Πάει καιρός που παρατηρώ σαν απλός θεατής το φαινόμενο της αγωνιστικής καθίζησης της Ρεάλ Μαδρίτης (που προσωπικά δεν μου προκαλεί καμία εντύπωση) και παρακολουθώντας την χθεσινοβραδινή αναμέτρηση και το τελευταίο ”στραπάτσο” της Βασίλισσας μέσα στο ”Μπερναμπέου” από την Σοσιεδάδ, μου δίνεται η αφορμή να γράψω κάποιες σκέψεις και τοποθετήσεις που είχα στο μυαλό μου σχετικά με το εν λόγω γεγονός. Αναμφισβήτητα, το καλοκαίρι του 18′ ήταν το δυσκολότερο της τελευταίας δεκαετίας για τους ”Μερένχες,” αφού είχαν να αντιμετωπίσουν δύο πολύ σοβαρά ζητήματα που προέκυψαν και προκάλεσαν … σεισμό άνω των 7 Ρίχτερ στο εσωτερικό οικοδόμημα!
Αναφέρομαι φυσικά στις αποχωρήσεις των δύο βασικότερων κρίκων της ”λευκής αλυσίδας”. Του απόλυτου σούπερ σταρ της ομάδας Κριστιάνο Ρονάλντο που έπειτα από 9 χρόνια … κούνησε μαντίλι αποχωρώντας από τη Μαδρίτη για λογαριασμό της Γιουβέντους, καθώς και του ”καπετάνιου” της, Ζινεντίν Ζιντάν ο οποίος σόκαρε σύσσωμο τον Μαδριλένικο σύλλογο αλλά και τους φίλους της ”βασίλισσας” με την αιφνίδια παραίτηση-βόμβα που ανακοίνωσε το πρωί της 31ης Μαίου. Μια απόφαση που χαρακτηρίστηκε στην πλειοψηφία της κοινής γνώμης ως ανεξήγητη, όμως στο μυαλό του Γάλλου όχι απλώς είχε βάση και εξήγηση, αλλά ήταν μάλιστα μαεστρικά μελετημένη και πανέξυπνη.
Ο Ζιντάν κουβάλησε στον πάγκο της Ρεάλ αυτό που ήταν και στο χορτάρι. Είχε πλήρη συναίσθηση των συνθηκών γύρω του όταν φορούσε σορτσάκι και δεν την έχασε τώρα που φοράει κοστούμι. Όπως ακριβώς ήταν σαν ποδοσφαιριστής, δηλαδή ένας εγκέφαλος που έπαιρνε 5.000 στροφές το λεπτό, ακριβώς την ίδια οξυδέρκεια μας έδειξε ότι διαθέτει και σαν προπονητής, πραγματοποιώντας μια εντυπωσιακή έξοδο. Όχι όπως εκείνη που έκανε το καλοκαίρι του 2006 στο Βερολίνο στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου κόντρα στην Ιταλία με την ”κουτουλιά” στον Ματεράτσι που καταδίκασε τους ”τρικολόρ” (Και ας αποθεώθηκε από την πλειοψηφία του κόσμου), αλλά μια τέλεια σχεδιασμένη έξοδο που ανάγκασε τον Πέρεθ να τον χάσει χωρίς να τον απολύσει πρώτα ο ίδιος! (Απίστευτο ε?).
Τι έκανε ο Ζιζού? Πολύ απλά έβλεπε το κακό που ερχόταν και φρόντισε να αποχωρήσει την κατάλληλη στιγμή σαν ήρωας, αφήνοντας την ομάδα στα … κρύα του λουτρού. Ο Γάλλος coach δεν θαμπώθηκε από την λάμψη και την χρυσόσκονη που κουβαλάει το εντυπωσιακό τρόπαιο του Champions League, αλλά εστίασε στην ”μαύρη” πλευρά της περασμένης σεζόν. Δεν άφησε στον διάδοχό του την πρωταθλήτρια Ευρώπης 2018, αλλά την ομάδα που τερμάτισε στην 3η θέση της La Liga με διαφορά 17 βαθμών από την κορυφή και την αιώνια εχθρό Μπαρτσελόνα. Δεν άφησε την ομάδα που μπήκε στο πάνθεον της ιστορίας του αθλήματος με τις 3 διαδοχικές κατακτήσεις CL τα τελευταία 4 χρόνια, αλλά την ομάδα που υπέστη ταπεινωτικές ήττες μέσα στη χρονιά από την Μπέτις του Σανάμπρια, από την Βιγιαρεάλ του Φορνάλς, από την Ζιρόνα του Στουάνι, από την Εσπανιόλ του Μορένο και από την Λεγκανές του Σιόβα που την στέρησε την πρόκριση στην ημιτελική φάση του Copa Del Rey!
