Του Θάνου Σαρρή
Η επίδραση του Μίλνερ στο παιχνίδι της Λίβερπουλ και η καθολική αναγνώρισή του μετά τη νίκη επί της Νάπολι και την πρόκριση στους «16» του Champions League μου θύμισε μια δήλωση του Ναθάνιελ Κλάιν το 2016. «Κάθε ομάδα χρειάζεται έναν Μίλνερ. Μπορεί να παίξει σε κάθε θέση», έλεγε χαρακτηριστικά, εντυπωσιασμένος από τον τρόπο που ο υπαρχηγός του, τότε, στη Λίβερπουλ προσαρμοζόταν στη θέση του αριστερού μπακ. «Προπονούμαι όλη την καριέρα μου για να γίνω full back κι αυτός έρχεται και το κάνει να δείχνει εύκολο», έλεγε χαμογελώντας. Ο Χάρι Κίουελ, θυμήθηκε πρόσφατα το ξεκίνημά του στο Λιντς. «Την πρώτη φορά που προπονήθηκε με εμάς πήρε τη μπάλα, πέρασε τέσσερις αμυντικούς και την έβαλε στα δίχτυα». Όταν, πιτσιρικάς ακόμα, είχε σκοράρει απέναντι στην Τσέλσι, ο Κλαούντιο Ρανιέρι είχε πει πως: «Έχει το μυαλό ενός 30χρονου».
Ο Τζέιμς Μίλνερ είναι όλα τα παραπάνω. Ένα παιδί που ξεκίνησε με τρομερές επιθετικές αρετές, αλλά δεν αρνήθηκε ποτέ να προσαρμοστεί στις ανάγκες και τις απαιτήσεις του προπονητή, χρησιμοποιώντας την πάντα ώριμη σκέψη του ως οδηγό. Αρκετές φορές έχει βρει στο δρόμο του αμφισβητίες, ανθρώπους του ποδοσφαίρου, παρατηρητές και προπονητές που αδυνατούσαν να κατανοήσουν την ποδοσφαιρική του ευφυΐα. Ο Πίτερ Ριντ, για παράδειγμα, τον είχε δώσει δανεικό από τη Λιντς στη Σουίντον, ενώ με την ίδια μορφή είχε αποχωρήσει και από την Νιούκαστλ. Ο Σούνες, τότε προπονητής στις «Καρακάξες», είχε πει γεμάτος στόμφο πως: «δεν θα κατακτήσουμε ποτέ τίποτα με μια ομάδα από Μίλνερς». Ο Γίργκεν Κλοπ έχει την αντίθετη άποψη, παρότι δεν ήταν εκείνος που τον έφερε στο Άνφιλντ.
Στα 32 του, μπαρουτοκαπνισμένος, ο Μίλνερ συνεχίζει να είναι τρομερά σημαντικός στους Ρεντς γιατί έχει πάνω από όλα την ικανότητα να κατανοήσει τι πρέπει να προσφέρει από την πλευρά του στην ομάδα και να δώσει όλο του το είναι. Δεν έχει την έκρηξη του παρελθόντος, όμως η ατσάλινη θέλησή του είναι σπάνια. Απέναντι στη Νάπολι έγινε αλλαγή έχοντας τρέξει τα περισσότερα χιλιόμετρα, στο τρίτο του ματς σε μία εβδομάδα. Έχει κάνει το ίδιο σε σημαντικά μας στο πρωτάθλημα, όπως για παράδειγμα αυτό με την Τότεναμ, ενώ στο περσινό Champions League έτρεχε 142.6 μέτρα το λεπτό. Κανείς άλλος δεν κάλυψε μεγαλύτερη απόσταση αναλογικά με το χρόνο συμμετοχής του.
Απέναντι στην Μπόρνμουθ συμπλήρωσε 500 ματς στη μεγάλη κατηγορία. Και το έκανε σε θέση δεξιού μπακ, παλεύοντας σαν να νεαρός που θέλει να πείσει τον προπονητή του ότι αξίζει φανέλα βασικού. «Πίστευα ότι ίσως έχει θέμα, αλλά προφανώς θα έπαιζε μέχρι και τερματοφύλακας στο παιχνίδι νούμερο 500. Πρέπει να είμαστε ευέλικτοι, όλοι μας, σε αυτή την περίοδο. Διαφορετικές θέσεις, διαφορετικές δουλειές μέσα στο παιχνίδι», έλεγε ο προπονητής του, αντιλαμβανόμενος ότι στο πρόσωπό του Μίλνερ έχει έναν παίκτη που μπορεί να φέρει εις πέρας πολλές και διαφορετικές αποστολές. Τα τελευταία δύο χρόνια χρησιμοποιείται συχνότερα σε θέσεις της μεσαίας γραμμής, ανάλογα με την περίσταση. Όποτε χρειάζεται, παίζει στον άξονα, αμυντικό χαφ, δεκάρι, εσωτερικός μέσος, ακόμα και μπακ. Όχι μόνο αριστερά, όπως το 2016, αλλά όπου χρειαστεί. «Εγώ από μόνος μου πηγαίνω πάντα στους προπονητές μου και τους λέω ότι είμαι διαθέσιμος να με χρησιμοποιήσουν όπως και όπου θέλουν. Το σημαντικό είναι εγώ να είμαι στο γήπεδο και να βοηθάω την ομάδα», είχε πει ο ίδιος. Όταν ήταν στη Σίτι, οι οπαδοί της έλεγαν αστειευόμενοι ότι η μόνη θέση στην οποία δεν έχει παίξει ποτέ ήταν κάτω από την εστία.
