Εξαρτημένη από τον Μήτρογλου

Όσο παράλογη μοιάζει η αλλαγή από σχήμα με τρία δεκάρια να παίζεις τρεις μέρες μετά με τρεις χαφ που δεν έχουν αγωνιστεί ποτέ μαζί (Ζέκα, Σάμαρης, Μπουχαλάκης), άλλο τόσο παράλογοι είναι οι αφορισμοί για ένα αποτέλεσμα σε παιχνίδι, το οποίο ολοφάνερα αξιοποιήθηκε από τον Αναστασιάδη για δύο λόγους, εφόσον είχε χαθεί πλέον ο στόχος της πρώτης θέσης στον όμιλο του Nations League: να δώσει χρόνο συμμετοχής σχεδόν σε όλους τους παίκτες που είχε πάρε, προκειμένου να τους κάνει να αισθανθούν ενεργά μέλη της ομάδας και να διαπιστώσει τι μπορούν να κάνουν.

Συμπεράσματα αξιόπιστα δεν είναι δυνατόν να εξαχθούν για τον Γιαννούλη και τον Λαμπρόπουλο, για τον Μπακάκη, τον Μασούρα και τον Καρέλη, για τον Μπουχαλάκη και και τον Σάμαρη, όταν παίζουν σε ενδεκάδα με δύο “βασικούς” (Ζέκα-Παπασταθόπουλος). Μόνο για το κέφι και το πείσμα τους μπορούν να κριθούν σοβαρά. Και από τέτοιο είχαν μπόλικο όλοι: ναι, αυτό είναι ένα στοιχείο που μπορεί να κρατήσει ο κόουτς.

Όπως και κάποιες συνεργασίες που χτίστηκαν από τη στιγμή που μπήκε ο Φορτούνης στον αγωνιστικό χώρο. Όπως και ότι Φινλανδοί και Εσθονοί σε τρεις ώρες αγώνων δημιούργησαν μόλις μία καθαρή ευκαιρία. Από την άλλη, τα προβλήματα στην ταυτότητα και στο στυλ παιχνιδιού της ομάδας είναι φανερά. Και δεν «καμουφλάρονται» από τις 28 τελικές προσπάθειες. Μεγαλύτερο όλων ασφαλώς, το γκολ.

ΑΣ ΣΚΕΦΤΕΙ ΤΟ 4-4-2 ΚΑΙ ΤΟ 3-5-2

Είτε από τους ακραίους μπακ της, είτε με τους δημιουργικούς χαφ της, είτε με Λάζαρο – Λημνιό όταν θα κληθούν στην ομάδα, η Ελλάδα θα φτιάξει φάσεις. Ανάλογα και με τον αντίπαλο. Θα φτάσει γύρω  από την περιοχή, μέσα στην περιοχή, όμως το ζητούμενο είναι αν θα πανηγυρίσει. Δεν το κάνει συχνά τον τελευταίο καιρό. Δεν το κάνει για πολλούς λόγους. Ένας εξ αυτών είναι ότι στα περισσότερα ματς παίζει μόνο με τον Μήτρογλου. Παρότι είναι πασιφανές ότι χρειάζεται παίκτη δίπλα του. Τον Κουλούρη; Τον Καρέλη; Τον Tάσο Δώνη της Στουτγκάρδης που τον “ανακάλυψε” ο Σκίμπε και τον… ξεχάσαμε (τραυματίας/ 5 ματς εφέτος); Τον Φορτούνη, όπως έκανε συχνά ο Σκίμπε; Όποιον προτιμήσει ο κόουτς!

Όμως, πλέον, φαίνεται αδήριτη ανάγκη για την ομάδα έστω να δοκιμάσει το 4-4-2 εναντίον ομάδων επιπέδου Εσθονίας και το 3-5-2 εναντίον ανώτερων αντιπάλων. Τι θα κάνει σ’ αυτά τα σχήματα με τα τρία δεκάρια και τον Μπακασέτα; Δικό του πρόβλημα! Δεν είναι δυνατόν να παίζουν όλοι. Ούτε να “κουμπώνουν” όλοι.

