Του Αλέξανδρου Σόμογλου
Διευκρινίζω εξ αρχής ότι αποφεύγω τις συγκρίσεις ανάμεσα σε κορυφαίους του είδους τους (όχι μόνο αθλητές). Πως είναι δυνατόν, για παράδειγμα, να συγκρίνεις δύο χαρισματικούς συνθέτες, δύο εμπνευσμένους σκηνοθέτες, δύο σαγηνευτικούς τραγουδιστές. Καθένας διαθέτει τα δικά του χαρίσματα, τις δικές του ικανότητες και μια ιδιαίτερη μοναδικότητα. Ό,τι ισχύει για κάθε μορφή τέχνης, ισχύει και για το ποδόσφαιρο. Άλλωστε σε ένα υγιές περιβάλλον (όχι στο δικό μας), ο «βασιλιάς των σπορ» – όπως και ο αθλητισμός γενικότερα – μπορεί κάλλιστα να αντιμετωπιστεί ως τέχνη. Είναι τόσο έντονα τα συναισθήματα που προκαλεί, τόσο καταλυτική η επίδρασή του στις ανθρώπινες αισθήσεις, που μόνο μια μορφή τέχνης μπορεί να γεννήσει.
Το γκολ του Αλεξάνταρ Πρίγιοβιτς στη Λιβαδειά ήταν μια αληθινή ζωγραφιά! Άλλη μια ξεχωριστή πινελιά ενός χαρισματικού εκτελεστή στον καμβά που φέρει τον τίτλο «ΠΑΟΚ, πρωταθλητής 2018-19».
Ειλικρινά, παλεύω να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που ένας ποδοσφαιριστής ήταν τόσο καταλυτικός στην εξέλιξη του ελληνικού πρωταθλήματος. Πότε ένας επιθετικός ήταν τόσο επιδραστικός με τα γκολ του στην πορεία μιας ομάδας. Στέκομαι ιδιαίτερα στη λέξη «επιδραστικός», καθώς ο Πρίγιοβιτς δεν οργιάζει φέτος ως γρανάζι μιας καλοκουρδισμένης μηχανής, αλλά σε έναν ΠΑΟΚ που σε κανένα σημείο της σεζόν δεν έχει καταφέρει να πλησιάσει τα υψηλότατα αγωνιστικά στάνταρντς που ο ίδιος έθεσε στο δεύτερο εξάμηνο της περσινής αγωνιστικής περιόδου.
Αν έπρεπε να επιλέξω έναν ποδοσφαιριστή με τον οποίο θα τον παρομοίαζα (πάντα με κριτήριο σύγκρισης την επίδρασή του στη συνολική πορεία μιας ομάδας) αυτός θα ήταν ο μοναδικός Κριστόφ Βαζέχα. Έχουν άλλωστε πολλά κοινά οι δυο τους.
Το φονικό ένστικτο, το γεγονός ότι αποτελούν «προϊόντα παραγωγής» της βαριάς βιομηχανίας της Ανατολικής Ευρώπης, την ικανότητα να αλλάζουν τη μοίρα ενός αγώνα με μια προσωπική ενέργεια. Κυρίως, όμως, τον τρόπο που… παίρνουν από το χέρι την ομάδα τους (ακόμη κι όταν αυτή δεν βρίσκεται στην καλύτερη δυνατή αγωνιστική της κατάσταση) και την οδηγούν στη Γη της Επαγγελίας.
