Επιλογή Σελίδας

Του Βασίλη Σαμπράκου

Παρακολουθώντας το Πορτογαλία – Πολωνία το βράδυ της Τρίτης έπιασα τον εαυτό μου να ψυχοπλακώνεται λόγω των συνειρμικών συγκρίσεων της συμπεριφοράς της Πολωνίας και της Πορτογαλίας με τη συμπεριφορά της Ελλάδας στο ματς της περασμένης Κυριακής απέναντι στην Εσθονία. Η Πολωνία, που πήγε στην Πορτογαλία με την απογοήτευση μιας πορείας κατά της οποίας τη διάρκεια είχε μαζέψει μόνο έναν βαθμό και με την γκρίνια για την αναποτελεσματικότητα του προπονητή Γέρζι Μπρζέτσεκ, βρέθηκε πίσω στο σκορ μετά από ένα κακό δικό της πρώτο ημίχρονο. Και έπρεπε, χωρίς τον Λεβαντόφσκι, με έναν προπονητή ο οποίος ήταν ήδη υπό αμφισβήτηση σχετικά με το αν εμπνέει ή όχι τους ποδοσφαιριστές, να βρει κουράγιο για να γυρίσει στο ματς. Και βρήκε. Και γύρισε στο ματς. Και έπαιξε με λύσσα για τον βαθμό της ισοπαλίας, διότι έπαιζε, η Πολωνία, με τη συνείδηση ότι αυτός ο βαθμός είναι χρυσός, αφού της εξασφάλιζε τη ζωή στο πρώτο γκρουπ δυναμικότητας στην κλήρωση της προκριματικής φάσης του Euro 2020. Οι Πολωνοί πανηγύρισαν το γκολ από το πέναλτι που εκτέλεσε ο Μίλικ σαν να ήταν γκολ που τους χάριζε τρόπαιο. Και η λήξη του ματς με το 1-1 τους βρήκε να γιορτάζουν αγκαλιασμένοι την αγορά του προνομίου να μπουν ως φαβορί, δηλαδή ως θεωρητικά υπέρτεροι έναντι όλων των υπολοίπων ομάδων που θα βρίσκονται στον όμιλό τους στον δρόμο για την τελική φάση του Euro. Η εθνική συνείδηση ότι ο βαθμός είναι χρυσός είχε διαμορφώσει την νοοτροπία. Το μυαλό των Πολωνών λειτούργησε, οι σκέψεις δημιούργησαν πάθος και πείσμα, οι ποδοσφαιριστές θυσιάστηκαν, το αποτέλεσμα ήρθε. Πώς να μη ζηλέψεις, εσύ ο Ελληνας, την νοοτροπία μιας εθνικής ομάδας την οποία “δεν την έβλεπες” καν πριν από μερικά χρόνια;

Ο Φερνάντο Σάντος είδε την ομάδα του μετά από ένα καλό α’ ημίχρονο, να δέχεται διπλό σοκ στο 63′: γκολ από τους Πολωνούς και αποβολή του Ντανίλο Περέιρα. Κι ύστερα βίωσε την παράσταση της ψυχολογικής επίδρασης που είχε στην ομάδα του αυτό το διπλό σοκ: είδε την ομάδα του να γυρίζει πίσω, να αμύνεται στο βάθος, να υποχωρεί στο τερέν, να δίνει γήπεδο στους Πολωνούς. Και άφρισε. Και ούρλιαζε. Και με τη δύναμη της φωνής του και της γλώσσας του σώματός του κατάφερε να μετατοπίσει το κέντρο ισορροπίας της ομάδας του στη φάση της μη κατοχής της μπάλας, δηλαδή ανάγκασε την πρώτη γραμμή άμυνας, των επιθετικών του, να μετατοπιστεί, να ανέβει ψηλότερα από την σέντρα τραβώντας όλες τις γραμμές ψηλότερα στο τερέν. Η Πορτογαλία των 10 παικτών ζήτησε με όλες της τις δυνάμεις τη νίκη στο τελευταίο 15’λεπτο. Η Πορτογαλία που είχε ήδη εξασφαλίσει την πρωτιά στον όμιλό της, βάζοντας από κάτω την Ιταλία και την Πολωνία. Η Πορτογαλία των 10 παικτών ήταν μια ομάδα που δεν αρνιόταν απλώς να ηττηθεί· πείναγε για τη νίκη. Διότι αυτή είναι η νοοτροπία της. Και επειδή έτσι δουλεύει το μυαλό της, επειδή παραμένει εμμονικά κολλημένο στη νίκη, γι’ αυτό καταφέρνει να δίνει συνέχεια στην επιτυχία του 2016 και να στέκεται ψηλά στη βαθμολογία και στη συνείδηση της παγκόσμιας κοινωνίας του ποδοσφαίρου. Πώς να μη ζηλέψεις εσύ ο Ελληνας τη νοοτροπία, δηλαδή το λογισμικό που έχουν εγκαταστήσει η διοίκηση της ομοσπονδίας και ο προπονητής στο μυαλό των ποδοσφαιριστών;