Εννιά ματς εντός του 2018. Τρία φιλικά (με Ελβετία, Αίγυπτο, Σ. Αραβία), έξι επίσημα στο Nations League. Oύτε σε ένα δεν σκόραρε η Ελλάδα περισσότερα του ενός γκολ. Ούτε σε ένα! Με ομάδες επιπέδου Εσθονίας, Ουγγαρίας, Φινλανδίας. Ένα γκολ ο βασικός φορ, ένα ο Φορτούνης, ένα ο Καρέλης, ένα ο Μανωλάς, ένα αυτογκόλ. That’s all. “Μηδέν” στα 4/9, από ένα στα υπόλοιπα πέντε.

Πρόβλημα επίσης φαίνεται να αποτελούν και οι στατικές φάσεις. Περισσότερες από 20 χθες εναντίον της Εσθονίας, με 15 κόρνερ. Ανεκμετάλλευτες. Χωρίς ιδέες, χωρίς “κομπίνες” για να “χαλάσει” η αποτελεσματική στις στατικές φάσεις αμυντική διάταξη των αντιπάλων και να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για γκολ. Για όλα αυτά είναι ακόμα πολύ νωρίς να κριθεί ένας καινούριος κόουτς. Δεν είναι νωρίς όμως για να σκέφτεται τις αλλαγές και τις εναλλακτικές επιλογές που έχει. Μπορεί να οικοδομήσει πολλά στο βασικό θεμέλιο της καλής σχέσης μεταξύ των παικτών και των κινήτρων τους, αλλά ποδοσφαιρικά χρειάζεται αρκετά…

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΜΠΑΣΙΝΑ ΚΑΙ ΤΟ “ΜΠΑΧΑΛΟ” ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΥΛΟΥΡΗ

Το τιμ είναι καινούριο. Χρειάζεται χρόνο για να βρει τις σωστές κινήσεις στον μηχανισμό του. Και για να αποφεύγονται κραυγαλέα λάθη, όπως αυτό που συνέβη με τον πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος, Ευθύμη Κουλούρη. Ο επιθετικός του Ατρόμητου έπρεπε εξ αρχής να “δοθεί” στην Εθνική Ελπίδων (όπως “παραχωρήθηκε” και ο Τσιμίκας και οι Γαλανόπουλος – Λημνιός που θα ήθελε ο Άγγελος στους Άνδρες) για τα μπαράζ εναντίον της Αυστρίας.

Για όσους είχαν παρακολουθήσει το 0-1 της Τούμπας, η Εθνική Ελπίδων σε μια φαεινή ιδέα του Αντώνη Νικοπολίδη, είχε ξεκινήσει με σέντερ φορ τον Θανάση Ανδρούτσο, ο οποίος έχει παίξει μόνο σε δύο ματς  Κυπέλλου εφέτος με τον Ολυμπιακό και είναι αναμφισβήτητο ταλέντο ως οκτάρι. Ο Νικοπολίδης δεν είχε τον Κουλούρη, άφησε στον πάγκο τους  δυο διαθέσιμους φορ του στο 4-2-3-1 (Καμπετσής, Κωτσόπουλος) και οι Ελπίδες δημιούργησαν μόνο μία ευκαιρία στο πρώτο 45λεπτο. Στο δεύτερο, από τη στιγμή που έβαλε τον Κωτσόπουλο (στο 60’) κατάφερε αφού είχε πάρει την κατοχή της μπάλας να χτίσει τρεις – τέσσερις αξιόλογες ευκαιρίες, ανεξάρτητα από την τελική ήττα της με 1-0, η οποία την αδικεί βάσει εμφάνισης.

Ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα και τις επιλογές Νικοπολίδη στο Ελλάδα – Αυστρία 0-1 (πρώτο μπαράζ για τα τελικά του Euro, αύριο η ρεβάνς), ο όλος χειρισμός στο θέμα του Κουλούρη που πήγε να παίξει στην Αυστρία με ετεροχρονισμένη απόφαση, ήταν λανθασμένος. Τον χρειαζόταν περισσότερο η Ελπίδων για να προκριθεί στο Euro, παρά η Ανδρών για να τον χρησιμοποιήσει ο Αναστασιάδης 20 λεπτά ως αλλαγή του ανύπαρκτου Μήτρογλου (και ενώ το σκορ ήταν 1-0) στο ματς εναντίον των Φινλανδών.

