Του Θοδωρή Τσούτσου
Για το ελληνικό ποδόσφαιρο, ένας ενδεχόμενος αποκλεισμός της Ελπίδων από τα τελικά του Euro, δεν είναι τεράστιο πλήγμα. Πλήγμα θα είναι ένας ενδεχόμενος “αποκλεισμός” των παιδιών της από τη συνέχειά τους.
Το ενδιαφέρον έχει “πέσει” στην Εθνική του Αναστασιάδη. Νέος προπονητής. Νέα διοργάνωση σε λίγους μήνες. Νέα κατάσταση, με λίγα λόγια. Λογικό να είναι το βασικό θέμα συζήτησης σε εθνικό ποδοσφαιρικό επίπεδο, στο κάτω – κάτω, αυτή είναι η μεγάλη Εθνική.
Αν μιλήσουμε, όμως, για ποδοσφαιρικό πρότζεκτ, μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει η Εθνική Ελπίδων. Κι ας έχασε από την Αυστρία εντός έδρας κι ας λιγόστεψαν οι ελπίδες της για πρόκριση στα τελικά του Euro 2019. Για την ακρίβεια, τώρα που πιθανώς να αποκλειστεί, έχει ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Είναι πιθανό, λοιπόν, για πολλά από αυτά τα παιδιά που τα τελευταία σχεδόν δύο χρόνια προσπάθησαν για την πρόκριση στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος η ζωή τους στην Εθνική Ελπίδων να ολοκληρωθεί στις 20 του μήνα. Την ημέρα της ρεβάνς με την Αυστρία. Αν όχι τώρα, μακάρι όχι τώρα διότι θα σημαίνει ότι έχουν προκριθεί, σε λίγους μήνες, μετά την ολοκλήρωση της τελικής φάσης.
Το θέμα, λοιπόν, είναι τι θα γίνει με τη ζωή τους μετά την Ελπίδων. Το ερώτημα δεν είναι τωρινό. Είναι διαχρονικό. Τώρα, όμως, είναι από τις εποχές που έχει πολύ μεγάλη σημασία. Όχι γιατί απλώς πρόκειται για ποδοσφαιριστές με ταλέντο, με περιθώρια αξιοποίησης και δυνατότητες.
Αλλά και γιατί πρόκειται για ποδοσφαιριστές σε γενικές γραμμές ενεργούς από τους συλλόγους τους. Δεν είναι παιδιά που “συστήνονται” στο ελληνικό ποδόσφαιρο όταν μπαίνουν για το 90λεπτο με την Εθνική Ελπίδων. Τους γνωρίζουμε και τους έχουμε αξιολογήσει από πριν. Τσιμίκας, Μπουζούκης, Χατζηγιοβάνης, Γαλανόπουλος, Λημνιός, Πασαλίδης, Κυριακόπουλος και πολλοί ακόμη.
Τώρα, λοιπόν, τι γίνεται με αυτά τα παιδιά; Σε συλλογικό επίπεδο ας αποφασίσουν τα κλαμπ και οι προπονητές τους. Σε εθνικό, όμως; Στον πιθανό αποκλεισμό τους, το θέμα γίνεται ακόμη πιο σημαντικό. Το ελληνικό ποδόσφαιρο, το εθνικό περιβάλλον, θα πρέπει να φροντίσει για τη συνέχειά τους.
Θα έπρεπε, ίσως, ήδη να το έχει κάνει. Αλλά πολλά ζητάμε σε μια περίοδο που η Εθνική Ανδρών ακόμα ψάχνει το παρόν της, το πολύ κοντινό παρόν της, δηλαδή το σήμερα, να συζητάμε για μακροπρόθεσμο σχεδιασμό. Μόνο που αυτά τα παιδιά, δεν έχουν χρόνο για να περιμένουν. Όχι για να διαθέσουν, θα το έκαναν ευχαρίστως αν ήταν για την καριέρα τους. Αλλά χρόνο σε μια ποδοσφαιρική ζωή που βάζει σκληρούς νομοτελειακούς κανόνες…
Αυτά τα παιδιά, που όλοι αναγνωρίζουμε ως μελλοντικές ελπίδες (με μικρό πια) του ελληνικού ποδοσφαίρου, αυτή τη στιγμή που το συζητάμε αντιμετωπίζουν την κατάσταση να μην δικαιούνται πια μια Εθνική Ελπίδων, αλλά και σε γενικές γραμμές να μην χωράνε στην Εθνική Ανδρών.
Το μεσοδιάστημά τους, λοιπόν, είναι κρίσιμο. Για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, αλλά και συνολικά για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Εδώ ο ρόλος στο οργανόγραμμα της ΕΠΟ που αφορά στο αγωνιστικό μέρος των Εθνικών, είναι καθοριστικός. Ένας αποκλεισμός από το Euro U21, συμβαίνει. Δεν είναι καταστροφή. Είναι ποδόσφαιρο. Ένας αποκλεισμός από τη συνέχειά τους στην Εθνική, θα είναι τεράστιο πλήγμα. Και δεν θα είναι ποδόσφαιρο…
Πηγή: Σπορ FM