Εστίασε στο δάσος και όχι στο δέντρο! Παρατηρούσε αυτά που γίνονταν πίσω από τις κουρτίνες, στην καθημερινότητα, στις προπονήσεις κτλ και γνώριζε καλύτερα από τον καθένα πως μόνο χειρότερα θα μπορούσαν να εξελιχθούν τα πράγματα με την πάροδο του χρόνου αφήνοντάς τους όλους στη Μαδρίτη σε αναμμένα κάρβουνα!
Ο Φλορεντίνο Πέρεθ στράφηκε σε μία κίνηση που ομολογουμένως ουδείς αντιλήφθηκε με ποιο σκεπτικό έγινε. Αναφέρομαι στην πρόσληψη του Ζουλέν Λοπετέγκι για τον αντι-Ζιντάν. Ενός τεχνικού που δεν είχε στο βιογραφικό του κάποιο αξιοσημείωτο προπονητικό επίτευγμα για να δικαιολογείται η συγκεκριμένη απόφαση. Ενός τεχνικού που κολακεύτηκε τόσο πολύ από το ενδιαφέρον της Ρεάλ βάζοντας την ”τζίφρα” του σε συμβόλαιο συνεργασίας με το σύλλογο, ενώ ήταν ήδη προπονητής της Εθνικής Ισπανίας και την ”πλήρωσε” με απόλυση καθώς ανακοινώθηκε από την ”Βασίλισσα” ένα 48ωρο περίπου πριν από την πρώτη μάχη της ”Φούρια Ρόχα” στο Μουντιάλ της Ρωσίας απέναντι στους Πορτογάλους! Τραγικό!
Ο ”Λόπε” ένιωσε τόσο συνεπαρμένος και γοητευμένος από το ενδιαφέρον των πρωταθλητών Ευρώπης που ενδεχομένως να μην συνειδητοποίησε ποτέ πως πήγαινε σε μία ξεκάθαρη αποστολή αυτοκτονίας! Ίσως πάλι να το αντιλήφθηκε αλλά να μην τον ενδιέφερε. Εξάλλου πόσες φορές στη ζωή του θα του δινόταν η ευκαιρία να κοουτσάρει το πιο επιτυχημένο ποδοσφαιρικό club της Γηραιάς Ηπείρου?
Με την ειδοποιό διαφορά ότι η Ρεαλ Μαδρίτης είναι η μοναδική ομάδα στην Ευρώπη στην οποία οι παίκτες (κυρίως οι παλαιότεροι) διαθέτουν τόσο μεγάλη εξουσία που πολλές φορές είναι ικανή να οδηγήσει στη λήψη αποφάσεων συλλόγου! Αν δώσει εντολή ο Ράμος με μία δήλωση: ” Ή ο Κόντε ή εμείς”, τότε ο Πρόεδρος δεν θα προσλάβει ποτέ τον Κόντε και τον κάθε Κόντε αφού το λέει ο αρχηγός! Λογικό? Στην Ρεάλ ναι…
Η θητεία του Βάσκου διήρκεσε μόλις 4 μήνες και το αποτέλεσμα που άφησε αποτυπώνει του λόγου το αληθές… 14 επίσημα ματς με την Βασίλισσα με απολογισμό ισάριθμων βαθμών… Ρεκόρ στο πρωτάθλημα : 4 νίκες, 2 ισοπαλίες και 4 ήττες. Θέση : 9η. Και μία ξεγυρισμένη πεντάρα στο classico του Καμπ Νοου. Πόσο χειρότερα δηλαδή?
