αλλά φτηνά τη γλιτώσαμε όσοι τολμηροί δημοσιογράφοι ταξιδέψαμε πριν από σχεδόν είκοσι πέντε χρόνια στην Πόλη για να καλύψουμε τον αγώνα ανάμεσα στην Εφές, που τότε λεγόταν (και) Πίλσεν και τον Παναθηναϊκό, όπως καλή ώρα ξαναπαίζουν απόψε σε αυτό το διήμερο της ελληνοτουρκικής… φιλίας!
Άνοιξαν χθες την αυλαία ο Ολυμπιακός και η Φενέρμπαχτσε, σήμερα παίρνουν τη σκυτάλη ο Παναθηναϊκός με την Εφές και το ειρηνικό και αναίμακτο πλέον νταλαβέρι μας καλά κρατεί…
Αυτό λοιπόν το ταξίδι δεν θα το ξεχάσω ποτέ, διότι αίφνης για ένα τρίωρο ένιωσα πώς μετατάχθηκα και από αθλητικός συντάκτης έγινα πολεμικός ανταποκριτής!
Ευτυχώς που ο φίλος μου, δημοσιογράφος και επί σειρά ετών τζένεραλ μάνταζερ της Εφές, Ενγκίν Οζερχούν και ο διεθυντής της «Μιλιέτ» Εσάτ Γιλμαέρ είχαν.. ανθιστεί τη δουλειά και φρόντισαν να βάλουν γύρω γύρω μερικά μπρατσωμένα αγόρια για κάθε ενδεχόμενο!
Αυτά τα αγόρια θα επενέβαιναν εάν κάποιος μούνταρε καταπάνω μας, αλλά δεν μπορούσαν βεβαίως ούτε να φιμώσουν τους θεατές, ούτε να τους περάσουν χειροπέδες για να μην πετάνε στους… γκιαούρηδες δημοσιογράφους ό,τι είχαν εύκαιρο στα χέρια τους, από αναπτήρες μέχρι μπουκάλια με αναψυκτικά και δεν συμμαζεύεται…
Χάθηκε ο κόσμος, να μας πέταγαν οι μεμέτηδες κανένα κεμπάπ ή κανένα μπακλαβαδάκι, να ‘φχαριστηθεί ο ουρανίσκος μας και να τους πούμε κιόλας άφεριμ!
Τώρα βεβαίως κάνω πλάκα, αλλά τότε τα είδα όλα κωλυόμενα και μακαρίζω την τύχη μας που τη σκαπουλάραμε χωρίς απώλειες, έστω κι αν πολλές φορές αναγκαστήκαμε να σκύβουμε κάτω από τα έδρανα για να προστατευτούμε. Για να πω την αμαρτία μου ούτε θυμάμαι πώς κράταγα σημειώσεις και πώς κατάφερα να γράψω το κείμενο που έστειλα στα «ΝΕΑ» με φαξ.
Γιατί με φαξ; Δεν είχαμε τότε κομπιούτερ καρδιά μου!
Για τον φόβο που μας κυρίευε δεν το συζητώ: τα σλιπάκια μας έγιναν…καφέ από δαύτον!
Βεβαίως η ιστορία δεν αρχίζει στις 27 Ιανουαρίου του 1994 στην Κωνσταντινούπολη, αλλά στις 25 Νοεμβρίου του 1993 στη Γλυφάδα όπου ο Αϊντίν Ερς έπαιξε επί σαράντα λεπτά μια παλιομοδίτικη άμυνα ζώνης 3-2 («βουλγάρικη», όπως την αποκαλούσαν εξ αρχαιοτάτων χρόνων οι προπονητές) με τους εκάστοτε πέντε παίκτες του να μοιάζουν σαν στημένες καρέκλες, απέναντι στις οποίες ο Παναθηναϊκός αποδείχτηκε ανήμπορος ν’ αντιδράσει με αποτέλεσμα να δεχτεί μια ψυχρολουσία και να υποστεί μια απροσδόκητη ήττα με 82-67!
Ήταν στραβό το κλήμα με την αποτυχία, το ‘φαγε και ο γάιδαρος με τα αντικείμενα που έπεσαν και γίναμε από δυο χωριά χωριάτες! Τόσο στην είσοδο, όσο και στην έξοδο τους οι Τούρκοι δεν έτυχαν της παραδοσιακής (για την οποία κομπάζουμε κιόλας) ελληνικής φιλοξενία και οι μπαγάσες το κράτησαν μανιάτικο ενόψει της ρεβάνς!