Και αυτά είναι ζητήματα τα οποία θα πρέπει να προσέξει και ο Άγγελος Μπασινάς, ο οποίος για πρώτη φορά αναλαμβάνει μανατζερικό πόστο σε ομάδα και λειτουργεί ως μεσολαβητής μεταξύ του παντοτινού φίλου του, Αντώνη Νικοπολίδη και του κόουτς Αναστασιάδη.

Χρειάζεται και ο πρωταθλητής του Εuro 2004 το χρόνο του. Όπως και όλοι. Τι χρειάζονται περισσότερο; Έναν κορμό σ’ αυτή την ομάδα ενόψει των προκριματικών του Euro.

ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΙ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΚΟΡΜΟ ΟΠΩΣ Ο ΣΚΙΜΠΕ

Πήρε χρόνο στον Μίκαελ Σκίμπε για να δημιουργήσει έναν καινούριο κορμό. Τώρα, αν θέλει αλλαγές ο Αναστασιάδης, καλείται στους επόμενους μήνες να καταλήξει σε 20-25 παίκτες. Και να κάνει κατά διαστήματα μικρές και προσεκτικές αλλαγές, ανάλογα με τη φόρμα ορισμένων παικτών που θα του κάνουν κλικ με την απόδοσή τους στις ομάδες τους ή ανάλογα και με το χρόνο συμμετοχής τους (δεν είναι απαραίτητο, Νικοπολίδης – Μπασινάς και αρκετοί άλλοι έπαιζαν επί Ρεχάγκελ όντες off από τις ομάδες τους).

Αν δεν συμβεί αυτό, όλοι θα «ψάχνονται». Και η Νο 1 ανάγκη αυτού του συνόλου είναι να αισθανθεί “ομάδα”. Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος χρειάζονται τα θετικά αποτελέσματα το “σταθερό” σε γενικές γραμμές ρόστερ και μια – δυο σημαντικές και οριστικές αποφάσεις σχετικά με τον τρόπο παιχνιδιού της και τους βασικούς ρόλους στην ενδεκάδα.

Υ.Γ1: Σε μια ομάδα δίχως καθαρόαιμο εξτρέμ, μάλλον είναι πολυτέλεια να μην καλείται ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος. Και οπωσδήποτε χρειάζεται ο τρομερά βελτιωμένος Λημνιός, τον οποίο ο Αναστασιάδης πιθανότατα θα έχει μαζί του στην ομάδα που θα συγκροτηθεί για το Euro.

Υ.Γ2: Ναι, της λείπει η πείρα αυτής της Eθνικής Ελλάδας. Σίγουρα και οι προσωπικότητες που δημιουργούνται και αναδεικνύονται από τα μεγάλα ματς και τις μεγάλες διοργανώσεις. Δεν έχουν παίξει πολλοί στην τελική φάση σπουδαίου τουρνουά (Παγκόσμιο Κύπελλο και Euro). Όμως, από την άλλη πλευρά, δεν θυμάμαι πολλές ελληνικές ομάδες να διαθέτουν ταυτόχρονα Φορτούνη – Μάνταλο – Πέλκα – Μπακασέτα. Ούτε στόπερ να αγωνίζονται στην Άρσεναλ και στη Ρόμα (ημιτελικό Champions League πέρυσι ο Κώστας Μανωλάς). Είναι δουλειά του προπονητή να τους αξιοποιήσει σωστά, να βρει τις λύσεις στη ελλειμματική μεσαία γραμμή όπου πλην Ζέκα δεν υπάρχει high level παίκτης και να “απεξαρτηθεί” από τον Μήτρογλου. Κακά τα ψέματα: αυτή η ομάδα από τότε που αποχώρησαν “Σάλπι” και Σαμαράς “κρέμεται” σε υπερβολικό βαθμό από τον φορ της Μαρσέιγ. Κι όταν δεν είναι στα καλά του (ένα γκολ – σε οκτώ ματς – με την Ουγγαρία τον τελευταίο χρόνο στην Εθνική!), το πρόβλημα στο γκολ είναι μεγαλύτερο και από του Ιγκουαϊν στην Εθνική Αργεντινής…

Πηγή: Sport 24