Επόμενη σκέψη του Πέρεθ να αντικαταστήσει τον Λοπετέγκι με έναν άνθρωπο που θα είχε περισσότερο τον ρόλο του διαχειριστή μέσα στα αποδυτήρια παρά του προπονητή. Πως θα γινόταν αυτό? Με την ανάληψη ενός προσώπου που θα προκαλούσε σεβασμό στις ”βεντέτες” της ομάδας όπως έγινε και με τον Ζιντάν. Το όνομα αυτού : Σαντιάγκο Σολάρι. Η αλήθεια είναι ότι το ξεκίνημα του Αργεντίνου πρώην παίκτη των ”Μερένχες” ήταν καθόλα πετυχημένο. Οι τέσσερις νίκες στα πρώτα ισάριθμα παιχνίδια ήταν αρκετές για να τον χρίσουν από υπηρεσιακό σε μόνιμο προπονητή. Ωστόσο, τα αγωνιστικά θέματα εμφανίστηκαν και πάλι στο προσκήνιο αφού η ομάδα άρχισε να προβληματίζει και πάλι με τις εμφανίσεις τις ακόμη και στις νίκες και το πράγμα χειροτέρεψε όταν επανήλθαν εκ νέου οι ντροπιαστικές ήττες που είχαν για λίγο κρυφτεί.. (3-0 από Έιμπαρ, 0-3 από ΤΣΣΚΑ, 0-2 από Σοσιεδάδ).
Οπότε ίσως και να μην είναι αποκλειστικά ζήτημα προπονητή. Οπότε, ίσως να είχε δίκιο ο Ζιντάν όταν δήλωνε : ”Δεν βλέπω πως αυτή η ομάδα θα συνεχίσει να κερδίζει”. Μόνο κάποιος που έζησε στο επίκεντρο την ομάδα τα τελευταία χρόνια, που ξέρει πόσα πράγματα πήγαν άσχημα και δεν έχει πρόβλημα να μιλήσει γι’αυτά. Ο ακομπλεξάριστος Ζιντάν δεν είχε θέμα να μιλήσει για αποτυχία στο πρωτάθλημα, ενώ πήρε τρία Champions League σε 2.5 σεζόν. Ίσως απλά να ολοκληρώθηκε η περίοδος του μέλιτος και της ευδαιμονίας…
Όπως συνέβη στο παρελθόν και με την Μπαρτσελόνα του Γκουαρντίολα, όπως ακόμη παλαιότερα με την Ολλανδία του Κρόιφ και του total football, όπως με την Μπάγερν του Χάινκες όπως, όπως, όπως…
Είναι γεγονός ότι παρακολουθώντας τα παιχνίδια της Βασίλισσας αντιλαμβάνεσαι πλέον πως δεν υπάρχει αυτή η πείνα, αυτό το desire, αυτή η λαχτάρα για τη νίκη, για το ”σκότωμα” του αντιπάλου, αυτή η φλόγα στα μάτια των παικτών της. Είμαι βέβαιος πως αυτό άρχισε να νιώθει από πέρυσι δειλά δειλά ο Ρονάλντο και ο ποδοσφαιρικός του εγωισμός τον υποχρέωσε να αλλάξει σελίδα στην φιλόδοξη καριέρα του. Είναι γεγονός πως η Ρεάλ Μαδρίτης ”ουρλιάζει” πως χρειάζεται refresh και πως ο Πέρεθ πρέπει να αλλάξει την πολιτική του γραμμή αν θέλει να δει και πάλι την ομάδα του να πρωταγωνιστεί σε όλα τα επίπεδα.
Μέχρι τότε, καλό θα είναι οι φίλοι των ”blancos” να θωρακίσουν τους εαυτούς τους με υπομονή και κουράγιο, την ώρα που θα βλέπουν την Μπαρτσελόνα του Βαλβέρδε να σαρώνει για πλάκα στη La Liga…
