Του Νίκου Παπαδογιάννη
Σε ένα από τα τελευταία μου κείμενα για το 2018 αράδιαζα καμιά τριανταριά ονόματα υποψηφίων για το Μουντομπάσκετ παικτών και σημείωνα ότι «θα είναι θαύμα εάν συμπεριληφθεί στην αποστολή κάποιος που δεν περιλαμβάνεται στην παραπάνω λίστα».
Αλλά το ελληνικό μπάσκετ είναι η αυλή των θαυμάτων. Θα έπρεπε να το γνωρίζω, πια.
Πριν ακόμη εκπνεύσει το έτος και πριν στεγνώσει το ηλεκτρονικό μελάνι του δημοσιεύματος, ήρθε ο Κωστής Βασιλειάδης να κερδίσει τον τίτλο του MVP της ισπανικής Λίγκας για τον μήνα Δεκέμβριο, με μέσο όρο 23 πόντων (με 17/30 τρίποντα) σε 3 αγώνες της Ομπραντόιρο.
Eπειδή δεν υπάρχει άλλος Έλληνας μπασκετμπολίστας ικανός να βάλει 17/30 τρίποντα σε 75 λεπτά μπάσκετ, επειδή 10 εύστοχα σουτ από τα 6μ75 σε μία βραδιά αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας για το αμυνοκεντρικό μπάσκετ μας, επειδή στην ομάδα του Γιάννη Αντετοκούνμπο οι σουτέρ είναι πολύτιμοι, επειδή τέλος πάντων τα «παράθυρα» βοήθησαν ώστε να ξεπεραστεί ο ιδιότυπος ηλικιακός ρατσισμός που αποψίλωνε την Εθνική ομάδα από πολύτιμους παίκτες, ο πάντοτε ευπρόσδεκτος Βασιλειάδης έγραψε εξ αποστάσεως το όνομά του στο μπλοκάκι του Θανάση Σκουρτόπουλου. Για πρώτη φορά μετά από 5 χρόνια.
Για όσους το λησμόνησαν, ο ίδιος υπήρξε πολύτιμο στέλεχος της Εθνικής Ανδρών την τετραετία 2011-4, όταν έπαιξε σε ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, σε ένα Ευρωπαϊκό και σε ένα Προολυμπιακό τουρνουά.
Eιδικά το 2011, όταν η Εθνική εμφανίστηκε στο Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας κουτσουρεμένη από λειψανδρία (χωρίς Σπανούλη, Διαμαντίδη, Παπαλουκά κ.α.), η συνεισφορά του Βασιλειάδη για μία παρουσία παραπάνω από ευπρόσωπη υπήρξε πολύτιμη.
Οι 17 πόντοι του στο κρισιμότατο και για τις δύο ομάδες do-or-die παιχνίδι με την Κροατία στο Αλίτους ήταν ένα πολύτιμο δώρο για την ταλαίπωρη «επίσημη αγαπημένη», η οποία θα έμενε εκτός 12άδας, εάν έχανε.
Ο προπονητής που τον στρατολόγησε στα μπλε ήταν ο Ηλίας Ζούρος, αλλά αργότερα, στο Μουντομπάσκετ της Ισπανίας, ο Βασιλειάδης έπαιξε υπό τις οδηγίες του τριδύμου Κατσικάρη, Πρίφτη, Σκουρτόπουλου.
Κατά πάσα πιθανότητα, ο τελευταίος θα καλέσει τον 35χρονο άσο στο «παράθυρο» του Φεβρουαρίου, για τους αγώνες με Γεωργία και Γερμανία, ώστε να του ανοίξει ξανά τη μεγάλη πόρτα, εν όψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Η πιο πρόσφατη συμμετοχή του ήταν σε εκείνο το κακό παιχνίδι με τους Σέρβους, στα πλαίσια ενός άλλου Μουντομπάσκετ, το 2014 στην αγαπημένη του Ισπανία. Πριν από πέντε χρόνια, όταν ήταν 30 ετών…
Δεν ξέρω πώς ακριβώς θα γράψει η ιστορία το όνομα του Βασιλειάδη. Είναι άκυρο να ειπωθεί ότι δεν του δόθηκαν ευκαιρίες ή ότι τον χαντάκωσαν αόρατες δυνάμεις.
Περισσότερο τον αδίκησαν οι συγκυρίες και -ίσως- ο ίδιος ο εαυτός του, παρά οι τρίτοι.
Στα μικράτα του είχε στόφα ηγέτη και υπήρξε ακρογωνιαίος λίθος της σπουδαίας φουρνιάς των Σχορτσανίτη, Βασιλόπουλου, Μαυροκεφαλίδη, Περπέρογλου, Βουγιούκα, Ξανθόπουλου κ.α.
Δείτε τη φωτογραφία, από το Μουντομπάσκετ Εφήβων του 2003 στη Θεσσαλονίκη. Λίγα λεπτά μετά το ενσταντανέ, οι εικονιζόμενοι ανέβηκαν στο βάθρο για να παραλάβουν χάλκινο μετάλλιο.
Στον ΠΑΟΚ του παραδόθηκαν από νωρίς τα κλειδιά της ομάδας, αλλά αργότερα, στον Ολυμπιακό του Καζλάουσκας, ο Βασιλειάδης μεταμορφώθηκε σε ρολίστα του ψυχρού σουτ. Η συγκεκριμένη ταυτότητα τον χαρακτηρίζει μέχρι σήμερα.
Ο κυνικός θα πει ότι τον ξεπέρασε το (ελληνικό) μπάσκετ, που ξέβραζε τους μονοδιάστατους γκαρντ χωρίς καλό χειρισμό της μπάλας και αμυντικές αρετές. Να όμως που το μπάσκετ ήρθε και τον ξαναβρήκε εν έτει 2018-9.
Εάν δεν το προσέξατε, ο Βασιλειάδης έχει μ.ο. 15,3 πόντων στο ισπανικό πρωτάθλημα, όπου αγωνίζεται για 8η χρονιά. Ναι, όγδοη! Και όχι πάντοτε σε μέτριες ομάδες τύπου Ομπραντόιρο.
Με τη Μπιλμπάο του Κατσικάρη και παλαιότερα με τη Μάλαγα αγωνίστηκε στην Euroleague, με συμμετοχή μάλιστα στο final-4 της Αθήνας το 2007.
Το λιγότερο που δικαιούται εν όψει Μουντομπάσκετ είναι μία ευκαιρία να ξαναφορέσει τα γαλάζια τον Φεβρουάριο, ώστε να προστεθεί το όνομά του στον κατάλογο των υποψηφίων.
Δεν θυμάμαι δα να είχαμε πολλούς καλύτερους στη θέση του, το 2017 στο Ελσίνκι…
Ειρήσθω εν παρόδω, ότι ο συμπαθής Κωστής έγινε προχθές πατέρας για δεύτερη φορά. Γεννάνε τα κοκόρια του, γεννάει και η σύζυγος! Πώς να ονειρευτεί κάποιος καλύτερο Δεκέμβρη;
Και, ναι, το ομολογώ, δεν φανταζόμουν ότι το πρώτο κείμενό μου για το 2019 θα ήταν αφιερωμένο στον μπασκετμπολίστα τον οποίο είχα ξεχάσει και εγώ ο ίδιος.
Μπορούσα να παρέμβω εκ των υστέρων στο προηγούμενο δημοσίευμα και να προσθέσω με τρόπο το όνομά του, αλλά νομίζω ότι αυτό το νοερό πρωτοχρονιάτικο χειροκρότημα είναι προτιμότερο.
Πηγή: Gazzetta