Προφανώς και οι δυο τους δεν μπορούν ακόμα να μπουν σε ζυγαριά, καθώς ο μεν Κριστόφ διεκδικεί τον τίτλο του κορυφαίου ξένου που πέρασε ποτέ από τα ελληνικά γήπεδα, ο δε «Μεγαλέξανδρος του ΠΑΟΚ» βρίσκεται ακόμη στη συγγραφή των αρχικών κεφαλαίων της εν Ελλάδι παρουσίας του. Είναι, ωστόσο, τόσο καταλυτική η επίδραση του Σέρβου στον φετινό ΠΑΟΚ και στην εξέλιξη ολόκληρου του φετινού πρωταθλήματος, που μοιραία θυμίζει τα πρώτα χρόνια της παρουσίας του σπουδαίου Πολωνού στη χώρα μας. Και, βέβαια, υπενθυμίζει ότι η αγορά της Ανατολικής Ευρώπης έχει προσφέρει στο ελληνικό ποδόσφαιρο ορισμένους από τους κορυφαίους ξένους που πάτησαν ποτέ το χορτάρι των γηπέδων μας: Βαζέχα, Τζόρτζεβιτς, Σαβέβσκι, Νοβοσέλατς, Βάντσικ, Ζάετς από που να ξεκινήσει και που να σταματήσει κανείς…
Το σίγουρο είναι ότι πριν καλά – καλά φτάσουμε στην ολοκλήρωση του πρώτου γύρου της Superleague, γνωρίζουμε κατά 99% τόσο τον πρωταθλητή, όσο και τον MVP της σεζόν.
Το +8 που φιγουράρει δίπλα στο όνομα του ΠΑΟΚ στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα, είναι σχεδόν αδύνατο να ανατραπεί σε ένα πρωτάθλημα δύο ταχυτήτων και χαμηλής ποιοτικής στάθμης όπως είναι εδώ και πολλά χρόνια το ελληνικό. Μοιάζει σχεδόν αδύνατο ο δεύτερος Ολυμπιακός (όσο βελτιωμένος κι αν εμφανίζεται από παιχνίδι σε παιχνίδι) να πετύχει σε ένα γύρο τρεις νίκες περισσότερες από τον πρωτοπόρο ΠΑΟΚ.
Στο κλείσιμο του πρώτου μισού της σεζόν, πάντως, θα προσέθετα δύο παρατηρήσεις τόσο για τους Θεσσαλονικείς, όσο και για τους Πειραιώτες.
Ο ΠΑΟΚ βλέπει φέτος να καρπώνεται τις επενδύσεις των τελευταίων ετών και την σταδιακή απίστευτη ποιοτική αναβάθμιση του ρόστερ του. Γιατί αν πέρσι ο ΠΑΟΚ τρόμαζε μετά τον Ιανουάριο με τη συνολική του λειτουργία ως ομάδα, φέτος στηρίζεται περισσότερο στην ατομική κλάση των παικτών του. Του Πρίγιοβιτς, του Μπίσεσβαρ, του Βιεϊρίνια, του Βαρέλα, του Κρέσπο. Και στο τέλος της σεζόν θα εξαργυρώσει τις κινήσεις που έκανε τα τελευταία χρόνια με την ιστορική επιστροφή του στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Ο Ολυμπιακός, επίσης, είναι δεδομένο ότι μετά από μια διετία λανθασμένων επιλογών έχει επανέλθει για τα καλά στις… σωστές ράγες. Με τον Πέδρο Μαρτίνς να υπογράφει την προσπάθεια που ξεκίνησε το καλοκαίρι και να παρουσιάζει μια ομάδα που αρχίζει ξανά να γοητεύει τους φίλους της, οι «ερυθρόλευκοι» έχουν φέτος μια μοναδική ευκαιρία. Με τον ΠΑΟΚ αδιαφιλονίκητο φαβορί για το πρωτάθλημα, στον Πειραιά μπορούν με πιο καθαρό μυαλό να αντιληφθούν τη σημασία μιας πιθανής διάκρισης στο Europa League. Και, επιπλέον, να συνεχίσουν να τοποθετούν τα αγωνιστικά θεμέλια που θα επιτρέψουν το χτίσιμο μιας ομάδας σε στέρεες βάσεις που θα είναι άκρως ανταγωνιστική τα επόμενα χρόνια, εντός και εκτός συνόρων.
Για να συμβεί, βέβαια, αυτό, θα πρέπει και ο Ολυμπιακός να βρει το συντομότερο δυνατό έναν δικό του… Βαζέχα, ή έναν δικό του Πρίγιοβιτς!
Πηγή: Sport DNA