Είχα την τύχη να παρακολουθήσω πολλές από τις παραστάσεις του νεοσύστατου Nations League, το οποίο, τώρα που ολοκληρώθηκε η φάση των ομίλων, μου φαίνεται ως μια παραπάνω από καλή ιδέα της UEFA που έδιωξε την βαρεμάρα των φιλικών από την ποδοσφαιρική ζωή μας. Και μέσα από αυτές τις παραστάσεις πήρα ένα σωρό από επιβεβαιώσεις επί των όσων είχα εδώ και καιρό αντιληφθεί μελετώντας τη ζωή της ελληνικής εθνικής ομάδας: η Εθνική είναι πρώτα και πριν από όλα ζήτημα νοοτροπίας. Το βράδυ της Κυριακής έβλεπα τον Χάρι Κέιν να στέκεται περήφανος μπροστά στην κάμερα για να καμαρώσει που η Αγγλία τερμάτισε πρώτη σε όμιλο με την Ισπανία και την Κροατία, και να ευχαριστιέται με την “μαθαίνουμε να νικάμε και να είμαστε απαιτητικοί, να στοχεύουμε ψηλά” διαπίστωση. Περίπου την ίδια ώρα άκουγα τον Βασίλη Τοροσίδη να μιλά για τους Ελληνες ποδοσφαιριστές που έχουν αρχίσει να συνηθίζουν στις ήττες, τις αποτυχίες, την απουσία από τις μεγάλες διοργανώσεις. Οι Αγγλοι αλλάζουν νοοτροπία, λειτουργούν με την απαίτηση να επιτυγχάνουν. Την ίδια ώρα που οι Ελληνες αλλάζουν νοοτροπία, συνηθίζει το μυαλό στην ιδέα της αποτυχίας. Συνηθίζει τόσο, που ένας γεννημένος νικητής, ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος φτάνει να συμπεραίνει ότι “μπορεί να μην κάνουμε εμείς” στον δημόσιο λόγο του. Τόσο δηλητήριο έχει μπει στο μυαλό της Εθνικής ομάδας.

Το βράδυ της Δευτέρας στη Γερμανία η Ολλανδία βρήκε νόημα να “σκοτωθεί” στο τερέν προκειμένου να επιστρέψει στο ματς και να φτάσει στο 2-2. Γιατί; Για να τερματίσει πρώτη στον όμιλό της, δηλαδή για να καμαρώσει ότι τερμάτισε πάνω από την Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Γαλλία. Μόνο γι’ αυτό. Αυτό το όραμα ήταν αρκετό για τους νεαρούς Ολλανδούς. Το όραμα της παρουσίας στο 3ο γκρουπ δυναμικότητας στην κλήρωση του Euro 2020 και η προοπτική μιας πιθανότητας συμμετοχής στα μπαράζ του Nations League για ένα εισιτήριο στο Euro δεν ήταν αρκετά για να πείσουν τους Ελληνες να υπερβάλουν εαυτούς απέναντι στην Εσθονία. Οι προπονητές της πλειονότητας των μεγάλων εθνικών ομάδων βρήκαν νόημα να βάλουν βασικούς μέχρι το τελευταίο ματς, ακόμη και αν είχαν εξασφαλίσει την πρωτιά ή είχαν πετύχει τον όποιο άλλο στόχο τους. Ο προπονητής της Ελλάδας έκρινε ότι έχει την άνεση να πάει σε ένα ματς μεγάλου ειδικού βάρους με ενδεκάδα αλλαγμένη κατά τα 9/11, με αλλαγή σχηματισμού, με ανάπτυξη παιχνιδιού βασισμένη σε τρεις ανασταλτικούς μέσους, με σέντερ φορ που δεν παίζει στην ομάδα του κρατώντας εκτός παιχνιδιού τον πρώτο σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος, τον οποίο έκρινε σκόπιμο να παραχωρήσει στην Εθνική Ελπίδων για τη ρεβάνς με την Αυστρία ενώ δεν είχε άλλο “ζεστό” φορ, κι ενώ δεν το είχε κρίνει σκόπιμο για το πρώτο ματς των Ελπίδων με την Αυστρία, όταν είχε στη διάθεσή του τον Μήτρογλου. Νοοτροπία φίλε μου, νοοτροπία.

