Του Νίκου Παπαδογιάννη
Ο κύκλος των χαμένων ευκαιριών για την ομάδα που συμβιβάστηκε με τις εκτός έδρας ήττες συνεχίζεται. Κάθε λιμάνι και καημός, κάθε ταξίδι και οδυρμός.
Ο Παναθηναϊκός που αναζητεί απεγνωσμένα μονοπάτι για να επιστρέψει στη λεωφόρο των διακρίσεων σκουντούφλησε στην κρίσιμη στροφή και άφησε να ξεγλιστρήσει από τα δάχτυλά του μία χρυσή ευκαιρία.
«Μία ή δύο νίκες», ζητούσε ο Ρικ Πιτίνο, μελετώντας το ανηφορικό πρόγραμμα που άρχισε απόψε στη Βαρκελώνη και ολοκληρώνεται σε δύο εβδομάδες στο Τελ Αβίβ, με ενδιάμεσο σταθμό στο Κάουνας.
Η πλάτη των παικτών του πλησιάζει στο παγωμένο καναβάτσο και ο υδράργυρος πέφτει ολοένα χαμηλότερα. Η αναμέτρηση με τη Ζαλγκίρις αποκτά αίφνης κομβική σημασία.
Τα χαρτιά έδειχναν μία Μπαρτσελόνα φορμαρισμένη και φορτσάτη, αλλά η αλήθεια του γηπέδου φανέρωσε έναν αντίπαλο ευάλωτο, μέτριο στα όρια του κωμικού.
Κάπως έτσι εμφανίστηκε η ομάδα του Πέσιτς και στην αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό, αλλά εκείνος βρήκε τρόπο να επιβάλει τον νόμο του και να αποχωρήσει από το Παλάου Μπλαουγκράνα νικητής.
Ο Παναθηναϊκός, αντίθετα, ήταν ένα σύνολο δίχως αρχή, τέλος και μέση. Το φινάλε του αγώνα τον βρήκε να κρατάει τη δική του μέση, σαν κατάκοπος γεράκος.
Θα μπορούσε να αρπάξει το πολύτιμο διπλό, εάν ήταν στοιχειωδώς αποφασιστικός, μεθοδικός και ισορροπημένος.
Η πορεία της Μπαρτσελόνα προς τα υψηλά πατώματα της βαθμολογίας (με τις 5 σερί νίκες) λέει περισσότερα για το επίπεδο της φετινής Εuroleague, παρά για τις αρετές της ίδιας.
Αλλά πού αφήνει τον Παναθηναϊκό αυτή η εξίσωση; Ο απολογισμός του εκτός ΟΑΚΑ κατακρημνίστηκε πλέον στο 1-7, ολογράφως μία νίκη (επί της Μπουντούτσνοστ) σε οκτώ αποστολές.
Πασπαλισμένο, το κλάσμα, με κάμποσες αυτοχειρίες. Θα μου επιτρέψετε να προσθέσω και την αποψινή, σε αυτές.
Ο Παναθηναϊκός μπορεί να υστερεί σε μονάδες έναντι των Καταλανών, αλλά έκανε τη Μπαρτσελόνα να φαίνεται καλύτερη από ό,τι στην πραγματικότητα ήταν. Της έδωσε, άθελά του, φιλιά της ζωής.
Το πιο αποτελεσματικό από αυτά, το πλέον οξυγονούχο, ήταν η κραυγαλέα αδυναμία του («ανυπαρξία» είναι η σωστή λέξη) στο αμυντικό ριμπάουντ.
Όταν ο Παναθηναϊκός γέμισε τη μπροστινή γραμμή του με 6 γνωστούς και δοκιμασμένους παίκτες, οι πανεπιστήμονες και οι οπαδογράφοι μιλούσαν για «την πληρέστερη frontline της Ευρώπης», όπου «ο ένας συμπληρώνει τον άλλον» και ίσως να φτιάχνουν και καφεδάκι τα τεσσάρια στα πεντάρια.
Σε αυτήν εδώ τη στήλη διαβάσατε εξαρχής ότι αυτή η εξάδα είναι απρόσωπη, μουχλιασμένη, μέτρια σε όλα, ισχνή στο «ποστ» παιχνίδι, φτωχή στο ριμπάουντ, συνολικά καμωμένη για το Εurocup και όχι για πρωταθλητισμό στη Euroleague.
Απόψε, την έδεσε στο ζωνάρι του ο δεύτερος σέντερ της Μπαρτσελόνα, ο δυναμικός Κέβιν Σεραφέν που έχει και παράδοση καλών εμφανίσεων κόντρα στις ελληνικές ομάδες.
Ο Γάλλος έβαλε τα χεράκια του (συνήθως με επιιθετικά ριμπάουντ) σε όλους ανεξαιρέτως τους ισπανικούς πόντους από το 50-42 του 25ου λεπτού έως το 62-58 του 33ου, όταν δηλαδή ο Παναθηναϊκός απειλούσε να φέρει το παιχνίδι στα δικά του μέτρα.
Η δυναμική άμυνα του πρωταθλητή Ελλάδας τουμπάρισε το παιχνίδι μετά το αρχικό +8 των Ισπανών, αλλά ο Σεραφέν απέτρεψε την καταστροφή.
Στο δεύτερο ημίχρονο, τα ριμπάουντ ήταν 27-6 υπέρ της Μπαρτσελόνα! Ναι, εικοσιεπτά εναντίον έξι (από το 12-13 του πρώτου μέρους), δεν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος.
Πάλι καλά λοιπόν, που άντεξε ο Παναθηναϊκός να κυνηγηήσει το παιχνίδι μέχρι το 69-65 του 37ου λεπτού.
Ο Πιτίνο μίλησε προχθές για «κακή φυσική κατάσταση» και αναφερόταν στις ανάσες που χρειάζονται οι παίκτες για να ακολουθήσουν τη δική του, σήμα καταταθέν από τα χρόνια του Κεντάκι και του Λούιβιλ, συνταγή.
Εάν εξαιρεθούν οι Παπαπέτρου, Μήτογλου, κολεγιόπαιδα αυτής της δεκαετίας, ουδείς μοιάζει ικανός να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του Αμερικανού.
Ο Νικ Καλάθης υποτίθεται ότι έχει το σθένος για να πάρει την ομάδα στις πλάτες του έστω δύο φορές σε βάθος τριημέρου, αλλά η στατιστική φανερώνει ότι ο Παναθηναϊκος υπέστη αιμορραγία 20 πόντων στα 32 λεπτά της συμμετοχής του στη Βαρκελώνη.
Για την αμυντική επίδοση όσων χρεώθηκαν να περιορίσουν τη δράση του Ερτέλ, ας μην ανοίξουμε συζήτηση. Ουσιαστικά, ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε απόψε από δύο παίκτες, τους δύο Γάλλους της Μπαρτσελόνα.
Το ίδιο συνέβη με την Εθνική πριν από δύο καλοκαίρια στο Ελσίνκι, αλλά τότε γελούσαμε. «Δεν είναι ομάδα αυτό το πράγμα», λέγαμε και γράφαμε.
Αλλά η Εθνική δεν έχει τη δυνατότητα να στρατολογήσει παίκτες από την ελεύθερη αγορά τα καλοκαίρια και τους χειμώνες, ούτε να φέρει έναν μάγο για το τιμόνι της στα μισά της μάχης.
Πηγή: Gazzetta