Ε το παντέρμο θυμητικό απού το ‘χουν, όπως λέει σε μια δική του ιστορία ο Ψαραντώνης!
Το στραβό κλήμα εκείνης της βραδιάς το ‘φαγε βασικά ο τότε ανατέλλων σταρ της Εφές, Ουφούκ Σαρίτσα ο οποίος έβαλε 34 πόντους, με 7/11 δίποντα, 4/6 τρίποντα, 8/10 βολές και γράπωσε και επτά ριμπάουντ!
Το μάρμαρο της ήττας έπεσε βαρύ στον Ζέλικο Παβλίσεβιτς, που μπορεί (όταν ένιωθε την ανάγκη να καμωθεί) να προέτασσε τα δυο δάχτυλα του και να έλεγε «two Cups, my friend, two Cups» (εννοώντας τα δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών, που είχε κατακτήσει με την Τσιμπόνα το 1986 και με τη Γιουγκοπλάστικα το 1991), αλλά αυτά δεν ήταν ικανά να τον σώσουν: το ίδιο βράδυ ο αείμνηστος Παύλος Γιαννακόπουλος αποφάσισε να τον σχολάσει από τον πάγκο του Παναθηναϊκού, στον οποίο μια εβδομάδα αργότερα (1η Δεκεμβρίου), έκανε το ντεμπούτο του ο επίσης συχωρεμένος Κώστας Πολίτης, που έκανε με τα… κρεμμυδάκια την Μπανταλόνα του Ομπράντοβιτς!
Οι συνθέσεις του πρώτου αγώνα στην ιστορία των δυο ομάδων:
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Αλβέρτης 15, Γκάλης 13, Παταβούκας 9, Βολκόφ 12, Βράνκοβιτς 18 (12ρ.), Γεωργικόπουλος
ΕΦΕΣ ΠΙΛΣΕΝ: Ναουμόσκι 14, Αϊντίν 17, Οτζτούρκ, Ρίτσαρντ 5, Οϊγκούτς 12, Σαρίτσα 34
Δυο μήνες αργότερα ο πρόλογος του δευτέρου γύρου, ο πρόλογος του οποίου γράφτηκε μέσα σε μια ασημί Porsche! Την πάρκαρε ακριβώς έξω από την είσοδο των αποδυτηρίων ο Σαρίτσα, οι φύλακες και κατά συνθήκην παρκαδόροι του έκαναν τεμενάδες και ο λεγάμενος μπήκε στο γήπεδο κορδωμένος σαν το παγώνι!
Βεβαίως περισσότερο από τους δημοσιογράφους (την περιπέτεια των οποίων περιέγραψα προηγουμένως) στη δίνη του τουρκικού κυκλώνα -υπό μορφήν αντιποίνων για τα διατρέξαντα στη Γλυφάδα- βρέθηκαν τα μέλη της αποστολής του Παναθηναϊκού, που πράγματι είδαν τον Χριστό φαντάρο!
Τον Χριστό και τον Αλλάχ μαζί!
Μέσα σε αυτή την πυρακτωμένη και κολασμένη ατμόσφαιρα ο Παναθηναϊκός πάλεψε το κατά δύναμιν, αλλά εντέλει ηττήθηκε για δεύτερη φορά, αυτή τη φορά με 68-59, σε μια βραδιά στην οποία ο Βολκάν Αϊντίν πέρασε χειροπέδες στο Νίκο Γκάλη, κατεβάζοντας τον στους 5 πόντους με 1/5 δίποντα, 1/3 τρίποντα και 0/1 βολή! Οι συνθέσεις των δύο ομάδων:
ΕΦΕΣ ΠΙΛΣΕΝ: Κορουτσού 3, Ναουμόσκι 17, Αϊντίν 11, Οτζτούρκ, Ρίτσαρντ 16, Οϊγκούτς 7, Σαρίτσα 14.
ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ: Αλβέρτης 2, Γκάλης 5, Παταβούκας 12, Γκέκος, Βολκόφ 18 (13ρ.), Βράνκοβιτς 12, Παπαγιάννης 2, Μυριούνης 3.
Πηγή: Gazzetta