Θα μπορούσα να παραθέσω πολλά ακόμη παραδείγματα. Θα μπορούσα να αναλύσω τι του συνέβη του Βελγίου, που νόμισε την περασμένη Κυριακή στην Ελβετία ότι είχε λήξει το ματς στο 17′, όταν έκανε το 0-2. Και εγένετο 5-2, και το Βέλγιο έχασε την πρώτη θέση από τους Ελβετούς και πήρε ένα καλό μάθημα για το πώς πρέπει να λειτουργεί το μυαλό του αν θέλει να πετύχει κάποτε τους στόχους που αναλογούν στην ποιότητα του ρόστερ του. Ηταν πάρα πολλά τα παραδείγματα που προσέφεραν μαθήματα με κοινό σημείο αναφοράς τη νοοτροπία. Τέτοιο ήταν το Nations League: ένα πολύ καλό μάθημα νοοτροπίας. Και επειδή ήταν τέτοιο, εξελίχθηκε και κατέληξε σε ακόμη ένα πολύ γερό μπάτσο στο πρόσωπο της Ελλάδας, η οποία την αντιλήφθηκε την διοργάνωση ως πεδίο δοκιμών. Η Ελλάδα ξεκίνησε το Nations League με την “κάτσε να δούμε αν κάνει τελικά ο Σκίμπε, κι αν δεν κάνει τον διώχνουμε μωρέ μετά και προλαβαίνουμε τα κανονικά προκριματικά του Euro” νοοτροπία. Και τα ολοκλήρωσε με την “έλα Αγγελε Αναστασιάδη, γιατί έτσι μας ήρθε, πάρε την ομάδα και πειραματίσου με πρόσωπα και σχήματα, για να είσαι έτοιμος για τα κανονικά προκριματικά του Euro”, νοοτροπία. Και τερμάτισε 3η σε όμιλο που ήταν φαβορί. Και κατάφερε να βρεθεί στο 4ο γκρουπ δυναμικότητας στην κλήρωση, δηλαδή σιγούρεψε ότι στον όμιλό της θα βρίσκονται τρεις θεωρητικά καλύτερες ομάδες. Και τώρα αυτή η Ελλάδα πρέπει να πείσει τον εαυτό της ότι θα αποδειχθεί ανώτερη τουλάχιστον δύο ομάδων που βρίσκονται ψηλότερα από αυτή στο ranking, για να τις βάλει από κάτω και να προκριθεί. Ποια Ελλάδα; Αυτή που έβαλε όλα κι όλα 3 γκολ σε 6 ματς και βγήκε 3η σε όμιλο όπου κυκλοφορούσαν μόνο ασθενέστεροι αντίπαλοι από εκείνη. Πώς να πιστέψεις ότι γίνεται; Και σε ποιον να πιστέψεις ότι θα το κάνει;

Ξέρω, τους περισσότερους ελάχιστα σας απασχολεί όλο αυτό που συμβαίνει στην Εθνική ομάδα, είτε επειδή δεν προλάβατε να ζήσετε έντονα την εποχή της ακμής της, είτε επειδή τραβάει την προσοχή σας μόνο στην εποχή των επιτυχιών και των πανηγυριών που τις συνοδεύουν. Αυτή η στάση όμως είναι που κάνει χώρο σε όλους αυτούς τους παντελώς άσχετους που έχουν διοικήσει την ΕΠΟ στη διάρκεια των τελευταίων 4,5 ετών και έχουν καταφέρει να την κατεβάσουν από τα ψηλά στο υπέδαφος. Επιτρέψτε μου να συνεχίσω να διαχωρίζω τη δική μου στάση. Εμένα με νοιάζει.

Πηγή: Gazzetta

Pin It on Pinterest

Shares
Share This