Στην ομάδα του Κλοπ, που η ταχύτητα παραμένει παράγοντας-κλειδί, ο Μίλνερ έχει καθοριστικό ρόλο -παρά τον έντονο ανταγωνισμό στο κέντρο- λόγω της ταχύτητας στη σκέψη, της σβελτάδας στο παιχνίδι του. Ο «Μίλι» είναι συχνά ο μέσος που παίζει πιο κοντά στην επιθετική τριπλέτα, αφενός λόγω της κανότητάς του στο επιθετικό πρέσινγκ, αφετέρου λόγω της γρήγορης σκέψης και της ακρίβειας στις πάσες. Αντιλαμβάνεται άμεσα την πιο σωστή επιλογή πάσας, εκμεταλλεύεται στο έπακρο την εκρηκτικότητα των παικτών που βρίσκονται μπροστά του, παίζει κάθετα και φροντίζει να μην σπαταλά χρόνο στην ανάπτυξη. Δεν είναι τυχαίο που στα ξεκινήματά του θεωρούταν η μεγαλύτερη ελπίδα στα εξτρέμ της Λιντς μετά τον Έντι Γκρέι. Η σέντρα, η διορατικότητα και η δημιουργία υπήρχαν από τότε. Όπως δεν είναι τυχαίο ότι από το ξεκίνημα της προηγούμενης σεζόν, μετρά 9 ασίστ στο Champions League. Κανείς άλλος δεν έχει μοιράσει περισσότερα γκολ. Σε συνδυασμό με την προσήλωση στον στόχο, την τρομακτική εργατικότητα και την αυτοθυσία, ο μέσος από το Γιόρκσαϊρ αποτελεί αυτό που θέλουν οι προπονητές.
Ο Μο Σάλαχ του έδωσε πρόσφατα το βραβείο του Man of the match, τιμώντας τον για τη συμπλήρωση των 500 εμφανίσεων στην Premier League. Στο παιχνίδι με τη Νάπολι έφτασε 81% ποσοστό επιτυχίας στις πάδες, είχε 70 επαφές με τη μπάλα, 25 πάσες στο αντίπαλο τρίτο, δημιούργησε 5 ευκαιρίες, έβγαλε μία ασίστ, είχε δύο σουτ και πέντε κερδισμένα τάκλιν. Πέραν των ατομικών επιτευγμάτων, ο τρόπος που δένει με τους Χέντερσον Και Βαϊνάλντουμ βγάζει στο χορτάρι όλα αυτά που ζητά ο Κλοπ από την κεντρική τριπλέτα, προκειμένου να ισορροπήσει το παιχνίδι του. Κερδισμένες μάχες, κάλυψη χώρων, γρήγορο τρανζίσιον και εντατικό πρέσινγκ. Παρότι δεν είναι «εμπορικοί» και δεν γεμίζουν το μάτι όσων αναζητούν σε έναν κεντρικό μέσο επιθετικές αρετές, η χρησιμότητά τους αποδεικνύεται συνεχώς. Έπνιξαν την Τσέλσι στο Λονδίνο, κράτησαν την γεμάτη αρετές στην επίθεση Παρί στο Λίβερπουλ (ο Μίλνερ σκόραρε κι από την άσπρη βούλα), έφεραν νίκη με τη Νάπολι.
Mo Salah gives his MOTM award to James Milner in honour of his 500th appearance.
Heartwarming ♥️ #LFCpic.twitter.com/nWjghOueYl
— ⚽️ Love4 Liverpool FC ⚽️ (@Love4LFC) 8 Δεκεμβρίου 2018
Δεν πρόκειται ποτέ να πουλήσει τις φανέλες του Σαλάχ, να σκοράρει όπως ο Φιρμίνο, να πιάσει την ταχύτητα του Μανέ. Στο τέλος της ημέρας όμως ο Τζέιμς Μίλνερ θα είναι ο ποδοσφαιριστής που θα δει τον προπονητή να γνέφει προς το μέρος του γεμάτος ικανοποίηση. Κι αυτό είναι που μετρά περισσότερο από όλα.
